ถ้าคุณคิดว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักน้ำเน่า คุณคิดผิดจ้า!! เพราะเราหลงมาอ่านนิยายเรื่องนี้จากพล๊อตเรื่องที่ไม่เหมือนใคร
เนื้อเรื่องเปิดมาโดยมีนางเอกของเราชื่อวังผิงเฟย คุณหนูที่ยากจน คุณหนูแต่ยากจน?! และเหตุที่ยากจนเพราะพ่อดันเป็นขุนนางมือสะอาดเลยถูกกำจัดออกจากวังและริบทรัพท์สินทั้งหมดไปดื้อๆ แม่นางเอกน้อยของเราเลยระหกระเหินทำงานแลกเงินเพื่อเอาเงินมารักษาแม่ตัวเอง จนวันหนึ่งถูกจับตัวเข้าวังแบบไม่ทันตั้งตัว ความเข้าใจผิดและหน้าตาที่คล้ายองค์หญิงหมิงเหม่ยหลิง ทำให้ฮองเฮาบังคับให้อยู่ในวังเป็นองค์หญิงจำเป็น (เหมือนชื่อเรื่อง) นางเอกน้อยของเราจึงต้องแสดงละครฉากใหญ่ตบตาเหล่าองค์ชายและรัชทายาททั้งหลายแบบยากเย็นจริงๆ
มันเหมือนนิยายรักแต่มีมุกตลกแทรกและนอกจากนี้ยังมีปมปริศนาที่ผู้เขียนค่อยโยนไว้เหมือนจิ๊กซอว์ที่ตามให้คนอ่านเก็บสะสมเล่น ในบทแรกจะพูดถึงกำไลหยกเงินที่หายากและมาเฉลยแง้มๆออกนิดๆให้เป็นที่สงสัยในบทที่ 5 ทำให้คนอ่านอยากจะติดตามต่อและลุ้นกันปริศนาทั้งหมด
ตัวละครภายในเรื่องมีชายหนุ่มหลากหลายคาแรกเตอร์ซึ่งผู้เขียนๆให้แต่ละตัวละครมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างชัดเจน เช่น นางเอกของเราที่งกเงิน รักความครัวเป็นผลมาจากความยากจนแต่เด็ก องค์รัชทายาทเป็นคนนิสัยเย็นชาและไม่พูดมาก ต่างจากองค์ชายสามที่อายุน้อยเลยมีความเป็นเด็กสูงเลยทำให้ตัวละครนี้ดูสดใสมีชีวิตชีวา องค์ชายสามที่เป็นหนุ่มเจ้าชู้เป็นคู่ซี้กับอ๋องน้อยจวี๋ที่ร้ายกาจเรื่องผู้หญิง และอีกหลายตัวละครที่ทำให้คนอ่านแบบเราคิดว่ามันเหมือนรวมผู้ชายทุกประเภทในนิยายเรื่องนี้แล้ว โดยหากมองดีๆผู้เขียนๆตัวละครให้สามารถเติบโตและมีความคิดมุมมองของตัวเองได้ด้วย เช่นองค์รัชทายาทที่อนาคตอาจจะเป็นฮองเต้นิสัยเลยต้องสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ มีความคิดความอ่านที่เหนือกว่าคนอื่น ซึ่งเราคิดว่าผู้เขียนดึงเอกลักษณ์ของตัวละครออกมาอย่างชัดเจน ตรงจุดนี้ผู้เขียนจึงทำได้ดีมาก
ภาษาในเรื่องยังคงมีคำผิดให้เห็นซึ่งอาจะเกิดจากการใช้ตัวอักษรที่ติดกับบนแป้นพิมพ์เช่น เจ้า เป็น เข้า และผู้เขียนคงจะมาอ่านหลังอัพเดทนิยายอีกครั้งและทำการแก้บ่อยๆ เราเลยอยากแนะนำให้คนเขียน เขียนลงโปรแกรมอื่นก่อนและตรวจทานคำผิดให้เรียบร้อยก่อนนำมาลงบทความในเว็ปคะ
ด้านสำนวนในเนื้อเรื่องจะมีกลิ่นอายนิยายจีนแต่มีความเป็นเอกลักษณ์ของคนเขียนเช่นคำโปรยในเนื้อเรื่องตอนแรก
สิ่งใดคือผูกพัน อันใดเรียกว่ารัก
สิ่งใดคือคำนึงถึง อันใดเรียกว่าห่วงหา
ข้าไม่เคยแยกออกสักครา
แต่
เจ้าเป็นผู้สอนข้าวังผิงเฟย
เราว่าสำนวนนี้มันเพราะมากและมีความน่าติดตามในตัวเอง ทำให้เราอยากอ่านตั้งแต่บรรทัดแรก การตั้งชื่อเรื่องนั้นตรงกับพล็อตของผู้แต่งแบบลงตัวและตรงจุด แต่ยังมีบางสำนวนที่ยังติดขัดอยู่บ้างเช่น เข้าบ้าน น่าจะใช้คำว่า เข้าจวน ดีกว่า การบรรยายฉากถือว่าลื่นไหลและเปลี่ยนฉากและตอนแบบไม่สะดุด ทำให้อ่านแล้วไม่ติดขัด บทสนทนาผู้แต่งๆได้น่ารักและขำขันตลอด มีการหยอดมุกในคำพูดเพิ่มความน่ารักให้ตัวละครเป็นสีสันได้ แม้จุดนี้จะยังต้องปรับปรุงอยู่บ้างแต่เนื่องจากผู้แต่งๆเป็นเรื่องแรกเราเลยคิดว่าผู้แต่งทำออกมาได้ดีและน่าพอใจคะ ซึ่งหวังว่าจะเห็นการพัฒนาที่ดีขึ้นเรื่อยๆในแต่ละตอนที่ออกมา
เราว่าถ้าอ่านนิยายเรื่องนี้ดีๆจะเห็นได้ว่าผู้เขียนโยนปริศนาไว้ตั้งแต่ตอนแรกคือกำไลหยกเงิน ความขัดแย้งของขุนนางฝ่ายดีและฝ่ายเลว ซึ่งสะท้อนถึงสังคมจริงๆในปัจจุบัน และการถูกใส่ร้าย ความร้ายของคนที่แก่งแย่งอำนาจกันและทำให้คนอ่านอยากจะรู้ถึงจุดจบ ผู้อยู่เบื้องหลังและปมทั้งหมด ซึ่งเราว่าตรงนี้ทำให้ได้แง่คิดดีๆที่สะท้อนความเป็นจริงออกมา และมีความรักที่เกิดขึ้นซึ่งคาดเดาไม่ได้ว่านางเอกของเราจะเลือกใคร และด้วยตรงจุดนี้ทำให้นิยายที่ดูเหมือนนิยายรักจึงมีปมปริศนาที่อาจจะดูเครียด แต่เนื่องจากสำนวนเขียนและเรื่องราวกุ๊กกิ๊กทำให้เนื้อเรื่องดำเนินได้อย่างดีและไม่เครียดเลยคะ
เป็นนิยายจีนที่ควรค่าแก่การอ่านซึ่งบอกแล้วว่านี้ไม่ใช่นิยายรักธรรมดาๆนะ!!
ความคิดเห็นที่ 1
ปล ขอโทษนะ แต่อ่านบทวิจารณ์นี้แล้ว ขอติงคนวิจารณ์นิดหน่อย อย่าว่ากันเลยนะครับ
1. ใช้คำว่า คะ กับ ค่ะ ผิดนะ
2. การเขียนทับศัพท์คำว่า เว็ป น่าจะ เป็น เว็บ มากกว่านะ (website สะกดด้วย b ซึ่งถ้าเทียบกันตามตารางของราชบัณฑิตยสถาน น่าจะใช้ บ.ใบไม้ มากกว่า
อ้างอิง :http://www.royin.go.th/upload/246/FileUpload/2371_6847.pdf)
ขอโทษนะครับที่ติง แต่เห็นว่าเป็นคนวิจารณ์น่ะ เลยกลัวว่าถ้าใช้ผิด จะทำให้มองข้ามจุดสำคัญพวกนี้ เวลาวิจารณ์เรื่องต่อๆไปน่ะครับ
By ton16not อัพเดท 2015-01-26 04:46