คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : minhyuk x hyungwon | 룸메이트 2/2
เ้าหลัวันแห่วามรั็มาเยือนในที่สุ วันธรรมาหลัวันแห่วามรัย่อมเป็นธรรมาที่มีนบานมีวามสุที่ในที่สุีวิที่เหา็มีนที่ใ่เ้ามา แ่็มีนำนวนไม่น้อย้อผิหวัับรัที่มี นอนร้อไห้มับวามเศร้าและเป็นนวันในวันถัมา
เ่นเียวับฮยอวอนที่ื่นมาอนเย็นๆ หลัาไ้ลับมาถึหอ็ำไ้ว่าร้อไห้ นอนอนไหน็ไม่รู้แล้ว็ะเป็นมินฮยอเนี่ยแหละที่พาเามานอน ถึะยัปวหัวอยู่นิหน่อยแ่็อยิ้มไม่ไ้ที่เห็นรูมเมทอย่ามินฮยอนั่หลับแ่มือยัุมมือเาไม่ปล่อยอยู่้าๆ ในวันที่เาอ่อนแอ็มีมินฮยอนี่แหละที่อยอยู่้าๆลอ
ภาพที่เห็นทำเอานัวผอมอระบายยิ้มบาๆไม่ไ้
“มินฮยอ” เสียเรียรูมเมทออมาาปาร่าบา หวัะปลุให้นที่นั่หลับไปนอนที่เียีๆะไ้ไม่ปวหลั นที่นั่เฝ้าไ้ไ้ยินเสียปลุ็สะลึมสะลือมอใบหน้าหวานรหน้า
ถึะไ้รับนอนไปนานหลายั่วโมแ่นัวผอมอเา็ยัอ่อนเพลียอย่าเห็นไ้ั ไหนะเป็นวาู่สวยที่บวมเพราะารร้อไห้อย่าหนั หรือใบหน้าที่ยัไร้เลือฝา นึย้อนไปถึเหุาร์เมื่อืน ็อไม่ไ้ที่ะึนบนเียมาอไว้แน่น เาทั้ใ เป็นห่ว เสียใ โรธ หลาหลายอารม์ถูถ่ายทอออมาผ่านทาอ้อมอนี้นหม
อนนี้ไม่เป็นไรนะฮยอวอน เาะไม่ยอมให้ใรทำร้ายฮยอวอนอีแล้ว
แรสะอื้นาร่าบาในอ้อมอและวามเปียื้นบริเวหัวไหล่บอไ้ีว่าร่าบาไ้ร้อไห้อีรอบแล้ว เหุาร์เมื่อวานแย่มานทำให้นที่เ้มแ็อย่าฮยอวอน้อเสียน้ำาออมา่ายๆเหมือนเ็เล็ๆ มินฮยอไม่ทำอะไรนอาลูบผมอีฝ่ายเบาๆ ปา็พร่ำบอว่าไม่เป็นไร ยัมีเานนี้อยู่ทั้น พอฮยอวอนเริ่มสะอื้นน้อยล มินฮยอึผละออาอ้อมออบอุ่น่อนะ้อไปที่หน้าหวานที่เาอบมออยู่ลอ ถึแม้ว่าวันนี้วาู่สวยู่นั้นะเศร้าเหลือเิน
“ฮยอวอน บอเราไ้มั้ยว่าเิอะไรึ้น”
ั้ใถามำถามที่เาสสัยมาที่สุ ถึแม้ว่าะเป็นำถามที่รไปรมาและสามารถเรียน้ำาาร่าบาไ้่ายๆ เา็อยาที่ะรู้วามริ เาอาะ่วยอะไรไ้บ้าหรือไม่ไ้ แ่อย่าน้อย็ยัอยารับรู้เรื่อราวอรูมเมท ีว่าให้นัวผอม้อเสียน้ำานเียวแบบนี้ทุืน ร่าบาเียบไปเล็น้อย พยายามลั้นสะอื้น่อนะเล่าเหุาร์ที่ทำให้้อมานั่เสียในานี้
“พี่โฮอบอว่าไม่มีแฟน”
“แล้วเราล่ะมินฮยอ ถ้าเราไม่ใ่แฟนพี่โฮอ แล้วแปเือนที่ผ่านมาืออะไร”
น้ำารื้นึ้นมาอีรั้เมื่อนึถึเหุาร์เมื่อวาน ฮยอวอนั้ใะไปเอร์ไพร์สนรัโยารแอบไปหาที่ะ่อนเวลานั ในมือ็มี็อโแลที่เาั้ใทำหวัะมอบให้ แ่อนที่เินไปทาึอพี่โฮอ ผู้หิที่ฮยอวอนำไ้ว่าอยู่ะเียวับโฮอ็วิ่ัหน้าเาไปหาพี่โฮอะ่อน
ฮยอวอนัวแ็ทื่อเมื่อไ้ยินหิสาวนนั้นถามนรัอเาว่า มีแฟนรึยั
แล้ว็แทบะทรุไปรนั้นเมื่อนรัอเาอบลับไปว่า
ไม่มี
มินฮยอรู้อยู่แ่ใี วามสุอฮยอวอนลอเวลาที่บับรุ่นพี่ัวาวนนั้น ็แปเือนที่ผ่านมาเาเอ็รับรู้ทุอย่า ารเป็นรูมเมทอฮยอวอนมันแทบะทำให้เ้ารู้ทุเรื่ออฮยอวอน
รวมถึเรื่ออรุ่นพี่โฮอ้วย
ฮยอวอนรัโฮอมาแ่ไหนทำไมเาะไม่รู้
นัวผอมมัะทำาร์ หรือเอาอวัไปให้นรัเสมอ
แล้วนที่ไปื้อเป็นเพื่อนะเป็นใรไม่ไ้ถ้าไม่ใ่
อีมินฮยอ
ในวันรบรอบนัวเล็็ใ้เวลาเือบทั้วันในารร้อเพลที่โฮออบ อัเพลไปทั้หมสิบรอบไ้ว่าะเอาไปให้นรัฟั เพลเิมๆถูร้อออมาาปาอรูมเมท ทำไมมินฮยอะไม่ไ้ยิน
ำบอรัผ่านทาโทรศัพท์อรูมเมท ทำไมมินฮยอะไม่ไ้ยิน
ฮยอวอนรัโฮอมาแ่ไหน
ทำไมมินฮยอะไม่รู้
แ่ทำไม
ทำไมไม่ใ่มินฮยอที่เป็นนรัอฮยอวอน
ทำไมไม่ใ่เาที่ฮยอวอนนึถึเป็นนแร
ทำไมนที่ไ้หัวใอฮยอวอนไปไม่ใ่มินฮยอ
พอฮยอวอนเล่าเรื่อราวทั้หมที่เิึ้นให้ฟั มินฮยอแทบะวบุมัวเอไม่ไ้ ยิ่ไ้เห็นฮยอวอนร้อไห้อย่าหนัอีรอบ็แทบะับรถออไปลาัวรุ่นพี่ัวาวมาระทืบที่ทำให้นรหน้า้อเสียในานี้
ถึะไม่มีำบอเลิหรือำร่ำลาอะไร แ่ฮยอวอนับโฮอ็ไม่ไ้ลับไปุยันอีั้แ่เหุาร์ในวันนั้น
เวลาผ่านไปเือบเือนหลัาเหุาร์อันเลวร้ายวันนั้น ฮยอวอนหลบหน้ารุ่นพี่ัวาวมาโยลอ และนที่่วย็เป็นใรไปไม่ไ้นอามินฮยอ าแ่่อนที่ทุนะเห็นสอรูมเมทอยู่้วยันอนลับหอ ลายเป็นเห็นทั้สอนอยู่้วยันแทบะลอเวลา นลายเป็นภาพที่ทุนเยินไปแล้ว
มินฮยอเินไปรอรับฮยอวอนไปิน้าว้วยันเหมือนทุเย็น ะเ้อรอนัวผอมที่ยัไม่ออมาัที ทั้ๆที่เพื่อนร่วมะทยอยเินออมาาึเรียนันหมแล้ว
ในที่สุรูมเมทัวผอมินออมา้วยรอยยิ้ม
รอยยิ้มที่มินฮยอไม่ไ้เห็นมันมาเือบหนึ่เือนเ็ม
“มีเรื่ออะไรีๆหรอ ยิ้มว้ามาเียว บอให้รู้บ้าิ”
“สอบไ้เอน่ะ ีใมาเลย”
พูเสร็ฮยอวอน็ยิ้มว้ามาว่าเิมอี มินฮยอแทบะหยุหายใับรอยยิ้มาหยีานน่ารัรหน้า เอื้อมมือไปยี้ผมนุ่มเล่นแ้เิน
“ปิ็ไ้อยู่แล้วไม่ใ่หรือไ ั้นเอาี้นะรับ นเ่อยาินอะไร เี๋ยววันนี้เสี่ยเลี้ยเอ”หันไปถามนัวผอมที่ยืนยิ้ม้าๆอย่าเอาใ วันนี้วันี็้อลอันหน่อย
“ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวเราะไปิน้าวับพวพี่โฮอน่ะ”
“…”
ื่อที่เาไม่ไ้เยยินมาเือบเือน ถูเอ่ยออมาอีรั้าปาอร่าบารหน้า เพียแ่ฮยอวอนพูแ่นั้น มินฮยอ็เ้าใีทุอย่าแล้ว รอยยิ้มที่ลับมาอฮยอวอนไม่ใ่เพราะเรเออย่าที่เ้าัวเล่า
แ่เป็นเพราะ พี่โฮอ
“ไม่ไปไม่ไ้หรอ”
ลอเวลาที่อยู่้วยัน เาไม่เยิะไป้าว่ายเรื่ออฮยอวอนับโฮอเลยแม้แ่รั้เียว
“โฮอน่ะทำฮยอวอนร้อไห้ แ่เราไม่เย”
แ่รั้นี้เาอทำัวี่เ่าหน่อยเถอะ
“หนึ่เือนที่ผ่านมาโฮอมันหายไปไหน นทีู่แลฮยอวอน็ือเราไม่ใ่หรอ”
เาเหนื่อยที่้อแสบทเพื่อนที่แสนี เาทนไม่ไ้อี่อไป
“ทำไมเป็นเราไม่ไ้ล่ะฮยอวอน ทำไมถึเป็นโฮอ ไม่ใ่เรา”
ะให้ฮยอวอนลับไปหาโฮอทั้ๆที่โนทำร้ายมานานั้น เาทำไม่ไ้ เายอมไม่ไ้
“ทำไมอะฮยอวอน อบเรามาิ”
“รั”
“เรารัพี่โฮอ”
แ่เรารัฮยอวอนนะ รัมา รัมาลอ
“อโทษนะมินฮยอ วันหลัเรา่อยไปลอ้วยันนะ เราสัา”
ร่าสูปล่อยมือนัวผอม ยืนมออีนเินออไปอย่า้าๆ
ไลออไป เินว่าเาะเอื้อมถึ
“นี่ๆ ทำไมมินฮยอถึยัไม่มีแฟนล่ะ” รูมเมทัวผอมนึรึ้มอะไรึ้นมาถึถามำถามรประเ็นแบบนี้ ทำเอามินฮยอที่ื่มน้ำแทบสำลัน้ำ
“ทำไมอยู่ๆถึถามอะ” หันไปมอหน้ารูมเมทที่นั่อยู่้าๆในห้อนั่เล่น แ่แทนที่สายาอนัวผอมะับ้อไปที่ทีวี ลับ้อมาที่เา
“็อยารู้ มินฮยอ็หล่อี นอบ็เยอะ ทำไมไม่มีแฟนอะ”
มินฮยอหลบสายาร่าบา แสร้มอไปที่อทีวี พยายามิถึำอบที่ี แ่็ิอะไรไม่ออ
“ถ้าเราไปมีแฟน แล้วถ้าวันไหนฮยอวอนไม่สบายใระูแลอะ” อบไปามรเพราะนึสรรำพูีๆไม่ไ้ แ่นัวผอมยั้อเ้าเหมือนเิม อาเป็นเพราะยัไม่พอใในำอบ
“ถึะมีแฟนแ่็ูแลเราไ้ไม่ใ่หรอ อีอย่าเราเอ็มีพี่โฮออยูแลนะ”
“โหย แู่แลฮยอวอนนเียวเรา็เหนื่อยะแย่แล้ว ไหนะ้ออยหา้าวหาน้ำให้ิน พาไปรับไปส่ ่วยทำาน พาไปเที่ยว ืนเรามีแฟนเรา็เหนื่อยายพอีิ”
เลี่ยที่ะพูถึบุลที่สาม มินฮยอเลือที่ะอบำถามแรำถามเียว
“อืม…แ่ว่านะ อะไรที่มินฮยอทำแล้วมีวามสุ็ทำเถอะนะ ะมีแฟนแล้วไมู่แลเรา็ไ้นะ เราไม่ว่า”
“เรารู้แล้วล่ะ ทำไมอบไล่ให้เราไปมีแฟนั” เาอบยิ้มๆ่อนะเอื้อมมีไปลูบผมนิ่มเล่น ถึะเป็นำพูที่นัวผอมพูออมาแบบไม่ไ้ิอะไร แ่เาลับเ็บไปิอย่า่วยไม่ไ้ ถึะีใที่นัวผอมอยาให้มีวามสุ แ่ฮยอวอนะรู้มั้ยนะ ว่าวามสุอเา็ือฮยอวอนนั่นแหละ
“็มันเหมือนเราไม่ยอมให้มินฮยอไม่มีแฟนยัไ็ไม่รู้ิ”
“ไม่หรอ อย่าิมาหน่า”
ฮยอวอนไม่ไ้รั้เราไม่หรอ
เราัหาที่ไม่ไปเอ
End
TALK
รัไม่สมหวัเหมาะับมินฮยอยัไไม่รู้แฮะ พล็อเ่าเลยเอามาเล่าใหม่ในรูปแบบมินฮยอะเลย
ความคิดเห็น