ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [GREY CLOTH] CHAP.2
Story: Grey Cloth
Chapter: 2
Couple: KhunWoo&TaecJay&ChanHo&Junsu
Type: Drama
Rate: PG-16/NC-20
Writer: Popcorn
Beta Reader: Aroma
Song: After love - F.t island
นิวยอร์ สหรัอเมริา
"แม่รับ ผมไปเรียนแล้วนะรับ"
"้า รีบลับนะเย็นนี้แม่ะทำับ้าวไว้อย"
"รับ"
เ้าวันใหม่อฤูใบไม้ผลิ และวันแรอารเปิเทอม ปาร์แบอมหนุ่มน้อยาวเาหลี ที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ั้แ่ 8 วบ ้อาบ้าน าน้อมาอยู่ับุนายปาร์แม่บุธรรมอเ้าหรือภรรยาอุา
เมื่อ่อนอนที่เ้าอยู่เาหลีเ้ามีน้อายอยู่ 1 นืออูยอ ถึะไม่ใ่น้อแท้ๆแ่เ้า็รัอูยอมา ไม่รู้ป่านนี้ไอ้ัวเล็ะเป็นไบ้าไม่โทรมาหาั้หลายวัน
"อ้าวเย์ วันนี้มาแ่เ้าเียว" โวอนเพื่อนสนิทอแบอมโบมือทัทายทันทีเมี่อเห็นเ้าเินเ้ามาในห้อเรียน
"วันนี้เปิเทอมวันแร นายะให้ันมาสายเลยหรือไ" แบอมวาระเป๋าเป้ใบโปรลที่โ๊ะ และ็ทิ้ัวลนั่ที่เ้าอี้
"ไม่ใ่ว่าะรีบมาูหน้าทีหรอเหรอ"
"ที? ใรว่ะ"
"ที ็แทไ ไม่ไ้เห็นหน้า่วปิเทอมะิถึนใะาะแล้วสิ"
"ไอ้บ้าวอนพอเลย แ่พวันเผลอูบันในานพรอมไม่ไ้หมายวามว่า..."
"ะบอว่าอารม์มันพาไปั้นสิ"
"เออ"
"ไอ้เย์ ันะบออะไรให้ ไม่ว่าพวแ2นะพยายามปปิแ่ไหน แ่ทุอย่าที่พวแทำน่ะ มันฟ้อหมแล้ว"
รื!
เสียเปิประูที่หน้าห้อึูวามสนใอนทัู้่ไ้เป็นอย่าี โยเพาะแบอม
"โอ๊ะ ันไปิน้าว่อนนะเย์" วอนรีบออไปาห้อทันที เมื่อเห็นบุลที่เปิประูเ้ามา
แทยอนเินเ้ามาในห้อเรียน้วยใบหน้าเรียบเยราวับหุหิอะไรมา แ่มันเป็นเรื่อปิสำหรับแบอม เพราะว่าแทยอนเป็นนไม่อบยิ้มพร่ำเพื่อ
แทยอนะยิ้มให้แ่ับ...
"หวัีเย์" แทยอนนั่ลรเ้าอี้้าๆแบอมพลาส่ยิ้มมาให้
"หวะ...หวัี" แบอมอบอย่าอึอั รอยยิ้มอแทยอนละลายใเ้าเ้าอย่าั ยิ้ม็น่ารัีทำไมเ้าถึไม่อบยิ้มันนะ
"ปิเทอมไปเที่ยวไหนมา" แทยอนเริ่ม้นบทสนทนา้วยำถามพื้นๆ
"อยู่บ้านอ่านหนัสือ ไม่ไ้ออไปไหนเลย"
"โหย นี่นายะยันไปไหนเนี่ย "
"ไม่ไ้หรอ ฮาร์วาร์ไม่ไ้ะเ้าัน่ายๆ"
"ันบอแล้วว่าให้มาเรียนที่เยลับัน"
"็ันไม่อยาเรียนที่นั่นนี่"
"แล้วแ่นายเหอะ เออว่าแ่เย็นนี้นายว่าไหม"
"็ว่า ทำไมเหรอ"
"ะพาไปูอะไรนินึ"
ริ๊
เสียออเ้าห้อเรียนัึ้น แทยอนระโพลุลับไปนั่ที่นั่้าๆหน้า่า แบอมส่ายหัวอย่าอ่อนใ ให้มันไ้อย่านี้สิ ไม่รอให้เ้าอบลเพราะรู้ว่ายัไเ้า็ไม่ปิเสธ
.
.
.
.
.
.
แทยอนับรถพาแบอมมาที่เนินเาแห่หนึ่ที่อยู่แถบานเมือ รถเปอร์เ่สีเินันาม่อยๆอลอย่า้าๆ
"สวยไหม" แทยอนี้ไปที่วันทร์ ที่อนนี้มีสีเหลืออร่ามท่ามลาหมู่าวบนท้อฟ้า
"อืม" แบอมพยัหน้าพร้อมับรอยยิ้ม
"นายยัำวันนั้นไ้ไหม"
หอประุมอโรเรียนถูประับประาไป้วยลูโป่และอไม้หลาสีสัน านพรอมอนัเรียนระับไฮสูลมาในธีมเ้าายับเ้าหิ แบอมแ่ัวมาในุสูทสีำมันปลาบ แทยอนแ่ัวมาในุสูทสีเิน
แบอมแอบลอบมอแทยอนเป็นระยะๆ โยที่ไม่รู้เลยว่าแทยอน็แอบมอัวเออยู่เ่นัน
"เย์ไม่ออไปเ้นรำหน่อยเหรอ"
"ไม่ล่ะวอน อนั่เยๆีว่า"
"มาานพรอมทั้ที มานั่ับเ่าทำไมล่ะ "
"นั่นสิ" พูบแบอม็เินออมาาหอประุม ไม่ใ่ว่ารำาวอนหรอ แ่เ้าเบื่อนเยอะ่าหา แบอมนั่ล้าๆน้ำพุในสวนที่ลาล่ำไป้วยอุหลาบสีมพูมุเ็มสวน
"ทำไมมานั่รนี้ล่ะ" เสียทุ้มัึ้นที่้านหลั ทำให้แบอม้อหันไปมอ
แทยอนยืนพิเสาพลามอมาที่แบอมอยู่ แบอมใเ้นไม่เป็นระส่ำ แทยอนเินมานั่้าๆแบอมที่อนนี้ทำอะไรไม่ถู
"อ่ะันให้" แทยอนพูพลายื่นอุหลาบสีเทามาให้แบอม
"ุหลาบสีเทา ให้ันเหรอ"
"อือหึ"
"ทำไม้อสีเทา ปิมัน้อเป็นสีแหรือไม่็สีมพูไม่ใ่เหรอ"
"็ไอ้สีที่นายบอมันมีเยอะน่ะสิ ถ้าะให้นพิเศษ็้อเป็นสีพิเศษสิ"
"..."
"..." ทัู้่ไม่มีใรพูอะไรึ้นมาอี อนนี้หัวใอทัู้่่า็เ้นแรทัู้่
"วันนี้พระันทร์สวยเนอะ" แบอมี้นิ้วไปที่พระันทร์วให่ ที่ืนนี้เ็มวเหลืออร่ามสวยาม
"ไม่หรอ"
"ฮืม?"
"อนนี้สำหรับันไม่มีอะไรน่ามอเท่านายอีแล้ว"
"..."
"ันอบนายนะ เย์"
ำสารภาพรัอย่าระทันหันอแทยอน ทำให้แบอมหน้าแและทำอะไรไม่ถู แทยอนับมือแบอมึ้นมาแนบออเ้า
"นายลอสัมผัสูสิ ว่าอนนี้หัวใอันเ้นแรนาไหน"
"..."
"มันำลัรออยำอบรับานาย ว่านายะบับันไ้ไหม" แบอมอึ้ไปั่วะ เ้าไม่เยิมา่อนเลยว่าแทยอนะมาอเ้าบ
"อ่ะ...เอ่อ" แบอมพูอะไรไม่ออ เมื่อแทยอนยื่นหน้าเ้ามาใล้ๆ
"หืม?"
"ะ...ัน...เอ่อ...ะ...็....อบ...นะ...นาย" แบอมพูออมาอย่าแผ่วเบา พลันรอยยิ้ม็เิึ้นบนใบหน้าอแทยอน ่าสุใอะไรอย่านี้
"ันะถือว่านั่นเป็นำอบนะ" พูบแทยอน็่อยๆโน้มหน้าเ้าไปหาแบอม ริมฝีปาหนาประทับลไปบนริมฝีปาบาอนัวเล็อย่าแผ่วเบา อ้อมแนแร่โอบเอวบาอย่าถนุถนอมและเ็มเปี่ยมไป้วยวามรั ลิ้นหนา่อยๆสอเ้าไปลิ้มรสวามหวานในโพรปาอร่าบา ลิ้นบาระหวัระเหวี่ยสอล้อับลิ้นหนาไ้เป็นอย่าี
ไม่นานแทยอน็ถอนปาออปล่อยให้นัวเล็ไ้หายใบ้า
"นายเป็นอันแล้วนะ เย์" แทยอนระิบอย่าแผ่วเบา
แ่ลับรารึอยู่ในใอทัู้่อย่าเหนียวแน่น
" นายลืมมันไปบ้าหรือยัล่ะ" แทยอนหันมาถามแบอมที่เอาแ่หน้าแเมื่อนึถึเรื่อในวันนั้น
"..."
"ไม่อบแสว่าลืมไปแล้ว ้อให้ันทบทวนไหม" แทยอนพูพลายื่นหน้าเ้าไปใล้แบอม นนัวเล็ใ
"มะ...ไม่้อ ันำไ้"
"ว้า นายน่าะลืมนะ ันอยาทบทวนวามำนาย" แทยอนยิ้มรุ้มริ่ม
"พอเลยแท" แบอมพูพลาเินลารถไป
"โอเ ันแ่ล้อเล่นน่า มานี่ะใหู้อะไร" แทยอนว้า้อมืออแบอมแล้วพาไปที่ใ้้นเมเปิ้ล ที่อนนี้ใบสีเียวึ้นเ็ม้น
รโน้นมีอะไรบาอย่าอยู่
TaecJay
We belong together
forever
"นาย มาเียนมันไว้เหรอ" แบอมหันไปถามแทยอนที่เอาแ่ยืนยิ้มแ่
"่าย นายอบไหมล่ะ"
"อบมาเลยล่ะ อบในะ" แบอมพูพลาเย่ปลายเท้าไปุ๊บที่แ้มอแทยอนอย่าแผ่วเบา
"ผมวอนอ่อพระันทร์ ให้พระันทร์อยปป้อ้นไม้้นนี้ และ็ุ้มรอวามรัอเรา้วย" แทยอนุเ่าวอนอวันทร์ ที่ส่อสว่าเรือรอ
แ่ใรเล่าะรู้ว่า วามรัอทัู้่ะไม่มีสิ่ใปป้อไ้ แม้แ่พวเ้าเอ...
WRITER TALK
พาร์ทนี้เล่าถึแทเย์ที่อยู่อเมริา โยะสลับไปมาับุ้
เพื่อไม่ให้ เพราะพอถึุหัเหอเรื่อแล้วเี๋ยวะสับสนว่า
เป็นไมาไ ็เลย้อใ้วิธีนี้
เม้นให้เ้า้วยน้า เ้าอยาไ้ำลัใ เพราะ่วนี้เรียนหนัเหลือเิน
Chapter: 2
Couple: KhunWoo&TaecJay&ChanHo&Junsu
Type: Drama
Rate: PG-16/NC-20
Writer: Popcorn
Beta Reader: Aroma
Song: After love - F.t island
นิวยอร์ สหรัอเมริา
"แม่รับ ผมไปเรียนแล้วนะรับ"
"้า รีบลับนะเย็นนี้แม่ะทำับ้าวไว้อย"
"รับ"
เ้าวันใหม่อฤูใบไม้ผลิ และวันแรอารเปิเทอม ปาร์แบอมหนุ่มน้อยาวเาหลี ที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ั้แ่ 8 วบ ้อาบ้าน าน้อมาอยู่ับุนายปาร์แม่บุธรรมอเ้าหรือภรรยาอุา
เมื่อ่อนอนที่เ้าอยู่เาหลีเ้ามีน้อายอยู่ 1 นืออูยอ ถึะไม่ใ่น้อแท้ๆแ่เ้า็รัอูยอมา ไม่รู้ป่านนี้ไอ้ัวเล็ะเป็นไบ้าไม่โทรมาหาั้หลายวัน
"อ้าวเย์ วันนี้มาแ่เ้าเียว" โวอนเพื่อนสนิทอแบอมโบมือทัทายทันทีเมี่อเห็นเ้าเินเ้ามาในห้อเรียน
"วันนี้เปิเทอมวันแร นายะให้ันมาสายเลยหรือไ" แบอมวาระเป๋าเป้ใบโปรลที่โ๊ะ และ็ทิ้ัวลนั่ที่เ้าอี้
"ไม่ใ่ว่าะรีบมาูหน้าทีหรอเหรอ"
"ที? ใรว่ะ"
"ที ็แทไ ไม่ไ้เห็นหน้า่วปิเทอมะิถึนใะาะแล้วสิ"
"ไอ้บ้าวอนพอเลย แ่พวันเผลอูบันในานพรอมไม่ไ้หมายวามว่า..."
"ะบอว่าอารม์มันพาไปั้นสิ"
"เออ"
"ไอ้เย์ ันะบออะไรให้ ไม่ว่าพวแ2นะพยายามปปิแ่ไหน แ่ทุอย่าที่พวแทำน่ะ มันฟ้อหมแล้ว"
รื!
เสียเปิประูที่หน้าห้อึูวามสนใอนทัู้่ไ้เป็นอย่าี โยเพาะแบอม
"โอ๊ะ ันไปิน้าว่อนนะเย์" วอนรีบออไปาห้อทันที เมื่อเห็นบุลที่เปิประูเ้ามา
แทยอนเินเ้ามาในห้อเรียน้วยใบหน้าเรียบเยราวับหุหิอะไรมา แ่มันเป็นเรื่อปิสำหรับแบอม เพราะว่าแทยอนเป็นนไม่อบยิ้มพร่ำเพื่อ
แทยอนะยิ้มให้แ่ับ...
"หวัีเย์" แทยอนนั่ลรเ้าอี้้าๆแบอมพลาส่ยิ้มมาให้
"หวะ...หวัี" แบอมอบอย่าอึอั รอยยิ้มอแทยอนละลายใเ้าเ้าอย่าั ยิ้ม็น่ารัีทำไมเ้าถึไม่อบยิ้มันนะ
"ปิเทอมไปเที่ยวไหนมา" แทยอนเริ่ม้นบทสนทนา้วยำถามพื้นๆ
"อยู่บ้านอ่านหนัสือ ไม่ไ้ออไปไหนเลย"
"โหย นี่นายะยันไปไหนเนี่ย "
"ไม่ไ้หรอ ฮาร์วาร์ไม่ไ้ะเ้าัน่ายๆ"
"ันบอแล้วว่าให้มาเรียนที่เยลับัน"
"็ันไม่อยาเรียนที่นั่นนี่"
"แล้วแ่นายเหอะ เออว่าแ่เย็นนี้นายว่าไหม"
"็ว่า ทำไมเหรอ"
"ะพาไปูอะไรนินึ"
ริ๊
เสียออเ้าห้อเรียนัึ้น แทยอนระโพลุลับไปนั่ที่นั่้าๆหน้า่า แบอมส่ายหัวอย่าอ่อนใ ให้มันไ้อย่านี้สิ ไม่รอให้เ้าอบลเพราะรู้ว่ายัไเ้า็ไม่ปิเสธ
.
.
.
.
.
.
แทยอนับรถพาแบอมมาที่เนินเาแห่หนึ่ที่อยู่แถบานเมือ รถเปอร์เ่สีเินันาม่อยๆอลอย่า้าๆ
"สวยไหม" แทยอนี้ไปที่วันทร์ ที่อนนี้มีสีเหลืออร่ามท่ามลาหมู่าวบนท้อฟ้า
"อืม" แบอมพยัหน้าพร้อมับรอยยิ้ม
"นายยัำวันนั้นไ้ไหม"
หอประุมอโรเรียนถูประับประาไป้วยลูโป่และอไม้หลาสีสัน านพรอมอนัเรียนระับไฮสูลมาในธีมเ้าายับเ้าหิ แบอมแ่ัวมาในุสูทสีำมันปลาบ แทยอนแ่ัวมาในุสูทสีเิน
แบอมแอบลอบมอแทยอนเป็นระยะๆ โยที่ไม่รู้เลยว่าแทยอน็แอบมอัวเออยู่เ่นัน
"เย์ไม่ออไปเ้นรำหน่อยเหรอ"
"ไม่ล่ะวอน อนั่เยๆีว่า"
"มาานพรอมทั้ที มานั่ับเ่าทำไมล่ะ "
"นั่นสิ" พูบแบอม็เินออมาาหอประุม ไม่ใ่ว่ารำาวอนหรอ แ่เ้าเบื่อนเยอะ่าหา แบอมนั่ล้าๆน้ำพุในสวนที่ลาล่ำไป้วยอุหลาบสีมพูมุเ็มสวน
"ทำไมมานั่รนี้ล่ะ" เสียทุ้มัึ้นที่้านหลั ทำให้แบอม้อหันไปมอ
แทยอนยืนพิเสาพลามอมาที่แบอมอยู่ แบอมใเ้นไม่เป็นระส่ำ แทยอนเินมานั่้าๆแบอมที่อนนี้ทำอะไรไม่ถู
"อ่ะันให้" แทยอนพูพลายื่นอุหลาบสีเทามาให้แบอม
"ุหลาบสีเทา ให้ันเหรอ"
"อือหึ"
"ทำไม้อสีเทา ปิมัน้อเป็นสีแหรือไม่็สีมพูไม่ใ่เหรอ"
"็ไอ้สีที่นายบอมันมีเยอะน่ะสิ ถ้าะให้นพิเศษ็้อเป็นสีพิเศษสิ"
"..."
"..." ทัู้่ไม่มีใรพูอะไรึ้นมาอี อนนี้หัวใอทัู้่่า็เ้นแรทัู้่
"วันนี้พระันทร์สวยเนอะ" แบอมี้นิ้วไปที่พระันทร์วให่ ที่ืนนี้เ็มวเหลืออร่ามสวยาม
"ไม่หรอ"
"ฮืม?"
"อนนี้สำหรับันไม่มีอะไรน่ามอเท่านายอีแล้ว"
"..."
"ันอบนายนะ เย์"
ำสารภาพรัอย่าระทันหันอแทยอน ทำให้แบอมหน้าแและทำอะไรไม่ถู แทยอนับมือแบอมึ้นมาแนบออเ้า
"นายลอสัมผัสูสิ ว่าอนนี้หัวใอันเ้นแรนาไหน"
"..."
"มันำลัรออยำอบรับานาย ว่านายะบับันไ้ไหม" แบอมอึ้ไปั่วะ เ้าไม่เยิมา่อนเลยว่าแทยอนะมาอเ้าบ
"อ่ะ...เอ่อ" แบอมพูอะไรไม่ออ เมื่อแทยอนยื่นหน้าเ้ามาใล้ๆ
"หืม?"
"ะ...ัน...เอ่อ...ะ...็....อบ...นะ...นาย" แบอมพูออมาอย่าแผ่วเบา พลันรอยยิ้ม็เิึ้นบนใบหน้าอแทยอน ่าสุใอะไรอย่านี้
"ันะถือว่านั่นเป็นำอบนะ" พูบแทยอน็่อยๆโน้มหน้าเ้าไปหาแบอม ริมฝีปาหนาประทับลไปบนริมฝีปาบาอนัวเล็อย่าแผ่วเบา อ้อมแนแร่โอบเอวบาอย่าถนุถนอมและเ็มเปี่ยมไป้วยวามรั ลิ้นหนา่อยๆสอเ้าไปลิ้มรสวามหวานในโพรปาอร่าบา ลิ้นบาระหวัระเหวี่ยสอล้อับลิ้นหนาไ้เป็นอย่าี
ไม่นานแทยอน็ถอนปาออปล่อยให้นัวเล็ไ้หายใบ้า
"นายเป็นอันแล้วนะ เย์" แทยอนระิบอย่าแผ่วเบา
แ่ลับรารึอยู่ในใอทัู้่อย่าเหนียวแน่น
" นายลืมมันไปบ้าหรือยัล่ะ" แทยอนหันมาถามแบอมที่เอาแ่หน้าแเมื่อนึถึเรื่อในวันนั้น
"..."
"ไม่อบแสว่าลืมไปแล้ว ้อให้ันทบทวนไหม" แทยอนพูพลายื่นหน้าเ้าไปใล้แบอม นนัวเล็ใ
"มะ...ไม่้อ ันำไ้"
"ว้า นายน่าะลืมนะ ันอยาทบทวนวามำนาย" แทยอนยิ้มรุ้มริ่ม
"พอเลยแท" แบอมพูพลาเินลารถไป
"โอเ ันแ่ล้อเล่นน่า มานี่ะใหู้อะไร" แทยอนว้า้อมืออแบอมแล้วพาไปที่ใ้้นเมเปิ้ล ที่อนนี้ใบสีเียวึ้นเ็ม้น
รโน้นมีอะไรบาอย่าอยู่
TaecJay
We belong together
forever
"นาย มาเียนมันไว้เหรอ" แบอมหันไปถามแทยอนที่เอาแ่ยืนยิ้มแ่
"่าย นายอบไหมล่ะ"
"อบมาเลยล่ะ อบในะ" แบอมพูพลาเย่ปลายเท้าไปุ๊บที่แ้มอแทยอนอย่าแผ่วเบา
"ผมวอนอ่อพระันทร์ ให้พระันทร์อยปป้อ้นไม้้นนี้ และ็ุ้มรอวามรัอเรา้วย" แทยอนุเ่าวอนอวันทร์ ที่ส่อสว่าเรือรอ
แ่ใรเล่าะรู้ว่า วามรัอทัู้่ะไม่มีสิ่ใปป้อไ้ แม้แ่พวเ้าเอ...
WRITER TALK
พาร์ทนี้เล่าถึแทเย์ที่อยู่อเมริา โยะสลับไปมาับุ้
เพื่อไม่ให้ เพราะพอถึุหัเหอเรื่อแล้วเี๋ยวะสับสนว่า
เป็นไมาไ ็เลย้อใ้วิธีนี้
เม้นให้เ้า้วยน้า เ้าอยาไ้ำลัใ เพราะ่วนี้เรียนหนัเหลือเิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น