คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขออยู่ด้วยนะ
2.ขออยู่ด้วยนะ
“กริ๊ง กริ๊ง...”(เสียงโทรศัพท์เน้อ)คนรับใช้ในบ้านรีบไปรับโทรศัพท์ทันที
“สวัสดีค่ะบ้านคุณนายคิมค่ะ”
“อะไรนะคะ!!”เสียงของเธอบ่งบอกถึงความตกใจ
“ค่ะๆ”เมื่อปลายสายวางไป เธอจึงรีบเดินไปหาคุณนายเจ้าของบ้านทันที
“คุณนายค่ะแย่แล้วค่ะ”เธอพูดด้วยสีหน้าที่ตกตื่น
“อะไรๆแย่”
“คุณมยองซค่ะ”
“มยองซู มยองซูเป็นอะไร”คุณผู้หญิงเจ้าของบ้านแสดงอาการตกใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อลูกของตนเอง
“คุณมยองซูขับรถชนต้นไม้ข้างทางค่ะ”
“ห๊ะ อะไร!!! มยองซูขับรถชนต้นไม้”
“ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณหนูถูกส่งไปที่โรงพยายาบาลแล้วค่ะ”
.
.
.
ตอนนี้มยองซูถูกส่งตัวเข้าห้องไอซียู ภายในห้องคุณหมอและพยาบาลต่างทำหน้าที่อย่างเต็มทีเพื่อช่วยชีวิตของคุณไข้ แต่ดูเหมือนฟ้าจะเล่นกลเพราะมยองซูไม่มีแม้แต่ปฏิกิริยาตอบสนองแล้วสักนิด ส่วนด้านนอกแม่ของมยองซูยืนรอคุณหมอเพื่อที่จะถามอาการของลูกชาย โดยมีคุณแม่ของซองกยูนั่งเป็นกำลังใจให้อยู่ไม่ห่าง เมื่อประตูห้องเปิดแม่ของมยองซูก็รีบวิ่งเข้าไปถามอาการของลูกชายจากคุณหมอทันที
“คุณหมอค่ะ ลูกชายของฉันอาการเป็นไงบ้างค่ะ”
“คือหมอก็พยายามช่วยเขาเต็มที่แล้ว ได้เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย ตอนนี้เขาได้กลายเป็นเจ้านิทราไปแล้ว”
“โธ่ มยอง ซูลูกแม่”ผู้เป็นแม่เข่าซุกทันที ซองกยูรีบเดินมาประคองแม่ของมยองซู
“คุณน้าครับ มันเป็นความผิดของผมเองครับ ฮึก”ซองกยูก็มีอาการไม่ต่างอะไรกับแม่ของมยองซู เขาทั้งรู้สึกผิดและเสียใจมากที่รู้ว่าตนเองเป็นสาเหตุที่ทำให้มยองซูประสบอุบัติเหตุ
“อย่าโทษตัวเองเลยซองกยู มันเป็นความผิดของน้าเองมากกว่า”ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนจะทำให้ซองกยูรู้สึกแย่ขึ้น
.
.
.
.
โอ๊ยผมต้องเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่เนี่ย ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะต้องเป็นวิญญาณเร่รอนหนำซ้ำยังจำว่าตัวเองเป็นใครไม่ได้อีก คุณตัวจิ๋วก็ไม่ยอมช่วยผม เอาว่ะคุณนางฟ้าบอกว่าเดี๋ยวเรื่องราวมันก็ดีขึ้นเองอยู่อย่างนี้ไปก่อนก็ได้ว่ะ ว่าแต่ผมจะไปอยู่ไหนดีเนี่ย ผมเดินมาในสวนสาธารณะเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย โอะ!!นั้นใครอ่ะ นั่งหลับได้ฮามาก อะไรกัน นี่ขนาดในที่สาธารณะยังหลับขนาดนี้เลย แล้วถ้าเป็นที่บ้านจะนอนขนาดไหนเนี่ย ผมเดินไปใกล้ๆกับคนที่กำลังนั่งหลับอยู่ หึ ฟังเพลงไปด้วยนอนไปด้วยท่าทางกำลังฝันหวานอยู่ล่ะสิน้ำไหลยืดเชียว หน้าตาก็ดีแต่ทำไมซกมกจัง อย่างนี้มันต้องแกล้ง แล้วผมก็แกล้งเป่าลมที่ข้างๆหูของร่างบาง ร่างบางเริ่มขยับตัวแล้วล่ะ อย่างนี้ต้องแกล้งต่อผมเลยแกล้งเป่าหูต่อ คราวนี้เขาตื่นแล้วล่ะ แถมยังทำหน้ามุ้ยเมื่อโดนขัดจังหวะในการนอน หึหึ ความอยากแกล้งของผมมันยังไม่จบแค่นี้หรอกครับ ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางคนอะไรก็ไม่รู้น่าแกล้งชะมัดแล้วผมก็แลบลิ้นใส่ ฮาๆๆๆๆ
“นาย!!! นายเป็นใครกล้าดีอย่างไงมาทำอย่างนี้ห๊ะ”ร่างบางพูดขึ้นว่าแต่เขาพูดกับใครอ่ะ ผมหันมองรอบๆก็ไม่เห็นใครนิ
“ฉันพูดกับนายนั้นแหละ”ร่างบางชี้นิ้วมาทางผม
“ฉันเหรอ”ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ก็ใช่น่ะสิ คิดว่าฉันคุยกับผีรึไง”
“นายเห็นฉันด้วยเหรอ”
“ก็เห็นนะสิ ฉันไม่ได้ตาบอดนะ”พระเจ้าผมไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมองเห็นผม ขอบคุณสวรรค์จริงๆ
“นี่นายยังไม่เคลียร์ให้รู้เรื่องเลยนะ! ว่านายเป็นใครกล้าดีอย่างไงมาทำกับฉันอย่างนี้”
“เอาเป็นว่าฉันขอโทษล่ะกัน”แล้วอยู่ๆร่างบางก็ลุกขึ้นยืน
“นายจะไปไหนอ่ะ”
“ฉันก็จะกลับบ้านฉัน”
“ฉันไปด้วย”
“จะบ้าเหรอ นายก็กลับบ้านนายไปสิ”ก็ผมจำบ้านตัวเองไม่ได้นิครับ= * = แล้วร่างบางก็เดินหนีผมไป ผมจึงรีบตามร่างบางไป เรื่องอะไรจะยอมให้หนีไปง่ายๆล่ะครับ
“ฉันขออยู่กับนายนะๆ”
“ย่าห์ บ้านฉันไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะ”ไม่รู้ล่ะอย่างไงผมก็จะตามเค้าอย่างนี้ล่ะ
“นี่เมื่อไหร่จะเลิกตามฉันซะทีห๊ะ”ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจ หูทวนลมไป
“ตามใจอยากตามก็เชิญ”
“นายชื่ออะไรเหรอ”ผมถามร่างบาง
“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”
มีกลุ่มผู้หญิงมองมาทางผมกับร่างบาง ไม่สิต้องเรียกว่ามองแค่ร่างบางคนเดียวต่างหากเพราะไม่มีใครสามารถมองเห็นผมได้ นอกจากร่างบาง
“แกดูโน่นสิ”
“อะไรเหรอแก”
“แกเห็นป่ะ ผู้ชายคนนั้นน่ะ”
“อ๋อเห็นแล้วแก”
“หน้าตาก็ดีเนอะได้ไม่น่าเป็นบ้าเลยอ่ะ”
“นั้นสิ เราอย่าไปใกล้เขาดีกว่า”แล้วพวกหญิงพวกนั้นก็เดินหนีไป
“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นอะไรมากไหมเนี่ย”ร่างบางพูด
“อย่าไปสนใจเลย สรุปนายให้ฉันอยู่ด้วยได้แล้วใช่ไหม”
“ยัง”
“อ้าววว ทำไมอ่ะ”
“ฉันไม่รู้จักนายเลยด้วยซ้ำ ว่านายเป็นใครชื่ออะไร”เอ่อ นั้นสิ = = ผมเป็นใครแล้วผมชื่ออะไรล่ะ เอาไงดี นึกสินึกสิว่านายเป็นใคร บอกชื่อไปมั่วๆก่อนล่ะกัน ผมลองหันมองรอบๆว่าพอมีอะไรที่จะตั้งเป็นชื่อตัวเองได้บ้าง จนผมไปสะดุดกับร้านคอฟฟี่ร้านนึงชื่อว่า L’s Mini Coffee
“ฉันชื่อแอล คราวนี้นายก็รู้จักฉันแล้วนายก็ให้ฉันอยู่ด้วยได้ใช่ป่ะ”
“นะๆ”ผมส่งสายวิงว้อนขอร้องให้น่าสงสารที่สุด
“เฮ้อ~ ให้ตายเหอะ ทำไมฉันต้องมาเจอคนอย่างนายด้วยเนี่ย ”
“แล้วนายชื่ออะไรอ่ะ”
“อี-ซอง-ยอล พอใจม่ะ” อะไรผมแค่ถามชื่อเขาไปแค่นั้นอ่ะ ทำไมต้องตะคอกใส่ผมด้วยก็ไม่รู้
จบไปกับตอนที่ 2 เฮ้อ~ ไม่คอมเม้นกันเลยไรท์แอบน้อยใจนะเนี่ยU_U
ความคิดเห็น