คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : ตอนที่ 14 ตามรังควาน 14-5
“พลอยมีธุระต้องกลับก่อน”
“อีกไม่กี่นาทีพี่พลจะเข้ามาแล้ว”
รัตนามองเพื่อนสาวอย่างงุนงง
แบบไม่เคยเห็นท่าทางตื่นตระหนกมากมายแบบนี้ของพลอยน้ำเพชรมาก่อน
ที่สำคัญอีกฝ่ายเชื่อฟังเธอมาก คอยเป็นผู้ตามอยู่ตลอดเวลาและไม่เคยขัดใจสักครั้ง
“ขอโทษนะรัต ฉันต้องรีบไป...เอ่อ...ฝากขอโทษพี่พลด้วย”
พลอยน้ำเพชรพูดจบ
ก็ไม่รอให้รัตนารั้งเอาไว้ได้อีก เธอรีบวิ่งพร้อมกับหอบของพะรุงพะรังจากไป
ระหว่างที่วิ่งไปด้วยความเหนื่อยเธอก็ไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเองสักนิด
ว่าเพราะอยากเจอเขา หรือว่าเพราะความเกรงกลัวเขากันแน่
แต่ก่อนจะมาถึงจุดนัดหมาย
ระหว่างทางเธอก็ต้องแวะตอบคำถามเพื่อนในมหาวิทยาลัยบางคน
ที่บังเอิญเข้ามาปรึกษาเรื่องรายงาน
พอจะปลีกตัวรีบมาก็ถูกรั้งเอาไว้จากรุ่นพี่ชมรมอีก
ซึ่งล่วงเลยเวลาไปมากกว่าสิบนาทีกว่า
หญิงสาวมองซ้ายมองขวา
พลางหารถคันเดิมที่คุ้นตาแต่ก็ไม่เจอ เธอยืนมองหาอยู่นาน
จนกระทั่งได้ยินเสียงบีบแตรสองทีจากรถสปอร์ตลัมโบกินีสีเหลืองซึ่งเป็นคันที่เขาไม่เคยเอามาใช้
ก่อนชายหนุ่มจะเปิดประตูลงมาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ราวกับไปกินรังแตนที่ไหนมา
ทันทีที่เห็นร่างสูงยืนกอดอกพิงรถรออยู่เธอก็รีบเดินไปหาอย่างรวดเร็ว แต่เพียงสองก้าวพลันชะงักนิ่งเมื่อเห็นปัทมาเดินเข้ามาหาพร้อมตะโกนเรียก
“พลอย! จะไปไหน”
“อ้าว...ปัท” พลอยน้ำเพชรไม่รู้จะพูดอะไรดีในตอนนี้
พลางมองปัทมาสลับไปยังชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
เขาดูท่าทางหัวเสียมากขึ้นเมื่อเห็นเธอหยุดยืนคุยกับเพื่อน แต่คงไม่อาจลดทอนความหล่อเหลาดูดีบนใบหน้าอีกฝ่ายได้แม้แต่น้อย
เพราะเธอแอบเห็นนักศึกษาสาวหลายคนมองเขาตาเป็นมัน
“ทำไมแกมาอยู่ตรงนี้
เมื่อกี้พี่พลเพิ่งเดินไปหารัต”
“คือ...พลอยติดธุระ ก็เลยจะขอกลับก่อนจ้ะ”
พลอยน้ำเพชรพูดด้วยความกังวล
อย่างไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้นัก ว่าทำไมพักหลังเพื่อนแต่ละคนถึงพยายามดึงเธอเข้าหาพีรพลอยู่เรื่อย
ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรหรือไปไหน เธอก็จะถูกถามถึงและสั่งให้อยู่กับพีรพลตลอด
“กลับก่อนได้ยังไง พี่พลอุตส่าห์ขับรถมาไกล!” ปัทมาแหวเสียงดังตาวาวโรจน์
ทั้งที่ไม่อยากพูดคุยกับพลอยน้ำเพชรมากนัก หลังจากที่เพื่อนสาวทำเธอชวดจากชายหนุ่มที่ตรง
สเปกทุกอย่าง และจนป่านนี้เธอก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปหาจิรายุทธ
เพราะไม่รู้จะเข้าหาทางไหน
ถึงจะได้ตัวเขาด้วยวิธีแบบไม่โจ่งแจ้งและไร้รสนิยมเกินไป
นอกจากรอเวลาอีกเพียงเดือนเดียวแล้วทำเรื่องไปฝึกงานที่โรงแรมเขาเท่านั้น
“เธอปล่อยให้ฉันรอเกือบสิบห้านาทีแล้ว!”
เสียงเข้มของจิรายุทธดังแทรกขึ้นมาขัด
ทำให้ทั้งคู่หันไปมองด้วยความตกใจ แต่ปัทมานั้นแฝงความดีใจจนเนื้อเต้น
เมื่อชายหนุ่มที่คิดถึงมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแบบกะทันหัน
“พี่เจมส์มาที่มหาวิทยาลัยถูกได้ยังไงคะ”
ปัทมายิ้มหน้าบาน คำพูดของเขาเมื่อกี้นี้เธอแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
ว่าเขาจะดั้นด้นมารับเธอ มิหนำซ้ำยังรออยู่นาน
ทั้งที่งานการของผู้ชายระดับนี้คงจะเยอะมาก
“ปัทติดธุระคุยงานกับรุ่นพี่อยู่ค่ะ
พอดีปัทเพิ่งได้รับเลือกเป็นคนถือพานของมหาวิทยาลัยปีนี้”
“ฉันมารับพลอย”
จิรายุทธตอบอย่างไม่ใส่ใจ
เพราะหงุดหงิดที่ต้องมาจอดรถรอพลอยน้ำเพชรนาน
เกิดมายังไม่เคยต้องมารอผู้หญิงคนไหนนอกจากมารดา อย่าว่าแต่ขับรถมารับเลย
แถมยังต้องลงมาหาเธอทั้งที่แดดร้อนเปรี้ยง ทำให้เขามองทุกอย่างขวางหูขวางตาไปหมด
ก่อนดวงตาคมดุจะตวัดฉับไปมองตัวต้นเหตุ ที่เอาแต่ยืนตัวสั่นก้มหน้าแหยๆ
แบบที่เขารำคาญนักหนา
“เอ้า! จะยืนนิ่งอีกนานไหม”
เขาเอ่ยเร่งอีกรอบ
พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าผ้าที่ไหล่ขวาของพลอยน้ำเพชรมาเป็นตัวประกัน
ก่อนเดินพรวดๆ กลับไปยังรถตัวเอง
ทำให้หญิงสาวต้องรีบเดินจ้ำขาตามเขาไปเพราะทั้งโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าสตางค์ กุญแจห้องก็ล้วนอยู่ในนั้นทั้งหมด
ปัทมาอ้าปากค้างอึ้งกิมกี่หน้าชาอย่างแรง
พลางมองจิรายุทธที่เพิ่งถือกระเป๋าไปให้พลอยน้ำเพชรด้วยความรู้สึกริษยาสุดฤทธิ์
และแทบไม่อยากเชื่อ
ว่าเขายังหลงหน้ามืดตามติดพลอยน้ำเพชรที่ไม่มีความเร้าใจสักนิดหากเทียบกับเธอ
ทั้งที่สไตล์ผู้ชายแบดบอยอย่างเขาควรชอบสาวเปรี้ยวอมหวาน
และเซ็กซี่อย่างเธอมากกว่า
เธอมั่นใจว่าตัวเอง
มอบความสุขให้เขาได้มากกว่าผู้หญิง
น่าเบื่ออย่างพลอยน้ำเพชร ปัทมายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห
จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปพลอยน้ำเพชร
ที่เพิ่งเปิดประตูรถเข้าไปนั่งในรถคันหรู ก่อนกดส่งไปยังไลน์ของพีรพลและรัตนาทันที
+----------+
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น