คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : OS Tea
OS Tea (Myungyeol)
01.38 น.
ห้องพักที่บัดนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดและความเงียบสงัด มีเพียงเงาตะคุมๆเดินออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งเป็นห้องน้ำที่ใช้ร่วมกันของเหล่าสมาชิก บอยแบนด์ชื่อดังที่มีชื่อเสียงในเรื่องการเต้นที่พร้อมเพรียงและเฉียบขาดอย่าง อินฟินิท แน่นอนเวลานี้เป็นเวลาที่เหล่าเมนเบอร์นอนพักผ่อน รวมถึงอีซองยอลก็เช่นกัน แต่เขารู้สึกปวดปัสสาวะขึ้นมากลางดึกซะงั้น ถึงแม้บรรยากาศจะดูน่ากลัวไปจนอยากจะเปิดไฟซะรอบบ้านก็เถอะ แต่เขาก็ข่มใจเดินตรงไปยังห้องน้ำโดยไม่เปิดไฟเพราะกลัวรบกวนเมมเบอร์ที่นอนอยู่
รู้งี้น่าจะหยิบไฟฉายมาด้วย ร่างสูงโปร่งยู่ปากพึมพำเบาๆ
แต่ทว่าภายใต้ห้องพักที่มืดสงบกลับมีแสงลอดออกมาจากห้อง ซึ่งเวลานี้เป็นเวลานอนไม่น่าจะมีแสงไฟเล็ดลอดออกมา แต่กลับมีแสงไฟจากห้องๆหนึ่งเปิดซะงั้น และเป็นห้องที่เขาคุ้นเคย?ซะด้วยสิ ไวกว่าความคิดเท้าทั้งสองข้างก้าวไปที่ห้องนั้นอย่างไม่ลังเล เขายืนอยู่หน้าประตูอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป เขารู้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องเคาะประตูเรียกให้เสียเวลา เพราะเจ้าของห้องไม่เคยล็อคประตู
มือเรียวค่อยๆบิดลูกบิดประตูอย่างเบามือ
ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปมองดูเจ้าของห้องที่ป่านนี้แล้วควรจะนอนแต่ก็ไม่นอน
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
เขาพูดพร้อมกลับแทรกตัวเข้าไปในห้อง
ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เจ้าของห้องที่บัดนี้กำลังนั่งอ่านอะไรซักอย่างที่โต๊ะทำงาน
“อืม” เจ้าของห้องตอบเสียงเบาเป็นการรับรู้ว่ามีคนเข้ามาในห้องตน แต่สายตายังคงจับจ้องตัวหนังสืออยู่เหมือนเดิม
“ทำอะไรเหรอ”
ร่างโปร่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้
พยายามอ่านตัวหนังสือที่เป็นเหตุให้เจ้าของห้องต้องมานั่งอ่านอยู่อย่างนี้
“ฉันอ่านบทอยู่น่ะ” จ้าของห้องตอบเสียงเรียบ ทำให้อีซองยอลร้องอ๋อออกมาทันที เข้าคงลืมไปสินะ ว่า คิมมยองซู กำลังจะได้แสดงละครเรื่องใหม่...
ฉับพลันร่างโปร่งก็คิดอะไรได้ เขาบอกมยองซูว่า “เดี๋ยวมานะ” ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไรทำเพียงพยักหน้าเป็นการเข้าใจ ก่อนจะได้ยินเสียงประตูปิดลงพร้อมกับร่างของคนที่เพิ่งเข้ามาหายไป เพียงไม่นานร่างสูงโปร่งก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับแก้วกระเบื้องลายน่ารักสีชมพู่ ภายในบรรจุของเหลวที่มีควันสีขาวขุ่นลอยขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ
“อ่ะ
ฉันชงชามาให้” ซองยอลฉีกยิ้มให้เขาเล็กน้อย
“ขอบใจนะ”
มยองซูยิ้มจางๆก่อนจะค่อยๆยกแก้วชามาจิบเล็กน้อย
“เป็นไงบ้าง
รสชาติเป็นไงบ้าง” อีซองยอลเมมเบอร์ตัวสูงที่ได้ฉายาว่าเด็กประถม กำลังเอ่ยถามคำถามด้วยดวงดวงตาที่
เปร่งประกาย จนคิมมยองซูต้องสบตากลมคู่นั้น
จะว่าไงดีล่ะถ้าตรงก้นของคนที่ยืนอยู่ข้างๆมีหางฟูๆยื่นพร้อมกับกระดิกหางไปมา
ก็คงไม่ต่างอะไรกับลูกสุนักที่กำลังเอาใจเจ้าของของมันก็ไม่ปาน
“อืม อร่อยดี” เพียงแค่เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก็เล่นเอาเด็กประถมดีใจกระโดดโล้นเต้นราวกับว่ากำลังจะได้ของเล่นชิ้นใหม่
“จริงๆเหรอ” ร่างโปร่งเขย่าแขนแกร่งไปมาอย่างตื่นเต้น จนเขาต้องว่างแก้วในมือลง เพราะกลัวว่ามันจะหกจนได้เรื่องเสียก่อน เขาจึงยิ้มตอบเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับเด็กประถมอีซองยอล
“งั้นฉันจะทำให้นายทุกวันเลยนะ”
เขาไม่ได้ตอบอะไรแต่พยักหน้าเป็นการตกลง ปล่อยให้เจ้าเด็กประถมดีใจยิ้มร่าเดินออกจากห้องไป
.
..
.
.
.
และก็เป็นแทบทุกๆวันที่ซองยอลจะต้องชงชาตอนดึกๆให้มยองซูทุกคืน จริงๆเขาก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็แค่อยากทำให้เพื่อน?ของเขาผ่อนคลายบ้างก็เท่านั้น แต่บางวันก็พิเศษหน่อยที่เขานอกจากจะชงชาแล้ว ยังลงทุนทำขนมง่ายๆให้มยองซูอีกด้วย จนลีดเดอร์ของวงอย่างคิมซองกยูอดที่จะเดินเข้ามาถามไม่ได้
“ทำอะไรของนายน่ะซองยอล”
คนที่ถูกเรียกสะดุ้งเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะมีคนตื่นเวลานี้
“อ้าวกยูฮยอง” ร่างบางยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร คิมซองกยูเดินเกาพุงเข้ามาใกล้พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาดู
“อ้อผมกำลังชงชาให้แอลน่ะครับ
ฮยองสนใจซักแก้วไหมครับ”
“เออๆดีเหมือนกัน” แล้วซองยอลก็ค่อยๆรินชาใส่แก้วพร้อมกับยื่นให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ซองกยูรับชามาเป่าอยู่สองสามที ก่อนจะจิบชาเล็กน้อย แต่ทันใดนั้น...
พรวด!!!
ซองกยูแทบจะพ่นชาใส่หน้าชา ดีที่เขารีบถอยหลังทัน เขามองท่าทีของลีดเดอร์ที่ตอนนี้กำลังกวักน้ำล้างปากสลับกับชาที่เข้าเพิ่งชงเสร็จอย่างไม่เข้าใจ เขาจึงเดินเข้าไปใกล้คนเป็นพี่หวังจะช่วย
“นี่มันชาอะไรของแกเนี่ย!!” คนอายุมากกว่าโวยวายหลังจากคิดว่าลิ้นของเขาเริ่มจะกลับมารู้รสอีกครั้ง รสชาติที่ขมติดคอจนซองกยูแทบอยากจะผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นใหม่
“อย่าบอกนะว่า...แกจะเอาชานี่ไปให้ไอ้มันมยองซูมันน่ะ
นี่แกไม่ได้คิดจะฆ่ามันหรอกใช่ไหมห๊ะ”ซองกยูแทบจะพ่น
ไฟใส่หน้าเขาอยู่รอมร่อพร้อมกับชี้หน้าคาดโทษ ทำเอาเด็กประถมซองยอลตกใจไม่น้อยก่อนจะหยิบแก้วชาที่คนโวยวายอยู่ขึ้นมาจิบ
“ฮยองพูดอะไรน่ะครับ
ก็แอลยังบอกว่ามัน...” ทันทีที่รสชาถึงลิ้นเขา
เขาก็แทบกลืนคำพูดที่มยองซูเคยบอกกับเขาทันที
นี่มันหมายความว่าอย่างไง...
นานเท่าไหร่แล้วที่เขายืนจ้องมองชาในแก้วกระเบื้องอยู่คนเดียว ส่วนซองกยูก็เดินหัวเสียบ่นเข้าห้องไปนานแล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเดินถือแก้วชาอีกใบที่เขาเตรียมไว้ให้มยองซูไปที่ห้อง เขาค่อยๆเปิดประตูเดินเข้าไปก็พบว่ามยองซูนั่งอยู่บนโต๊ะที่เดิมเหมือนทุกครั้งที่เขามาหา ร่างบางยิ้มเล็กน้อยก่อนจะวางแก้วกระเบื้องลงข้างๆเจ้าของห้อง
“ฉันชงชามาให้” มันเป็นคำพูดที่บอกเหมือนทุกๆวัน แต่น้ำเสียงของเจ้าของดูจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยเพราะความกังวล
“ขอบใจนะ” มยองซูหันไปยิ้มให้คนข้างๆก่อนจะยกชาขึ้นมาดื่มพร้อมกับอ่านบทต่อไป ซองยอลจ้องมองปฏิกิริยาของคนที่นั่งดื่มชาที่เขาชงให้อย่างไม่วางตา มยองซูยังคงดื่มไปเรื่อยๆอย่างหน้าตาเฉยราวกับว่าไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น จนซักพักแก้วกระเบื้องก็เหลือเพียงความว่างเปล่า ซองยอลลอบยิ้มน้อยๆแล้วเดินออกจากห้องไป
ไอ้บ้าแอล
ไอ้โง่เอ้ย
Fin
ไรท์ : มาแบบสั้นๆ งงๆ5555555 หวังว่าจะชอบกันนะคะ^^
ความคิดเห็น