คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นายไปไหนฉันไปด้วย
บทที่ 3 นายไปไหนฉันไปด้วย
``ครอกกกก ฟิ้วววว ครอกกกก ฟิ้ววว......`` เสียงกรนของใครบางคนดังจนทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ หลุดออกจากภวังค์นิทรา เขาค่อยๆเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งออก กระพริบตาปรับแสงให้เหมาะกับตาเล็กน้อย ทำให้เขารับรู้ได้ถึงน้ำหนักบางอย่างที่ว่าพาดบนตัวเขาอยู่ เขาผงกหัวก้มมองตรงหน้าขาของเขามีขาของซองบอลก่ายอยู่ แถมแขนของซองยอลก็ยังกอดรัดเขาอยู่ด้วย แสดงว่าซองยอลนอนกอดเขาแบบนี้ทั้งคืนเลยเหรอเนี่ยยย
ด้วยความที่ตัวเขาถูกห่อหุ้มไปด้วยผ้าห่มทำให้เขาเอาแขนของตัวเองออกมาข้างนอกอย่างยากลำบาก เมื่อเอาแขนออกได้ทั้งสองข้างแล้วเขาก็ดึงแขนของซองยอลออกจากตัวเขาแล้วดันขาของซองยอลที่นอนหลับออกไปด้วย ก่อนที่จะกลิ้งตัวเองออกจากผ้าห่มผืนใหญ่ เขาหันไปมองซองยอลเล็กน้อย
``คนอะไรตัวก็หนักแถมนอนกรนเสียงดังอีก`` มยองซูเตรียมที่จะลุกออกจากเตียง แต่ก็ถูกมือของซองยอลรั้งไว้ ทำให้ตัวของมยองซูล้มนอนข้างๆซองยอล ทำให้หน้าของมยองซูอยู่ห่างจากใบหน้าของซองยอลเพียงไม่กี่เซน จมูกของมยองซูอยู่ใกล้จมูกของซองยอลมากจนแทบจะชนกันอยู่แล้ว เมื่อเขารับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย นั้นยิ่งทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง แล้วอยู่ๆซองยอลก็ลืมตาขึ้นมาเสียดื้อๆทำให้มยองซูตกใจมากจนย่นหน้าหนี
``นะนายตื่นแล้วเหรอ``
``อืม จุ๊บ`` แล้วซองยอลก็จุ๊บริมฝีปากของมยองซูอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะขยับหน้าออก
``มอนิ่งคิสน่าาาา`` หลังจากที่ซองยอลจุ๊บปากของมยองซู ร่างหนาถึงกับหน้าเหวอตกตะลึงงึงงัง แล้วเอามือมาจับปากของตัวเอง
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสาวน้อย(?)
มยองซูสตั้นอยู่10วิ ไม่เชื่อลองนับ
10
9
8
.
.
.
.
5
4
3
2
1 !!!!
แล้วเหมือนวิญญาณเพิ่งจะเข้าร่าง
``อ๊ากกกกก นายทำบ้าอะไรเนี่ยห๊ะ!!!`` มยองซูรีบเด้งตัวออกจากเตียงแล้วชี้หน้าด่าซองยอลป่าวๆ มยองซูโหมดโวยวายก็มีด้วยแฮะ
``ก็มอนิ่งคิสไง`` ซองยอลลุกขึ้นนั่งตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน อ๊ากกก มยองซูปรอทจะแตก นี่แหละเหตุผลที่เขาถึงไม่อยากให้ซองยอลอยู่ด้วย นี่ขนาดแค่สองวันยังเป็นอย่างนี้ แล้วถ้าเป็นเดือนเป็นปีเขาคงไม่เป็นโรคประสาทตายเลยเหรอ
``ว๊ากกกกกกกก ใครเขาให้ทำกันแบบนี้ห๊ะ!!!`` ซองยอลค่อยๆคลานบนเตียงมาใกล้ๆมยองซูที่ยืนอบู่ข้างเตียงพร้อมกับยื่นหน้าไปใกล้ๆ
``หรือนายอยากได้แบบดีฟคิส...`` ซองยอลพูดพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนให้ แล้วอยู่ๆมยองซูก็หน้าแดงขึ้นมาซะงั้น
``อ๊ากก ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ`` ก่อนที่จะเดินแล้วหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวออกจากห้องไป
``นายจะไปไหนอ่ะ`` ซองยอลที่เห็นมยองซูเดินออกจากห้องไปแล้วก็ตะโกนถาม
``อาบน้ำ!!!!``
``ให้ฉันอาบเป็นเพื่อนไหม``
``ไม่ต้อง!!!!!!!!!`` แล้วซองยอลก็นั่งหัวเราะคิกคักอยู่บนเตียงคนเดียว
``ฮ่าๆ แกล้งมยองซูนี่สนุกจัง``
.
.
.
.
.
.
``นายจะไปไหนเหรอ`` ซองยอลเดินเข้าไปใกล้มยองซูที่กำลังใส่เสื้อโค้ทแล้วหยิบกุญแจรถ
``เรื่องของฉัน``
``เรื่องของฉันมันไม่มีหรอกนะ มันมีแต่เรื่องของเรา`` เมื่อเจ้าคนขี้แกล้งพูดเสร็จมยองซูจึงหันมองหน้าซองยอลอย่างระเอื้อมระอา
``นายช่วยเลิกพูดอะไรที่มันสะอิดสะเอียนชวนอ้วกได้ไหม``
``นะนายท้องเหรอมยองซู เราจะมีลูกด้วยกันใช่ไหม`` ซองยอลพูดพร้อมกับลูบท้องมยองซูปอยๆ
``ฉันไม่ได้ท้องเว้ยยย!!!!`` มยองซูรีบปัดมือของมยองซูออกแล้วเดินจะไปเปิดประตูบ้าน แต่ซองยอลก็ยังเดินตามมยองซูอยู่
``แล้วนายจะไปไหนอ่ะ``
``จะออกไปข้างนอกนายก็อยู่นี่แหละ``
``ไม่เอาอ่า ฉันไปด้วยนะ`` ซองยอลเดินมาหยุดตรงหน้ามยองซู ร่างบางกุมมือตัวเองสองข้างขึ้นเอียงหน้าเล็กน้อยแล้วซองยอลสายตาปิบๆใส่มยองซู
``นายอยู่บ้านแหละ`` แต่มยองซูดันหน้าซองยอลออกทำให้ตัวของซองยอลเซเสียหลัก
``ไม่รู้ล่ะ ถ้าฉันไม่ได้ไปนายก็อย่าหวังว่าจะได้ออกเลย`` ซองยอลยืนกางแขนกางขาขวางประตูบ้านเอาไว้ แล้วมองนายมองมยองซูอย่างท้าทาย
``เถอะน่าซองยอล ฉันไปแปบเดียวเดี๋ยวก็กลับ`` มยองซูพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน
``งั้นก็ให้ฉันไปด้วยสิ ฉันก็อยากจะออกไปไหนบ้างเหมือนกันนะ`` มยองซูมองคนตรงหน้าที่ทำหน้าเศร้าไม่มีวี่แววขี้เล่นเหมือนก่อนอย่างอ่อนใจ นี่เขาจะใจอ่อนให้ซองยอลอีกแล้วเหรอ ก่อนที่จะผ่อนลมหายใจออกมา
``อ่ะๆก็ได้ ไปด้วยด้วยกันก็ได้`` ซองยอลกระโดดไปมาอย่างดีใจ
ฟอด~
``นายนี่ใจดีจัง คิคิ`` แล้วซองยอลก็หอมแก้มมยองซูทีนึงก่อนจะรีบเดินออกจากบ้านไป แต่มยองซูกับยืนตัวแข็งทื่ออย่างกับโดนสต๊าฟไว้
``เอาอีกแล้ว ท่าจะไม่สบาย`` เขาพูดพลางเอามือลูบแก้มตัวเอง
``อ้าว ยืนบื้อทำไมรีบไปกันเถอะ ฉันอยากไปเต็มทีแล้ว`` ซองยอลกวักมือเรียกมยองซูเพราะเห็นมยองซูไม่ยอมออกมาซะที
และใช้เวลาขับรถไม่นาน พวกเขาทั้งสองก็มาถึงซุปเปอร์มาร์เกต บรรยากาศภายในห้างผู้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไร เพราะวันนี้ไม่ใช่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ คนก็เลยดูบางตาบวกกับวันนี้มยองซูไม่ได้รับงานด้วยจะว่าว่างก็ได้ เขาจึงเลือกมาวันนี้ เขาเดินไปจูงรถเข็นมา เพราะคิดว่าวันนี้คงจะซื้อของหลายอย่างกลับบ้านแน่
``วันนี้นายมาซื้ออะไรเหรอ`` ซองยอลถามมยองซูที่เดินเข็นรถเข็นโดนที่สายตามองสินค้าที่วางอยู่สองข้างทาง
``ซื้อของใช้น่ะ มันหมดแล้ว`` แล้วมยองซูก็เดินมาตรงมุมพวกยาสีฟันแปรงสีฟัน แล้วหยิบยาสีฟันใส่รถเข็นสองสามกล่อง
``นี่ ใจคอนายจะใช้แต่ยาสีฟันรสมินต์อย่างเดียวหรือไง เผ็ดจะตาย``
``แล้วยาสีฟันนายเอาไว้กินหรือไง``
``ก็มันเผ็ดอ่ะ นายเอารสอื่นเหอะ``
``แล้วนายจะเอารสอะไร เอาแบบเด็กน้อยไหม รสสตรอเบอร์รี่หรือรสบลูเบอร์รี่ดีล่ะ`` มยองซูพูดแกรมประชด
``ก็ดีนะ ฉันว่ามันหวานแล้วก็อร่อยดี`` ซองยอลตอบแบบยิ้มๆ
``ถามจริงนายอายุเท่าไรเนี่ย”
``23``
``ก็โตแล้วนิ`` แล้วมยองซูก็เข็นรถออกไป
``ย่าห์ นี่นายหลอกด่าฉันเหรอ!! ชิ เฮ้ย รอด้วยดิ``แล้วซองยอลก็รีบเดินตามมยองซูไป กว่าจะตามมยองซูทันเล่นเอาซองยอลหอบแฮกๆ(นั่นคนหรือหมา) คือถ้าจะเดินเร็วขนาดนี้ ทำไมไม่วิ่งเลยล่ะครับ = * = แล้วมยองซูก็เดินไปหยิบนู่นหยิบนี่ใส่รถเข็น
``นายอยากได้อะไรไหม`` มยองซูหันไปถามซองยอลที่เดินอยู่ข้างๆ
``นายจะซื้อให้ฉันเหรอ``
``หรือนายอยากจะออกเงินเอง``
``เฮ้ยๆ ได้ไงล่ะ ไปซื้อขนมกันเถอะ ฉันอยากกินขนม`` แต่ระหว่างทางที่จะเดินไปมุมขนม ก็เดินผ่านแถวมุมขายอาหารสด
``เดี๋ยวๆมยองซู`` ซองยอลจับแขนของมยองซูให้หยุดเดิน
``ฉันว่านายน่าจะซื้อของพวกนี้ไว้บ้างนะ ฉันเห็นในบ้านนายมีแต่รามยอนแล้วก็ไข่``
``ทำไม นายจะซื้อไปทำไง`` มยองซูเลิกคิ้วถาม
``นายให้ฉันทำเหรอ`` ซองยอลกุมมือของมยองซูอย่างมีความหวัง แต่มยองซูชักมือออก
``โนๆ ครั้งเดี๋ยวก็เกินพอ ไปเถอะ`` แล้วมยองซูก็เดินเข็นรถออกไป
``ชิ ไอ้บ้า`` ซองยอลด่าไล่หลังมยองซูเบาๆ แต่พอมยองซูหันหลังมาซองยอลก็รีบคลี่ยิ้มออกแล้วจึงรีบเดินไปประกบคู่กับมยองซู
แล้วทั้งสองก็เดินมาถึงมุมขนม ซองยอลก็รีบเดินเข้าไปหยิบขนมนู่นนี่นั่นขึ้นมาแล้วโกยใส่รถเอาใส่รถเอา มยองซูอุตสาห์ออกเงินซื้อให้ทั้งทีมันก็ต้องซื้อให้คุ้มว่าไหม
``นี่`` มยองซูจากที่ยืนมองดูซองยอลเลือกขนมก็ทักซองยอลขึ้น
``หืม`` ซองยอลตอบในลำคอแต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ขนมอยู่ มยองซูเดินเข้าไปข้างๆร่างบางพร้อมกับยกศอกเท้ากับชั้นวางขนมในระดับไหล่แล้วเอามือท้าวที่หัวคล้ายรูปสามเหลี่ยม
``ทำไมนายถึงกลับเกาหลีล่ะ`` มยองซูยิงคำถามแทงใจดำทำให้ร่างบางหันมาสบตาแล้วเบะหน้าขึ้น
``ไม่รู้ดิ แม่ฉันนะไม่บอกเหตุผลฉันซักคำ`` ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจแม่ไม่รักเขาหรือไงกัน มยองซูเปลี่ยนมายืนกอดอกแทนแล้วมองซองยอล
``แม่นายคงเบื่อนายมั้ง``
``ย่าห์ หุบปากเน่าๆของนายเลยนะ!`` เมื่อซองยอลพูดจบเขาก็เอามือมาป้องปาก พร้อมกับอ้าปากปล่อยกินปากตัวเองออก
``อะไร ฉันว่าฉันแปรงฟันแล้วนะ ไม่เชื่อดมดิ`` มยองซูยื่นหน้าไปใกล้ซองยอลแล้วอ้าปากให้ซองยอล จนซองยอลต้องหลบถอยหลังหนี
``อี๋ ไปไกลๆเลย`` เดี๋ยวนะ อุดมการณ์ของเขาคือแกล้งมยองซูอย่างไม่มีที่สิ้นสุดไม่ใช่เหรอ แล้วแห๋งตอนนี้มยองซูกับแกล้งเขาเสียได้ ไม่ได้ๆเสียชื่ออีซองยอลหมด
``มยองซู``
``อะไร``
``นายมีแฟนหรือมีกิ๊กกั๊กยัง``
``ทำไม นายจะจีบฉันหรือไง`` มยองซูตอบห้วนๆ
``ก็คงงั้น`` มยองซูอึ้งกับคนตอบของซองยอลเล็กน้อย ก่อนที่จะถามซองยอลกลับ
``แล้วนายคิดว่าฉันมียังล่ะ`` ซองยอลสำรวจตัวมยองซูตั้งแต่หัวจรดเท้า
``อืมมม ฉันว่านายแมวๆอย่างนายเนี่ยคงจะไม่มีแฟนหรอก``
``นี่นายว่าฉันหน้าเหมือนแมวเหรอ!``
``ใช่ แถมเวลายิ้มนะหน้าก็โคตรจะยับอ่ะ`` ซองยอลพูดแล้วเอามือทั้งสองข้างดึงแก้มตัวเองลงล้อเลียนมยองซู แล้วยิ้มเดินออกไป
``อีซองยอลกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!``
``ไปจ่ายเงินกันเถอะเมี๊ยว~ คึกคึก`` มยองซูเดินเข็นรถผ่านกระจกเงา เขาจึงหยุดรถแล้วส่องมองใบหน้าของตัวเอง
``เราออกจะหล่อซะขนาดนี้ มาหาว่าเราหน้าแมว หรือว่าซองยอลจะแกล้งเรา`` มยองซูพูดกับตัวเองหน้ากระจก จนซองยอลต้องหันมาเรียก
``มัวทำอะไรอยู่ละคร๊าบบบ ไปจ่ายเงินได้แล้ว``
TBC
คือตัวไรท์แต่งเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าแต่งคู่มยองยอลหรือยอลมยองกันแน่ 555+++
ความคิดเห็น