[BTS x You] Breed

ลำดับตอนที่ #1 : Breed : Intro

- You Part -

ในชีวิตนี้… คุณเคยคิดหรือเปล่า? ว่าเกิดมาแล้วจะเจอเรื่องบางอย่างที่มันฟังดูค่อนข้างจะแปลกประหลาด ถ้าเกิดเราพูดถึงมัน คนอื่นคงต้องคิดว่าเราบ้าแน่ๆ 

ใช่!

That's so weird มันแปลกมากแถมยังน่าตกใจสุดๆ

เรื่องแปลกๆที่ว่านั้น ตั้งแต่เกิดมาฉันเองก็พึ่งเคยได้ยิน คิดมาตลอดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่แต่งมาหลอกเด็ก แต่ทันทีที่ฉันอายุ18ปี ฉันกลับเจอเรื่องแปลกๆที่ว่ามากับตัว 

.

.

.

และถ้ายังเป็นแบบนี้อีกต่อไป…

ฉันคงต้องเป็นบ้ากับสัตว์เลี้ยงทั้ง 2 ตัวนี้แน่ๆ  ฮือออออ TT

แล้วเรื่องแฟนตาซีที่ฉันเคยบอกว่าแปลกเนี่ย มันเริ่มมาตั้งแต่ตอนอยู่ ม.6 ไอ่เรื่องที่เคยได้ยินมาว่าบนโลกนี้มันจะมีสัตว์เลี้ยงอยู่ไม่กี่สปีชี่ส์ที่จะสามารถกลายเป็นมนุษย์ได้เมื่อมันเริ่มโตเต็มวัย ถ้าเกิดเทียบเป็นอายุ...

7เดือนก็น่าจะเท่า 18ปีของมนุษย์... แถมยังมีเรื่องปรัมปราบ้าๆของยุโรปเกี่ยวกับ‘มนุษย์หมาป่า’อะไรนั่นอีก 

เห้ออออ… มันแปลกมาก แต่ก็ดูไร้สาระชะมัด 

ตัวฉันเองด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากรู้ว่าเรื่องที่ผู้ใหญ่แต่งมาหลอกหูฉันในตอนนั้นจะเป็นความจริงหรือเปล่า ฉันเลยถ่อไปถึงนอกเมืองเพื่อหาสัตว์ตัวเล็กๆ อย่างเช่น ‘กระต่าย’ มาลองเลี้ยงดู แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จะไปหาที่ไหนๆก็ไม่มีกระต่ายสักตัวเดียว อาจเป็นเพราะว่าช่วงนั้นเด็กมหาลัยมาซื้อกระต่ายไปทดลองหรือทำงานวิจัยกันหมด บ้างก็เอาไปเลี้ยง ฉันก็เลยท้อจนยอมกลับคอนโดไปในที่สุด แต่พอฉันถึงหน้าคอนโด ฉันกลับเจอลูกหมา? ลูกหมาตัวสีขาวสภาพมอมแมมอยู่ตัวหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในสวนหน้าคอนโด

.

.

.

นี่ใช่? ลูกหมา... รึเปล่า?

ทำไมมัน? หน้าคมๆ หูตั้งๆ ตัวเหมือนไม่ขาวแต่สีขนแอบปนเทา ดูดุร้ายคล้ายสุนัขจิ้งจอก

 

แต่... มันกำลังนอนหงายท้อง พร้อมทำหน้าทำตาติ๊งต๊อง พลิกตัวไปมา เหมือนกำลังเรียกร้องความสนใจ

มันน่ารัก แถมยังมองฉันด้วยแววตาที่ออดอ้อนสุดๆ ._.

อ่าาา... งั้นฉันคงต้องเลี้ยงลูกหมา? แทนน้องกระต่ายแล้วสินะ ไอ่หมาติ๊งต๊อง

"นี่!เจ้าลูกหมา" คุณเรียกลูกหมาตัวนี้เบาๆแต่มันกลับให้ความสนใจคุณเป็นอย่างมาก เพราะมันเดินเข้ามาใกล้หน้าขาของคุณที่กำลังนั่งย่อลงเพื่อที่จะคุยกับมันได้สะดวก แถมยังมองมาที่คุณด้วยแววตาใสแป๋วเลย

 อื้อหือ... ไม่มีปลอกคอด้วยสิ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นเนี่ย

"เราชื่อพายอาร์ ส่วนแก... แทแทล่ะกัน ต่อไปนี้เราคือเจ้าของแทแท ไปอยู่กับด้วยนะ" ทันทีที่คุณพูดจบ คุณก็จับเข้าให้ที่ตัวของลูกหมาน้อยเพื่ออุ้มขึ้นมากอดไว้ ก่อนพาตัวเองเดินเข้าไปในคอนโด เพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องบนคอนโดสูงชั้น7 ทันที

.

.

.

"พาย!" ตอนนี้คุณยืนอยู่หน้าห้องกำลังจะเปิดประตูเพื่อพาลูกหมาในอ้อมกอดไปอาบน้ำ แต่ดันมีคนเรียกชื่อคุณขึ้นซะก่อน ทำให้คุณต้องละสายตาจากประตูที่ค้างไว้ หันไปสนใจรุ่นพี่ข้างๆห้องแทน

"อ้าว!พี่จิน มีอะไรคะ… เอ๊ะ! แล้วนี่พี่เลี้ยงกระต่ายด้วยหรอ?" ทันทีที่คุณหันไปหาพี่จิน รุ่นพี่สุดหล่อห้องข้างๆที่เรียกชื่อคุณพร้อมกับอุ้มกระต่ายน้อยสีขาวดูสะอาดตากำลังนอนหลับปุ๋ยไว้ในระดับอก และนั่นเลยทำให้คุณแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่จะถามออกไปแบบนั้น

"พี่เลี้ยงมาสักพักหนึ่งแล้วล่ะ พอดีต้องทำแลปวิจัยพันธุกรรมสัตว์เลี้ยงน่ะ" 

ว่าแล้ว ทำไมหนูหากระต่ายมาเลี้ยงไม่ได้สักที พี่นี่เอง…

"อ่อออ… มันดูน่ารักดีนะคะ นี่อยากเลี้ยงน้องกระต่ายอยู่เหมือนกัน แต่เจ้าของฟาร์มบอกว่าขายให้เด็กมหาลัยไปหมดแล้ว ที่แท้ก็เพราะพี่ซื้อไปทดลองนี่เอง555"

"55555ก็คงงั้น แต่ว่าพี่ทำวิจัยเสร็จแล้ว คงจะเลี้ยงต่อไม่ได้ เพราะช่วงนี้พี่งานเยอะ นี่ยังเหลือวิจัยตัวอื่นอีก เราจะเอาไปเลี้ยงมั้ยล่ะ?" ทันทีที่เสียงของพี่จินพูดจบ นั่นเลยทำให้ตาคุณประกายลุกวาวอยู่ไม่น้อย

พายก็อยากจะเลี้ยงอยู่นะคะพี่จินแต่ติดที่มีลูกหมาอยู่อีกตัวน่ะสิ

"จะดีหรอคะพี่จิน? น้องหมาจะไม่กัดกระต่ายตายแย่หรอ" 

"เถอะน่า… อีกอย่างลูกหมามันก็ยังเด็กน่าจะเชื่อง แต่กระต่ายตัวนี้นี่สิ อยู่กับพี่ไม่เคยจะเชื่องเลย ทำแลปทีไรพี่ได้แผลตลอด" ที่พี่จินพูดมาก็น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะที่แก้มขวาพี่จินมีแผลเล็กๆอยู่ กระต่ายตัวนี้ดูท่าทางไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร แต่ดันทำหน้าหล่อๆของพี่จินมีแผลซะงั้น ถถถ... พี่จินของน้อง

"งั้น… โอเคค่ะ! เดี๋ยวเลี้ยงให้ก็ได้ ว่าแต่น้องกระต่ายตัวนี้มีชื่อมั้ยคะเนี่ย?" คุณพูดจบพร้อมก้มลงไปดูหน้าลูกหมาน้อยที่พึ่งเก็บมาเลี้ยง หน้าของมันดูไม่พอใจสุดๆ

"โฮ่ง!"

-ตุบ-

"อ๊ะ! เห่าทำไมล่ะแทแท" ทันทีที่ลูกหมาเห่าเพื่อแสดงความไม่พอใจออกมา มันทำให้คุณตกใจเล็กน้อยจนต้องเผลอปล่อยลูกหมาในอ้อมกอดตกลงพื้นเสียงดังตุบ แต่พอสักพักลูกหมาตัวนั้นก็ยืนขึ้นได้ด้วยขาทั้งสี่ของมันเองแล้ววิ่งเข้าไปในช่องเล็กๆตรงประตูหน้าห้องของเจ้าของใหม่มันไปทันที มันรีบวิ่งไปเหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรที่ตัวมันตกลงไปที่พื้น แต่เหมือนกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับเจ้าของมากกว่า

"ขอโทษนะคะพี่จิน สงสัยแทแทจะดื้อนิดหน่อย งั้นพี่จินตามมาในห้องหนูเลยค่ะ" อ่าา... นี่คุณพูดอะไรออกไปเนี่ย แต่เอาเป็นว่าอย่าคิดลึกล่ะกัน --"

สรุปว่าคุณต้องเลี้ยงทั้งกระต่ายทั้งลูกหมาสินะ...

สักพักร่างสูงของจินก็เดินตามหลังของคุณที่เดินคอตกเข้าไปในห้องพร้อมกับกระต่ายที่กำลังหลับสนิทหนึ่งตัว ทันทีที่คุณอยู่ในห้อง คุณก็เดินตามหาลูกหมาตัวน้อยอย่างเงียบๆ โดยที่มีจินนั่งรออยู่

"ตามหาแทแทอยู่หรอ?" จินพูดขึ้นอย่างสงสัย พลางลูบหัวเจ้ากระต่ายไปมาเบาๆ ราวกับจะกล่อมไม่ให้มันตื่น

"ใช่ค่ะ ตัวแทแทเล็กนิดเดียว ห้องก็กว้าง ไม่รู้มันไปอยู่ไหนแล้ว" ที่คุณพูดมาล้วนเป็นความจริง เพราะคุณมองหาลูกหมาตั้งแต่เดินเข้าห้องจนตอนนี้ผ่านไป 5นาที คุณก็ยังหาตัวมันไม่เจอจนร่างสูงของจินต้องลุกขึ้นยืนเพื่อช่วยหา

"เดี๋ยวพี่ช่วยหา แล้วกุกกี้ล่ะ..." จินเลิกคิ้วถามและมองลงมาที่กระต่าย เขาไม่รู้ว่าจะหาที่ตรงไหนวางให้กระต่ายได้นอน เพราะปกติในห้องเขามันก็อยู่แต่ในกรง จะเอามาเลี้ยงเล่นก็ไม่ใช่เรื่อง

"งั้นพี่เอามันไปนอนบนเตียงก็ได้ค่ะ ว่าแต่มันชื่อกุกกี้หรอคะ?" คุณพูดออกไปแล้วเลิกคิ้วอย่างสงสัย เพราะมัวแต่คิด ‘กระต่ายอะไร... ชื่อน่ารักชะมัด แถมหน้าตาตอนหลับก็น่ารักไม่แพ้ชื่อเลย’

"อืม... พอดีว่าเจ้าของฟาร์มบอกว่ามันมีชื่ออยู่แล้วน่ะ แถมชื่อก็แปลกดี งั้นพี่ไปที่ห้องนอนเรานะ" แล้วร่างสูงของจินก็เดินเข้าไปทางห้องนอนของคุณที่อยู่ทางซ้ายมือ แต่ไม่ทันไรจินก็ถึงกับชะงักเพราะเจอลูกหมาตัวเล็กๆของเจ้าของห้องกำลังเห่าร่างสูงอยู่ตรงด้านหน้าประตูห้องนอน

"โฮ่ง! โฮ่งๆ"

.

.

.

"โฮ่ง!"

"อ้าว! แทแทอยู่นี่เอง ไปเห่าพี่จินทำไมห้ะ? ดื้อนะเราน่ะ" 

หลังจากที่คุณพยายามตามหาเจ้าลูกหมาต่อ ตอนที่คุยกับพี่จินเสร็จ คุณกลับได้ยินเสียงเห่ามาจากฝั่งห้องนอน ทำให้คุณต้องเดินตามมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและก็ปรากฎว่าเจ้าลูกหมาที่คุณกำลังตามหาอยู่นั้น กำลังนั่งอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับเห่าร่างสูงเสียงดังง้องแง้งตามประสาหมาติ๊งต๊อง คุณก็เลยเดินเข้าไปใกล้และย่อตัวลงนั่งเพื่อดุมันเล็กน้อย

"ขอโทษนะคะพี่จิน พากุกกี้เข้าห้องไปนอนบนเตียงเลยค่ะ เดี๋ยวหนูจะเอาแทแทไปอาบน้ำก่อน" พอคุณพูดจบ คุณก็อุ้มลูกหมาที่กำลังนั่งทำหน้าตาดุๆมากอดไว้พร้อมลุกขึ้นเปิดประตูห้องนอนให้อีกคนเดินเข้าไปในห้องเพื่อจัดการพากระต่ายอีกตัวไปนอน

หลังจากนั้นร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องนอนและวางตัวเจ้ากระต่ายน้อยให้นอนลงบนเตียงตามที่อีกคนสั่ง พอจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ซอกจินก็ปลีกตัวจากห้องนอนไปนั่งรอรุ่นน้องเจ้าของห้องที่กำลังอาบน้ำให้สัตว์เลี้ยงไปพลางๆที่โซฟารับแขก ซอกจินนั่งรอสักพัก พอเห็นอีกคนที่รีบเดินออกมาหาเขาที่กำลังนั่งรอ เขาไม่รอช้าที่จะยืนขึ้นพร้อมกับกล่าวคำล่ำลา

"งั้นหมดธุระพี่แล้ว พี่กลับก่อนนะ ฝากเลี้ยงกุกกี้ด้วยล่ะ พอดีพี่ต้องไปเรียนคลาสบ่ายด้วย เดี๋ยวช่วงเย็นๆจะเอาของมาให้นะ ฝากด้วย"

"ค่ะพี่จิน เดี๋ยวหนูไปส่งหน้าห้อง" พูดจบแล้วคุณก็เดินนำทางอีกคนไปยังประตูหน้าห้องเพื่อส่งร่างสูงให้กลับห้องไป ส่วนคุณที่ปิดประตูเสร็จก็ก้มลงมามองลูกหมาในอ้อมกอด ซึ่งตอนนี้ลูกหมาที่ว่า นอนหลับไปแล้วเรียบร้อย พอได้อาบน้ำ จากที่ดูเป็นลูกหมาตัวสกปรกบ้าๆบ๊องๆ ตอนนี้ก็ดูน่ารักขึ้นเยอะเลยนะแทแท 

'นี่เลี้ยงหมาหรือเลี้ยงลูกกันเนี่ย' คุณได้แต่คิดและมองเจ้าลูกหมาอย่างน่าเอ็นดู:) และอีกสักพักคุณก็พามันไปนอนบนเตียงกับกระต่ายอีกหนึ่งตัว 

.

.

.

"นอนกลางวันเป็นเด็กไปได้เจ้าสองตัวนี้เนี่ย" จู่ๆคุณก็ยิ้มขึ้นมาทันทีที่พูดจบและสักพักคุณก็ล้มตัวลงไปนอนตรงกลางเพื่อกั้นพวกมันไว้ พลางลูบไปที่ตัวของพวกมันทั้งสองตัวที่มีขนนุ่มๆอยู่อย่างแผ่วเบาสลับไปมา 

คิดไปคิดมา… คุณก็ว่าดีเหมือนกันที่เลี้ยงเจ้าสองตัวนี้ เพราะปกติคุณอยู่คอนโดคนเดียว นานๆทีที่ป๊ากับม๊าคุณจะมาเยี่ยมบ้าง อาจจะเป็นเพราะว่าท่านทำธุรกิจอยู่ที่ไทย จะมีก็แต่พี่จินกับเพื่อนๆที่แวะมาคุยกันบ้างบางครั้งที่เจอ ไม่ก็เพื่อนๆที่โรงเรียนของคุณที่แวะมาเยี่ยมหรือนอนค้างด้วย ซึ่งคุณก็รู้สึกเหงาบ้างในบางครั้ง แต่ต่อไปนี้ก็คงจะไม่เหงาอีกแล้วล่ะ ก็เพราะว่ามีเจ้าสองตัวนี้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วยังไงล่ะ แถมคุณยังดูท่าว่าจะรักพวกมันมากๆด้วย

.

.

.

และหลังจากนั้นคุณก็เริ่มเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆกับเจ้าสัตว์เลี้ยงตัวเล็กที่น่ารักแถมยังน่าเอ็นดูทั้งสองตัวในที่สุด ZZZzzz

แล้วไอ่ความคิดที่คุณเคยคิดว่าสัตว์เลี้ยงบางตัวที่มันสามารถกลายเป็นมนุษย์ได้กับเรื่องมนุษย์หมาป่านั่น มันยังจะเป็นความจริงตามคำบอกเล่าของพวกผู้ใหญ่อยู่รึเปล่า?

หรือมันจะเป็นเรื่องโกหก? หรือเผลอๆมันอาจจะเป็นเรื่องจริงที่คุณจะต้องได้เจอกับตัวแน่ๆ

แสงสีส้มกำลังจะหายไปกลายเป็นท้องฟ้าสีดำซึ่งบ่งบอกว่าเวลานี้เป็นช่วงเวลาพลบค่ำแล้ว ร่างบางของคุณก็กำลังงัวเงียเล็กน้อยจากการตื่นนอนตอนกลางวันกับเจ้าตัวเล็กทั้งสอง แต่ทันทีที่คุณลืมตาสนิทกลับไม่พบเจ้าลูกหมาอยู่บนเตียง จะมีก็แต่กระต่ายน้อยที่หลับไหลไม่ยอมตื่นเสียที

'นี่โดนพี่จินวางยานอนหลับหรือไงเนี่ย? หลับตายเชียว' คุณได้แต่มองเจ้ากระต่ายพลางนึกถึงเจ้าของคนเก่า

.

.

.

แต่เอ๊ะ! คุณลืมอะไรไปรึเปล่า?

นั่นสิ! คุณลืมแทแทไปสนิทเลย

พอคุณนึกได้อย่างนั้นคุณเลยลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปตามหาเจ้าลูกหมาอีกครั้ง ทันทีที่คุณเดินไปทั่วห้องกลับพบว่ามันกำลังเดินเวียนแถวๆห้องครัว พลางทำจมูกฟุดฟิดเหมือนดมหาอะไรสักอย่าง 

'สงสัยจะหิวสินะ'

"แทแท" ทันทีที่คุณเรียกชื่อมัน ลูกหมาตัวน้อยก็มองมาที่คุณทันทีแถมยังส่งสายตาประมาณว่า 

'แทแทหิว หาอะไรให้กินหน่อย' ส่วนคุณที่มองมันอยู่ก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ไม่ทันไรก็เดินตรงไปยังตู้เย็นเพื่อหาอะไรให้มันกิน แค่คุณก็ต้องพบกับความว่างเปล่า เพราะในตู้ไม่มีอะไรเลย คุณเลยได้แต่มองมันไปอย่างหน้าหง๋อย ราวกับจะขอโทษที่ไม่มีอะไรให้มันกินเลย

-ก๊อกๆๆ-

จู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูห้องคุณ ใครกันนะที่จะมาหาเวลานี้...?  ทันใดนั้นคุณก็พลันนึกถึงรุ่นพี่สุดหล่อข้างๆห้องขึ้นมาทันทีเลย ><

"พาย! นี่พี่เอง เปิดประตูให้หน่อย" ทันทีที่พี่จินพูดจบคุณก็รีบเดินตรงดิ่งไปยังประตูเพื่อเปิดให้อีกคนเข้ามาในห้องทันทีและทันทีที่คุณปิดประตูเสร็จ คุณก็เดินเข้าไปหาพี่จินที่ถือของอะไรไม่รู้เยอะแยะพะรุงพะรังเข้ามาในห้องพร้อมกับกรงกระต่าย

สงสัยจะเอาของที่ว่าตอนบ่ายมาให้มั้ง

"นี่พี่จินเอาไรมาเยอะแยะคะเนี่ย?" คุณถามเสียงใสด้วยความสนใจในสิ่งของตรงหน้า

"พี่เอากรงกุกกี้มาให้น่ะ ก่อนเข้าคอนโดก็แวะซุปเปอร์มาร์เก็ตเลยซื้อแครอท อาหารเม็ดกับนมเผื่อกุกกี้และแทแทมาให้น่ะ" แงง... พี่จินรู้ใจชะมัด >< นั่นเลยทำให้คุณอดแซวซอกจินไปไม่ได้

"แล้วของหนูล่ะพี่จิน?" นี่เป็นการแซวประเภทไหนกันนะ ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้ออกไปเนี่ย มายก้อดดด -0-

"ของเราก็มี พี่ซื้อบราวนี่กับนมสดปั่นจากคาเฟ่ข้างล่างมาเผื่อด้วย กลัวเราจะยังไม่ได้กินอะไร" 

โอ๊ยยยย! พี่จิน… ขอบคุณมากค่ะที่รู้ใจหนู >3<

"ขอบคุณมากเลยค่ะพี่จิน น่ารักที่สุดเลยอ่ะพี่ชายคนนี้" คุณพูดออกมาจากใจจริง เพราะตั้งแต่แทแทหิว ดูเหมือนว่าท้องคุณก้เริ่มจะหิวด้วยเหมือนกัน สวรรค์ส่งซอกจินมาโปรดคุณแท้ๆเลย

"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่จะกลับห้องแล้วนะ กรงนี่ให้มันอยู่ไปก่อนนะ อีก 2เดือนน่าจะเริ่มโตขึ้นก็คงไม่ต้องใช้แล้ว เลี้ยงดีๆนะพาย กระต่ายตัวนี้ดื้อกับพี่สุดๆ แต่กับพายน่าจะไม่เท่าไหร่ เพราะตัวนี้มันตัวผู้" 

ว้อททททททททททททท

.

.

.

 "ตอนที่เพื่อนพี่มาเล่นกับกุกกี้น่ะ มันเชื่องสุดๆ ยิ่งกับผู้หญิงนะ มันแทบจะนั่งสิงเลยแหละ555555"

'ตัวผู้'  'ตัวผู้'  'ตัวผู้'

คุณนึกว่ากระต่ายที่หน้าตาน่ารักยังงี้  ตัวสีขาวแบบนี้จะตัวเมียซะอีก

"พี่ไปนะ" คุณไม่ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าให้จินแล้วเดินไปส่งอีกคนที่หน้าประตูพร้อมโบกมือลาและยิ้มสวยๆให้ทีหนึ่ง พอกลับมาที่ห้องเลยเดินไปหยิบของในถุงซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีทั้งนม แครอท อาหารเม็ดสำหรับลูกสุนัข ถาดใส่อาหารสัตว์และขนมเยอะแยะอีกถุงไปเก็บ แต่ที่น่าสนใจสุดก็กล่องบราวนี่กับนมสดปั่นนี่แหละ ซึ่งตอนนี้คุณก็เรียกแทแทให้มาหา พร้อมกับรินนมและแยกเทอาหารเม็ดใส่ถาดเล็กๆที่จินซื้อมา ซึ่งมันก็เลียนมในถาดกินอย่างว่าง่าย แถมยังเงยขึ้นมามองหน้าคุณไป ส่ายหางดุกดิกเชิงว่าดีใจไปมาด้วย

'น่ารักจัง' คุณมองมันอยู่นานและกลับมาจัดการบราวนี่กับนมสดปั่นตรงหน้าจนหมดเกลี้ยงและจัดการเก็บให้เรียบร้อยทั้งของคุณและของแทแท

"ไปอาบน้ำใหม่แล้วไปนอนกันไอ่หมาตะกละ" สักพักคุณก็อุ้มมันขึ้นมาพาไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวในห้องน้ำอีกรอบ เพราะตอนนั้นมันรีบๆเลยไม่ได้อาบให้ดีเท่าไหร่ พอเจ้าลูกหมาอาบน้ำเสร็จ เนื้อตัวของมันจากที่ดูมอมแมมก็กลับมามีขนสีขาวเทาสวยเหมือนเดิม แถมยังน่ารักมากกว่าเดิมอีก ส่วนตัวคุณก็ปล่อยมันไว้ให้เดินเล่นในห้องและไปอาบน้ำแต่งตัว พาลูกหมาน้อยเข้านอนไปอีกทีในช่วงดึก แล้วหลับตานอนเข้าสู่นิทราพร้อมกับกระต่ายที่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลย

.

.

.

คุณจะไม่ย้อนความหลังอะไรมาก เพราะหลังจากที่คุณรับเลี้ยงเจ้าสองตัวนี้มา หลังจากนั้นได้ไม่นาน ความแฟนตาซีที่ว่า มัน-เป็น-เรื่อง-จริง!!!

เพราะลูกหมาสีขาวตัวนั้น จริงๆแล้วมันคือลูกหมาป่า ยิ่งมันเริ่มโตขึ้น ทั้งนิสัยและรูปร่างหน้าตา เริ่มจะเหมือนหมาป่าเข้าไปทุกทีและอีกอย่างสิ่งที่ลูกหมาตัวสีขาวดูไร้เดียงสานั่นสามารถทำได้ก็คือ มันสามารถกลายร่างเป็นหมาป่าขนสีเทาตัวใหญ่เท่าคุณได้และเท่านั้นยังไม่พอ มันยังสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ผิวสีแทน แถมร่างกายกำยำยิ่งกว่านักกีฬาบางคนให้คุณเห็นต่อหน้าต่อตาได้อีก และนั่นทำเอาคุณลมจับจนสลบไปเกือบ 2วันเลยเชียว   

ในช่วงแรกๆคุณก็กลัวมันนิดหน่อย แต่ใครจะไปกลัวได้ลงล่ะก็มันดันชอบทำตัวน่ารักใส่คุณอยู่บ่อยๆน่ะสิ อาทิ เช่น จ้องหน้าคุณ เรียกร้องความสนใจบ้าง หนักสุดก็กระโจนเข้ามาเลียหน้าทั้งๆที่คร่อมคุณอยู่นี่สิ  

แทแทจะทำตอนเป็นลูกหมาก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนกลายร่างเป็นคน!!!

ต่อมาก็กระต่ายสีขาวอีกตัวหนึ่งที่พี่จินฝากเลี้ยงไว้ มันก็แค่ลูกกระต่ายธรรมดาตัวหนึ่งที่ยังเด็กอยู่ ชอบกินแครอทเป็นชีวิตจิตใจและก็ชอบออดอ้อนนอนตักทุกวัน ที่จริงก็ดูเหมือนจะไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร แต่พี่จินกลับเตือนว่าให้‘ระวังกระต่ายตัวนี้ให้ดี’ เพราะว่าเพื่อนพี่จินดันไปทดลองตัดต่อพันธุกรรมมันให้ใกล้เคียงมนุษย์กับฉีดสารอะไรบางอย่างไม่รู้เร่งให้มันโตเร็ว แต่ก็น่าจะยังไม่เห็นผล และนี่ก็ทำให้คุณต้องมานั่งกังวลอยู่จนทุกวันนี้ว่ามันจะแปลงร่างจากกระต่ายแล้วมาเป็นมนุษย์เหมือนแทแทอีกเมื่อไหร่ ถ้าเกิดมันเป็นอย่างนั้นขึ้นมาจริงๆ คุณก็คงจะรับมือไม่ไหวแน่ๆ เพราะแค่แทแทตัวเดียวก็เล่นกับคุณหนักเอาเรื่องอยู่ แล้วนับประสาอะไรกับกุกกี้ที่ทั้งดื้อทั้งซน ตอนกลายร่างเป็นคนก็ยิ่งจะชอบเล่นซนกว่าแทแทอีกหลายเท่า

และอีกอย่าง ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ คุณจะไม่อยากรู้ อยากลอง มาเลี้ยงสัตว์สปีชี่ส์อะไรที่มันสามารถกลายเป็นคนได้หรอกนะ เพราะถ้าลองแล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้ จนปวดหัวคล้ายจะเป็นบ้า คุณน่าจะยอมเลี้ยงแมวธรรมดาตั้งแต่แรก ไม่น่ามาลองเลี้ยงอะไรแบบนี้เลย หรือคุณต้องหาแมวมาเลี้ยงเพิ่มอีกตัวดี? แล้วถ้าเลี้ยงไปเลี้ยงมามันเป็นเหมือนแทแทกับกุกกี้ล่ะ ทำไงดีเล่าทีนี้! รุมสามไม่ไหวหรอกนะ...!?!!!