คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ElEvEn : KISS..ME
วันนี้เหนื่อยสุๆไปเลย
หลัามีภาริให้ผม้อยายปอเพราะเหนื่อย่าย วันนี้ออำลัายไปสอั่วโม
ไปเล่นบาสับพวเทรนนี่นอื่นๆ อ่อ ่อนบเมผมโนยูยอมนระเ็นเลย
ทั้ๆที่อยู่ทีมเียวัน เล่นไม่ระวัเลย ัว็โ
ผมเลย้อมานอนนวแนัวเออยู่อนนี้
"โทรศัพท์ อะ ุยเร็วๆนิรอสายอยู่" ยูยอมเินมาส่โทรศัพท์ัวเอให้ผม
แล้วอยู่ใล้ะนิแ่ถัไปไม่ี่ห้อ ทำไมไม่เินไปุยันเลย
ะมาโทรุยให้เปลือ่าโทรทำไม
ผม้มูื่อบนหน้าอโทรศัพท์ยูยอม 'มาร์ฮยอ' รีบส่ายหน้าปิเสธ ส่โทรศัพท์ืนเ้าอ ยูยอมถามผมแบบไม่มีเสียว่า 'ทำไม' ผม็ไ้แ่ส่ายหน้าอย่าเียว ยูยอมไม่ยอมรับโทรศัพท์ืน ผมเลยัสินใัสายทิ้หมเลย
"เฮ้ยๆๆ วาสายแบบนั้น็วาสายนิไป้วยอะิ" ยูยอมโวยวายรีบเินมาึโทรศัพท์ืนไปาผม
"็นายบัับันเอนะ" ผมโทษยูยอม ไม่รู้ละ
"ะหลบไปถึเมื่อไหร่ เอหน้า็หลบ โทรศัพท์็ปิ
มันเือร้อนเพื่อนเนี่ยเห็นมั้ย" ผมโนยูยอมบ่นเรื่อนี้มาสามวันแล้ว
็ผมยัไม่ล้าอ่า ผมผิอะไรเล่า
"็ไม่ล้า" ผมทำแ้มป่อีหน้าเศร้าสุีวิใส่นที่ำลับ่นผมอยู่
"เออี มัวแ่ลัว มัวแ่ไม่ล้า อให้แห้ว"
"อ้าว! ไมแ่ันี้อ่า" ผมโวยวายใส่ยูยอม
"ไหนว่าไม่ไ้อบ ไม่ไ้รัไ แล้วโวยวายทำไม" อ้าว เออนั้นสิ ผมหลลเพื่อนัวโะแล้ว
"็ ็ ะ ็ ็ .. ไม่รู้อ่า" ฮือออ ไป่อไม่ถูเลย
"เบื่อริพวอบโหัวเอ" โนว่าอีแล้ว
ผมโหอะไร ไม่มีเลย ริริ๊
"เลิบ่นแล้วมานวให้ันเลย ที่นเมื่อเย็นปวไหล่มา" ว่าผมีนั ใ้ให้มารับผิอบที่นผมเมื่อเย็นะเลย
"เมื่อเย็นไม่ไ้ั้ใะหน่อย แ่นวให้็ไ้ แ่รอแป๊ปหนึ่นะ
อุยับนิให้บ่อน " พูอัวเอบ็ไม่รอฟัผมเลย
เินโทรศัพท์ออไปาห้อ
็ไ้
็ไ้ รอ็ไ้ แ่โทษานที่ให้ันรอ นาย้อนวหลัให้ัน้วย
ผมนอนว่ำหน้าบนที่นอน รอให้ยูยอมมานวให้ เผลอหลับไปไม่รู้อนไหน
รู้สึัวอีที่็อนที่ยูยอมเริ่มนวไหล่ให้ผม
"โอ้ย รนั้นแหละปวมา ยับไปทา้ายหน่อย นั้นละๆ" นถูสั่ทำามอย่าว่า่าย
"ไม่ไ้ให้นายนวให้ั้นาน นวเ่ึ้นเยอะเลยนะ" เียบไม่มีสัาอบรับายูยอม
"ยูยอม ทำไมนายเียบั โรธันเรื่อโทรศัพท์เมื่อี้เหรอ" อย่าบอนะว่าผมทำให้ยูยอมับนิี้ทะเลาะัน
"อืม" ่าาาา โรธผมริๆ้วย แ่..เอ๊ะ?
รู้สึเหมือนเสียยูยอมะแปลๆไป
"มะ มาร์ฮยอ" ผมพลิัวลับมาเพื่อะถามว่าทำไมเสียเป็นอะไร
แ่ภาพที่เห็นทำให้ใน้อถอยหลัหนี
เพราะนที่ำลันวให้ผมือมาร์ฮยอนที่ผมำลัหลบหน้าอยู่
"ันทำอะไรให้นายไม่พอใ?"
"ันทำอะไรผิ?"
"ไหนบอว่ามีันอยู่้าๆแล้วรู้สึี?"
"แล้วนายถึทำแบบนี้ นายหลบหน้าันทำไม?"
"ถ้าอะไรที่ันทำแล้วนายไม่อบ นายไม่พอใ บอันสิ บอัน
ไม่ใ่หลบหน้าันแบบนี้"
ทันทีที่ผมรู้ว่าเาอยู่รนี้
เา็ระเบิำถามที่ทำให้ทั้ผมและเารู้สึหน่วๆทัู้่แบบไม่ยั้
ผมไม่รู้ว่าเารู้สึยัไันแน่ระหว่าที่พู ลัว เสียใ ไม่มั่นใ โรธ
หรืออะไร ูมันสับสนปนันไปหม
"มะ มาร์ฮยอ ือ ือ ผมไม่ไ้อยาทำให้มาร์ฮยอรู้สึแย่แบบนี้" ผมรีบแ้ัว แ่อนนี้สีหน้ามาร์ฮยอเริ่มไม่ีแล้ว
"แล้วสิ่ที่นายทำอยู่อนนี้มันืออะไร" ผม
.. ผมะอบมาร์ฮยอยัไี
"ทำไมนายไม่อบ" มาร์ฮยอเริ่มลเสียหนั
"ผมอโทษ มาร์ฮยอไม่ไ้ทำอะไรผิเลย"
"ั้นนาย็เลิหลบหน้าัน ่อนที่มันะทำให้ันเป็นบ้า" แ่หลบมาั้หลั แ่ไม่ิว่าะทำให้มาร์ฮยอิมานานี้
"มาร์ฮยอไม่ไ้โรธผมใ่มั้ย" ผมยับเ้าไปเาะแนมาร์ฮยอ
"อนนี้ไม่ แ่่อไปไม่็ไม่แน่" มาร์ฮยอพู้วยน้ำเสียปิแล้ว
"อย่านะ ห้ามโรธ" ผมเย่าแนเบาๆ
"ั้น็บอเหุผลมาสิว่าหลบหน้าันทำไม" ือะเอาำอบให้ไ้ใ่มั้ย
"ผม ผม ือ..." ะให้อบว่า ผมอยู่ใน่วสับสนว่าัวเออบหรือรัมาร์ฮยอรึเปล่าน่ะเหรอ
ใระล้าอบ
"ะไม่บอใ่มั้ย" มาร์ฮยอถาม้ำ
"ผมไม่รู้ว่าผมะพูยัไ" ผม้มหน้าอย่ารู้สึผิ
"แบมแบม" ผมเยหน้าึ้นมอนเรีย "รั้นี้มันะ้วยเหุผลอะไร็แล้วแ่ ถ้านายไม่อยาบอัน็ะไม่ถามอี
แ่อร้อเถอะนะ..." น้ำเสียอร้อนแทบะเป็นารอ้อนวอน "...อย่าหายไปาสายาัน"
ำพูอมาร์ฮยอเป็นเหมือนมน์สะ
ผมไม่รู้ว่าเรามอาันอยู่นานเท่าไหร่ นระทั้ผมไ้ยินเสียประูเปิ
"โอ๊ะโอ!! ันน่าะเื่อนาย" ยูยอมหันไปพูับยอแที่ยืนอยู่้าๆ
"็ันบอนายแล้วว่าอย่าพึ่เ้ามา" ยอแพูอย่าเสียาย
ผมับมาร์ฮยอหันไปมอสอนนั้นุยัน
ถ้าให้ผมเาู่หูบีหนึ่บีสอวาแผนทำอะไรันอีแน่ๆ
แล้วผม็เห็นสอนนั้นพยัหน้าให้ัน ผมว่าอะไรน่าลัวๆ้อำลัะเิึ้นแน่นอน
"มาร์ฮยอวันนี้ะไปไหนรึเปล่ารับ" ยูยอมถาม
"เปล่านะ" มาร์ฮยอินิหน่อย่อนอบ
"ั้นีเลย ืนนี้พวผมฝาแบมแบมไปนอน้วยนะรับ" ยอแบอมาร์ฮยอ
"เี๋ยวๆ ทำไม้อให้ันไปนอนับมาร์ฮยอ" ผมรีบถามถึเหุผล ไม่ใ่ไปนอนไม่ไ้ แ่ทำไมอยู่ๆ้อให้ผมไปนอน
"็เี๋ยวันับยอแะไป้านอ ไม่รู้ะลับอนไหน
ไม่อยาให้นายอยู่นเียว" ยูยอมบอเหุผล
"แล้วะไปันสอนเหรอ ทำไมไม่วนันไป้วย" ะไม่โวยวาย็ไม่ไ้ เรามีันสามนไม่ใ่เหรอ ทิ้ผมแบบนี้ไ้ไ
"็เห็นบ่นปวัวปวไหล่ อยู่นี่แหละีแล้ว ไม่้อไปเป็นภาระ" พูบ็หัวเราะันิัอยู่สอน แ่มอาผม็รู้ทันแล้ว
นี่มัน้อเป็นแผนอสอนนี้แน่ๆ เพราะถ้าปิไม่มีทาที่ยูยอมะพูับผมแบบนี้
"แ่ว่า.."
"ไม่้อไม่้อแ่อะไรแล้ว ืนนี้ไปอยู่ับมาร์ฮยอนั้นแหละ
นายะไ้ไม่เหา" พูบยูยอมับยอแ็รเ้ามาลาผมลาเียนอน
เฮ้ยๆเี๋ยวๆ้อทำันนานี้เลยเหรอ
ระหว่าที่ยูยอมลาผมออมาาห้อ็ระิบที่้าหูว่า 'อย่าลืมทำามแผนที่วาไว้นะ' เฮ้ยยยยยยยยย
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย ผมเาะอบประูไว้แน่น ยูยอมับยอแ่วยันแะผมออ ม่ายยยย
พวนายอย่าทำแบบนี้ันัน!!!
มาร์ฮยอเินามออมามอพวผมสามนๆ
"มาร์ฮยอืนนี้ฝาูแบมแบม้วยนะรับ" ยอแพูบ็่วยันับยูยอม
แะผมออาอบประู แล้วผลัผมใส่มาร์ฮยอที่อยู่รออยู่้านนอแล้ว แม้!ัหวะีันัเลยนะ
"ทำไม เี๋ยวนี้ไปนอนห้อันไม่ไ้แล้วรึไ" มาร์ฮยอถาม พร้อมประอผมที่โนผลัใส่เาเมื่อี้
"ปะ เปล่ารับ แ่มาร์ฮยอ่วยปล่อย..." นประอ้มมอมือัวเอ่อนะ่อยๆปล่อยผม
ผมำลัะรหัสเ้าห้อัวเอ
แ่มาร์ฮยอว้า้อมือผมแล้วลาให้เินามเามาเสีย่อน
"........." ผมไม่รู้ว่าอนนี้ผมวระพูอะไร
เลยทำไ้แ่มอมืออมาร์ฮยอที่ับมือผมไว้ แล้วเินามไปเียบๆ
ับมือเินแบบนี้มัน็ีเหมือนันนะ
ผมนั่เล่นโทรศัพท์อยู่บนโฟาในห้อมาร์ฮยอมาสอั่วโมแล้ว
และเมื่อี้ผมเพิ่ไ้้อวามรูปภาพายูยอม เป็นรูปภาพัวเอับยอแำลัูอนเสิร์ที่ไหนสัแห่
พร้อม้อวามบอว่าสนุมา ราวหน้าะพามา้วยันนะ ฮือ ผมละอยาะร้อไห้
ะมีเพื่อนที่ไหนีับผมนานี้(ประ)
แล้วอนนี้็เพิ่ะสามทุ่ม ะนอน็ยัไม่ถึเวลา
แล้วนี่ทำไมมาร์ฮยอไปอาบน้ำนานั พูถึอาบน้ำ ีนะที่ผมอาบน้ำแล้ว
ไม่ั้นอาไ้ลำบาเรื่อเสื้อผ้าอี แ่ิผม็อยาะราบอบุามๆแบบไทยๆ
ในวามหวัีอเพื่อนทั้สอริๆ
"แบมแบม ิอะไรอยู่" มาร์ฮยอเรียผม พร้อมับเินถือนมมาสอแ้ว
"เปล่ารับ" ผมยื่นมือไปรับแ้วนมที่มาร์ฮยอส่มาให้
"ื่มให้หมนะ" ถูำับอย่ารู้ทัน
"มาร์ฮยอ็รู้ผมไม่อบนมื" ผมเบะปาใส่แ้วนม
"็เพราะไม่่อยื่มนมไ ถึไ้ัวเล็อยู่แ่นี้ ัว็บา เอว็อ
แล้วะเอาแรที่ไหนไปเ้น" เิมาัวเล็นี่มันผิริๆ
ื่ม็ไ้ ผมเ็บโทรศัพท์แล้วใ้มือสอ้าับแ้วนมยึ้นื่มรวเียวนหม
แล้วส่แ้วืนมาร์ฮยอ
"หมแล้ว" ผมทำหน้าแหย รสาิทรมานอริๆ
"เ่มา" มแล้ว็ยี้หัวผม้วยวามเอ็นู
านั้น็ยแ้วนมอัวเอึ้นื่ม ผมแอบมอลำออนรหน้าอนื่มนม มันเ็ี่...นผม้อัปาัวเอ
็เพิ่รู้วันนี้เอว่าทำไมสาวๆถึอบมอผู้ายเวลาื่มน้ำ
แ่นี่มาร์ฮยอแ่ื่มนมไ ทำไม้อเ็ี่นานี้้วย
มอแล้วรู้สึหายใไม่ทั่วท้อยัไ็ไม่รู้
"เี๋ยวันเอาแ้วไปเ็บ่อน" ผมรีบทำัวให้เป็นปิทันทีที่มาร์ฮยอื่มนมหมแ้ว
ระหว่าที่มาร์ฮยอเอาแ้วไปเ็บำพูอยูยอม็ลอยเ้ามาในหัวผม 'อย่าลืมทำามแผนที่วาไว้นะ'
'นาย้ออให้มาร์ฮยอูบนาย' ยอแระิบที่้าหูผม
'บ้า นี่มันวิธี่าัวายัๆ'
'เห็นมั้ยยอแ ันบอแล้วแบมแบมป๊อะายไม่ล้าหรอ'
'ัน็ไม่ิว่าแบมแบมะป๊อนานี้นี่หน่า'
ทุประโยทีุ่ยันวันนั้นย้อนลับเ้ามาในหัวผม
'แล้วัน้อทำยัไ'
'นาย็แ่หาโอาสอยู่ับมาร์ฮยอสอ่อสอ
แล้วหลัานั้น นาย็อให้เาิสนาย'
'มันะ่ายนานั้นเลยเหรอ'
'็อย่าิว่ามันยาสิ'
'แล้วมันะพิสูน์ไ้ยัไ'
'ไม่ยาเลย ถ้ามาร์ฮยอไม่ไ้ิอะไรับนาย แล้วเอนายอแบบนั้น
เา็ะไม่มีทาทำมันเ็า เหมือนถ้าู่ๆ ันไปอให้เบีฮยอิสัน นอาเบีฮยอะไม่ิสแล้ว
ันอาะโนสายลิออมา'
'แ่ถ้ามาร์ฮยอิอะไรับนาย นายอาะไม่ไ้โนแ่ิสนะ
นายอาโนอย่าอื่น้วย อันนี้นาย้อ้อูแลัวเอเอแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ'
็ูสอนนั้นพูับผมไว้สิรับ
ะให้ผมล้าไ้ยัไ มาร์ฮยอเินลับมานั่้าผมแล้ว
ในมือถือรีโมทำลัะเปิทีวี เอาไี ล้า ไม่ล้า พู ไม่พู .....เอาวะ
เป็นไเป็นัน วันนี้ะไ้รู้ๆันไปเลย!!
ผมเอื้อมมือัวเอไปับมือที่ำลัถือรีโมท
นที่อยู่ๆ็ถูับมือ หันมามวิ้วใส่ผม
"มาร์ฮยอ...ูบผมหน่อย" ผมสาบานไ้
ผมะไม่พูมันเป็นรั้ที่สอ
นถูอนิ่ไปเหมือนเหมือนถู็อ
ปล่อยรีโมทที่ถืออยู่ในมือแบบไม่ทันั้ัว
รู้มั้ยว่าผมะัสินใพูออมาไ้
ผม้อใ้วามล้าและวามบ้ามาแ่ไหน อย่ามานิ่ใส่ผมแบบนี้สิ T^T
ผมะนับถอยหลัแ่ห้าวิ
ถ้ามาร์ฮยอยัไม่อบสนอใๆผมะร้อไห้วิ่หนีลับห้อัวเอแล้วนะ
ห้า...สี่...สะ
..สะ..สาม..... หน้ามาร์ฮยอ่อยๆเลื่อนเ้ามา มะ..เมื่อี้ผมนับถึไหนแล้วนะ..
ผมวิ่หนีไปอนนี้เลยยัทันมั้ย
ผมเริ่มยับหนี แ่นรหน้ายมือึ้นรั้ท้ายทอยผมไว้
ผมหลับาลรู้สึเร็ไปทั้ัว ไม่ี่อึใ
ริมฝีปาหยั่อยๆทาบลบนริมฝีปาอผมอย่า้าๆ ผมสั่นไปทั้ัวอย่าห้ามไม่ไ้
วินาทีนี้วามรู้สึที่ปิันมาทั้หมเหมือนถูพัทลาย้วยสายลมที่พัเพียแผ่วเบา
เนินนานเหลือเินที่ริมฝีปาเราสัมผัสัน
ราวับำลัถ่ายโอนวามรู้สึที่เามี่อผมว่ามันมามายมานาไหน
เา่อยริมฝีปาหนัลมาเรื่อยๆนผมนอนราบไปับโฟา
นร่าหนาว่าเปลี่ยนานั่มาเป็นร่อมร่าผมไว้
ริมฝีปาหยัที่เยทาบไว้เยๆเริ่มพยายามลุล้ำเ้ามา
้วยวามไม่ประสีประสาในเรื่อแบบนี้ เลยไ้แ่ปล่อยให้น้านบนนำทา
เาสอลิ้นเ้ามาราวับ้อารและโหยหารสาิอันและัน มันอ่อนหวานนุ่มนวลเหมือนเา้อารบอผมว่าอยาใหู้บแรอเรานั้นน่าประทับใที่สุ
โยมีรสาิอรสนมื แ่อนนี้มันับหอมหวานนผมไม่อยาเลิลิ้มลอส่ผ่านลิ้นอันและัน
มืออน้านบนเริ่มทำานอย่าอัโนมัิสำรวไปามเรือนร่าอผม
ผมพยายามผลัมาร์ฮยอออ้วยเรียวแรอันเหลือน้อยแ่ไม่เป็นผล
นมือเริ่มเลื้อยผ่านเ้ามาใ้ายเสื้อ ้วยวามใผมเลยถีบมาร์ฮยอโฟา
ุบ!!
ไม่มีเสียอะไร่อานี้
ผมใรีบลุึ้นไปูสภาพอนที่นอนออยู่บนพื้น
"มาร์ฮยอ ผมไม่ไ้ั้ใ เมื่อี้ผมแ่ใ แล้วมันเป็นไปเออัโนมัิ" ผมรเ้าไปหวัะ่วยพยุมาร์ฮยอให้ลุึ้น
"อย่าับัวัน" ผมรีบถอยหลัลับทันทีที่ไ้ยินเสียห้าม
"มาร์ฮยอ ผะ.."
"อย่าพู" ผมรีบยมือึ้นปิปาัวเอ
มาร์นอนหันหลัให้ผมอยู่
ผมรู้ว่าที่ผมทำมันอาะรุนแรไปหน่อยแ่ผม็ไม่ไ้ั้ใ มาร์ฮยออย่าโรธผมเลยนะ
ฮืออออ ผมอยาะร้อไห้เ็บมามั้ยนั้น
"นายมันใร้าย" มาร์ฮยอ่อยๆลุึ้นยืน
แ่ยัไม่ยอมหันหน้ามาหาผม โรธผมนานั้นเลยเหรอ
"รอันอยู่นี่ห้ามไปไหนเ้าใมั้ย" สั่แ่็ยัไม่ยอมมอหน้า
"รับ" พอผมรับปา
มาร์ฮยอ็รีบรไปยัห้อน้ำ มาอยาเ้าห้อน้ำอะไรอนนี้?
ผมรอมาร์ฮยอออาห้อน้ำ
พร้อมับิหาำมาอโทษไป้วย แ่ะว่าผมผินเียวทั้หม็ไม่ใ่ ็ใรใ้ให้มา
เอ่อ ..ล้วเ้ามาใ้เสื้อผมันล่ะ แ่ิ็ยัรู้สึเสี่ยวๆใน่อท้ออยู่เลย
นอะไรมือไวะมั
มาร์ฮยอออมาาห้อน้ำแล้ว
เามอ้อนผม้วยล่ะ แ
"มาร์ฮยอ" ใ้ลูอ้อนเผื่อะไ้ผล
"บอว่าอย่าโนัวัน" ผมรีบัมือลับ
ทีนี้ละทำมาหวัว
"แ่พูไ้แล้วใ่มั้ย" ผมถามพร้อมยิ้มหน้าแป้น
"นายใร้ายมา" อ่าาา ว่าผมใร้ายอีแล้ว
"ผมใร้ายยัไ" ็เมื่อี้มันใริๆ
"ันเป็นผู้ายนะ" ผมรู้แล้วะมาบอทำไม
"ผม็เป็นผู้าย" ผมบอบ้า
"นี่นายวนันเหรอ" ็มาร์ฮยอบอ่อนผม็บอบ้า
ผมวนรไหน แ่ไม่เถียหรอ เียบไว้ีว่าเี๋ยวมีวามผิเพิ่ม
"เปล่าาาา" ผมอบเสียเบา
"และนาย็ถีบัน" ไม่้อย้ำผมำไ้
"็ใรใ้ให้มาร์ฮยอมา...ทำแบบนี้ับผมล่ะ" ผมไม่ล้าพูเลยทำท่าใหู้แทน
"็นายมาอให้ันูบ" พูเน้นเสียมา!!
"็ทำแู่บสิ" ถ้าไม่ทำเินเลย็ไม่โนถีบแบบนี้หรอ
"็บอแล้วไว่าันเป็นผู้าย มีวามรู้สึ แล้วนาย็ทำให้ันมีอารม์
แล้วนาย็มาถีบันแบบนี้เนี่ยนะ มันไม่ใร้ายไปหน่อยหรอแบมแบม" ประโยรๆอมาร์ฮยอทำให้ผมทำอะไรไม่ถู 'มีอารม์' อย่าบอนะว่าที่ไปเ้าห้อน้ำเมื่อี้..... ไม่ๆ ผมะไม่ิ
"เียบทำไม" ็ผมเพิ่รู้สึัวว่า้ออาย
ทำไ่อไปล่ะทีนี้ เป็นนไปบอให้เาูบเอแท้ๆ แล้วยัไปถีบเาอี
"ผมอโทษ" ผมพูไ้แ่ำนี้ำเียว
"ันหายโรธ็ไ้ แ่นาย้อยอมให้ันูบอีรั้" พูบ็เินรมาหาผมว้าเอวผมเ้าหาัว
แล้ว้มลมาประบปาผม้วยปาอเา ทุอย่ามันเร็วนผมั้ัวไม่ทัน
มาร์ฮยอยัไม่ยอมถอนริมฝีปาออ
เาลุล้ำเ้ามานพอใเปลี่ยนัหวะาเร็วเป็นเริ่ม้าล
นผม้อยมือึ้นมาำายเสื้อเาไว้แน่นหวัเป็นที่พึ่
มาร์ฮยอ่อยๆถอนริมฝีปาอออย่าอ้อยอิ่
"แบมแบม" นเรียื่ออเอวผมแน่น
เหมือนลัวผมะหายไป
"......" มาร์ฮยอเปลี่ยนอารม์นผมามไม่ทัน
"ัน...อบนาย" นี่โลหมุนเร็วึ้นหรืออะไร
ทำไมผมถึรู้สึมึนหัวแบบนี้
"ผม..ผม ..็เหมือนัน" ผมอบลับไปอย่าอายๆ
อนนี้ไม่มีประโยน์อะไรแล้วถ้าเราะปิบัวามรู้สึันอยู่
“อะไรที่ว่าเหมือนัน” ็รู้วามหมายอยู่แล้วยัะมาถามอี แล้วรอยยิ้มร้ายๆนั้นืออะไร
“อย่าแล้ผมสิ”
“พูมาเร็ว ถ้าไม่พูะยืนออยู่แบบนี้ทั้ืน ไม่้อนอนันเลย เร็ว”
พูบ็เอียหูมาให้
“..อบ! อบไ!” ะโนใสหู
ให้หูหนวไปเลย!
“อบใร” บ้ารินี่ะะแล้ันให้เินายไปเลยใ่มั้ย
“มาร์ อบนื่อมาร์” แ เินะายอยู่แล้ว
"แบมแบม" นถูบออบยิ้มว้านเห็นเี้ยวเสน่ห์
ทำให้ผมอยิ้มามไม่ไ้ นี่ถ้าผมรู้ว่าผลลัพธ์มันออมาีแบบนี้นะ
ผมทำไปนานแล้ว ไม่มัวลัวนทำให้ัวเอรู้สึอึอัมานานนานี้หรอ
"ั้นั้แ่วันนี้ นายเป็นอันแล้วนะ" มาร์ฮยอพูเอเออเอ
รอยยิ้มยัอยู่เ็มใบหน้าหล่อ
"ผมยัไม่ไ้เป็นอมาร์ฮยอะหน่อย" ผมย่นมูใส่
"อยาเป็นวันนี้เลยมั้ยล่ะ" พูบ็ระับอผมแน่นึ้นไปอี
นี่ะรวมเป็นเนื้อเียวันอยู่แล้ว
"บ้า มาร์ฮยอพูอะไรผมอายนะ" ผมีมาร์ฮยอไปทีหนึ่
ไม่ินับมาร์ฮยอเ้าเล่ห์แบบนี้เลย แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่าเาทำให้ผมรู้สึีอย่าบอไม่ถู
"อายทำไม เรียมัวเรียมใไว้ไ้เลย ันไม่ปล่อยนายไว้นานแน่
แล้วราวนี้นายะมาถีบัน็ไม่ไ้้วยนะ เพราะันบอล่วหน้าไว้แล้ว"
"แ่ผมว่าวันนั้นยัอีนานนะ ผมไม่ยอมมาร์ฮยอ่ายๆหรอ" พูบผม็สะบััวออาอ้อมออมาร์ฮยอนสำเร็ รีบวิ่เ้าห้อนอนแล้วล็อประูทันที
"แบมแบมอ่า
เปิเี๋ยวนี้นะ" น้านอพยายามทุบประูให้ผมเปิ
"วันนี้ห้อนอนเป็นอผม มาร์ฮยอไปนอนที่โฟาแล้วันนะรับ ฝันี" ผมะโนอบมาร์ฮยอที่ยัทุบประูอยู่หน้าห้อ
แล้วยืนยิ้มเป็นบ้าอยู่นเียว
...ผมมีวามสุ...
Mark
Part
ที่ริวันนี้ผมวันนี้ผม็ั้ใะนอน้านออยู่แล้วล่ะ
ืนผมนอนับแบมแบมผมห้ามใัวเอไม่ไ้แน่ๆ ไ้วนแบมแบมนไม่ไ้นอนทั้ืน
็น่ารันานั้นใระอใไหว
เมื่ออนรั้ล่าสุ็เหมือนัน มานอนทำัวน่ารัอยู่้าๆ
ผมอใไม่ไหวอนแบมแบมหลับผมเลยแอบูบที่แ้มเบาๆไปทีหนึ่
แล้วหลัานั้นมัน็ทำให้ผมนอนไม่หลับไปทั้ืน ผมรอนแบมแบมื่นรวบรวมวามล้ามาทั้ืน
ะว่าเ้านี้้อสารภาพวามในใให้ไ้
ะไม่ปล่อยให้วามรู้สึมัน้าาใให้รู้สึอึอัอี่อไปแล้ว แ่วามล้าที่รวมมาทั้หมถูพัทลายไป่อหน้า่อา
เพราะนที่ะสารภาพัโอาส้วยารรีบหนีลับ่อนะั้น
แ่อะไร็ไม่เ็บปวสุเท่าหลัาวันนั้น
แบมแบมพยายามหลบหน้าผมลอ หน้า็ไม่ไ้เอ โทรศัพท์็ิ่อไม่ไ้
เหมือนะาใเลยรับ แล้วยิ่ใน่วนั้นผม็ไม่่อยมีเวลาเพราะ้อส่ท่าเ้นที่ออแบบให้
Triple J อนทำานไม่มีวามสุเลยเพราะิถึแ่นัวเล็ที่อยหลบหน้า
แ่้วยวามที่้อเป็นมืออาีพ ผม็้อเลือาน่อน
รีบทำานให้เสร็ะไ้มีเวลามาัารเรื่อหัวใัวเอ
แ่วันนี้อยู่ๆเรื่อราวทั้หมับพลิผัน
ใระไปิว่าแบมแบมะเป็นนเ้าหาผมเอ
หลัาที่ผมพยายามะสารภาพว่าผมอบเาอยู่หลายรั้
แ่เ้าัว็ไม่ยอมเปิโอาสให้ผมไ้พูมันเลย หนีผมลอ
นผมิว่าแบมแบมอาะไม่ไ้ิแบบเียวับผม
อนแบมแบมอให้ผมูบ
สมอผมมึนไปหม ิอยู่แ่ว่านี่มันวามริหรือวามฝัน
แ่เมื่อโอาสมาถึใระไม่รีบว้าไว้ล่ะ ยิ่มีู่แ่อยู่้วย
แล้วอนทีู่บันผมห้ามัวเอไม่ไ้ริ ร่าายผมมัน้อารแบมแบม
แ่ไ้สัมผัสแ่ไ้ยินเสียมัน็ทำให้ผมเิอารม์ พยายามหยุัวเอแล้วนะแ่ร่าายมันไม่ให้วามร่วมมือเลย
นโนแบมแบมถีบลมาอับพื้น ีวิีริๆ
สุท้าย็ไม่พ้น้อหนีมา่วยัวเอในห้อน้ำ
็ผมทำอะไรไม่ไ้แบมแบมไม่ให้ผม็ะไม่บัับ
อีอย่านี่็เป็นรั้แรที่เราแสวามรู้สึ่อัน
แบมแบมใมาที่อยู่ๆผมไปู่โมเาแรนานั้น แ่อีไม่นานหรอผมะทำให้แบมแบมยอมผมอย่าเ็มใ
*****************
PSNS.BB : ฮือออ TT อสารภาพ
เป็นารเียน 50% หลัที่ยาริๆ
เียนแล้วแ้ใหม่อยู่หลายรอบเพราะไม่เยเียนมา่อน(รีบหา้อแ้ัว) ไม่ถนัเลยพิมพ์ไป็เินไป
นไ้มาเป็นเรียวามหลายหน้าระาษอย่าที่เห็น
*และ็ออบุทุนที่ให้ำลัใันนะะ ไว้เอันอนหน้า่ะ ฮุๆ
#ลุ้นให้รั
ความคิดเห็น