คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ของเล่น : หลอกลวง
~02~
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ยุนโฮให้เวลาไว้ รถออดี้สีดำมืดคันหรูก็มาเทียบที่ลานจอดรถ ร่างสูงโปร่งของนายแพทย์ที่มีดีกรีจบจากเมืองนอกมาหมาด ๆ ก้าวลงจากรถอย่างภาคภูมิ ปาร์คยูชอนจับเสื้อผ้าให้เข้าที่เล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านของเพื่อนรักโดยที่ไม่ลืมจะหิ้วอุปกรณ์หากินเข้ามาด้วย ไม่นานนัก นายแพทย์ร่างโปร่งก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนของเพื่อนรัก มารยาทที่ดีของปาร์คยูชอนคือต้องเคาะประตูขออนุญาตก่อนเข้าห้องผู้อื่น แต่สำหรับชองยุนโฮ เอ่อ..ช่างมันเถอะ
“เฮ้ย! ทำไรว่ะ ?”เมื่อตัดทิ้งความมีมารยาทออกไป ยูชอนก็ผลักประตูเข้ามาทันที แต่มันเหมาะเจาะกับช็อตเด็ด ๆ ที่เกิดขึ้นพอดิบพอดี ชองยุนโฮกำลังจูบคนป่วยที่คาดว่านั้นคือน้องชายต่างสายเลือด คิมแจจุง
“ทำไรว่ะ ฉันยังไม่ได้ทำไรเลยเหอะ”ยุนโฮยืนตัวเต็มความสูงแล้วแสร้งตีหน้าตาย
“ก็เห็นอยู่ว่าจูบ น้องชายแกนะนั้น”
“เออ พี่ชายจูบน้องชายแสดงความรักมันผิดตรงไหนว่ะ พูดมากไปแหละไอหนุ่มนักเรียนนอก รีบ ๆดูอาการคนป่วยซะ”
“คร้าบ คุณชายชอง”พูดจบ ยูชอนก็สวมวิญญาณนายแพทย์ตรวจอาการคนไข้ทันที เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง มันเป็นเวลาที่อึดอัดได้อีกสำหรับชองยุนโฮ เห็นนั้นมั๊ย ไอเพื่อนปาร์คมันตรวจนู้น ตรวจนี้ ตรงนั้น ตรงนี้มานานแล้ว แต่มันก็ยังไม่เสร็จซักที ร่างสูงสาบานกับตัวเองได้เลย ว่าถ้ามันยังไม่เสร็จ อารมณ์ขุ่นมัวมันต้องเกิดขึ้นในใจแน่นอน
ไม่ใช่เพราะห่วงคิมแจจุง ถึงได้มานั่งรอดูอาการอย่างนี้
แต่เพราะวันนี้เขาไม่มีอะไรต้องออกไปทำตั้งหาก ถึงมานั่งดูเล่น ๆ
แค่นั้นจริง ๆ
“เฮ้ย ชำแหละมาตรวจเลยดีไหมว่ะ จะชั่วโมงแล้วนะเว้ย เสร็จยังว่ะ”
“เออ ๆ เสร็จแล้ว ๆ หวงจริงน้องแกเนี่ย”
“สรุปอาการเป็นไง ?”
“ป่วย”คำตอบที่ได้จากชายปาร์ค อีก 3 วิ ถ้าเจ้าตัวไม่บอกให้เคลียร์ หัวกระบานได้แตกแน่ ๆ ยุนโฮกวาดตามองหาอะไรซักอย่างรอบ ๆ ตัว “ล้อเล่น ๆ ฉันรู้นะว่าแกกวาดตาหามองไม้เบสบอล พอดีเพื่อนแกมันฉลาดพอว่ะ ให้แม่บ้านเอาไปเก็บแล้ว ฮ่า ๆ”
“จะเลิกเล่นได้หรือยัง ?”รังสีความกดดันของคุณชายใหญ่ของบ้านเริ่มแผ่กระจายจนชายปาร์คเริ่มสัมผัสได้ สมองอันชาญฉลาดเริ่มสั่งงานว่าควรเลิกออกนอกทะเลได้ซักที
“อ่ะครับ! น้องชายนายพักผ่อนน้อย เลยทำให้เกิดอาการป่วย ระหว่างนี้ฉันจัดยานอนหลับชนิดไม่แรงมากให้ และก็ยาแก้ไข้ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก น้องนายไม่ได้ป่วยขั้นรุนแรงอะไรมากมาย เช็ดตัวบ่อย ๆ ด้วยล่ะ อย่าให้อาบน้ำนะ เดี๋ยวไข้มันจะดื้อเอา”จบคำพูดของยูชอน นัยน์ตาเรียวของยุนโฮก็ลอบชำเลืองมองคนไข้เล็กน้อย เกิดจากเขาสินะแจจุงถึงได้พักผ่อนน้อย
“อื้ม ขอบใจมาก ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวแกล่ะกัน”
“คร้าบ”ยูชอนขานรับพลางก้มเก็บอุปกรณ์หากินต่าง ๆ เข้ากระเป๋า
“แล้วแกจะไปไหนต่อหรือเปล่า ?”
“คงกลับบ้านเลยล่ะ”
“อื้ม โชคดีว่ะ”ร่ำลากันเสร็จ ยูชอนก็เดินออกจากห้องไปทันที ความเงียบเริ่มปกคลุมอีกครั้ง ร่างสูงถอนหายใจออกมาเฮือกนึงก่อนที่จะก้าวเท้าเดินไปที่เตียง “ฉันก็ต้องดูแลนายเองอีกสินะ คิมแจจุง”
ก็อก ๆ ๆ
.
.
.
.
.
หลังจากที่ยูชอนขับรถออกมาจากบ้านของยุนโฮแล้ว เจ้าตัวก็แวะซื้อขนมเค้กไปฝากหลานรักของเขาก่อนที่จะตรงเข้าบ้าน
“ผมขอซื้อชิ้นนี้ครับ/ฉันขอซื้อชิ้นนี้ค่ะ”เสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกัน ทั้งยูชอนและสาวปริศนาหันมามองกันด้วยความตกใจ
“ลีอา”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยอย่างแผ่วเบาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“มิคกี้”เรียวปากอิ่มฉีกยิ้มอย่างดีใจ เมื่อคนที่เธอบังเอิญ[หรอ]สั่งขนมเค้กเช่นเดียวกันนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหน มิคกี้ อดีตแฟนเก่าของเธอนั้นเอง ร่างเพรียวบางเข้าสวมกอดคนตรงหน้าอย่างคิดถึง
“คิดถึงคุณจังเลยค่ะมิคกี้ ดีใจจังที่ได้เจอคุณเร็วกว่าที่ฉันคิดซะอีก”
“คุณยังคิดว่าเรายังจะต้องเจอกันอีกหรอ ?”น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถาม ลีอาปล่อยอ้อมกอดออกก่อนจะเงยหน้าสบตาร่างสูงด้วยใบหน้าเศร้า
“คุณยังโกรธลีอาอยู่อีกหรอ”
“....”
“เรากลับมาเริ่มต้น..”
“สำหรับผม ผมจะไม่เริ่มต้นกับอดีตที่เคยถูกทิ้ง”ยูชอนเอ่ยตัดบทก่อนที่จะก้าวเท้าเดินหนีออกจากร้าน
ทำไม..
ต้องกลับมาแล้วแสร้งทำว่าสำหรับเรามันไม่เคยมีอดีตที่โหดร้าย
ทำไมถึงมาพูดว่าอยากเริ่มต้นใหม่ ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเธอเป็นคนเอ่ยปากเอง ว่าจะไม่กลับมาเริ่มต้นกับเขา
“เดี๋ยวมิคกี้ โอ๊ย!”ละครฉากเล็ก ๆ ถูกเฟคขึ้นเพื่อเหนี่ยวรั้งให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินหนีออกจากร้าน ลีอาล้มพับลงไปที่พื้นทันทีพร้อม ๆ กับบีบข้อเท้าตัวเอง “ลีอาขอโทษมิคกี้ ลีอาไม่เหลือใครแล้ว ลีอาไม่มีที่ไป ฮึก..ลีอาขอโทษ ลีอาไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว ฮึก ๆ”มารยาหญิงถูกส่งออกมาเป็นระลอก ๆ เพื่อเรียกคะแนนความสงสาร เธอรู้ดีว่ายูชอนเป็นคนใจอ่อน บีบน้ำตาเพียงเล็กน้อย ร่างสูงก็ใจอ่อนแล้ว
“ลีอา..”ยูชอนจ้องมองอดีตคนรักอย่างแปลกใจ เธอจะกลับมาหาเขาจริง ๆ หรือเปล่า มันเป็นไปได้หรอ ?
“ลีอารู้ว่าลีอาทำผิด ลีอาอยากให้ยูชอนให้อภัย ฮึก ๆ ลีอาเสียใจจริง ๆ ลีอาขอโทษ ลีอาขอโทษ”หยาดน้ำตามากมายมหาศาลปลดปล่อยออกมาเพื่อให้การแสดงละครของเธอสมจริง
“เลิกขอโทษได้แล้วลีอา”ยูชอนตัดสินใจดึงตัวอดีตคนรักเข้าอ้อมกอดของตน อนาคตข้างหน้าเธอจะเป็นยังไงไม่รู้ ยังจะหลอกเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ยูชอนไม่สนใจ รู้แต่เพียงว่า ณ ตอนนี้ ลีอากลับมาหาเขา ยูชอนก็ไม่ขออะไรมากแล้ว เป็นเพียงแค่ความสุขสั้น ๆ ยูชอนก็ยอม”ผมยังรักคุณเหมือนเดิมลีอา คุณไปอยู่บ้านผมก่อนก็ได้”
“ฮึก ๆ ลีอารักคุณค่ะ ขอบคุณนะที่ยกโทษให้ลีอา ลีอาสัญญาว่าจะไม่ไปจากคุณอีกแล้ว ฮึก ๆ”
“ครับ ผมรักคุณ..”
หลังจากที่ยูชอนตกหลุมพรางที่เธอขุดไว้เรียบร้อย ร่างโปร่งก็จัดการอุ้มอดีตคนรักขึ้นรถโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่ผุดขึ้นบนใบหน้าสวย
‘ฉันต้องได้คุณ คิมจุนซู!’
สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่คนโง่อย่างปาร์คยูชอน คิมจุนซูตั้งหากล่ะ ลูกพี่ลูกน้องของปาร์คยูชอน จุนซูคือคนที่เธอหมายตาไว้ตั้งแต่ที่อยู่ออสเตรเลียแล้ว ลูกประธานาธิบดีของประเทศออสเตรเลียใคร ๆ ก็อยากควง เมื่อจุนซูบินกลับมา มีรึที่ลีอาจะไม่บินตามกลับมา หัวใจของคิมจุนซู ควอนลีอาต้องได้ครอบครองคนเดียวเท่านั้น !
*****
สงสารปาร์คอ่ะ ฮือออ TT
แบบว่า ไรท์เตอร์กราบขออภัยที่หายไปนาน[มว๊ากก]
เรื่องมันชักปนกันมั่ว [ฮา]
แจก็ไม่สบาย ยุนก็ต้องดูแล ยูชอนโง่อีก [ยัย]ลีอาก็แม่นางจอมเฟค สุดท้าย
จุนซู๊วว ต้องมารับกรรมในพาร์ทอนาคตอีก แบบว่า วางไว้ตอนแรกจะให้จุนซูเป็นหลานดีมั๊ย ?
แล้วคุณอาก็คิดไม่ซื่อกับหลาน ฮา แต่มาอีกที ไม่เอาดีกว่า บอกตรง ๆ แบบว่า เริ่มอึน จะจับใครยัดเข้ามา
อีกดีหว่า =..=
ไว้จะรีบมาอัพต่อเร็ว ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจกันหน่อยน๊า
ปล.เรื่องนี้ตัวร้ายจะมีบทน้อย นอกนั้นจะเป็นตัวหลักปะทะอารมณ์กันเอง ฮ่า ๆๆ
Always Keep The Faith
ความคิดเห็น