ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ที่ไหน?
“เหอะ!”
"ปล่อยฉันพูดคนเดียวอีก น่าตีจริงๆเลยยัยบ้านี้นิ!"
"ไมร่าๆๆ ตื่นได้แล้วถึงบ้านแล้ว" ซิงพูดพร้อมเขย่าร่างบางให้รู้สึกตัว
"อืมมม อีกนิดนะค่ะ ม๊าม๊า"
'แต่ก่อน ไม่ได้เรียกแม่แบบนี้นิ' ซิงคิดพลางขณะเขย่าร่างบางให้หลุดจากอาการงงงวย
"พี่ค่ะ เซิ่นเจ็บ"หญิงสาวพูดพร้อมกับลูบแขนตัวเองขึ้นลง
"ถึงแล้วลงไปได้แล้ว!" ชายหนุ่มตะโกนใส่สาวร่างบาง
"ค่ะๆ"
'เอาไงต่อเนี่ยรองเท้าก็ไม่ได้เอามา หนาวก็หนาวว ทางกลับบ้านก็จำไม่ได้ ไม่ลงก็ดี แต่คือลงมาแล้ว แย่จริงเชียววว'
"พี่ขอร้องนะอย่ามายุ่งกับพี่อีก เธอไม่คิดว่าเธอใจร้ายกับพี่มากเกินไปแล้วเหรอ?"
แม้จะพูดแบบนั้น แต่ชายคนนั้นก็ยังมีใจให้หญิงสาวแม้เขาจะทำใจให้ไม่คิดถึงเธอได้แต่เมื่อเจอเธอตอนนี้ ทุกอย่างมันพังทลายไปทันที
"พี่ค่ะ เรากลับไปที่เดิมได้ไหม แล้วฉันจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง"
"ที่พูไปไม่เข้าหูแกเลยใช่ไหม?" ซิงพูดจบก็ขับรถหนีกลับไปเลย ไมร่ายืนอึ้งอยู่สักครู่ ก็วิ่งตามรถของซิงไป จนรถของซิงหายลับตาไป
"แย่แล้ว!!! แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ยยย"
"ไมร่า แกมาอยู่ที่นี้ได้ไงว่ะ?"เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังของหญิงสาว
"ใครอ่า?" ไมร่าพูดพลางหันไปมองหน้าเจ้าของคำถาม
"แกจำฉันไม่ได้ไง ฉันเมียแกเลยนะเว้ยยย"
"อ้าว ตกลงฉันเป็นทอมเหรอเนี่ย"
"เป็นไรของแกว่ะ?"
"ห๊ะ?"
"เอ่ย ใช่ๆๆ ว่าแต่แกไปทำไรมาอ่า. จู่ๆคนที่เกลียดแกสุดขั้วอย่างพี่ซิงมาส่งแกได้ไงว่ะ??"
'ไหลตามน้ำ ไปก่อนล่ะกัน พี่ค่ะ ชื่อว่าซิงด้วยย'
"แกรู้จักบ้าน พี่ซิงป่ะ??!?"
"รู้สิแหม่ ว่าแต่แกถามทำไมว่ะ?"
"พาฉันไปหน่อยสิ?!!!?"
"ไปทำไมว่ะแก??!!?"
"ฉันน ฉันลืมรองเท้าไว้บ้านเขาน่ะ😅😅😅"
"แกไปทำไรบ้านเขาว่ะ??"
"มีธุระนิดหน่อยน่ะแก ไว้ฉันเล่าให้ฟังนะ"
"อ่าๆ ได้ๆ เดี่ยวไปเอามอไซต์ก่อนนะแก "
"เคๆๆ"
"แกจะถึงยัง??? ขับช้ากว่านี้ไม่ได้อ่ออฉันกลัวว"
"กลัวอีกแหละ มีครั้งไหนที่แกไม่กลัวบ้างเนี่ย"
"ก็ ฉ้านนนนกลัววววววว"
"ถึงแล้ว แกกล้าเข้าไปอ่อ!!"
"อ่า แกกลับไปก่อนนะ เดี่ยวฉันเจอแล้วรีบกลับนะ"
"เอาจริงอ่าแก เดี่ยวก็ได้ร้องไห้อีกหรอก"
"เอาน่าๆ เจอกันที่บ้าน"
"อ่าๆเจอกัน"แล้วเพื่อนสาวของไมร่าก็ขับรถจากไป
ระหว่างที่ไมร่าหายไปจากห้องม๊าม๊า.และทุกคนก็ออกตามหาไมร่าทั่วบ้าน ก็หาไมร่าไม่เจอ จนกระทั่งซิงขับรถกลับจากการแอบพาไมร่าไปทิ้งนอกบ้าน
"ม๊าเป็นอะไรครับ ดูเหนื่อยๆ ทุกคนด้วย"ซิงกวาดตามองไปรอบๆมองดูทุกคนในบ้าน เหมือนมีบ้างอย่างปกปิดเขาอยู่
"เอาน่าบอกเขาไปเลยล่ะกันนะ"ป๊าเป็นคนเริ่มพูด
"จะดีเหรอ ม๊าว่ารอเจอเจ้าหนูก่อนไหม?"ม๊าม๊าเริ่มแสดงความคิดเห็นตอบ
"ก็จะได้ให้มัน ช่วยตามหาหนูเซิ่นไง"
"เซิ่น??!? เซิ่นไหนครับ??!!? ". ซิงถามด้วยความสงสัย
"คู่หมั้นลูกไง"ป๊าเอ่ยขึ้น
"ว่าไงนะครับ!!?"
"ป๊า อย่าไปโม้แบบนั้นสิ จริงๆเขาจะมาเป็นน้องของซิงนะ"ม๊าม๊าพูดจบก็เดินมาโอบเอวของซิง
"ใครครับ?? ม๊าม๊า?"
"น้องเขาชื่อเซิ่น"ป๊าเอ่ยตอบ
"แล้วเป็นใคร มาจากไหนครับ"ซิงถามต่อ
"ครอบครัวเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งหมดเหลือแต่เขา แต่อุบัติเหตุครั้งนั้นก็ทำให้เขาความจำเสื่อมน่ะ ป๊ากับม๊าอยากมีลูกสาวเลยขอมาเป็นลูกบุญธรรม"
"ใครครับ!!" ซิงเริ่มโมโห
"พี่ค่ะ เซิ่นเจ็บ"อย่าบอกนะว่าเป็นยัยบ้านั้นน่ะ
"ไมร่า"ซิงเผลอเอ่ยชื่อของคนที่ตัวเองคิดว่าน่าจะใช่
"ลูกรู้จักชื่อจริงของเซิ่นด้วยเหรอลูก" ม๊าหันมาถามซิง พอซิงได้ยินม๊าม๊าพูดแบบนั้นถึงกับช๊อคไปเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น