คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAP.12
Story: Beastly
Chapter:12
Status : Long fiction
Pairing : Khunwoo
Type : Drama
Chapter 12 Pay back
“เดี๋ยวดิฉันจะไปตามคุณนิชคุณให้นะคะ คุณรอตรงนี้นะคะ”
“ค่ะ”
“จะให้เรียนว่าใครมาพบคะ?”
“เจสสิก้า”
เธอนั่งลงตรงโซฟาสีเบทตามคำบอกของแม่บ้าน ดวงตาคู่สวยมองไปรอบๆกาย บ้านหลังงามถูกตาต้องใจเธอมาก ทุกอย่างที่นิชคุณมีคือทุกสิ่งที่เธอใฝ่ฝันจะได้ครอบครอง เธอชินเสียแล้วที่ต้องคอยทะเยอทะยานเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ จริงอยู่ที่ภายนอกเธอคือเจสสิก้าจอง นางแบบสาวลูกสาวคนเดียวของท่านทูต แต่แท้จริงแล้วไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นเพียงแค่ลูกสาวของคนรถและแม่บ้านของท่านทูตเท่านั้น จองซูยอนคือชื่อจริงของเธอ พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตจากการปกป้องท่านทูตและภริยาที่โดนลอบยิง ท่านทั้งสองจึงรับเธอเป็นบุตรบุญธรรม ชีวิตของเธอกลายเป็นเจ้าหญิงเพียงชั่วข้ามคืน แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ที่เธอต้องการเสียทั้งหมด เจ้าหญิงต้องแต่งงานกับเจ้าชายรูปงามและอยู่ด้วยกันชั่วนิจนิรันดร์ เธอจึงเลือกอ๊กแทคยอน เธอรู้ดีว่าทั้งหมดนั่นไม่ใช่ความรักหรืออะไรทั้งนั้น แทคยอนคือเจ้าชายผุ้เพียบพร้อมในแบบที่หญิงสาวทุกคนใฝ่ฝันและอยากครอบครอง จนเมื่อเธอได้พบกับนิชคุณผู้ชายที่ทั้งงดงามและเพียบพร้อมมากกว่าแทคยอน เธอจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา เขามีทุกสิ่งที่เธอเฝ้าใฝ่ฝันและรอคอย เขาจะทำให้ชีวิตของเธอสมบูรณ์แบบราวกับเทพนิยาย
รวมทั้งความรัก....ที่งดงามดุจดั่งความฝัน
“มาหาผมแต่เช้ามีอะไรเหรอครับ?” เธอหันไปตามต้นเสียง นิชคุณในชุดลำลองสบายๆยืนส่งยื้มให้เธออย่างอ่อนโยน รอยยิ้มที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาในเพียงเสี้ยววินาที
“เจสจะมาชวนคุณไปทานข้าวน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกหรือเปล่าคะ?”
“อืม...ผมว่างตลอดทั้งวันครับ”
“ดีเลยค่ะ แทยอนเพิ่งแนะนำร้านอร่อยๆมาพอดีเลย คุณนิชคุณชอบทานอาหารญี่ปุ่นไหมคะ?”
“ผมอยู่ญี่ปุ่นมาตั้งหลายปี ผมต้องชอบอาหารญี่ปุ่นอยู่แล้วล่ะครับ งั้นคอยผมสักครู่นะครับ”
“คะ” เธอมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มจนลับตา รอยยิ้มปรากฏบางๆบนใบหน้า
ร้านอาหารญี่ปุ่นบรรยากาศดีใจกลางกรุงโซลคร่าคร่ำไปด้วยผู้คนมากมาย บริกรพาทั้งคุ๋ไปตรงที่นั่งที่อยู่ติดกับน้ำพุและสวนที่ตกแต่งในแบบญี่ปุ่นอย่างสวยงาม เจสสิก้าสั่งอาหารมาสองสามอย่างก่อนจะยื่นเมนูกลับคืนให้บริกร
“ร้านนี้บรรยากาศดีจังนะครับ” พูดพลางส่งยิ้มไปให้หญิงสาว
“ค่ะ ร้านนี้เป็นที่นิยมมากเลยนะคะ เชฟเองก็มีชื่อเสียงมากด้วย ฉันดีใจที่ได้มาทานกับคุณนะคะ”
“คุณน่าจะมากับคู่หมั้นของคุณนะครับ บรรยากาศร้านนี้ก็โรแมนติกไม่ใช่น้อย” เจสสิก้าชะงัก เรื่องอะไรเธอจะต้องมากับแทคยอน ทำไมเธอจะต้องมากับเขา
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” นิชคุณถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเจสสิก้าเปลี่ยนไป
“อันที่จริงระหว่างฉันกับแทคยอนก็ระหองระแหงกันมาสักพักแล้วค่ะ”
“ทำไมครับ? พวกคุณก็ดูรักกันดี”
“ไม่ทราบสิคะ เราคบกันมาสิบกว่าปี บางทีอาจจะมาถึงจุดอิ่มตัวแล้วก็ได้”
“...”
“หรือบางทีต่างฝ่ายอาจพบใครบางคน ที่ดีกว่า” นิชคุณจ้องหน้าเจสสิก้านิ่ง แปลกใจที่อยู่ดีๆหญิงสาวก็เอ่ยปากเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟัง
“ฉันคิดว่าฉันพบใครบางคนที่ดีกว่า และ...รักมากกว่าแทคยอน”
“ใครกันครับ”
“ก็....คุณไงคะ” นิชคุณแทบไม่เชื่อหูตัวเอง หมายความว่ายังไงที่ผู้หญิงคนนี้พูด เขานะเหรอที่กำลังจะกลายเป็นมือที่สามระหว่างคนทั้งคู่ ไม่หรอก ไม่มีวัน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคนคู่หนึ่งเดินเคียงคู่กันเข้ามาในร้านอาหาร นิชคุณจ้องมองคนคู่นั้นไม่วางตาจนเจสสิก้าอดมองตามไม่ได้ เธอแทบร้องอ๋อเมื่อเห็นอูยองควงคู่กันมาทานข้าวกับจุนซู
“คนคู่นี้เขารักกันดีนะคะ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเชียว วันก่อนก็ไปดูหนังด้วยกัน” ใส่สีตีไข่เข้าไปอีกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าแววตาของนิชคุณนั้นเปลี่ยนไป
“อิจฉาจังนะคะ ดูรักกันมากเลย”
รักกันมาก...อย่างนั้นน่ะเหรอ
แล้วถ้าอีกฝ่ายหายตัวไปล่ะ
จะเป็นยังไงกันนะ?
.
.
.
.
.
.
“ท่านประธานคะ คุณนิชคุณมาขอเข้าพบค่ะ” เสียงเลขาดังมาตามสายทำให้แทคยอนที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารกองโตต้องหยุดการกระทำนั้น นิชคุณมาพบเขามีเรื่องด่วนอะไรกันนะ หรือว่าจะมาคุยเรื่องขาดทุนและปัญหาของบริษัทหรืออย่างไร
“ให้เขาเข้ามา” แทคยอนถอดแว่นสายตา มือนวดวนที่หว่างคิ้วคลายความตึงเครียด
“สวัสดีครับ”
“เชิญครับเชิญ” แทคยอนผายมือให้หุ้นส่วนนั่งลงตรงโซฟา ก่อนจะสั่งให้เลขาไปชงกาแฟมาให้
“นิชคุณมีอะไรครับ มาหาผมถึงห้อง”
“ผมทราบเรื่องธุรกิจของเราที่ขาดทุน”
“...” แทคยอนกลืนน้ำลาย เขาเครียดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว เขารู้ว่านิชคุณต้องไม่พอใจในฐานะหุ้นส่วน รวมทั้งผู้ถือหุ้นทั้งหลายที่เริ่มจะไม่ไว้ใจเขา
“ผมเองก็ได้คุยกับผู้ถือหุ้นอีกสี่ห้าท่าน พวกเขาต่างก็ลดความเชื่อถือในตัวคุณไปมากเพราะขาดทุนครั้งนี้หลายพันล้านเหลือเกิน”
“เป็นความไม่รอบคอบของผมเอง ผมน่าจะตัดใจขายธุรกิจโรงแรมไปซะ แต่ผมอยากให้คุณเข้าใจว่าธุรกิจโรงแรมคุณพ่อของผมท่านสร้างไว้ให้อูยอง ยังไงผมก็ขายไม่ได้” มือหนากุมขมับด้วยความเครียด
“ผมมีข้อเสนอ” แทคอยนเงยหน้ามองหุ้นส่วน ข้อเสนอ...ข้อเสนออะไร?
“ว่ามาสิครับ”
“ผมจะซื้อหุ้นธุรกิจโรงแรมของคุณ”
“แต่....ถ้าคุณซื้อหุ้นโรงแรม หุ้นของคุณจะเกิน50%หมายความว่า...”
“หมายความว่าธุรกิจนั่นจะกลายเป็นของผม”
“ไม่ได้หรอกครับ ธุรกิจนั่นเป็นของอูยอง ผมให้คุณไม่ได้”
“ข้อเสนอของผมยังไม่จบครับ แทคยอน ถ้าผมซื้อหุ้นของคุณ คุณจะต้องให้ผมแต่งงานกับอูยอง”
“....”แทคยอนนิ่งเงียบไป แต่งงานอย่างนั้นเหรอ? เขาจะบังคับให้น้องแต่งงานได้อย่างไรในเมื่อผลของมันก็ปรากฏให้ตัวเขาได้เห็นแล้ว อูยองที่เอาแต่ร้องไห้ เขาคงทำใจไม่ได้ แต่...เขาก็ไม่มีทางเลือก เขาไม่อยากให้ทุกสิ่งที่พ่อกับแม่สร้างขึ้นต้องลอยหายไปกับสายลม พ่อกับแม่จะต้องเสียใจ รวมทั้งอูยองด้วย
“ถ้าผมได้แต่งงานกับอูยอง ผมจะซื้อหุ้นโรงแรมคุณ และจะโอนกรรมสิทธิ์ให้อูยองเป็นเจ้าของทันที ว่าไงครับคุณคิดว่าไง?”
“ผมตกลง” อูยองพี่ขอโทษ...แต่พี่ไม่มีทางเลือก
“งั้นผมก็ตกลงจะซื้อหุ้นของคุณ แต่ปัญหาคือตอนนี้น้องชายของคุณคบหากันครูสอนดนตรีอยู่”
“ว่าไงนะ?”
“และเรื่องระหว่างผมกับเขาจะเป็นไปได้ยาก ถ้ายังมีครูสอนดนตรีคนนั้นวนเวียนอยู่ใกล้อูยอง”
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง? ว่ามา”
“ลักพาตัวครูสอนดนตรีคนนั้น ไปให้พ้นๆผมกับอูยองซะ”
.
.
.
.
.
.
แทคยอนจอดรถอยู่หน้าโรงเรียนสอนดนตรี ดวงตาคมจับจ้องที่หน้าประตู รอคอยให้บุคคลผู้เป็นเป้าหมายออกมาจากด้านใน เวลาก็คอยๆล่วงเลยไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะออกมาแต่อย่างใดรวมทั้งอากาศที่เริ่มหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ
‘ผมไม่เอาด้วยหรอกครับท่านประธาน การลักพาตัวมันเป็นเรื่องผิดกฏหมาย’
เนื่องจากอิมซึลองคนสนิทปฏิเสธงานนี้เสียงแข็ง แทคยอนจึงต้องเป็นคนลงมือลักพาตัวคิมจุนซูเอง ถ้าอูยองรู้เรื่องนี้มีหวังคงโกรธเขาไป
ยังชาติหน้าแน่ๆ แต่เขาก็อยากให้น้องเข้าใจว่าเขาทำทุกอย่างนี้ก้เพื่อน้อง เป้าหมายของเขาปรากฏตัวที่หน้าโรงเรียนสอนดนตรีเมื่อเวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงคืน ร่างบางล็อกประตูโรงเรียนสอนดนตรีอย่างแน่นหนาก่อนจะค่อยๆเดินออกมา แทคยอนเดินลงจากรถยนต์ก่อนจะเข้าไปประชิดตัวอีกฝ่าย
“สวัสดีครับ คุณคิมจุนซู” อีกฝ่ายหันมามองเขาด้วยความสงสัย
“คุณเป็นใคร”
“ขอเชิญคุณไปกับผมด้วย” แทคยอนพยายามพูดกับคนตรงหน้าอย่างสุภาพและหวังว่าอีกฝ่ายจะทำตามมันอย่างดี
“เรื่องอะไรผมต้องไปกับคุณ ผมไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ” สิ่งที่แทคยอนหวังไว้พังครืนไม่เป็นท่า จุนซูมองแทคอยนด้วยความไม่พอใจ วันนี้เขา
เหนื่อยๆมากๆ แต่ก็มาเจอกับพวกโรคจิตอีก มันวันอะไรของเขากันนะ
“แต่คุณต้องไป” แทคยอนพูดเสียงแข็ง เขาเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ รอมานานตั้งหลายชั่วโมงอากาศก็หนาว หิวข้าวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย
“ไม่ฉันจะไม่ไปกับนาย และถ้านายยังตื้อไม่ลิกฉันจะร้องให้คนช่วย”
“....” เส้นสติในหัวแทคยอนขาดผึง ทำไมถึงไม่ยอมไปด้วยกันดีๆนะ แทคยอนอุ้มร่างเล็กพาดบ่าก่อนจะเดินไปที่รถ แม้ว่าอีกฝ่ายจะทั้ง
ร้องทั้งดิ้นขนาดไหนก็ไม่อาจดิ้นในหลุดจากพันธนาการได้เลย แทคยอนโยนจุนซูเข้าไปในรถก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็วสูง
“นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”
“เงียบๆเถอะน่า!!!!” แทคยอนตวาดจนจุนซูหุบปากเงียบสนิท ร่างบางกอดอกพลางมองออกไปนอกกระจกรถพยายามจดจำเส้นทางไปยังจุดหมายปริศนาเพื่อที่ว่าเวลาหนีเขาจะได้กลับมายังจุดเริ่มต้นได้ถูกต้อง แทคยอนมองใบหน้าหวานผ่านทางกระจกมองหลัง พยายามจดจ้องใบหน้าที่เขารู้สึกคุ้นอย่างประหลาด
หรือว่าเราจะเคยเจอกันมาก่อนนะ
TBC
เค้ากับมาแล้ววววววววว ขอโทษที่หายไปนานนะคะ สอบเสร็จก็รีบมาอัพเลย
ชีวิตเค้ายุ่งมากจริงๆ แต่จะไม่มีวันทิ้งคนอ่านไปไหนแน่นอน
เป็นยังไงบ้างคะกับดาร์กคุณ แต่เราว่าพี่คุณยังดาร์กไม่สุดอ่ะ เพราะพี่คุณเป็นคนดี
ส่วนแทคก็กลายเป็นคุณหฤษณ์ไปซะแล้ว แต่คงเป็นคุณหฤษณ์ที่ใจดี๊ใจดี
เพราะพี่คิมของเราน่ารัก(เกี่ยว?) ตอนหน้าเริ่มเข้มข้นแล้วล่ะค่ะ เพราะจะเป็นแทคซูกับชานโฮแบบเต็มๆ
เอาใจสาวกแทคซูที่รอคอยให้ทั้งคู้เจอกันสักที เจอกันแล้วนะ แต่จะจำกันได้ไหม?
ส่วนชานโฮจะไปช่วยกันตามหาพี่คิมกันค่ะ จะเจอไหมแล้วระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้น คอยติดตามกันนะคะ
ขอบคุณที่ยังรอคอยฟิคเรื่องนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ
ปล้ำลิง. ตอนหน้าจะมาภายในเดือนนี้แหละค่ะ
ปล้ำลิงสอง. เรามีพลอตเรื่องใหม่แล้วล่ะ น่ารักๆ(มั้ง?) เกี่ยวกับสลับร่าง แต่ยังไม่บอกว่าจะเป็นไง
รอติดตามกันด้วยน้า
ความคิดเห็น