The love season Crafty women

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

แพขนตายาวขยับน้อยๆ ก่อนจะค่อยเปิดขึ้นอย่างช้าๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลภายใต้แพขนตา กวาดสายตาไปทั่วเพื่อประมวลว่า เวลานี้สิ่งที่เธอเห็นคืออะไร เธออยู่ที่ไหน แต่ล่ะอย่างที่เข้ามาในสายตากลับไม่รู้คุ้นเอาสะเลย เธอค่อยๆขยับลุกขึ้นนั่งบนเตียงใหญ่หนานุ่มดวงตายังคงสะลึมสะลือ ทั้งยังมีอาการปวดหัวตงิดๆ รอบห้องมีของประดับหรูหรา เธอได้ยินเสียงอันแผ่วเบาแว่วมากับสายลม

‘เธอจะเป็นอะไรมากไหม? ค่ะคุณหมอ’น้ำเสียงของเธอฟังดูอ่อนโยน แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเต็มประดา ราวกับว่าโลกนี้จะพังสลายไป ถ้าคุณหมอคนนั้นตอบเธอว่า ผู้หญิงที่ถูกเรียกเป็นสรรพนามเป็นอะไรไปจริง

‘ไม่เป็นไรมากหรอกครับ ตอนนี้ก็พ้นขีดอันตรานแล้ว แต่ถึงยังไงก็ต้องระวังด้วยนะครับ’

‘เด็กคนนี้เคราะห์ร้ายจริงๆ เพิ่งเจอเรื่องร้ายมา ก็ยังต้องมาประสบอุบัติเหตุนี้อีก’ น้ำเสียงของบุคคลที่สามเอ่ยแทรกขึ้นมา

‘เอาน่าๆ เข้าไปดูไมร่าก่อนดีกว่า’ เสียงนี้ฟังดูทุ้มและทรงอำนาจ เอ่ยชี้แนะกลุ่มสนทนา

แอ๊ดดด!!~

นัตย์ตาของหญิงสายรี่สายตาลงเล็กน้อยเพื่อปรับสายตามองดูว่าใครกันนะที่เป็นประตูเข้ามา แสงที่ลอดผ่านเข้ามาทำให้เธอรู้สึกแสบตาอย่างมาก

‘ไมร่า! ในที่สุดเธอก็ฟื้นซะที’ หนึ่งใน 4 คนเอ่ยขึ้น

แต่หญิงสาวกลับทำหน้างง ราวกลับว่าเธอจำอะไรไม่ได้

‘ไมร่า รู้สึกยังไงบ้างจ๊ะ?’ น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามเธอขึ้น

หญิงสาวค่อยๆเอ่ยขึ้นว่า “คุณเป็นใครค่ะ?”

เธอหันไปสำรวจรอบๆ แล้วพูดว่า “ที่นี้ที่ไหนเหรอค่ะ?”

“ถึงเธอจะไม่รู้จักคนพวกนี้ แต่กลับจำฉันไม่ได้ฉันก็เสียใจแย่สิ”เขาพูดพร้อมเบ้ปากใส่

‘ใช่! เธอจำทุกคนไม่ได้’ จู่ๆคุณหมอก็นึกสิ่งนี้ออก

“เธอชื่ออะไร?” คุณหมอพูดพร้อมหันไปมองหน้าคนไข้สาว

“เอ่อ คือ... หนู หนู หนูชื่อ... เอ่อ ชื่ออะไร นึก นึกไม่ออก” เธอทำสีหน้างวยงงพร้อมกุมขมับไว้ เธอเริ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง

“พยาบาล! พยาบาล!” หมอเห็นสภาพไม่ดีเลยเรียนพยาบาลมาช่วยกันระงับความเจ็บปวดของหญิงสาวโดยทันที