คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #69 : ตอนที่ 16 บางอย่างที่เปลี่ยนไป 16-2
“ยังจะมาถามแบบนี้อีกเหรอคะ”
“เดี๋ยวนี้กล้าเตะฉันแล้วเหรอ
ทำแบบนี้คิดไหมว่าจะโดนอะไร!” เสียงห้าวถามลอดไรฟันพร้อมกับถลึงตาดุใส่
ทำเอาคนที่เพิ่งสำแดงฤทธิ์เดชด้วยความลืมตัวหน้าหดเหลือสองนิ้ว หญิงสาวจึงพยายามคิดหาทางเปลี่ยนเรื่องจนหัวหมุน
“มีอะไรติดอยู่ค่ะ” พลอยน้ำเพชรรีบบอก พลางชี้นิ้วไปที่แก้มสากด้วยไรหนวด และมันก็ได้ผลเมื่อจิรายุทธหยุดชะงัก
จนลืมเรื่องที่เขากำลังเขม่นเธออยู่
ก่อนหยิบกระดาษทิชชูในกล่องบนโต๊ะมาเช็ดแบบลวกๆ บนหน้าตัวเอง
เธอลอบสังเกตใบหน้าหล่อเหลาอยู่เงียบๆ ก็รู้สึกว่าช่วงนี้เขาไม่ได้โกนหนวดโกนเครา
ทำให้ดูคมเข้มขึ้นกว่าเดิม
“ถ้าใครมาเห็นเราคงแปลกใจว่าไหม”
เขาพูดขึ้นมา
“อะไรคะ”
เธอทำหน้างง
“ทำไมผู้ชายอย่างฉัน
ถึงมานั่งอยู่กับเธอได้” น้ำเสียงกวนประสาทของเขา
ทำให้พลอยน้ำเพชรชะงักกึก พลันสบตาเขาแวบหนึ่งด้วยใจกระตุกวูบ
แม้เพิ่งสังเกตเห็นว่าสายตาของคนรอบด้านที่แอบมองมาจะทำให้เธอรู้สึกแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้ก็ตาม
แต่เพราะความใกล้ชิดจนเกิดความเคยชิน
จึงทำให้เธอหลงลืมไปสนิทว่าตัวเองไม่ได้มีอะไรเหมาะสมกับเขาสักอย่างเดียว
“ไม่มีใครเข้าใจผิดหรอกค่ะ อย่างมากคงนึกว่าพลอยเป็นน้องสาวของพี่เจมส์…หรือถ้าแย่กว่านั้นก็คงเป็นคนใช้” พลอยน้ำเพชรบอกเรียบๆ
ด้วยความพยายามทำอารมณ์ให้ปกติที่สุด
“แต่คนอื่นอาจสงสัย
ว่าเธอวางยางเสน่ห์ใส่ฉันหรือเปล่า”
เขาอมยิ้มดวงตาพราวระยับ
“จะบ้าเหรอคะ! เขาอาจสงสัยมากกว่าว่าพลอยโดนพี่เจมส์หลอก คนแก่หลอกเด็ก!” เธอรีบโวยวายเมื่อโดนกล่าวหา
“เด็กอยากน่าหลอกทำไมล่ะ”
“…”
“ฉันหิวจะแย่แล้วนะ”
“ถ้าหิวก็สั่งเพิ่มอีกชามสิคะ”
พลอยน้ำเพชรบอกเสียงอุบอิบ ทำเป็นไม่รู้ความหมายกับสายตาของเขา
ที่ทำให้หน้าเธอกำลังร้อนวูบวาบอยู่ พลางหลุบตามองชามก๋วยเตี๋ยวบนโต๊ะอย่างจริงจัง
“อยากกินเด็ก
เมื่อไรจะยอมให้กินสักที”
“พี่เจมส์!” เธอเอ็ดเขาเสียงดัง
พลางหันซ้ายหันขวาราวกับกลัวว่าใครจะมาได้ยินบทสนทนาเข้า ก่อนทำเป็นตีหน้าเข้มทั้งที่หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นรัวผิดจังหวะ
จนเผลอกลืนลูกชิ้นไปทั้งลูกทั้งที่ยังไม่ได้เคี้ยวสักคำ
“ใจร้าย...ฉันไม่ได้กินเธอมาตั้งหลายเดือน”
“คนบ้า! หลายเดือนอะไรคะ
พี่เจมส์เพิ่งจะ...”
พลอยน้ำเพชรแทบไม่กล้าพูดต่อให้จบ
เพราะนี่มันก็ยังไม่ถึง สองเดือนเลย
นับจากเหตุการณ์น่าอับอายวันนั้นในห้องพักที่เธอไม่ อยากจะพูดถึงให้กระดากปาก
แต่ชายหนุ่มก็ยังจะชวนเธอวกเข้าถึง ประเด็นนี้ต่อจนได้
“เชื่อฉันเถอะพลอยครั้งต่อไปเราจะสนุกไปด้วยกัน
มันไม่ได้ น่ากลัวอย่างที่เธอคิดหรอกนะ”
“พี่เจมส์สนุกคนเดียวมากกว่าค่ะ”
เธอค้อนใส่ตาคว่ำยังมีแก่ใจไปตอบเขา
“ฉันไม่รู้ว่าเธอซิง ตอนแรกยังแปลกใจอยู่ทำไมฟิตจัง”
“น่าเกลียด! ไม่อายบ้างหรือไงคะ
เลิกคุยเรื่องพวกนี้เถอะ”
พลอยน้ำเพชรแว้ดลั่นอย่างไม่ทนอีกต่อไป
พลางหยิบตะเกียบในกล่องขึ้นมาแล้วทำท่าจะเอื้อมไปตีเขา ทำให้อีกฝ่ายมองยิ้มๆ
แล้วก็หัวเราะออกมาเหมือนเห็นอะไรตลก
“ช่วงนี้ทำไมดูคึกจังคะ
แถมยิ้มบ่อยกว่าเดิม” เธอถามด้วยสีหน้าประหลาดใจเพราะแทบไม่ค่อยเห็นเขาหัวเราะเสียงดังกังวาน
ที่ผ่านมามีแต่วางมาดเก๊กเหลือเกิน
“ปกติเป็นคนยิ้มยาก
แต่ถ้าชอบใครมากๆ จะคอยยิ้มให้”
จิรายุทธสบตาเธอนิ่งจริงจัง
ทั้งรุกทั้งหยอดแบบที่ไม่เคยทำ พลางสังเกตอาการอีกฝ่ายแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม
เพราะพลอยน้ำเพชรเผลอทำตะเกียบหลุดมือหล่นไปที่พื้น จากนั้นมือบางก็ปัดแก้วโค้กตกจากโต๊ะ
ทำให้เขาต้องหยิบตะเกียบอันใหม่มาวางไว้บนชามให้เธอ แล้วหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบน้ำหวานบนโต๊ะ
พลอยน้ำเพชรไม่แน่ใจว่าเมื่อกี้ตัวเองหูฝาดหรือเปล่า
แต่ใบหน้าร้อนปนเขินขึ้นมาทั้งที่เขายังไม่ได้พูดชื่อเธอสักคำเดียว และสายตาคมเข้มที่จ้องมาแบบนั้น
มันแฝงอารมณ์ล้ำลึกที่ทำให้เธอใจสั่นอีกแล้ว
“ขอโทษค่ะ พลอยซุ่มซ่ามจัง”
พลอยน้ำเพชรรู้สึกอับอายจนต้องหลบตา
ที่มาทำตัวโก๊ะกังแบบนี้ต่อหน้าเขา ถ้าต่อไปชายหนุ่มเผ่นหนีก็คงไม่แปลกใจเท่าไร
“ฉันรู้ว่าเธอเพิ่งเคยถูกผู้ชายจีบ”
“…”
“แต่ไม่ต้องตื่นเต้นจนประหม่าเกินไปขนาดนี้ก็ได้”
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น