ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 คำสารภาพรัก
H & H
ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
BamBam
ผมรู้สึกผิดนิดหน่อยกับเรื่องที่ไม่ยอมบอกว่าพี่แจ็คสันช่วยผม ตอนนั้นพี่มาร์คโมโหแล้วน่ากลัวมากเลย ผมไม่กล้าพูดอะไร พี่แจ็คสันถึงทำเย็นชาใส่
"แบมแบมกินแอปเปิ้ลกับส้มป้ะ"
"เอาสิ"
"มีไวน์ด้วยแหะ กินกันป้ะๆ"
ยูคยอมหันมาถาม ถามแบบไม่เอาคำตอบเดินถือของออกไปที่ห้องนั่งเล่นที่ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ ยกเว้นพี่แจ็คสัน ผมเดินถือจานแอปเปิ้ลกับส้มตามยูคยอมไป พี่จูเนียร์เปลี่ยนจากเช็ดผมให้พี่เจบีเป็นปอกเปลือกแอปเปิ้ลเเทน พี่เค้าใช้มีดเก่งมากเลยล่ะ
"ไอ้มาร์ค ไปตามน้องแจ็คมาดิ"
พี่เจบีพูดพร้อมเอาเท้าเขี่ยๆตัวพี่มาร์ค พี่มาร์คลุกขึ้นแล้วตีไปที่ขาพี่เจบีทีนึงแล้วเดินขึ้นชั้นสองไป ผมมองตามพี่มาร์คจนลับตา
"นายโอเคป้ะเนี่ย??"
"ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย"
"มองตามสะขนาดนั้น"
ยูคยอมพูดแซวผมรู้เค้าห่วงผมน่ะ แต่ผมไม่เป็นอะไรจะบอกว่าตอนนี้ ผมรู้สึกกับพี่มาร์คน้อยลงหรือเปล่าเวลาเห็นพี่มาร์คกับพี่แจ็คอยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นเจ็บปวดร้องไห้เหมือนแต่ก่อน แต่เวลาอยู่ใกล้ๆพี่มาร์คก็ยังใจเต้นเหมือนเดิมล่ะ
"แล้วนายไม่ชอบพี่แจ็คสันแล้วหรอ"
"ฉันชอบน้ะ แต่มีคนนิสัยไม่ดี"
"หืม0_0??"
"คนนิสัยไม่ดีที่อยู่ๆก็มายึดหัวใจฉันไม่แบ่งให้ใครเลย"
"ใครหรอ ทำให้นายลืมพี่แจ็คได้นี่สุดยอดเลย-0-"
จริงๆน้ะเพราะดูยูคยอมจะรักพี่แจ็คมากแล้วก็นานมากด้วย คนที่ทำให้ยูคยอมเปลี่ยนใจได้นี่เจ๋งจริงๆเลยอ่ะ ถึงว่าทำไมช่วงนี้ยูคยอมถึงเริงร่าสุดๆ ยูคยอมไม่ตอบหันไปจิบไวน์เล่นแทน
"แบมแบม..."
"หืม??"
"ไม่มีอะไร กินป้ะ"
เรียกแล้วไม่มีอะไรเนี่ยน้ะ ผมเอื้อมมือทำท่าไปจูนหัวยูคยอม ยูคยอมปัดออกพร้อมกับบอกว่าทำแบบนี้แล้วมันยิ่งปวดหัว ผมนั่งหัวเราะที่ตอนนี้พี่เจบีเอาขวดไวน์ไปกระดกเล่น เพราะ พี่จูเนียร์ไม่ยอมบอกรักให้ฟัง พี่จูเนียร์แย่งขวดจากมือพี่เจบีไปดกอีกอึกใหญ่เหมือนกันแล้วบอก 'เครียดน้ะที่ให้พูดเนี่ย' ส่วนพี่ยองแจก็ส่ายหน้ากับการกินไวน์ที่ดกจากฝาขวด ไม่นานพี่มาร์คกับพี่แจ็คสันก็ลงมา
"โหมาถึงก็แดกไวน์กันเลยน้ะ"
พี่มาร์คพูดขึ้นพร้อมเอาเท้าเขี่ยพี่เจบีที่นั่งอยู่บนพื้นให้หลีกทางแล้วดึงพี่แจ็คสันให้เดินลงมานั่งข้างๆกัน ตอนที่พี่มาร์คจับมือหน้าพี่แจ็คสันแดงด้วย นี่หายไปทำไรกันมาหรือเปล่าน้ะ กินกันไปกินกันมาพี่เจบีช้ำใจเเฟนไม่บอกรักสักที ไปบอกแม่บ้านขอเหล้าและให้ตายเถอะแม่บ้านเอามาให้จริงๆพี่มาร์คถึงกับนั่งกุมขมับ พี่ยองแจรับหน้าที่ชงเหล้าให้เสร็จสรรพ
"มาร์คต้องเมาเป็นเพื่อนนกันน้ะเว่ยย"พี่เจบีลงไปซบไหล่พี่มาร์ค
"จะเมาก็เมาไปคนเดียวดิว่ะ-*-"
"เอาน่ากินๆไปเหอะ เอิ้กกก*_*~~"
"สภาพทุเรศมากอ่ะบี=_="
พี่มาร์ครับแก้วที่พี่ยองแจเพิ่งชงให้ใหม่เมื่อกี้ โหยยคนนี้ก็ชงไม่หยุดเล้ยยย แถมยังชงให้ผมกับยูคยอมอีก ยูคยอมก็ดกเอาเป็นเอาตายบอกอยากเมา เอ่อ แต่ล่ะคน สักพักไม่นานพี่แจ็คก็อยากชิมมั่งเลยมาขอแก้วผมที่ยังไม่ได้แตะเลยสักนิด พี่มาร์ครีบห้ามอย่างตกใจ พี่มาร์คคอแข็งน่าดูกินไปตั้งหลายแก้วไม่เห็นเมา
"แจ็คสัน พี่บอกอย่ากิน"
"ไม่ทันแล้วกินแล้วววว ก็อยากรู้อ่ะรสเป็นไง"
พี่แจ็คสันกินอีกอึกนึงพี่มาร์คก็ดึงแก้วออกแล้วลากขึ้นไปข้างบน สักพักพี่เนียร์ก็ขอตัวพาพี่บีไปพักเมื่อรายนั้นเริ่มเมาหัวทิ่ม พี่ยองแจเซ็งๆเลยขอตัวไปนอน ผมหันไปมองยูคยอมที่ตอนนี้หลับสนิท
"ยูคยอม ขึ้นไปนอนข้างบนเถอะ"
ผมเขย่าตัวยูคเบาๆและเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น ผมก้มลงเกลี่ยผมที่ปรกใบหน้ายูคยอมอยู่ ทำให้สภาพตอนนี้ผมคร่อมยูคยอมแบบไม่รู้ตัวรู้ตัวอีกทียูคยอมก็จับมือผมไว้
"นี่นายคิดจะลักหลับฉันหรอ=_="
"เห้ย!!คิดไรเนี่ย-0-!!"
"คิดตามที่เห็น"
"ไม่ใช่สักหน่อยขึ้นไปนอนข้างบนได้แล้ว"
ผมผลักยูคให้ลุกขึ้นเดินไปชั้นบน คนร่างสูงบิดขี้เกียจก่อนจะเดินอ้อยอิ่งตามแรงผลักผม พอถึงห้องนอนยูคยอมเจ้าของห้องก็ไม่ยอมเข้าขึ้นมาดื้อๆ แถมยังยืนจ้องหน้าผมอีก
"อะไร??"
"คนที่ทำให้ฉันลืมพี่แจ็คได้น่ะ คือ นายน้ะ"
พูดจบก็เดินเข้าห้องไปดื้อๆ ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้ผมเลยแหละ นี่ผมโดนยูคยอมสารภาพรักใช่มั้ย แล้วผมคิดยังไงกับยูคยอมน้ะ แต่..แต่ผมชอบพี่มาร์คนี่ ผมชอบพี่มาร์คจริงๆน้ะ จริงๆน้ะ ผมต้องชอบพี่มาร์คสิ ผมชอบพี่มาร์คไม่ใช่หรอ เถียงกับตัวเองอยู่สักพักก็รู้ตัวเมื่อเดินเข้ามาในห้องตัวได้ไงไม่รู้(เอ่อ แบมจิตหลุดไปแล้ว) ทำไมผมรู้สึกว่าผมพยายามชอบพี่มาร์ค รู้สึกเหมือนตัวเองหลอกตัวเองอยู่?? โอ้ยย คิดมากแล้วปวดหัว ผมล้มตัวลงนอนอยู่ดีๆคำพูดของยูคยอมก็ดังอยู่ในหัว ผมเผลอยิ้มออกมา แถมยังเอามือจิกหมอนกั้นยิ้มอีก เห้ยย!!!นี่มันอาการคนเขินไม่ใช่หรอ-0-!!!
JR
ผมลากพี่เจบีเข้ามาในห้องนอนของพี่เค้าอะไรจะขนาดนั้น กินซะเมาหัวทิ่มเลย แค่ผมไม่บอกรักแค่เนี้ยไม่ใช่ไม่รักสักหน่อย แค่คนมันอายอ่ะเข้าใจมั้ยยย ผมจัดท่านอนให้พี่เจบีนอนดีๆแล้วไปเอากระละมังใส่น้ำพร้อมกับผ้า ผมเช็ดตัวให้พี่เจบีเมื่อเริ่มมีเหงื่อขึ้นมาตามตัวไปหมด
"เนียร์พี่ร้อนอ่ะ ร้อนๆๆ-0-!!"
"งั้น..พี่บีถอดเสื้อน้ะ"
ผมเริ่มปลดกระดุมพี่บีทีล่ะเม็ดเรื่อยๆจนหมด แล้วผมก็ได้รู้ว่าผมทำผิดอย่างมหันต์ เสื้อที่ถูกเปิดออกเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องนั่นทำให้ผมหน้าแดงขึ้นมา นี่ผมคิดอะไรกับคนเมาเนี่ยย ผมสะบัดหัวแรงๆสองสามที แล้วเช็ดตัวให้พี่เจบีต่อ
"ขอจูบ..ได้มั้ย"
ผมนิ่งอึ้งกับคำขอของพี่เจบี เฮ้ยย มาขอกันโต้งๆแบบนี้ผมจะตอบว่าอะไรล่ะ ไม่ทันไรพี่เจบีก็คว้าคอผมให้ลงไปอยู่ระดับเดียวกับหน้าพี่เจบี ไม่นานริมฝีปากผมก็สัมผัสเข้ากับริมฝีปากพี่เจบี ผมปล่อยให้เค้าลิ้มลองรสจูบอันแสนหวานอยู่เนิ่นนานจนผมเริ่มหายใจไม่ออกได้แต่ทุบอกเค้าให้ปล่อยผมออก
"แฮ่กๆ พะ..พอแล้ว"
"ไม่!!ไม่พอหรอก"
"..."
"ไม่ว่าอะไรที่เป็นเนียร์ พี่ไม่พอหรอก"
"พี่บี.."
"พี่รักเนียร์มากน้ะ แล้วก็อยากให้เนียร์รักพี่มากๆๆมากๆๆๆๆ"
"โอเค เนียร์รักพี่เจบีมากๆๆๆมากๆๆมากของมากที่สุดเลย>_<~"
ผมพูดเสร็จก็ลงไปนอนซุกอกคนผมเทาแน่นๆอะไรกันแค่นี้ผมก็รักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว จะให้หลงหัวปักหัวปำเลยรึไง ไอ้คนโลภมาก แต่ทำไมผมมีความสุขก็ไม่รู้ -///- พี่เจบีเชยคางผมให้เงยขึ้นไปหาพี่เค้าก่อนจะกดจูบลงมาที่หน้าผากผมเบาๆซ้ำแล้วซ้ำอีก
"นี่!!นอนไปเลย เลิกหอมด้วย-///-"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะมันทำให้ผมรักพี่มากๆมากขึ้นไง^^"
"เดี๋ยวนี้รู้วิธีอ้อนแล้วหรือไง"
"แล้วชอบมั้ยล่ะ"
"ไม่ชอบ:("
พี่เจบีพูดแล้วทำหน้าบึ้ง ผมหน้าแทบหดลงเหลือสองนิ้ว ไม่ชอบหรอพี่เค้าไม่ชอบให้ผมอ้อนแบบนี้พี่เค้าๆม่ชอบผมใช่มั้ยอ่ะถึงไม่ชอบให้ผมทำอะ ฮือออออT.T พี่เจบีเอื้อมมือมาเคาะหัวผม ผมหันไปทำตาค้อนใส่เค้าอย่างงอนๆ
"ไม่ชอบแต่ รัก เลยต่างหาก^^"
"ไอ้พี่เจบีบ้า แกล้งน้อง-///-"
"ก็พี่บีรักน้องเนียร์จริงๆนี่นา*0*"
"หยุดพูดได้แล้ว นอนไปเลย!!"
ผมกำลังจะลุกเดินกลับห้องตัวเองก็โดนอีกคนฉุดไว้ แล้วดึงให้ผมลงไปนอนข้างๆแถมห่มผ้าให้เรียบร้อย อะไรเนี่ยอย่าบอกน้ะว่าจะให้ผมนอนที่นี่
"นอนนี่เเหละ ไม่ต้องไปไหน"
"อะไรอีกเล่าา-///-"
"ห่างกันแล้วคิดถึง"
จุ้บ พี่เจบีจูบปากผมแบบไม่ได้รุกล้ำใดๆแล้วพลิกตัวลงไปนอนข้างๆผม ผมหันตัวเองไปนอนกอดเค้า กลิ่นกายของพี่เจบีที่หอมฟุ้งนี่มันชวนให้ผมเคลิ้มจนใกล้หลับ แต่...ทำไม่รู้สึกว่าลืมอะไรไป พี่เจบีเมาอยู่ไม่ใช่หรอ!!!! นี่อย่าบอกน้ะว่า แกล้งเมาอ่ะโหยยนี่เนียนมากเลยอ่ะ-*-
"พี่บี!!!"
"ห้ะ?มีไร"
ไม่รอช้าผมเด้งตัวขึ้นนั่งจ้องหน้าพี่เจบีเขม็ง เจ้าตัวก็ดูจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวลุกขึ้นมานั่งตามอย่างงงๆ นี่หลอกกันอีกแล้วใช่มั้ยให้ตายเหอะ ผมไม่เคยตามพี่บีทันเลยสักครั้งหรือมีแฟน อินดี้ อ่ะครับ??
"พี่เมานี่ ตอนนี้หายแล้วหรอ"กดเสียงต่ำ
"เอ่อ..คืออ ก็ถ้าไม่แกล้งเมาเนียร์จะบอกรักพี่ป้ะล่ะ-3-"
"ไอ้บ้านี่!!นอนคนเดียวไปเลยไม่นอนด้วยแล้ว-^-"
พูดเสร็จก็ลุกออกจากเตียงเดินมาที่หน้าประตู แต่โดนพี่บีวิ่งมากั้นหน้าประตูซะก่อน ฮึ่ยยย ไวจริงๆ ผมพยายามผลักคนสูงกว่าออกแต่ก็ไม่เป็นผล แถมยังโดนพี่บีขู่อีก
"จะไปนอนดีๆหรือต้องให้ทำให้ลุกจากเตียงไม่ได้ เลือกมา^^+"
"อะ..อะไรลุกจากเตียงไม่ได้"
ผมรีบเดินถอยหลังจากร่างสูงทันที อยู่แค่สองคนออกไปก็ออกไม่ได้ แต่จะร้องให้คนช่วยก็กระไรอยู่ ยังไงคนตรงหน้าก็แฟนผมน้ะ แต่ความรู้สึกเหมือนอยู่กับโจรเลยอ่ะ โจร..ขโมยหัวใจ ฮิ้วววว ไปติดมาจากแจ็คสันรึเปล่า???
"ก็มอบความรักให้กันทั้งคืนไง^^+"
พี่บีพูดจบก็รวบตัวผมให้นอนราบไปกับเตียงแล้วมีพี่บีขึ้นคร่อม เฮ้ยย เอาจริงอ่ะ เนียร์ยังไม่พร้อมมมม ขอทำใจแปป(สรุปแกยอมเค้าใช่มั้ย-_-??) ไม่ได้ยอมสักหน่อย ไม่เล้ยยๆๆ
"นอนนี่แหละ ถ้าดื้อพี่จะจับทำ"
"ทำอะไร!!"
"ภรรยาไงครับ^^"
"ไม่ต้อง!!นอนแล้วๆ"
ผมรีบตอบก่อนจะนอนตามที่อีกคนบอก พี่บีลงมานอนข้างๆพร้อมกับหัวเราะขำ เฮ้ยย มันน่ากลัวน้ะเฟ้ยไอ้พี่บ้านี่ จูบพี่บียังเป็นคนแรกนับประสาอะไรกับเรื่องอย่างงั้น
Yugyeom
หลังจากที่ผมพูดความในใจออกไปก็พอรู้ตัวว่าหลายๆอย่างมันจะไม่เหมือนเดิม ผมแค่อยากให้คนตัวเล็กรับรู้บ้างแหละ คนที่ทำให้ผมลืมพี่แจ็คสันได้อย่างไม่รูตัวเลยด้วยซ้ำ ร้ายกาจมากมาขโมยหัวใจเค้าได้ยังไง เพราะ ผมคิดแต่เรื่องนี้เลยทำให้นอนไม่หลับผมเดินออกมานั่งดูดาวที่ระเบียงกว้าง ระเบียงที่กว้างจากห้องขวามสุดไปซ้ายสุดน่ะ ผมมองไปห้องที่ห่างกับผมไม่กี่ห้องมันคือห้องแบมแบม คนตัวเล็กทำอะไรอยู่น้ะ ผมล้มตัวลงยกมือทั้งสองข้างขึ้นมารองหัวไว้แล้วหลับตาช้าๆ ไม่นานผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาคลุมที่ตัว ลืมตาขึ้นมาก็เห็นมันเป็นเสื้อกันหนาว
"ไม่หนาวรึไง แถมยังมานอนตากยุงอีกเผลอหลับยันเช้าจะเป็นยังไงห้ะ!!"
"เป็นห่วงหรือไง :)"
ผมมองแบมแบมที่ลงมานั่งข้างๆพร้อมกับปัดยุงให้แถมยังกระชับเสื้อกันหนาวให้คลุมตัวผมมากที่สุด เหมาะมากก เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกยูคยอมเลยครับ คนบ้าอะไรบ่นยังน่ารัก
"ไม่ได้ห่วงสักหน่อย หลงตัวเอง!!-///-"
"แล้วหน้าแดงทำไมล่ะ^^"
ผมเอื้อมมือไปหยิกแก้มคนตัวเล็กอย่างมันมือจนคนตัวเล็กตีมือผมให้ปล่อยผมก้มหน้าลงซบไหล่คนตรงหน้า มือที่ไม่รู้จะเอาไปไว้ไหนเลยเอื้อมไปกอดแบมแบมไว้ แบมแบมไม่ได้ขัดขืนอะไรทำเพียงแค่ลูบหัวผมเท่านั้น
"ง่วงชะมัด นี่กินเหล้าหรือกินยาสลบก็ไม่รู้=_="ผมพูดขึ้นตานี่ปิดไปแล้ว
"555ก็ดีเมาแล้วง่วง ดีกว่าบ้าเสียสติ"
"นี่ก็เสียสติอยู่น้ะ"
"ยังไง ที่ว่าเสียสติ??"
"ก็ถ้าปกติฉันไม่พูดหรอก^^"
"พูดว่าอะไร-_-?"
"ฉันรักนาย^_^"
"-///-"
แบมแบมไม่พูดอะไรมีแค่หน้าแดงๆตอบกลับมา ผมก็ยังไม่อยากให้เเบมตอบตอนนี้หรอกน้ะว่ารู้สึกยังไงผมรู้แบมแบมยังลืมพี่มาร์คไม่ได้
"นายรอฉันหน่อยได้มั้ย"
"..."
"รอให้ฉันแน่ใจกว่านี้ แล้วฉันจะบอกกับนายเอง"
"อื้ม ฉันรอคำว่า รัก จากนายอยู่น้ะตัวเล็ก^^"
"มะ..ไม่ได้ตัวเล็กสักหน่อย-///-"
ผมหัวเราะกับแบมแบมที่ได้แต่เถียงเรื่องตัวเล็กไปข้างๆคูๆ ยังไงผมก็จะรอ ผมเสียสระความรักมาครั้งนึงแล้วครั้งนี้ผมว่าผมจะไม่ปล่อยมันไปอีก ดวงดาวฮะอวยพรให้ผมคนนี้สมหวังสักทีน้ะ วันนี้คุณดวงดาวสวยมากเลยครับ สวยแล้วต้องใจดีน้ะ ต้องเปลี่ยนใจคนน่ารักตรงหน้าให้มาชอบผมสักทีน้ะ ผมจะรอครับ ผมหันไปยิ้มให้แบมแบมเรานั่งดูดาวกันไปเรื่อยๆแล้วถึงแยกกันไปนอน คืนนี้ผมต้องฝันดีแน่ๆ>_<~
......…………………………………………………………………………………………
คือเค้าก็บอกรักกันไปแล้วสองคู่ เหลือก็แต่ไอ้คู่หลักน้ะเออ แนะนำๆๆๆๆไปฟังเพลง เธอคิดยังไงกัน ของนทอ่ะเหมาะกับฟิคมากๆ //ไม่ใช่ไรหรอกไรท์ใส่เพลงไม่เป็น5555 คือไรท์อยากบอกว่า เรื่องนี้เเลดูสั้น น้ะสมควรเป็น sf 555เพราะไรท์ว่ามันน่าจะจบตอนที่ 12-15 อ่ะ แต่ในหัวเค้าคิดพล๊อตเรื่องใหม่ออกแล้วล่ะเธอจะมีใครติดตามมั้ยน้ออ เวิ่นเว้อมากคืออยากบอกพ่อไรท์จับไปปล่อยในถิ่นไร้วายฟายแหละTT กลับมาสักที ขอบคุณที่อ่านน้าแล้วก็ขอบคุณที่เม้นด้วย อ่านแล้วมีกำลังใจเลยแหละ^^~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น