คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 2 เอาคืน 2-4
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
“เอานมมาถูตัวฉัน
แล้วจะให้ทนไหวได้ไง”
“…”
“หรือว่านี่คือแผนอ่อยฉัน”
“บะ...บ้าสิคะ คนหยาบคาย
พลอยไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นนะ”
“อยู่เฉยๆ สิ
แล้วฉันจะลืมสิ่งที่เธอทำซะ” จิรายุทธกระซิบบอกเสียงเข้ม
เพราะไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ ก่อนเคลื่อนมือไปเกาะกุมทรวงอกอวบเต็มมือ
CUT
มันอวบอัดเกินวัยแบบที่เขาคิดไม่มีผิด
จนเขาแทบอยากกระชากเสื้อผ้าเธอออกให้หมด
แล้วทดสอบเนื้อแท้นั่นด้วยปากกับมือของเขาเองให้ชัดเจนกว่านี้
“อุ๊ย! พะ...พี่ทำอะไรคะ”
หญิงสาวร้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อถูกสัมผัสในจุดที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนแตะต้องมาก่อน
ทำเอาดวงหน้างามร้อนผ่าวอับอายจนเลือดแล่นพล่านไปทั่วตัว
เพราะเขาบีบคลึงอย่างหนักหน่วงราวกับเป็นเจ้าของร่างกาย
แม้เธอจะพยายามทั้งร้องทั้งดิ้นไม่หยุด แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์
“อ่า...เธออายุเท่าไรกันแน่
ทำไมถึงใหญ่ขนาดนี้” เสียงห้าวครางต่ำด้วยความเก็บกดที่อัดอั้น
ความอวบหยุ่นที่มือตัวเองกำลังจับทำให้เขาแทบคลั่ง
อารมณ์ปรารถนาและฤทธิ์เหล้าก็ทำให้เขาเริ่มสติเตลิดไปไกลแบบกู่ไม่กลับ
“ยี่สิบค่ะ” เธอยังมีแก่ใจตอบ
“อ้อ ยี่สิบ นมใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ
หรือไปทำมาเพิ่ม”
CUT
เขาไม่ค่อยแน่ใจว่าผู้หญิงจะหน้าอกหยุดการเจริญเติบโตเมื่อไรทั้งที่เชี่ยวชาญเรื่องเพศตรงข้ามเป็นอย่างดี
เพราะขนาดผู้หญิงบางคนยังต้องมาปรึกษาเขาเรื่องกินยาคุม
ชายหนุ่มจำได้ว่าตอนสมัยมหาวิทยาลัยกัลยาหน้าอกยังไม่ใหญ่มากขนาดนี้
แต่พอลองมานึกดูอีกทีหล่อนเคยยอมรับว่าเสริมเต้าด้วยซิลิโคนมากับหมอชื่อดัง
และถึงคู่ควงจะศัลยกรรมมาบ้างแต่เรื่องพวกนี้ผู้ชายส่วนใหญ่มองข้ามได้อยู่แล้วถ้าถูกตาต้องใจ
เพียงแต่ของแท้มันย่อมรู้สึกดีกว่าเยอะแบบที่เขากำลังจับอยู่ตอนนี้
และไม่ดูกลมบ๊อกจนเกินไปแถมไม่เหลวไม่ยาน
แต่มันทั้งนุ่มทั้งหยุ่นและแน่นมือจนเขาเริ่มอยากจะลอง ‘ชิม’
“พะ...พี่พูดอะไรน่าเกลียดจัง
ปล่อยพลอยไปเถอะค่ะ ว้าย!”
พลอยน้ำเพชรว่าปากคอสั่นด้วยความอับอาย
ไม่เคยได้ยินผู้ชายมาพูดจาทะลึ่งใส่ซึ่งหน้าแบบนี้มาก่อน แต่ยังไม่ทันขาดคำเขาถึงขนาดกล้าจับชายเสื้อยืดของเธอถลกเปิดขึ้นมากองด้านบนแบบไม่ขอสักคำ
แถมยังจ้องเอาๆ ไม่หยุดจนเธออายแสนจะอาย
“เธอตีหัวฉันจนเลือดออก
หลังฉันก็ปวดระบมไปหมด ฉันต้องเอาคืนบ้างสิ”
คนหน้ามึนอ้างแบบเอาแต่ได้ เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
เพราะอกอิ่มเต็มแน่นภายใต้บราเซียร์สีเนื้อลายลูกไม้ทำให้เขามองตะลึงตาค้างจนทนไม่ไหวต้องรีบซุกหน้าลงไป
พลอยน้ำเพชรยิ่งกว่าช็อกแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
และเขาช่างเชี่ยวชาญปลุกเร้า ทุกสัมผัสราวกับกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ไหลซึมสู่กระแสเลือด
“ทำไมทำแบบนี้ ยะ...อย่าค่ะ”
“ไม่ชอบหรือไง”
เสียงห้าวหัวเราะในลำคอ
“มะ...ไม่...ไม่เอาค่ะ ไม่ชอบ”
พลอยน้ำเพชรปฏิเสธพลางส่ายหน้าไปมาจนผมเผ้ายุ่งเหยิง
แต่มองแล้วกลับดูเร้าอารมณ์ในสายตาเขามากกว่า
มือบางไม่หยุดจิกข่วนแขนเขาให้วุ่นวาย
จนชายหนุ่มได้เลือดซิบที่แขนเพิ่มเข้าอีกนอกจากตรงหัว
“เห็นติ๋มๆ แบบนี้แต่ซาดิสม์เหมือนกันนะเรา
ทำฉันได้เลือดตลอด” เขาสูดปากเบาๆ
“มะ...มันไม่เหมือนกันสักหน่อย พี่เอาเปรียบพลอยก่อนต่างหาก แต่พลอยไม่ได้ตั้งใจ” เสียงหวานบอกอู้อี้ด้วยความทรมานร้อนรุ่มมากขึ้นทุกที
“ไม่เหมือนตรงไหน ฉันเจ็บจะตาย
ไม่รู้ว่าผลเอกซเรย์กระดูกจะร้าวไหม”
ริมฝีปากหยาบกระด้างแบบผู้ชายขบเม้มผิวเนื้อขาวผ่องบนเนินอวบอิ่มที่โผล่พ้นบราเซียร์อย่างคนเอาแต่ใจ
ส่งผลให้เธอตัวสั่นเทิ้มแทบมอดไหม้ตายอยู่ตรงนั้น
มือบางที่ผลักไสเขาหมดเรี่ยวแรงจนต้องเปลี่ยนเป็นเกาะไหล่หนาเอาไว้เป็นหลักยึดแทน
“ถะ...ถ้าแบบนั้นส่งพลอยให้ตำรวจเลยสิ
อ๊ะ...พอเถอะค่ะ”
ความพยายามที่จะห้ามเขาไร้ผลอีกครั้ง
เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะได้ยินเสียงประหลาด
มันช่างเป็นเสียงที่ฟังดูน่าขายหน้าเหลือเกิน
“ฉันจัดการเธอเองดีแล้ว” จิรายุทธบอกด้วยเสียงรำคาญที่ถูกขัดใจ ก่อนมือใหญ่เอื้อมไปทางด้านหลังพลางควานหาทั่วแผ่นหลังเนียนก็เจอตะขอบรา
แต่ยังไม่ทันได้แกะก็มีเสียงบุคคลที่สามตะโกนดังลั่นบ้านจนทั้งคู่ผงะตกใจ
“ยัยพลอย ยัยพลอยโว๊ย ไปนอนหรือยัง
หรือว่าอยู่ในครัว”
“อยู่ค่ะ พลอยอยู่นี่!”
เธอรีบตะโกนตอบกลับไปทันควัน
ทำให้ดวงตาคมมองมาดุๆ
“นวลตอง!”
จิรายุทธคำรามชื่อนั้น พลางขบกรามกรอดด้วยความโมโห แทบอยากจะลุกไปบีบคอนวลตอง
สาวใช้จอมจุ้นที่โผล่มาสอดไม่รู้เวลา
ก่อนหน้านี้หล่อนก็มาด้อมมองเขากับกัลยาไปรอบหนึ่งแล้ว
และทันทีในช่วงที่เขาเผลอคนตัวเล็กเลยถือโอกาสผลักเขาออกไปแล้วจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองด้วยความรีบร้อน
แต่ยังไม่ทันจะลุกหนีไปไหนเขาก็รั้งข้อมือเธอเอาไว้เสียก่อน
“พลอยอยู่ในครัวหรือเปล่า
คุณหญิงหลับแล้วมาดูซีรีส์กันดีกว่า หยิบขนมในตู้มาให้ด้วย” สาวใช้รุ่นพี่ยังคงสั่งด้วยการแหกปากเรียกเสียงแหลมดังลั่น
และดูเหมือนว่ากำลังจะเดินเข้ามาทางนี้เมื่อพลอยน้ำเพชรไม่ได้ตอบรับกลับไปเหมือนเคย
“มีคนกำลังมานะคะ” เธอเตือนเขาด้วยเสียงตื่นๆ พลางพยายามบิดข้อมือของตัวเอง อีกมือก็ตีแขนเขาแรงๆ
“เธอเรียนที่ไหน แล้วบ้านอยู่ไหน”
“…”
“บอกฉันมา
ทำไมถึงมาทำงานที่บ้านนี้ได้” จิรายุทธเค้นเสียงถามเร่งๆ
พลางเหลือบมองเป็นระยะไปยังประตูครัวอีกฝั่งที่เชื่อมกับในตัวบ้าน
ยังไงเรื่องนี้เขาก็ไม่ต้องการให้นวลตองมาวุ่นวายด้วย
แม่นั่นยิ่งปากสว่างน่ารำคาญ เรื่องของพี่สาวเขาคนรู้กันทั้งบ้านนั่นก็เพราะหล่อน
แต่นิสัยที่ไว้ใจได้และซื่อสัตย์ทำให้คุณแม่ยังเก็บไว้ใช้งานต่อ
“คือพลอย...พลอยอยู่ต่างจังหวัด
แค่มาทำงานแทนป้า เดี๋ยวจะกลับวันนี้แล้วค่ะ” พลอยน้ำเพชรโกหก
พลางหลุบตามองพื้นไม่เข้าใจว่าเขาจะถามทำไม
ในเมื่อคงไม่มีเรื่องอะไรต้องเจอกันอีกและเธอก็คงไม่อยากเจอเขาเท่าไร
“ทีหลังอย่าหาเรื่องใครสุ่มสี่สุ่มห้าอีกล่ะ
ดูให้ดีก่อน ระวังจะเจอดีแบบนี้อีก”
จิรายุทธกล่าวทิ้งท้ายข่มขู่ด้วยรอยยิ้มเหี้ยม
ก่อนร่างสูงสง่าจะเดินออกไปจากห้องครัว
พอเหลืออยู่ตัวคนเดียวหญิงสาวถึงกับเข่าอ่อนแทบเป็นลม พลางถอนหายใจออกมาแรงๆ
ห้องนี้โล่งและกว้างขวางขึ้นถนัดตา เมื่อไม่มีคนน่ากลัวอย่างเขาอยู่ด้วย
+----------+
ความคิดเห็น