คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 ถึงเจ็บก็ ยอม
บทที่ 3
ถึงเจ็บก็ ‘ยอม’
ถึงแม้ว่าเขาจะทำให้ฉันเจ็บสักเพียงไหน เจ็บมาสักกี่ครั้งกี่หน ฉันก็ยังรักเขา รักที่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะสมหวังหรือเปล่า และอีกเหตุการณ์ที่ฉันเจ็บที่สุด เรื่องมันมีอยู่ว่า..
ยัยน้อยหน่าเพื่อนที่ฉันเกลียดที่สุดมาบอกฉันว่า..
‘ไอวี่ส์ๆ เรารู้แล้วว่าวินชอบใคร’เขาพูดอย่างตื่นเต้น
‘??? ใครหรอ’ฉันพูดอย่างเสียงเรียบแต่อยากรู้เต็มแก่
‘เขาว่าวินชอบเรานะ เพราะช่วงนี้วินทำตัวแปลกๆชอบมากอดคอเรา เรารู้สึกอย่างนี้’เขาพูดด้วยสีหน้าที่สดใสต่างจากฉันโดนสิ้นเชิง-*-
ฉันเจ็บสุดๆอย่างไม่มีอะไรหยุดได้ แม้บางครั้งฉันอยากจะเลิกรัก อยากจะเย็นชากับเขาเต็มที แต่มันก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ เวลาเขาเจ็บ ฉันก็เจ็บยิ่งกว่า ความเจ็บของฉันนั้นมันยิ่งกว่าของเขาหลายร้อยเท่าแต่เขาไม่เคยรับรู้ความรู้สึกนี้หรือเขา ‘มองข้าม’มันไปกันแน่ เวลาที่เขาไม่สบาย เวลาที่เขาหกล้ม เวลาที่เขาเป็นลม
(เวอร์ไปละ) ฉันรู้สึกอยากเจ็บแทนเขา อยากจะบรรเทาอาการปวดให้เขา แต่ฉันก็ไม่สามารถช่วยได้ ได้แต่ยืนคอยให้กำลังใจเขาอย่างนั้น แม้ว่าเขาจะทำอะไรฉันก็คอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆไม่กล้าแสดงตัว บางครั้งฉันอยากทำให้เขาหึง อยากทำให้เขารักฉัน ฉันก็ทำเป็นชอบผู้ชายคนอื่น มันเป็นอย่างนี่มานานแล้วจริงๆ...
“ไอวิสส์ ยัยไอวิสส์!!” คุณครูตะโกนเสียงดังจนทำให้ฉันหลุดจากห้วงภวังค์ความหลังของฉันทันที
“ค่ะ? คุณครู”ฉันตอบอย่างตกใจ
“เธออกมารายงานได้แล้ว”คุณครูพูดอย่างเก็บกด ฉันออกไปรายงานตัวแล้วพูดเรื่องรายงาน บลาๆๆๆ
“หนูขอจบการรายงานไว้เพียงเท่านี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดพลางถอนหายใจ หลังจากสิ้นเสียงของฉันเสียงตบมือดังยังกับเอ่อ..มีงานวัดอ่นะ-*- เอ๊ะ เดี๋ยวๆๆๆ เมื่อกู้สึกเหมือนว่าวินจ้องมองฉันตลอดเวลานี่นา เดี๋ยวๆๆ(อีกละ) ฉันเคยอ่านเจอในเน็ต
‘วิธีสังเกตคนที่ชอบเรา’
1.เขามักจะมองดูเราเมื่อเรารายงาน…
เรื่องจริงหรือเปล่าหรือฉันคิดไปเองเนี่ยยยย อร๊ายยย ^////^ ถึงแม้ว่าบางคนจะคิดว่าเรื่องนี่เป็นเรื่องเอิ่ม พูดไงดีว่า ประมาณไร้สาระสำหรับพวกเขา แต่มันก็เป็นเรื่องที่ฉันปลื้มที่สุด สักวันฉันอยากจะบอกเขาว่า...
‘ฉันรักเธอ’ ให้ได้ ‘เจ้าชาย’ของฉัน
[THE END]
ความคิดเห็น