คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อุบัติเหตุ
1.อุบัติเหตุ
ในภัตตาคารแห่งหนึ่งที่มีผู้คนมาเข้าใช้บริการมากมายคนเหล่านั้นต่างสั่งอาหารนับจานไม่ถ้วน วันนี้เป็นวันที่มีลูกค้ามารับประทานอาหารเป็นพิเศษ แต่มีลูกค้าอยู่โต๊ะหนึ่งที่ยังไม่ได้สั่งอะไรเลย
“คุณแม่พาผมมาที่นี้ทำไม”ชายผู้มีนัยน์ตาสีนิล มีจมูกที่รับเข้ากับโครงหน้า มีผิวที่บ่งบอกว่าสุขภาพดี เอ่ยถามผู้เป็นแม่หลังจากที่นั่งอยู่ในภัตตาคารเป็นเวลานาน
“เดี๋ยวลูกก็จะรู้เองแหละ” ผู้เป็นแม่ตอบแบบมีเลศนัย เพียงไม่นานก็มีบุคคลผู้มาใหม่เป็นหญิงวัยกลางคนแต่งตัวมีฐานะเธอมากับชายบุคลิกที่ดูดี มาเยือนโต๊ะของพวกเขา
“สวัสดีค่ะ คุณพี่ ” ผู้เป็นแม่กล่าวทักทายแขกที่มาเยือนใหม่
“ค่ะคุณน้อง ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณพี่เชิญนั่งค่ะ”เธอผายมือออกเป็นเชิงให้แขกผู้มาใหม่นั่ง
“ซองกยูสวัสดีคุณน้าเขาสิลูก” ชายที่มากับแขกที่มาใหม่สวัสดีคุณน้าพร้อมโชว์รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ จนไม่เห็นลูกกะตา= =
“โอ้ว นี่ซองกยูเหรอเนี่ย ดูดีขึ้นซะน้าจำไม่ได้เลย”
“คุณน้าก็”ซองกยูก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
“มยองซู นี่ซองกยูนะลูก”ผู้เป็นแม่แนะนำซองกยูให้มยองซูได้รู้จัก แต่มยองซูหาสนใจไม่ กลับมองซองกยูด้วยท่าทีที่เมินเฉย ซึ่งจากสถานการณ์ตอนนี้เขาก็เดาได้แล้วว่าจะต้องเกิดอะไรขึ้น
“มยองซู เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า แม่ก็เห็นว่ามันถึงเวลาที่สมควรแล้วนะ ที่ลูกจะได้มีคู่…”
“แม่ครับ จะให้ผมบอกแม่อีกกี่ครั้ง ว่าผมจะไม่สนใจเรื่องไร้สาระพวกนี่”มยองซูไม่รอให้ผู้เป็นแม่พูดจบ ก็พูดแทรกด้วยน้ำเสียงที่ดูเบื่อหน่ายเต็มที่
“แล้วแกจะมัวนั่งทำงานงกๆไปถึงไหนห๊ะ”
“ไม่รู้ล่ะ อย่างไงผมก็จะไม่แต่งเข้าใจไหมครับ”พูดเสร็จก็เดินจากไป ปล่อยให้ผู้เป็นแม่อารมณ์กำลังเดือดอยู่ด้วยความโกรธปนอับอายที่ลูกชายของตนเองทำเสียมารยาทใส่แขก ส่วนซองกยูก็ได้แต่นั่งก้มหน้าลงไม่ยอมพูดไม่ยอมจากับใคร
“คุณพี่คะ น้องต้องขอโทษแทนเจ้าลูกชายตัวดีของน้องด้วยนะ ที่ทำกิริยาแย่ๆใส่”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ว่าเราค่อยๆเป็นค่อยๆเถอะ ”
“ไม่ได้หรอกค่ะคุณพี่ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญาสิคะ”
.
.
.
.
หลังจากที่ร่างหนาเดินออกมาจากสถานที่ที่แสนน่าเบื่อนั่น เขาก็ขับรถด้วยความเร็วที่เร่งขึ้น ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะหนีไปให้ไกลๆเลยด้วยซ้ำ เพราะเขาเกลียดเรื่องพวกนี้มากเรื่องที่จะต้องจับผูกมัดกันด้วยสัญญาบ้าๆนั้น ตอนนี้เขาจะไม่ฟังอะไรใครอีกแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ใครมีกักเกณฑ์เขาอีก เขาเร่งความเร็วเครื่องมากขึ้น แต่ด้วยความที่เขาขับรถด้วยความเร็วมากจนไม่ทั้งสังเกตว่ามีรถกำลังพุ่งหน้ามาเขาเขาจึงรีบหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าข้างทาง ทำให้รถของเขาพุ่งชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ ภายนอกรถเต็มไปด้วยกลุ่มควันสีขาวขุ่น ไม่นานก็มีผู้คนมามุงดูเหตุการณ์รถพุ่งชนต้นไม้อย่างหนาแน่น มีร่างหนาร่างหนึ่งออกมาจากรถ
“เอ่อ ขอโทษนะครับมุงดูอะไรกันเหรอครับ”ร่างหนาถามคนที่กำลังมุงดูเหตุการณ์แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาก็เปลี่ยนไปถามคนอีกคนหนึ่ง แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆ
“นี่พวกคุณ ได้ยินผมไห๊ม~”คราวนี้เขาลองเปลี่ยนเป็นตระโกนใส่หูคนที่มุงดูบ้าง แต่คนพวกนั้นก็ยังคงไม่สนใจเขา
“555”อยู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นมา ร่างหนาพยายามมองหาต้นเสียงแต่ก็ไม่พบ
“เงยหน้าขึ้นสิ”ร่างหนาเงยหน้าตาม ก็พบว่ามีมนุษย์จิ๋วตัวเล็กๆ มีเขาสีแดงๆ ถือหอก ลอยอยู่ๆใกล้ๆกับเขา
“คุณเป็นใคร”ร่างหนาถามมนุษย์ตัวจิ๋ว
“ฉันก็เป็นคนที่จะมารับเจ้าไปลงโทษไง 555”
“หมายความว่าไง”ร่างหนายังคงสงสัยอยู่
“ก็หมายความว่าเจ้าตายแล้วไง555”
“ไม่จริง คุณอย่ามาอำผมเล่นนะ”
“เจ้าก็ลองคุยกับคนพวกนั้นแล้วนี่ แต่ก็ไม่มีใครเห็นเจ้าเลยซักคน เพราะฉะนั้นมากับฉันเถอะ”
“ไม่เดี๋ยวก่อน ผมไม่ไป”แล้วอยู่ๆก็มีนางฟ้าจากไหนไม่รู้บินมาตบหัวคุณยมทูต
“โอ๊ย ดงอูนายตบหัวฉันทำไมเนี่ย”
“โฮวอนนี่นายยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ!!!”
“ดงอู!!! ฉันบอกนายกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฉันว่าโฮย่า”คุณมนุษย์จิ๋วมีเขาสีแดงพูดด้วยอารมณ์
“ช่างเหอะ นายจะชื่ออะไรก็ช่าง แต่นายรู้ไหมว่านายกำลังทำอะไรอยู่”
“แล้วฉันทำอะไรห๊ะ”
“นี่ โฮย่านายดูนี่”แล้วคุณนางฟ้า?ก็ยื่นแผ่นกระดาษให้คุณยมทูต?
“เป็นไงล่ะโฮย่า”
“นายนี่จริงๆเลยดงอู”คุณยมทูตหน้าขมวดคิ้วทันทีที่เห็นกระดาษแผ่นนั้น
“นายนั่นโฮย่าที่ผิด”
“นายต่างหากที่เขียนหนังสือไม่รู้เรื่องเอง”
“อะไรฉันก็เขียนของฉันดีๆ นายนั่นแหละที่อ่านผิดเอง นี่มันนามสกุล คัง แต่นายอ่านเป็น คิม”
“ดงอู นายไม่ต้องพูดเลย นายนั้นแหละที่ผิด”
“เอ่อ คุณตัวจิ๋วครับหยุดทะเลาะกันก่อนได้ไหมครับ”ผมเข้าไปเบรกการทะเลาะกันของพวกเขา
“ใครตัวจิ๋วห๊ะ”คุณยมทูตพูดพร้อมส่งตาเขียวปั๊ดใส่ผม
“ก็คุณไงครับ”
“ฉันไม่ได้ตัวจิ๋ว!!!”
“ก็เห็นๆกันอยู่”ร่างหนาบ่นอุบอิดบ่น
“เดี๋ยวนายได้ตายจริงๆแน่”
“หยุดเถียงกันได้แล้ว”ดงอูพูดขึ้นเมื่อเห็นทั้ง 2 เถียงกันไม่หยุด
“คือตอนนี้พวกฉันยังช่วยอะไรนายไม่ได้ แต่เดี๋ยวเรื่องทุกอย่างก็จะกลับสู่สภาวะปกติเอง งั้นพวกฉันไปก่อนนะ”เมื่อคุณนางฟ้าพูดจบก็หายตัวไปคุณยมทูตก็ตามไปด้วยเช่นกัน
“อ้าววว เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณยังไม่ได้บอกผมเลยว่าผมเป็นใคร แล้วเกิดอะไรขึ้นกับผม คุณยังไม่ได้บอกผมเลยนะคุณตัวจิ๋ว”เมื่อผมตะโกนเสร็จ อยู่คุณยมทูตก็โผ่ลมาเล่นเอาผมตกใจหมดเลย
“ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันไม่ได้ตัวจิ๋ว!!!”
“ครับๆ คือผมอยากรู้ว่าผมต้องอยู่ในสภาพแบบนี้อีกนานแค่ไหน”
“เวลาเท่านั้นที่จะช่วยนายได้”แล้วคุณยมทูตก็หายไป ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อกินอยู่คนเดียว แล้วสรุปผมเป็นใคร ตอนนี้ผมยังไม่ตายใช่ไหมมมมมมม
จบไปกับตอนที่1ของเรื่อง คือบอกกันนิดนึงนะคะ ว่าความจริงแล้วร่างหนาที่เอ่ยถึงน่ะค่ะคือมยองซูนะคะ แต่ด้วยความที่ขับขับรถชนกับต้นไม้ ทำให้สมองของเขาได้รับการกระทบกระเทือนเขาเลยกลายเป็นวิญญาณที่ไร้ความทรงจำ(เดี๋ยวมันเกี่ยวเหรอ= =) แต่อย่างไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะ อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรท์เตอร์คนนี้ด้วยนะคะ จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น