ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เข้าค่ายแสนสนุกก (เหรออออ?)แถมซึงซอบด้วย>
ง้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมอยากจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย งื้อT^T ผมโดนมัน มัน มัน!! (เรียกเค้าว่ามัน มันไม่งดงามสมกับกุลสตรีเกาหลีนะคะ คุณลูก :: ไรเตอร์ // ค่ะ คุณแม่.. ว้ากกกกก ชั้นเป็นผู้ชายเว้ย ผู้ชายๆๆๆๆๆๆ :: โจ๊กเกอร็ // เหรออออออ? :: ไรเตอร์) ฮึ่ย เข้าโหมดเวิ่นเว้อต่อเหอะ ทุกโคนนนนนนนนนน ผมอยากป่าวร้องงงงง >O< ผมโดนไอ้หน้าลุงมัน...จะ .. จุ๊บ อีกแล้วอ่ะ รอบที่เท่าไหร่เเล้วเนี่ย ไม่ได้นับเลย >< (สอง!! นับให้เลย :: ไรเตอร์) แล้วดูนั่น ยังมามองแบบนี้อีก คุณลองนึกเซ่ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ตาคม ดูลึกลับ เค้าโครงหน้าราวกับเทพบุตร พระเจ้าช่างสรรค์สร้าง นั่งอมยิ้มน้อยๆ แล้วมองหน้าคุณ คุณจะรู้สึกยังงัยเนี่ย โอ๊ย!! ผมนี่เขินไปหมดแล้ว >///<
"มองอะไร ห๊ะ !! ?"
"มองคนสวยงัย" เฮ้ย ใครสวยๆ ชั้นน่ะหล่อเว้ย (ยัง ยัง ยังกล้าบอกว่าตัวเองหล่ออีกเรอะ สวยขนาดนั้นน่ะ ห๊ะ? :: ไรเตอร์ // เอิ่ม...มันก้อแค่บางเวลาเท่านั้นแหละน่า =O=" :: โจ๊กเกอร์)
"ใครสวย พูดดีๆนะเว้ย ชั้นออกจะหล่อ แมน แอนด์แฮนซั่ม สวยตรงไหนวะ?" ผมถามไอ้หน้าลุงนั่นกลับ มาว่าผมสวยได้ไง .V. ผมออกจะหล่อ เนอะ ^^~
"ตรงนี้ไง ตรงนี้ แล้วก้อตรงนี้ด้วย" ไอ้หน้าลุงตอบผม พร้อมกับเอามือมาจิ้มที่ ตา จมูกและ ปาก!! ให้ตายเหอะ ทำไรของมึงเนี่ย กูวจะเป็นโลมแล้ววว ><
"อะ ไอ้บ้า ... -///-"
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วย พูดแค่นี้เองนะ" ว้ากกกกกกกกก หน้าผมแดงอีกแล้วเรอะ ทำไมพักนี้หน้าผมแดงบ่อยจังเลยอ่ะ สงสัยอากาศมันร้อน เนอะ --"
"อะไร ใครหน้าแดง ไม่มีหรอก อากาศมันร้อนเว้ย" ผมตอบออกไป จะให้มันรู้ไม่ได้ว่าผมเขิน
"อุณหภูมิเกือบลบสิบองศาเนี่ยนะ ร้อน? เขินก้อบอกมาเด้" นั่นไม่พูดเปล่า เอามือมาจิ้มๆๆๆๆๆ ตรงแก้มย้วยๆของผมด้วย โว้ย!! เขินว่ะ
"อ่ะ..เออ.. ร้อน มีอะไรมะ อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ไม่รู้นิสัยกูไง้?" ผมพูดออกไป เอ..ผมรู้สึกตะหงิดๆอ่ะ เหมือนจะพูดผิดยังไงไม่รู้ --*
" อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเหรออออ เท่าที่ชั้นจำได้เนี่ยเราไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ ^^? อยากอยู่ด้วยกันก้อไม่บอก เดี๋ยวท่านยุน(?)จะไปบอกคุณแม่ให้" นั่นไงๆ ผมคิดผิดที่ไหน ผมพูดผิดจริงๆด้วยอ่ะ แล้วเป็นไงล่ะ เหมือนเปิดช่องให้มันเลยอ่ะ ไม่น่าเลย T^T
"อะไร ใครจะอยากอยู่กับแกกันห๊ะ คิดเอง เออเองเดี๋ยวปั๊ด!!" ผมพูดขึ้นด้วยความโมโห(หรือเปล่า?) หนอยแน่ะ ไอ้นี่ ชั้นคิดจริงนะเฟร้ย เดี๋ยวถึงบ้านจะไปเก็บของ ว้ากกกกก... แกจะเอายังงัยกับชั้นอิไรเตอร์!!
"เอ้า ก้อเห็น.."
"พอ พอ พอ ชั้นไม่อยากคุยกับแกแล้ว ไปกางเต๊นท์ต่อดีกว่า ยังกางไม่เสดเลยเนี่ย เพราะแกคนเดียวเลย" ผม พยายามเบี่ยงประเด็นสุดฤทธิ์ สุดเดช ( กรี๊ด มาช่า!! :: ไรเตอร์) และเรื่องเดียวที่สามารถเปลี่ยนได้คือ เรื่อง กางเต๊นท์ แต่ เอ๊ะ ผมยังกางเต๊นท์ไม่เสด แบบนี้ที่ผมจู..จุ๊บกับไอ้หน้าลุงเนี่ยจะมีคนเห็นมั้ยอ่ะ T^T (เห็น มีแน่นอน เหอๆๆๆ (หัวเราะชั่วร้ายมว้าก) :: ไรเตอร์)
" ไป ชั้นช่วย แต่ว่า.."
"ไม่มีต่ง มีแต่ อะไรทั้งนั้น ต่อให้แกไม่ช่วยแกก้อต้องช่วย เพราะชั้นกางเต๊นท์ไม่เป็น ใจมะ?"
"คร้าบผม กระผมยินดีจะรับใช้เจ้าหญิงปินปิ้นคนงามอยู่แล้วขอรับ^^"
"ดีมากกกกกก น่ารักที่สุด ว้ากกกก ไอ้บ้า!! เจ้าหยง เจ้าหญิงอะไร กูน่ะ ผู้ชายเว้ย ผู้ชาย สะกดเป็นมั้ย เอ็ม เอ เอ็น แมนน่ะ" งื้อ มันหาว่าผมเป็นเจ้าหญิงอ่ะ พริ้นเซสอ่ะพริ้นเซส!! ผมต้องเป็น พริ้นซ์เซ่ เจ้าชายน่ะ เหมาะกับผมจะตาย T^T
"สะกดเป็น เอ็ม เอ เอ็น วูแมน สิ ถึงจะเหมาะกับนาย นายน่ะ เป็นพริ้นเซสของชั้น รู้ไว้ด้วย ^^" ง้ากกกกกกก ยัง มันยังไม่จบไอ้..ไอ้ .. ไอ้.. หน้าหล่อ -///- (ไม่รู่จะด่าว่าอะไร มันหล่อเกินจะทานไหว :: ปินปิ้น)
"มึงตกอิ๊งหรือไงห๊ะ กูเห็นมึงได้เต็มเกือบทุกปี คำแค่นี้ มึงแปลผิดได้ง้ายย TOT" มันจงใจแกล้งผมใช่มั้ยเนี่ย งึ้ด งึ้ด งื้อ T^T
" พูดกูมึงเนี่ย ไม่เพราะเลยนะ พริ้นเซสสส จำตอนที่ชั้นไม่ได้เต็มเมื่อสองปีก่อนได้มั้ย ชั้นผิดคำนี้แหละ เพราะสำหรับชั้น เอ็ม เอ เอ็น อ่านว่า วูแมน เพราะมันหมายถึง นาย" -///- หง่ะ มันพูดอะไรของมัน มันคิดมั้ยว่าผมเขินเป็นเนี่ย?
"อะไร ชั้น ไม่รุเรื่อง -///-" ( แหม ปิ้นจ๋า แค่คุณลุงบอกว่า กูมึงไม่เพราะแค่เนี้ย เปลี่ยนสรรพนามเลยเหรอ ชอบเค้าล่ะซี้ เค้าบอกให้ทำอะไรก้อทำเนี่ย :: ไรเตอร์ // แกไปทำอะไรที่ไหนมาห๊ะ ถึงไม่รู้ว่าชั้นชอบไอ้หน้าหล่อนี่อ่ะ --" :: โจ๊กเกอร์ // นี่ชั้นตกข่าวเรอะ!! :: ไรเตอร์)
" หึหึ ชั้นไปกางเต๊นท์ต่อดีกว่า ถ้าพูดมากไป เดี๋ยวคนแถวนี้ อาจจะเป็นลมเอาได้ ดูดิ หน้าเหน้อเงี้ย แดงเป็นตูดลิงเชียว" โหววววววววววว เปรียบเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไงวะ ทำไมต้องลิงด้วยล่ะ T0T ( เพราะชั้นเกิดปีลิงไง :: ไรเตอร์ // เกี่ยวกันเรอะ ถ้าแกเกิดปีกระต่ายแกจะเปรียบเป็นอะไรเนี่ย :: โจ๊กเกอร์ // เปรียบเป็น ตูดกระต่ายไง ถาม เซ่อๆ ;; ไรเตอร์)
ฮึ้ย ฮึ่ยย่ะ หมั่นไส่จริงเว้ย คิดว่าหน้าหล่อแล้วจะทำอะไรก้อได้งั้นเรอะ เออ ไม่เถียงเว้ย --" ฮือ ล้อกันอยู่นั่นแหละ ชิชะ เดี๋ยวคอยดู ท่านจุนฮยองผู้นี้เอาคืนบ้างเถอะ จะเอาให้เจ็บแสบถึงทรวงติ่งเลย แต่ว่า.. ผมก้อยังหาทางแก้แค้นไอ้หน้าหล่อนี่ไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม แค่เห็นหน้ามัน ไอ้ที่คิดจะทำ จะแก้แค้น ลืม หมด เฮ้อออออ...ผมจะทำไงดีเนี่ย แล้วเนี่ย ผมต้องนอนเต๊นท์เดียวกันด้วย มันจะปลอดภัยต่จิ้นผมมั้ยเนี่ย ไอ้หน้าหล่อนี่ นอกจากหล่อแล้ว ยังหื่นอีก ถ้าคุณได้เห็นมันตอนหลับ คุณจะรู้ว่ามัน หล่อลาก แค่ไหน ผมล่ะกลัว.. กลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหว ปล้ำมันเข้าซักวัน -///- โอ๊ย!! แล้วผมจะมาเวิ่นเว้อ ทำไมเนี่ย ไปช่วยไอ้หน้าหล่อนั่นกางเต๊นท์ดีกว่า เดี๋ยวมันไม่ให้นอนด้วยขึ้นมาจะซวย อ๊ะ ผมรู้นะ ว่าพวกคุณคิดอะไรกันอยู่ ผมไม่ได้อยากนอนกับมันนะ แต่ว่า มันเป็นความจำเป็นที่ผมต้องนอนกับมันต่างหากเล่า ไมมีอะไรจริงๆนะ ไปแล้ว เดี๋ยวเจอกันตอนหน้าครับ...ฟิ้วววว ~~~
( JUNHYUNG PART :: END)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(YOSEOB PART)
อันยองคร้าบทุกโคนนนนนนนนนน ผมขอรายงานตัวเลยนะครับ ผมชื่อ ยังโยซอบ หนุ่มน้อยผู้ลั้นลาที่สุดในสามโลก น่าตาโอเค (อย่างโยเรียกโอเค แบบไหนเหรอคะ จะเรียกว่าเพอร์เฟ๊กต์น่ะ :: ไรเตอร์) นิสัยน่ารัก ขี้เล่น อารมณ์ดี โดยเฉพาะ เวลากิน ผมรักการกิน เป็นอันดับสองเลยนะ ^^
เห็นผมลั้นลาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่มีความทุกข์นะฮะ ผมเองก้อมีความทุกข์เหมือนกัน เรื่องอะไรน่ะเหรอฮะ คือว่า ผมแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองน่ะฮะ ชอบมานานแล้วด้วย และนี่แหละครับ สิ่งที่ผมรักอันดับหนึ่งล่ะ^///^ ผมไม่รู้หรอกฮะว่าเค้ารู้สึกยังงัยกับผม แต่เมื่อเหตุการณ์หนึ่งมันเกิดขึ้น มันก้อทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก และเริ่ม งง กับความรู้สึกของคนๆนี้
มันเริ่มจาก ผมชวนเค้าไปแอบดูเพื่อนสองคน ผมเป็นแบบนี้แหละฮะ อะไรที่น่าสงสัย ผมต้องสืบจนรู้แหละ ผมเคยฝันว่าจะเปิดสำนักงานนักสืบด้วยนะ เอาล่ะเข้าเรื่องกันต่อ ผมแอบไปดูเพื่อนสนิ๊ท สนิทสองคน ที่ผมรู้สึกว่ามีอะไรอะไรกัน และผมก้อชวน เค้าไปด้วย และผมก้อเห็น 0.0 เค้าสองคน จูจุ๊บกัน โหยยยย ผมนี่เขินแทนจุนฮยองเลยล่ะ >///< แต่พอดีว่าผมเกิดอาการหมา งง (สงสัยนั่นเอง ภาษาน้องโยเค้า ) ผมเลยถามเค้าว่ามันหวานขนาดนั้นเลยหรือไง และผมก้อได้คำตอบว่ามันหวานจริงๆ คำตอบจากคนที่ผมแอบชอบ..ไม่สิ ต้องบอกว่า ..แอบรัก..ถึงจะถูก...
"โย คิดอะไรอยู่เหรอ?" อะ เค้ามาแล้ว เฮ้อ จะให้ผมตอบจริงอ่ะ ก้อคิดเรื่องของเราไงจ๊ะที่รัก จุ๊บๆๆ -3- บ้าไปแล้วววว
" เอ่อ.. ไม่ได้คิดอะไรหรอก นั่งไปเรื่อยน่ะ -///-" ผมตอบเค้าออกไป เฮ้อ..เขินชะมัด
" เรื่องเมื้อกี้ เอ่อ..ขอโทดนะ" เอ๋ ?
"นายจะขอโทดทำไม นายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่0.0?" ผมบอกเค้า เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆนี่ครับ ใช่มั้ย?
"โย.. ถามอะไรหน่อยสิ" เอ๋ จะถามอะไร?
"ว่ามาสิ"
" นาย ชอบชั้นหรือเปล่า? -///- " เอ่อ.. จะให้ผมตอบว่าไงดีล่ะ ผมล่ะเขินจัง>///<
"ทะ ทำไมล่ะ ?" ผมถามเค้ากลับ
"ชั้นก้อแค่อยากจะแน่ใจอะไรนิดหน่อย?" แน่ใจอะไรนิดหน่อยงั้นเหรอ? แล้วมันคืออะไรล่ะ
" เอาความจริงหรือโกหกล่ะ" ผมถามเค้าอีกครั้ง
"ความจริงดิ่ --* "
"โหย ไม่เห็นต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นเลย ฟังนะ ต่อไปนี้ สิ่งที่ชั้นจะพูด คือสิ่งที่ฉันโกหก นั่นคือ ชั้นไม่ได้ชอบนาย เข้าใจป่ะ ?" ผมพูดออกไปแล้ว ใช่ครับ สิ่งที่ผมโกหกคือ ผมไม่ได้ชอบเค้า ดังนั้นความจริงก้อคือ ผมชอบเค้าไง ^^~
"สิ่งที่นายพูดเป็นคำโกหก นายไม่ได้ชอบชั้น งั้นความจริงก้คือ นายชอบชั้นใช่มั้ย" เค้าถามผมขึ้นอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คิดไม่ผิดเลยที่พูดจาให้หมา งง แบบนี้ เพราะยังงัยเค้าก้อเข้าใจอยู่ดี ก้อเค้าน่ะ ฉลาดเป็นกรดขนาดนั้น
" หงึกหงัก ๆ (_ _)(- -)(_ _)(- -)" ผมพยักหน้าตอบเค้าไป โอ๊ย..เขินนะ
"งั้นชั้นก้อแน่ใจแล้วล่ะ สงสัยชั้นก้อชอบนายเข้าแล้วเหมือนกันแหละ นี่ๆ เสน่ห์ของนายน่ะ อย่าหว่านไปทั่วนักนะ เพราะบางทีมันอาจจะทำให้ชั้นหึงถึงขนาดต่อยไอ้พวกนั้นได้ ดังนั้นก้ออย่าหว่านไปทั่วละกัน ให้ชั้นตกหลุมรักนายคนเดียวก้อพอแล้ว ดังนั้นตอนนี้ นายไม่ได้โสดแล้วนะ ยังโยซอบ เพราะนายน่ะ เป็นของชั้น ชั้นรักนายนะ จุ๊บ -3-" ฮยอนซึงพูดอะไรออกมาก้อไม่รู้ยาวไปหมด ผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น แค่คำว่าเค้าชอบผม ผมก้ออึ้งจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย
"นาย หมายความว่าไง ?"
"ก้อหมายความว่า.. เป็นแฟนกับจางฮยอนซึงนะครับ ยังโยซอบ ^^" ฮยอนซึงพูดพร้อมกับระบายยิ้มน้อยๆให้ผม อ้ากกกกก น่าร้ากกกกกกกก >< แต่..นี่เค้า ขอผมเป็นแฟนเหรอเนี่ย โอ๊ย!! ตอบไม่ถูกเลย เอาไงดีๆๆๆๆ
"ว่าไง ตกลง โยจะยอมเป็นเเฟนเค้ามั้ย" นั่นๆๆๆ เค้าเปลี่ยนสรรพนามจากนาย ชั้น เป็นโย เค้า อ้ากกกก เขินนนนน>///<
"อื้มมมม ตกลง แต่มีข้อแม้นะ นายเองก้อห้ามหว่านเสน่ห์ไปทั่วเหมือนกัน เห็นชั้นน่ารัก ลั้นลาแบบนี้ ชั้นขี้หึงนะ จะบอกให้ .V. " ผมทำหน้าตาขึงขังใส่เค้า แน่นอนแหละ แฟนใคร ใครก้อหวง !!
"ครับผม จะปฏิบัติตามคำบัญชาของเจ้าหญิง ทุกอย่างครับ แต่ก่อนอื่น ขอรางวัลที่กางเต๊นท์เสดหน่อยนะ อ่ะ" เค้ายื่นแก้มใสๆมาให้ผม ฮั่นแน่ะจะให้ผมหอมแก้มล่ะซี้ รู้ทันนะ ><
"ฟอดดดดด" หอมฟอดใหญ่ ถูกส่งไปยังคนตรงหน้าด้วยความรัก แล้วมีหรือที่คนตรงหน้าจะพอแค่นั้น
มันจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องไปสนใจหรอกเนอะ ปล่อยให้เค้าสองคนได้ทำความรู้จักกันขึ้นไปอีกนิดเถอะ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย
เฮ้อ... เนี่ยละนะความรัก บทจะรอก้อนานแสนนาน บทจะมาก้อเร็วซะตั้งตัวไม่ทัน อิจฉาจังเลยย ( ไรเตอร์โหมดเวิ่นเว้อ)
(YOSOEB PART END)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SPECIAL PART มามะ มาคุยกับนักแสดงของเราดีกว่า
ไรเตอร์...สวัสดีจร้าทุกคน วันนี้มานั่งจับเข่าคุยกันหน่อยนะ แหมะ ( กีกวังเอามือมาจับเข่าทันที)
ดูจุน...มีอะไรอ่ะไรเตอร์ ว่ามาซิ
ไรเตอร์...เรื่องราวมันก้อดำเนินผ่านมาพอสมควรแล้วใช่อ่ะ คราวนี้ก้อสมหวังไปหนึ่งคู่แล้ว อยากทราบว่า คู่ต่อไปจะเป็นใคร
ดงอุนและดูจุน...พรึ่บ!!
ไรเตอร์...เฮ้ ยกพร้อมกันเบบนี้ ชั้นจะแต่งไงอ่ะ?
ดูจุน...เธอต้องแต่งชั้นก่อน ชั้นแอบชอบมาตั้งนานเลยนะ
ดงอุน...แล้วฮยองรู้ได้ไงว่าผมชอบกีกวังมานานแค่ไหนแล้ว
ดูจุน...ไม่สนๆๆๆๆๆ ยังไงชั้นก้อต้องสมหวังก่อน
จุนฮยอง...ไม่อ่ะ ชั้นจะยังไม่สมหวังกับนายเด็ดขาด ไรเตอร์แต่งให้กวังกับดงอุนสมหวังไปก่อนเลยนะ
ดูจุน...ไม่ๆๆๆ นายไม่มีสิทธิ์นะ ปินปิ้น!!
จุนฮยอง...ไม่มีสิทธิ์ตรงไหนห๊ะ ชั้นเองก้อโดนกระทำชำเราอยู่เนี่ย
ไรเตอร์...ชั้นไปกระทำชำเราแกตอนไหนไอ้ปิ้น !!
จุนฮยอง...หรือแกจะเถียงล่ะ จับนู่น หอมนี่ จูบนั่น ชั้นเสียหายหมดแล้วเนี่ย
ดูจุน...เอ้า ก้อนายเป็นเมะนี่ นตายก้อต้องโดนแบบนี้แหละ หรือนายจะเป็นเคะคู่กับชั้น รับได้มั้ยล่ะถ้าชั้นเป็นเคะน่ะ รับได้ม้ายยยยยย?
ไรเตอร์แอนด์เดอะแก๊งค์...ไม่ได้!!
ดูจุน...ดังนั้นนายก้อต้องยอมให้ชั้นจับโน่น จูบนี่ หอมนั่น เข้าใจมั้ย?
จุนฮยอง...ไม่เข้าใจ และจะไม่เข้าใจด้วย
จุนฮยองและดูจุน..!@&^*$^%#@#@!^%$+_@#^@$
ดงอุนและกีกวัง...เข้าสู้โหมดของตัวเองเรียบร้อยโรงเรียนBEAST ไปแล้ว
โยซอบและฮยอนซึง...เหมือนไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก อยู่แต่ในห้วงของตัวเอง
ไรเตอร์....งื้ดดดด กลายเป็นคนที่ถูกลืมเรียบร้อยยย T^T
แล้วตกลง ใครจะเป็นคู่ที่สมหวังคู่ต่อไปกันเล่า ง้ากกกก กรีดร้องงงงงงงงงงงง TOT
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk
จบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบไปอีกตอนแล้ว ดีใจ~
ตอนนี้มี ซึงซอบด้วย คงจะพอให้หายคิดถึงกันบ้างเนอะ^^
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ รักผู้อ่านทุกคนเลย
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ บ๊ายบาย
TBC.
ผมอยากจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย งื้อT^T ผมโดนมัน มัน มัน!! (เรียกเค้าว่ามัน มันไม่งดงามสมกับกุลสตรีเกาหลีนะคะ คุณลูก :: ไรเตอร์ // ค่ะ คุณแม่.. ว้ากกกกก ชั้นเป็นผู้ชายเว้ย ผู้ชายๆๆๆๆๆๆ :: โจ๊กเกอร็ // เหรออออออ? :: ไรเตอร์) ฮึ่ย เข้าโหมดเวิ่นเว้อต่อเหอะ ทุกโคนนนนนนนนนน ผมอยากป่าวร้องงงงง >O< ผมโดนไอ้หน้าลุงมัน...จะ .. จุ๊บ อีกแล้วอ่ะ รอบที่เท่าไหร่เเล้วเนี่ย ไม่ได้นับเลย >< (สอง!! นับให้เลย :: ไรเตอร์) แล้วดูนั่น ยังมามองแบบนี้อีก คุณลองนึกเซ่ ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ตาคม ดูลึกลับ เค้าโครงหน้าราวกับเทพบุตร พระเจ้าช่างสรรค์สร้าง นั่งอมยิ้มน้อยๆ แล้วมองหน้าคุณ คุณจะรู้สึกยังงัยเนี่ย โอ๊ย!! ผมนี่เขินไปหมดแล้ว >///<
"มองอะไร ห๊ะ !! ?"
"มองคนสวยงัย" เฮ้ย ใครสวยๆ ชั้นน่ะหล่อเว้ย (ยัง ยัง ยังกล้าบอกว่าตัวเองหล่ออีกเรอะ สวยขนาดนั้นน่ะ ห๊ะ? :: ไรเตอร์ // เอิ่ม...มันก้อแค่บางเวลาเท่านั้นแหละน่า =O=" :: โจ๊กเกอร์)
"ใครสวย พูดดีๆนะเว้ย ชั้นออกจะหล่อ แมน แอนด์แฮนซั่ม สวยตรงไหนวะ?" ผมถามไอ้หน้าลุงนั่นกลับ มาว่าผมสวยได้ไง .V. ผมออกจะหล่อ เนอะ ^^~
"ตรงนี้ไง ตรงนี้ แล้วก้อตรงนี้ด้วย" ไอ้หน้าลุงตอบผม พร้อมกับเอามือมาจิ้มที่ ตา จมูกและ ปาก!! ให้ตายเหอะ ทำไรของมึงเนี่ย กูวจะเป็นโลมแล้ววว ><
"อะ ไอ้บ้า ... -///-"
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วย พูดแค่นี้เองนะ" ว้ากกกกกกกกก หน้าผมแดงอีกแล้วเรอะ ทำไมพักนี้หน้าผมแดงบ่อยจังเลยอ่ะ สงสัยอากาศมันร้อน เนอะ --"
"อะไร ใครหน้าแดง ไม่มีหรอก อากาศมันร้อนเว้ย" ผมตอบออกไป จะให้มันรู้ไม่ได้ว่าผมเขิน
"อุณหภูมิเกือบลบสิบองศาเนี่ยนะ ร้อน? เขินก้อบอกมาเด้" นั่นไม่พูดเปล่า เอามือมาจิ้มๆๆๆๆๆ ตรงแก้มย้วยๆของผมด้วย โว้ย!! เขินว่ะ
"อ่ะ..เออ.. ร้อน มีอะไรมะ อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ไม่รู้นิสัยกูไง้?" ผมพูดออกไป เอ..ผมรู้สึกตะหงิดๆอ่ะ เหมือนจะพูดผิดยังไงไม่รู้ --*
" อยู่ด้วยกันมาตั้งนานเหรออออ เท่าที่ชั้นจำได้เนี่ยเราไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ ^^? อยากอยู่ด้วยกันก้อไม่บอก เดี๋ยวท่านยุน(?)จะไปบอกคุณแม่ให้" นั่นไงๆ ผมคิดผิดที่ไหน ผมพูดผิดจริงๆด้วยอ่ะ แล้วเป็นไงล่ะ เหมือนเปิดช่องให้มันเลยอ่ะ ไม่น่าเลย T^T
"อะไร ใครจะอยากอยู่กับแกกันห๊ะ คิดเอง เออเองเดี๋ยวปั๊ด!!" ผมพูดขึ้นด้วยความโมโห(หรือเปล่า?) หนอยแน่ะ ไอ้นี่ ชั้นคิดจริงนะเฟร้ย เดี๋ยวถึงบ้านจะไปเก็บของ ว้ากกกกก... แกจะเอายังงัยกับชั้นอิไรเตอร์!!
"เอ้า ก้อเห็น.."
"พอ พอ พอ ชั้นไม่อยากคุยกับแกแล้ว ไปกางเต๊นท์ต่อดีกว่า ยังกางไม่เสดเลยเนี่ย เพราะแกคนเดียวเลย" ผม พยายามเบี่ยงประเด็นสุดฤทธิ์ สุดเดช ( กรี๊ด มาช่า!! :: ไรเตอร์) และเรื่องเดียวที่สามารถเปลี่ยนได้คือ เรื่อง กางเต๊นท์ แต่ เอ๊ะ ผมยังกางเต๊นท์ไม่เสด แบบนี้ที่ผมจู..จุ๊บกับไอ้หน้าลุงเนี่ยจะมีคนเห็นมั้ยอ่ะ T^T (เห็น มีแน่นอน เหอๆๆๆ (หัวเราะชั่วร้ายมว้าก) :: ไรเตอร์)
" ไป ชั้นช่วย แต่ว่า.."
"ไม่มีต่ง มีแต่ อะไรทั้งนั้น ต่อให้แกไม่ช่วยแกก้อต้องช่วย เพราะชั้นกางเต๊นท์ไม่เป็น ใจมะ?"
"คร้าบผม กระผมยินดีจะรับใช้เจ้าหญิงปินปิ้นคนงามอยู่แล้วขอรับ^^"
"ดีมากกกกกก น่ารักที่สุด ว้ากกกก ไอ้บ้า!! เจ้าหยง เจ้าหญิงอะไร กูน่ะ ผู้ชายเว้ย ผู้ชาย สะกดเป็นมั้ย เอ็ม เอ เอ็น แมนน่ะ" งื้อ มันหาว่าผมเป็นเจ้าหญิงอ่ะ พริ้นเซสอ่ะพริ้นเซส!! ผมต้องเป็น พริ้นซ์เซ่ เจ้าชายน่ะ เหมาะกับผมจะตาย T^T
"สะกดเป็น เอ็ม เอ เอ็น วูแมน สิ ถึงจะเหมาะกับนาย นายน่ะ เป็นพริ้นเซสของชั้น รู้ไว้ด้วย ^^" ง้ากกกกกกก ยัง มันยังไม่จบไอ้..ไอ้ .. ไอ้.. หน้าหล่อ -///- (ไม่รู่จะด่าว่าอะไร มันหล่อเกินจะทานไหว :: ปินปิ้น)
"มึงตกอิ๊งหรือไงห๊ะ กูเห็นมึงได้เต็มเกือบทุกปี คำแค่นี้ มึงแปลผิดได้ง้ายย TOT" มันจงใจแกล้งผมใช่มั้ยเนี่ย งึ้ด งึ้ด งื้อ T^T
" พูดกูมึงเนี่ย ไม่เพราะเลยนะ พริ้นเซสสส จำตอนที่ชั้นไม่ได้เต็มเมื่อสองปีก่อนได้มั้ย ชั้นผิดคำนี้แหละ เพราะสำหรับชั้น เอ็ม เอ เอ็น อ่านว่า วูแมน เพราะมันหมายถึง นาย" -///- หง่ะ มันพูดอะไรของมัน มันคิดมั้ยว่าผมเขินเป็นเนี่ย?
"อะไร ชั้น ไม่รุเรื่อง -///-" ( แหม ปิ้นจ๋า แค่คุณลุงบอกว่า กูมึงไม่เพราะแค่เนี้ย เปลี่ยนสรรพนามเลยเหรอ ชอบเค้าล่ะซี้ เค้าบอกให้ทำอะไรก้อทำเนี่ย :: ไรเตอร์ // แกไปทำอะไรที่ไหนมาห๊ะ ถึงไม่รู้ว่าชั้นชอบไอ้หน้าหล่อนี่อ่ะ --" :: โจ๊กเกอร์ // นี่ชั้นตกข่าวเรอะ!! :: ไรเตอร์)
" หึหึ ชั้นไปกางเต๊นท์ต่อดีกว่า ถ้าพูดมากไป เดี๋ยวคนแถวนี้ อาจจะเป็นลมเอาได้ ดูดิ หน้าเหน้อเงี้ย แดงเป็นตูดลิงเชียว" โหววววววววววว เปรียบเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไงวะ ทำไมต้องลิงด้วยล่ะ T0T ( เพราะชั้นเกิดปีลิงไง :: ไรเตอร์ // เกี่ยวกันเรอะ ถ้าแกเกิดปีกระต่ายแกจะเปรียบเป็นอะไรเนี่ย :: โจ๊กเกอร์ // เปรียบเป็น ตูดกระต่ายไง ถาม เซ่อๆ ;; ไรเตอร์)
ฮึ้ย ฮึ่ยย่ะ หมั่นไส่จริงเว้ย คิดว่าหน้าหล่อแล้วจะทำอะไรก้อได้งั้นเรอะ เออ ไม่เถียงเว้ย --" ฮือ ล้อกันอยู่นั่นแหละ ชิชะ เดี๋ยวคอยดู ท่านจุนฮยองผู้นี้เอาคืนบ้างเถอะ จะเอาให้เจ็บแสบถึงทรวงติ่งเลย แต่ว่า.. ผมก้อยังหาทางแก้แค้นไอ้หน้าหล่อนี่ไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไม แค่เห็นหน้ามัน ไอ้ที่คิดจะทำ จะแก้แค้น ลืม หมด เฮ้อออออ...ผมจะทำไงดีเนี่ย แล้วเนี่ย ผมต้องนอนเต๊นท์เดียวกันด้วย มันจะปลอดภัยต่จิ้นผมมั้ยเนี่ย ไอ้หน้าหล่อนี่ นอกจากหล่อแล้ว ยังหื่นอีก ถ้าคุณได้เห็นมันตอนหลับ คุณจะรู้ว่ามัน หล่อลาก แค่ไหน ผมล่ะกลัว.. กลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหว ปล้ำมันเข้าซักวัน -///- โอ๊ย!! แล้วผมจะมาเวิ่นเว้อ ทำไมเนี่ย ไปช่วยไอ้หน้าหล่อนั่นกางเต๊นท์ดีกว่า เดี๋ยวมันไม่ให้นอนด้วยขึ้นมาจะซวย อ๊ะ ผมรู้นะ ว่าพวกคุณคิดอะไรกันอยู่ ผมไม่ได้อยากนอนกับมันนะ แต่ว่า มันเป็นความจำเป็นที่ผมต้องนอนกับมันต่างหากเล่า ไมมีอะไรจริงๆนะ ไปแล้ว เดี๋ยวเจอกันตอนหน้าครับ...ฟิ้วววว ~~~
( JUNHYUNG PART :: END)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(YOSEOB PART)
อันยองคร้าบทุกโคนนนนนนนนนน ผมขอรายงานตัวเลยนะครับ ผมชื่อ ยังโยซอบ หนุ่มน้อยผู้ลั้นลาที่สุดในสามโลก น่าตาโอเค (อย่างโยเรียกโอเค แบบไหนเหรอคะ จะเรียกว่าเพอร์เฟ๊กต์น่ะ :: ไรเตอร์) นิสัยน่ารัก ขี้เล่น อารมณ์ดี โดยเฉพาะ เวลากิน ผมรักการกิน เป็นอันดับสองเลยนะ ^^
เห็นผมลั้นลาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่มีความทุกข์นะฮะ ผมเองก้อมีความทุกข์เหมือนกัน เรื่องอะไรน่ะเหรอฮะ คือว่า ผมแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองน่ะฮะ ชอบมานานแล้วด้วย และนี่แหละครับ สิ่งที่ผมรักอันดับหนึ่งล่ะ^///^ ผมไม่รู้หรอกฮะว่าเค้ารู้สึกยังงัยกับผม แต่เมื่อเหตุการณ์หนึ่งมันเกิดขึ้น มันก้อทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก และเริ่ม งง กับความรู้สึกของคนๆนี้
มันเริ่มจาก ผมชวนเค้าไปแอบดูเพื่อนสองคน ผมเป็นแบบนี้แหละฮะ อะไรที่น่าสงสัย ผมต้องสืบจนรู้แหละ ผมเคยฝันว่าจะเปิดสำนักงานนักสืบด้วยนะ เอาล่ะเข้าเรื่องกันต่อ ผมแอบไปดูเพื่อนสนิ๊ท สนิทสองคน ที่ผมรู้สึกว่ามีอะไรอะไรกัน และผมก้อชวน เค้าไปด้วย และผมก้อเห็น 0.0 เค้าสองคน จูจุ๊บกัน โหยยยย ผมนี่เขินแทนจุนฮยองเลยล่ะ >///< แต่พอดีว่าผมเกิดอาการหมา งง (สงสัยนั่นเอง ภาษาน้องโยเค้า ) ผมเลยถามเค้าว่ามันหวานขนาดนั้นเลยหรือไง และผมก้อได้คำตอบว่ามันหวานจริงๆ คำตอบจากคนที่ผมแอบชอบ..ไม่สิ ต้องบอกว่า ..แอบรัก..ถึงจะถูก...
"โย คิดอะไรอยู่เหรอ?" อะ เค้ามาแล้ว เฮ้อ จะให้ผมตอบจริงอ่ะ ก้อคิดเรื่องของเราไงจ๊ะที่รัก จุ๊บๆๆ -3- บ้าไปแล้วววว
" เอ่อ.. ไม่ได้คิดอะไรหรอก นั่งไปเรื่อยน่ะ -///-" ผมตอบเค้าออกไป เฮ้อ..เขินชะมัด
" เรื่องเมื้อกี้ เอ่อ..ขอโทดนะ" เอ๋ ?
"นายจะขอโทดทำไม นายไม่ได้ทำอะไรผิดนี่0.0?" ผมบอกเค้า เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆนี่ครับ ใช่มั้ย?
"โย.. ถามอะไรหน่อยสิ" เอ๋ จะถามอะไร?
"ว่ามาสิ"
" นาย ชอบชั้นหรือเปล่า? -///- " เอ่อ.. จะให้ผมตอบว่าไงดีล่ะ ผมล่ะเขินจัง>///<
"ทะ ทำไมล่ะ ?" ผมถามเค้ากลับ
"ชั้นก้อแค่อยากจะแน่ใจอะไรนิดหน่อย?" แน่ใจอะไรนิดหน่อยงั้นเหรอ? แล้วมันคืออะไรล่ะ
" เอาความจริงหรือโกหกล่ะ" ผมถามเค้าอีกครั้ง
"ความจริงดิ่ --* "
"โหย ไม่เห็นต้องทำหน้าเครียดแบบนั้นเลย ฟังนะ ต่อไปนี้ สิ่งที่ชั้นจะพูด คือสิ่งที่ฉันโกหก นั่นคือ ชั้นไม่ได้ชอบนาย เข้าใจป่ะ ?" ผมพูดออกไปแล้ว ใช่ครับ สิ่งที่ผมโกหกคือ ผมไม่ได้ชอบเค้า ดังนั้นความจริงก้อคือ ผมชอบเค้าไง ^^~
"สิ่งที่นายพูดเป็นคำโกหก นายไม่ได้ชอบชั้น งั้นความจริงก้คือ นายชอบชั้นใช่มั้ย" เค้าถามผมขึ้นอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คิดไม่ผิดเลยที่พูดจาให้หมา งง แบบนี้ เพราะยังงัยเค้าก้อเข้าใจอยู่ดี ก้อเค้าน่ะ ฉลาดเป็นกรดขนาดนั้น
" หงึกหงัก ๆ (_ _)(- -)(_ _)(- -)" ผมพยักหน้าตอบเค้าไป โอ๊ย..เขินนะ
"งั้นชั้นก้อแน่ใจแล้วล่ะ สงสัยชั้นก้อชอบนายเข้าแล้วเหมือนกันแหละ นี่ๆ เสน่ห์ของนายน่ะ อย่าหว่านไปทั่วนักนะ เพราะบางทีมันอาจจะทำให้ชั้นหึงถึงขนาดต่อยไอ้พวกนั้นได้ ดังนั้นก้ออย่าหว่านไปทั่วละกัน ให้ชั้นตกหลุมรักนายคนเดียวก้อพอแล้ว ดังนั้นตอนนี้ นายไม่ได้โสดแล้วนะ ยังโยซอบ เพราะนายน่ะ เป็นของชั้น ชั้นรักนายนะ จุ๊บ -3-" ฮยอนซึงพูดอะไรออกมาก้อไม่รู้ยาวไปหมด ผมไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น แค่คำว่าเค้าชอบผม ผมก้ออึ้งจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย
"นาย หมายความว่าไง ?"
"ก้อหมายความว่า.. เป็นแฟนกับจางฮยอนซึงนะครับ ยังโยซอบ ^^" ฮยอนซึงพูดพร้อมกับระบายยิ้มน้อยๆให้ผม อ้ากกกกก น่าร้ากกกกกกกก >< แต่..นี่เค้า ขอผมเป็นแฟนเหรอเนี่ย โอ๊ย!! ตอบไม่ถูกเลย เอาไงดีๆๆๆๆ
"ว่าไง ตกลง โยจะยอมเป็นเเฟนเค้ามั้ย" นั่นๆๆๆ เค้าเปลี่ยนสรรพนามจากนาย ชั้น เป็นโย เค้า อ้ากกกก เขินนนนน>///<
"อื้มมมม ตกลง แต่มีข้อแม้นะ นายเองก้อห้ามหว่านเสน่ห์ไปทั่วเหมือนกัน เห็นชั้นน่ารัก ลั้นลาแบบนี้ ชั้นขี้หึงนะ จะบอกให้ .V. " ผมทำหน้าตาขึงขังใส่เค้า แน่นอนแหละ แฟนใคร ใครก้อหวง !!
"ครับผม จะปฏิบัติตามคำบัญชาของเจ้าหญิง ทุกอย่างครับ แต่ก่อนอื่น ขอรางวัลที่กางเต๊นท์เสดหน่อยนะ อ่ะ" เค้ายื่นแก้มใสๆมาให้ผม ฮั่นแน่ะจะให้ผมหอมแก้มล่ะซี้ รู้ทันนะ ><
"ฟอดดดดด" หอมฟอดใหญ่ ถูกส่งไปยังคนตรงหน้าด้วยความรัก แล้วมีหรือที่คนตรงหน้าจะพอแค่นั้น
มันจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องไปสนใจหรอกเนอะ ปล่อยให้เค้าสองคนได้ทำความรู้จักกันขึ้นไปอีกนิดเถอะ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย
เฮ้อ... เนี่ยละนะความรัก บทจะรอก้อนานแสนนาน บทจะมาก้อเร็วซะตั้งตัวไม่ทัน อิจฉาจังเลยย ( ไรเตอร์โหมดเวิ่นเว้อ)
(YOSOEB PART END)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SPECIAL PART มามะ มาคุยกับนักแสดงของเราดีกว่า
ไรเตอร์...สวัสดีจร้าทุกคน วันนี้มานั่งจับเข่าคุยกันหน่อยนะ แหมะ ( กีกวังเอามือมาจับเข่าทันที)
ดูจุน...มีอะไรอ่ะไรเตอร์ ว่ามาซิ
ไรเตอร์...เรื่องราวมันก้อดำเนินผ่านมาพอสมควรแล้วใช่อ่ะ คราวนี้ก้อสมหวังไปหนึ่งคู่แล้ว อยากทราบว่า คู่ต่อไปจะเป็นใคร
ดงอุนและดูจุน...พรึ่บ!!
ไรเตอร์...เฮ้ ยกพร้อมกันเบบนี้ ชั้นจะแต่งไงอ่ะ?
ดูจุน...เธอต้องแต่งชั้นก่อน ชั้นแอบชอบมาตั้งนานเลยนะ
ดงอุน...แล้วฮยองรู้ได้ไงว่าผมชอบกีกวังมานานแค่ไหนแล้ว
ดูจุน...ไม่สนๆๆๆๆๆ ยังไงชั้นก้อต้องสมหวังก่อน
จุนฮยอง...ไม่อ่ะ ชั้นจะยังไม่สมหวังกับนายเด็ดขาด ไรเตอร์แต่งให้กวังกับดงอุนสมหวังไปก่อนเลยนะ
ดูจุน...ไม่ๆๆๆ นายไม่มีสิทธิ์นะ ปินปิ้น!!
จุนฮยอง...ไม่มีสิทธิ์ตรงไหนห๊ะ ชั้นเองก้อโดนกระทำชำเราอยู่เนี่ย
ไรเตอร์...ชั้นไปกระทำชำเราแกตอนไหนไอ้ปิ้น !!
จุนฮยอง...หรือแกจะเถียงล่ะ จับนู่น หอมนี่ จูบนั่น ชั้นเสียหายหมดแล้วเนี่ย
ดูจุน...เอ้า ก้อนายเป็นเมะนี่ นตายก้อต้องโดนแบบนี้แหละ หรือนายจะเป็นเคะคู่กับชั้น รับได้มั้ยล่ะถ้าชั้นเป็นเคะน่ะ รับได้ม้ายยยยยย?
ไรเตอร์แอนด์เดอะแก๊งค์...ไม่ได้!!
ดูจุน...ดังนั้นนายก้อต้องยอมให้ชั้นจับโน่น จูบนี่ หอมนั่น เข้าใจมั้ย?
จุนฮยอง...ไม่เข้าใจ และจะไม่เข้าใจด้วย
จุนฮยองและดูจุน..!@&^*$^%#@#@!^%$+_@#^@$
ดงอุนและกีกวัง...เข้าสู้โหมดของตัวเองเรียบร้อยโรงเรียนBEAST ไปแล้ว
โยซอบและฮยอนซึง...เหมือนไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก อยู่แต่ในห้วงของตัวเอง
ไรเตอร์....งื้ดดดด กลายเป็นคนที่ถูกลืมเรียบร้อยยย T^T
แล้วตกลง ใครจะเป็นคู่ที่สมหวังคู่ต่อไปกันเล่า ง้ากกกก กรีดร้องงงงงงงงงงงง TOT
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk
จบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบไปอีกตอนแล้ว ดีใจ~
ตอนนี้มี ซึงซอบด้วย คงจะพอให้หายคิดถึงกันบ้างเนอะ^^
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ รักผู้อ่านทุกคนเลย
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ บ๊ายบาย
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น