ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love you อยากบอกรักเธอ markjack

    ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 คนนอกสายตา

    • อัปเดตล่าสุด 16 เม.ย. 57


    H & H
    Yugyeom
     
    และนี่คือบทของงงคนนอกสายตาโดยเฉพาะเมื่อพูดถึงคนนอกสายตาไม่ได้มีแค่ผมหรอกครับยังมีอีกคน ที่ตกชะตากรรมเดียวกัน แต่ตอนนี้เรามาเล่าเรื่องความรักของผมดีกว่า ผมแอบชอบคนๆนึงล่ะเป็นคนที่น่ารักมากๆเลยยิ้มก็สดใส หัวเราะร่าเริงตลอดเวลาผมคงจะจีบไปแล้วถ้าเค้าคนนั้นไม่ได้อยู่ข้างๆกายพี่มาร์ค พูดง่ายๆก็ผมชอบพี่ แจ็คสันครับผมรู้ว่าพี่เค้าชอบใครแต่ในเมื่อพี่เค้าไม่รู้ผมจะไม่บอกหรอกน้ะ ใครจะยอมอกหักล่ะผมไม่ใช่กามเทพน้ะเออ
     
    "ยูคยอม0_0"
     
    "หืม..ครับมีอะไรหรอ"
     
    "พอเห็นพี่มาร์คอยู่กับแบมแบมแล้วฉันน.."
     
    พี่แจ็คสันพูดขึ้นค่อยเอามือขึ้นมาจับหน้าอกข้างซ้ายที่เดียวกับหัวใจ ผมไม่อยากให้เค้าสมหวังกันแต่ผมก็ไม่อยากเห็นพี่แจ็คสันเป็นอย่างนี้เลยหน้าที่ไม่หลงเหลือรอยยิ้มประดับบนหน้า ดวงตาที่เคยสดใสมันกลับหม่นลง
     
    "...ใจหาย"
     
    "พี่แจ็คสันยังมีผมน้ะ ไม่เป็นอะไรน้ะครับ"
     
    "...."
     
    "ไม่เห็นเหมือนพี่แจ็คสันคนเดิมเลยย"
     
    ผมเอื้อมมือเข้าไปกอดปลอบคนที่ยังกุมหัวใจที่มันโหวงๆเหวงๆอยู่แต่เค้าจะรู้มั้ยว่าหัวใจผมมันเจ็บแปลบขึ้นมา ที่เห็นเค้าเป็นอย่างนี้
     
    "นะ..นั่นสิเนอะ บางทีฉันอาจจะเป็นลมก็ได้555^0^"
     
    "ไม่ต้องฝืนยิ้มก็ได้ครับ แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าเขาอย่าทำให้เขาเป็นห่วง"
     
    "เขา นี่ พี่มาร์ค ใช่มั้ย-3-"
     
    "..."
     
    "ใครจะแคร์คนใจดำคนนั้นกัน"
     
    "..."
     
    "พี่น่ารักจะตายย ใช่ป้ะ*_*"
     
    "555หน้าพี่ตลกอ่ะ"
     
    "แต่ฉันคิดว่ามันน่ารักน้ะ*__*"
     
    ผมหัวเราะออกมากับพี่แจ็คสันที่ทำหน้าตลกๆใส่เห็นหายเครียดแถมยังพาฮาผมก็หายห่วงไปเปราะนึง แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด หรือผมจะเป็นกามเทพดีครับ หรือผมจะยอมเจ็บ ถ้างั้นผมคงต้องทำอะไรกับแบมแบมสักอย่างแล้วสิน้ะ เพื่อรอยยิ้มของคนตรงหน้าผมกลับมาอีกครั้ง 
     
    "เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้น้ะ เล่นมาเหนื่อยๆ"
     
    "ขอบใจน้ะ จุ้บ..."
     
    พี่แจ็คประทับริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากผมเบาๆไม่มีการลุกล้ำไม่มีการล่วงเกินอะไรมา มันรู้สึกดีปนกับเจ็บไปด้วยเมื่อที่เวลาเข้าสู่โลกความจริงผมเป็นได้แค่น้อง
     
    "ขอบใจที่อยู่ข้างฉันน้ะ.."
     
    "..."
     
    "แต่..พี่ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วงพี่หรอก"
     
    "..."
     
    "พี่ไม่อยากให้ใครมาดูแลหรือปกป้องอีกแล้ว มันไม่ดีเลย"
     
    คงหมายถึงพี่มาร์คสิน้ะ ก็เป็นทุกทีที่พี่มาร์คจะคอยดูแลเอาใจใส่ แต่ประโยคที่พูดออกมาเมื่อกี้มันยิ่งกว่ามีดบาดลึกเข้าไปในหัวใจจนเป็นแผล คงไม่มีใครมาแทนที่ พี่มาร์ค ได้นั่นคงเป็นสิ่งที่พี่แจ็คสันกำลังจะบอกผมใช่มั้ย ก็พอรู้ตัวดีแต่ผมจะทำทุกอย่างเพื่อพี่และไม่คิดจะล้มเลิกเด็ดขาด
     
    "ผมจะไม่อยู่ข้างพี่อีกถ้าพี่ไม่ต้องการ แต่..."
     
    "..."
     
    "ผมจะขอปกป้องพี่ด้วยวิธีของผม เป็นครั้งสุดท้าย"
     
    "..."
     
    "เพราะฉะนั้น อย่าห้ามผมเลย^^"
     
    ผมเดินหนีออกมาเมื่อความรู้สึกที่มีมากเกินกว่าจะปิดมันไว้ เป็นแค่คนนอกสายตามันจะไปมีความหมายอะไรกับพี่เค้า มันไม่มีอะไรดีขึ้นสักอย่าง.. ผมหลบมานั่งทำใจให้สงบใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ฟ้าเริ่มมืด คนที่เดินมาแถวๆนี้คงไม่มีใครเห็นผมหรอกเพราะมันมีพุ่มไม้บังอยู่แต่มุมผมนั้นมันเห็นชัดเต็มสองตา จะว่าคู่รักคู่กัดก็ได้น้ะ
     
    "โอ้ยย!!พี่บีอะไรนักหนาเนี่ย :("
     
    "ยองแจนั่นใครห้ะ!!เนียร์พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าพี่ไม่อนุญาติให้อยู่ใกล้ผู้ชายยกเว้นพี่ พ่อกับแจ็คสัน"
     
    "ยองแจนั่นก็เพื่อนไงๆเพื่อนอ่ะ เพื่อน"
     
    "แล้วถ้ามันไม่ได้คิดกับเนียร์เป็นเพื่อนล่ะ"
     
    "แล้วพี่บีเป็นไรกับผม ถึงได้มาหึงไม่เข้าเรื่อง"
     
    "เป็นคนที่ รัก เนียร์ไงครับ!!^_^"
     
    "อะ..ไอ้พี่บีบ้านี่-///-!!"
     
    "อย่าให้พี่เห็นว่าแตะเนื้อต้องตัวกันอีกน้ะ"
     
    "เออๆจะ พยายามละกัน-_-"
     
    พี่จูเนียร์พูดเสร็จก็สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมจากพี่เจบี สองคนนี้ยังไงไม่ใช่แฟนก็เหมือนเเฟน แต่เค้าก็ดีกว่าผมแล้วกันที่แอบรักข้างเดียวแล้วยังจะทำตัวเป็นพระเอกช่วยให้เค้าสมหวังกัน ไม่เหมือนพระเอกหรอกทำตัวเป็นตัวร้ายเลือกไม่ได้รักทั้งสองคน ชิชะ!(แอบแขวะพระเอกเบาๆ)
     
    "แอบมองแอบฟังคนอื่นไม่ดีเลยนะยูคยอม^^"
     
    "แบมแบม??"
     
    ผมหันไปมองแบมแบมที่เดินลงมานั่งข้างๆตัวผม แบมแบมก็น่ารักดี นิสัยดี ใสซื่อแสนดีไปซะทุกอย่างก็สมควรที่พี่มาร์คจะทะนุทะนอมขนาดนั้นจนใครบางคนหึง
     
    "ไม่ได้แอบสักหน่อย แล้วมาได้ไงเนี่ย-_-?"
     
    "มาเดินเล่นน่ะ แล้วก็มาอยู่เป็นเพื่อนยูคยอมไง^_^"
     
    "แต่ฉันอยากอยู่คนเดียว=_="
     
    "ง่ะ ฉันแค่เป็นห่วงน่ะเห็นยูคเงียบๆไป ไม่เห็นเหมือนยูคตัวกวนเลย"
     
    "ฉันไม่มีอารมณ์ทำแบบนั้นหรอก นายจะได้สบายไงไม่มีคนพูดกวนประสาท"
     
    "นั่นสิน้ะ :)"
     
    ผมมองคนตรงหน้าที่ชันเข่าขึ้นมาแล้วเอามือกอดเข่าไว้ หน้าเศร้าลงนิดหน่อยและดูท่าจะคิดหนักว่าจะพูดหรือไม่พูดดี
     
    "นายว่าพี่มาร์คชอบคนแบบไหนหรอ?"
     
    "นายตัดใจเถอะ พี่มาร์คมีคนที่ชอบแล้ว"
     
    ผมพูดออกไปไม่อยากให้แบมแบมถลำลึกเหมือนผมแล้วมันจะเจ็บซะเปล่าๆ ผมมองไปที่คนที่นั่งหัวเราะแห้งๆอยู่ข้างๆ
     
    "แต่ถ้าเค้ายังไม่ได้คบกัน คนอย่างฉันจะไม่มีหวังบ้างเลยหรอ"
     
    "..."
     
    "ฉันจะไม่ถอยหรอกน้ะ ฉันจะสู้เพื่อความรักของฉัน"
     
    "งั้นเราคงเป็นศัตรูกัน"
     
    "หือ??"
     
    "ไปนอนได้แล้ว"
     
    ผมพูดขึ้นแล้วลุกขึ้นเดินหนีแบมแบม ขอโทษน้ะที่ฉันต้องใจร้ายกับนายหน่อยแต่มันจำเป็นจริงๆนายไม่ผิดอะไรหรอกแบมแบม แต่ความรักของนายน่ะมันแยกเค้าสองคนออกไม่ได้หรอกน้ะ ความรักของฉันยังแยกเค้าไม่ได้เลย
     
    BamBam
     
    ยูคยอมพูดประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกงงๆไว้ งั้นเราคงเป็นศัตรูกัน ผม..ทำอะไรผิดไปหรือเปล่าผมก็แค่คนนึงที่ชอบพี่มาร์คใครๆก็ชอบพี่มาร์ค แต่พี่มาร์คชอบใครผมไม่เคยรู้เลย ผมไม่รู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับพี่มาร์คก็ไม่ใช่คนพิเศษนี่เนอะ ฮะฮะ ผมหัวเราะแห้งๆกับตัวเอง รู้สึกอนาจใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้ไม่กล้าทำอะไรสักอย่างให้ชัดเจน เพราะ กลัวกลัวว่าเค้าจะพูดคำว่า พี่ไม่ได้รักแบม ที่สุดเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในตอนนี้ ผมนั่งเพลินๆสักพักก็เห็นยูคยอมเดินกลับมาแล้วฉุดผมให้ลุกเดินตามเขาไป
     
    "ฉันบอกว่าไปนอนได้เเล้วนายนอนเต้นท์ไหน"
     
    "อ่า ขอบคุณน้ะ เดี๋ยวฉันไปเองดีกว่า"
     
    "ฉันจะรอดูนายเข้าไปนอนตรงนี้แหละ"
     
    "เอ่อ.."
     
    "เดี๋ยวก็ไปนั่งตากยุงอีก เร็วเลยๆ"
     
    "อื้ม"
     
    ผมเดินกลับเต้นท์มาตามคำสั่งของยูคยอมเป็นอะไรของเขา วันนี้ยูคยอมเเปลกมากทั้งน่ากลัว ใจดีในมาดร้าย อารมณ์ขึ้นๆลงๆพูดอะไรไม่รู้เรื่อง??ไม่เห็นเหมือนยูคยอมคนกวนประสาทเลย ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆนายโอเคมั้ยน้ะ ผมหยุดอยู่หน้าเต้นท์ตัวเองที่ถูกแบ่งให้นอนเต้นท์ล่ะ 3 คนผมหันกลับไปมองยูคยอมที่ยืนอยู่ที่เดิม ผมโบกมือให้เขาแล้วเข้ามาข้างในเต้นท์แอบมองตามหลังยูคยอมที่เดินกลับเต้นท์อย่างปลอดภัย
     
    "ทำไมกลับช้านักล่ะ" ชเว จุนฮงเพื่อนสนิทผมถามขึ้น
     
    "เอ่อ เดินเล่นเพลินๆน่ะ"
     
    "ตอนนี้เนี่ยน้ะ-*-"
     
    "อื้อ แหะๆ^_^"
     
    ผมควานหาโทรศัพท์ทั่วทั้งตัวก็ไม่เจอ ไปอยู่ที่ไหนน้ะหรือว่า!!ลืมไว้ที่ใต้ต้นไม้ ผมลุกขึ้นเตรียมจะออกจากเต้นท์ ก็โดนจุนฮงรั้งไว้
     
    "นายจะไปไหนอีก"
     
    "ไปเอาของแปปเดียว ไม่ต้องห่วงหรอก^^"
     
    "แน่ใจน้ะ"
     
    "อื้อ เดี๋ยวก็กลับ"
     
    พูดแล้วเดินออกจากเต้นท์มาทันที โทรศัพท์อยู่ไหนน้ะๆๆ ผมเดินกลับมาที่ใต้ต้นไม้ที่เดิมที่ตอนนี้มันเงียบ มันมืด และวังเวงสุดๆเอ่อ ผมชักจะกลัวแล้วสิทำไงดีฮะผมถอยหลังเมื่อมองไปป่าที่อยู่ถัดจากต้นไม้ใหญ่เผลอเหยียบอะไรเข้าและมันคือ โทรศัพท์ ผมรีบคว้าและรีบเดินออกมาจากจุดนั้นทันทียังก้าวได้ไม่กี่ก้าวก็รู้สึกมีมือเย็นๆมาจับที่มือผม
     
    "-0-!!!"ช๊อคจนพูดไม่ออก...
     
    "มาทำอะไรแถวนี้ ทำไมไม่ไปนอน"
     
    "พี่มาร์คค0_0"
     
    ผมจำเสียงพี่มาร์คได้ พี่มาร์คจับผมเดินออกมาตรงที่ๆกางเต้นท์ทำให้ให้ผมเห็นใบหน้าของคนที่มาใหม่ ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้สาวๆกรี๊ดได้ง่ายดาย
     
    "ไปทำอะไรมา!!"
     
    "เอ่อ ผมลืมโทรศัพท์ไว้เลยมาเอา"
     
    "ทำไมไม่พาเพื่อนอะไรมาด้วยห้ะ มาคนเดียวมันอันตรายรู้มั้ย!"
     
    "ขอโทษครับ พี่มาร์คเป็นเวรตรวจหรอ?"
     
    "อืมคอยจับคนไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนแบบแบมนั่นแหละ"
     
    "นึกว่าห่วงผมซะอีก"
     
    "พี่ก็ห่วงเราอยู่แล้ว ตลอดเวลาเลย^^"
     
    พี่มาร์คเอื้อมมือที่ทำรูปกำปั้นมาเคาะที่หัวผม ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าพี่เค้าห่วงผมแบบคนที่เค้ารักกัน ไม่ใช่แบบพี่น้อง แบมแบม!!นายเพ้อเจ้อใหญ่แล้วน้ะกลับมาๆๆ>_<
     
    "หืมม!! พี่ว่าพี่เจอคนไม่ยอมนอนอีกคนแล้วล่ะ^_^"
     
    "เห?ใครหรอครับ0_0"
     
    "ไอ้เด็กบ๊องน่ะสิ^^+"
     
    ผมมองพี่มาร์คที่เมื่อพูดถึงพี่แจ็คสันทีไรพี่มาร์คมักจะยิ้มไม่หุบทุกที บางทีผมก็สงสัยที่ยูคยอมบอก เป็นไปได้ไหมว่าพี่มาร์คจะชอบพี่แจ็คสัน ยิ่งคิดยิ่งเจ็บแหะ "_" พี่มาร์คเดินตรงไปยังพี่แจ็คสันที่ตอนนี้ออกมานั่งสูดอากาศข้างหน้าเต้นท์ ผมแอบตามพี่มาร์คไปห่างๆเเละเเอบมองเค้าทั้งคู่คุยกัน ดูเป็นคนไม่ดีเลยน้ะแบมแบม มาแอบฟังคนอื่นผมตัดใจเดินออกมาจากจุดนั้นแล้วรีบกลับเต้นท์ให้เร็วที่สุด ถ้าเป็นจริง ถ้าที่ผมคิดมันถูก ถ้าพี่มาร์คชอบพี่แจ็คสัน ผมจะทำยังไงดี ผมควรทำยังไงดีน้ำที่รินไหลจากดวงตาหวานลงอาบสองแก้มผมตอนนี้มันยิ่งย้ำเตือนความอ่อนแอในตัวของผม ขี้แยแบบนี้ใครจะชอบ ไม่สดใสร่าเริงแบบนี้ใครจะรักกัน มีแต่ความจืดชืดไม่มีสีสันเอาซะเลยน้ะแบมแบม... ;(
     
    พิเศษๆให้สำหรับ พาร์ท....
     
    Jackson!!!!!!
     
    ผม นอน อยู่ กับ ใคร ก็ ไม่ รู้ โฮๆๆTOTใครก็ไม่รู้จักจริงๆครับคือแบบอ้วนร้อยโลรึเปล่าก็ไม่รู้ทั้งคู่เลย แล้วใครเป็นคนแบ่งเต้นท์ครับให้คนอ้วนมานอนในเต้นท์นึงตั้ง 2 คนให้ตายเถอะแล้วคือผมนอนอยู่ตรงกลางไงบอกเลยตอนนี้หายใจไม่ออก ขอออกไปสูดออกซิเจนข้างนอกสักสองสามนาทีเถอะ T.T
    แล้วไม่ต้องคิดน้ะครับว่าแจ็คสันจะมาดราม่า ไม่มีทาง!!ครับบอกเลย เสียใจแต่ไม่แคร์ อ่ะเคยฟังป้าา-3-
    ตอนนี้ผมมานั่งจุ้มปุ๊กอยู่หน้าเต้นท์ครับ จะให้ผมไปไหนมืดก็มืดน่ากลัวก็น่ากลัวอ่ะโฮวววว
     
    "ไม่หลับไม่นอนรึไง ไอ้เด็กดื้อ!!=_="
     
    "คำก็เด็กดื้อ สองคำก็เด็กบ๊องใครจะไปเป็น เด็กดี เหมือนเเบมแบมล่ะ:("
     
    "ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องทำไมไม่เข้าไปนอน"
     
    "ก็มันนอนไม่ได้เนี่ยเห็นป้ะ ดูไอ้อ้วนนี่ดิ-_-"
     
    ผมพยักเพยิดหน้าให้พี่มาร์คเข้าไปดูไอ้อ้วนสองคนคนที่หลับสนิทศิษส่ายหน้ากันเลยทีเดียวเชียว เห็นหน้าก็ด่าๆว่าๆอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมดล่ะ
     
    "เฮ้อ! ไปนอนเต้นท์พี่ก็ได้"
     
    "ไม่!!"
     
    "เป็นอะไรอีกล่ะ หืม? ตั้งแต่เมื่อเช้า"
     
    "เป็นคน-_-^"
     
    ถามมาได้ว่าเป็นอะไรพี่มาร์คแม่งกวนประสาท(ใครกันแน่?)ผมคงเป็นมนุษย์ต่างดาวมั้งแหม่ บอกแล้วว่าโมโหอยู่อะไรก็ผิดทั้งนั้นแหละ
     
    "ก็นึกว่าเป็นน..."
     
    "เป็นอะไร?"
     
    พี่มาร์คพูดขึ้นแล้วก็เงียบไป ยังไงล่ะผมก็สงสัยน่ะสิครับจะพูดทีทำไมไม่พูดทีเดียวไปเลยล่ะโว้ยยยยย!!
     
    "...นางฟ้า"
     
    "..."
     
    พี่มาร์คพูดขึ้นเบาๆสายตาที่ส่งมาจ้องผมให้ค้างนิ่งเหมือนรูปปั้นหิน อย่ามาหลอกชมให้ผมหายโกรธ ผมโกรธมากและจะไม่ยอมหายง่ายๆหรอก ...แต่บางทีไอ้การที่พี่แกค่อยๆโน้มหน้าลงมาพรมจูบที่หน้าผากผม มันก็ไม่แน่น้ะ เพราะหลังจากที่พี่มาร์คผละออกจากหน้าผากผม ความรู้สึกโมโหก็หายวับเลย*0*
     
    "งอนก็บอกว่างอนสิ ทำตัวเเบบนี้ไม่น่ารักเลยน้ะ^^"
     
    "ผมก็ไม่เคยน่ารักในสายตาพี่อยู่แล้วนี่-3-"
     
    "ใครบอกล่ะ นายน่ะน่ารักตลอดเวลาแหละ"
     
    "เอาพี่มาร์คคืนมา ย่าห์!!!"
     
    ผมจัดการเอามือทั้งสองข้างตีแก้มพี่มาร์คสองสามที อะไรมันมาเข้าสิงพี่มาร์ครึเปล่าชาตินี้ผมไม่คิดว่าจะได้ยินพี่แกชมว่าน่ารักเลย หวังนอนตายตาหลับแล้วครับT^T
     
    "นี่!! พอเลยไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพาไป"
     
    พี่มาร์คพาผมมาเต้นท์พี่มาร์คและ ให้ตายเถอะเต้นท์นี้นอนแค่สองคนคือพี่มาร์คกับพี่เจบี โอ้วที่เหลือไว้ปลูกทุ่งข้าวสาลีบานเลยย ทำไมช่างเป็นการแบ่งที่เท่าเทียมกันจังเลยครับ ตอบบ!!
     
    "นอนไป"
     
    "แล้วพี่มาร์คอ่ะ มานอนด้วยดิ"
     
    "พี่ยืนเวร.."
     
    "ไม่มีใครออกมาแล้ว กลัวผีกันทั้งนั้นแหละ>_<~"
     
    ผมฉุดพี่มาร์คให้เข้ามาในเต้นท์ที่มีพี่เจบีหลับเป็นตายอยู่ริมขวาของเต้นท์ ผมขอนอนตรงกลางได้มะ อยากนอนข้างคนหล่อทั้งสองคนเลยอ่ะเอร้ยยยย >0<~
    "มานอนริมซ้ายนี่เลย พี่จะนอนตรงกลางเอง=_="
    "โห หวงเพื่อนอะ-3-"
    ผมนอนลงอย่างปลงๆเมื่อพี่มาร์คไม่ยอม จริงๆแล้วผมได้ยินเสียงพี่มาร์คพูดอะไรบางอย่างแต่เสียงมันอู้อี้มากแล้วผมไม่ได้ยิน ช่างมันเถอะผมให้พี่มาร์คเล่นหัวให้เหมือนเคยหลับสบายมีคนเล่นหัวให้อีกคืน>_<~
    .
    .
    .
    .
    "พี่หวงนายต่างหากแจ็คสัน"นี่คือเสียงที่มาร์คพูดแต่แจ็คสันไม่ได้ยินมัน...
     
     
    ..................…………………………………………………………………………………………………………………….
     
    มาอัพอย่างต่อเนื่องงง เนื่องจากไรท์คึกเป็นพิเศษ ย้าฮู้วววว ตอนนี้ดราม่าเนอะ 
    แต่รู้สึกตัวเองชอบแต่งดราม่า แต่แต่งดราม่าไม่เป็น เจ๋งเว่อร์555 กำลังคิดๆว่าตอนที่ 4 จะเอาคู่บีเนียร์มาออกหรือจะดำเนินเรื่องก่อนดี เข้าค่ายยาวนานเนอะกินไป 3 บทยังเข้าค่ายไม่จบเลยน่าจะยืดเยื้อไปถึงตอนที่ 5-6 เหอๆๆ-..-
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×