คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : ตอนที่ 14 ตามรังควาน 14-3
อาการป่วยของพลอยน้ำเพชรเริ่มดีขึ้นกว่าเดิมในหลายวันต่อมา
เธอไม่ค่อยอ่อนเพลียเหมือนช่วงแรกเพราะได้พักผ่อนมากขึ้น
และโชคดีที่ตั้งแต่เกิดเรื่องจนหญิงสาวเป็นลมคราวก่อน
จิรายุทธก็ไม่มาหาเรื่องให้เธอต้องปวดหัวอีกเลย
เธอโล่งอกที่ได้พักหายใจบ้าง ก่อนที่ตัวเองจะรับความโมโหร้ายของเขาไม่ไหว
เพราะแค่คุณหญิงวราภาอาละวาดใส่เสียงดังก็ทำให้หญิงสาวชอกช้ำใจมากพอแล้ว
ทุกวันนี้พลอยน้ำเพชรก็ยังคิดไม่ออกว่าเธอไปทำอะไรให้ชายหนุ่มเจ็บแค้น
หรือผูกใจเจ็บถึงต้องคอยกลั่นแกล้งเธอขนาดนั้นด้วย
“เธอคงไม่รู้ว่าฉันต้องการเธอมากขนาดไหน”
แต่ส่วนลึกพลอยน้ำเพชรนั้นสั่นคลอนอย่างรุนแรงกับสัมผัสและคำพูดของเขาคราวนั้น
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่จิรายุทธทำเธอสับสนจนบางครั้งเริ่มเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง
ทั้งรอยจูบและสัมผัสที่เขาแตะต้องผิวกายราวกับได้ทิ้งความอ่อนหวานให้ซึมซ่านสู่หัวใจของเธอ
แบบที่เริ่มจะถอนตัวไม่ขึ้น
“พลอย…”
“…”
“พลอย...”
“…”
“เฮ้ย! นังพลอย!”
“ฮะ...ว่าไงนะรัต”
พลอยน้ำเพชรหันไปถามเพื่อนสาวด้วยท่าทางสะดุ้งเล็กน้อย
เพราะรัตนาแผดเสียงลั่น
จนทำให้นักศึกษาคนอื่นที่นั่งกันอยู่ตรงโต๊ะม้าหินของมหาวิทยาลัยต่างพากันหันมามอง
อีกฝ่ายมีสีหน้ามุ่ยดูไม่ค่อยพอใจที่เธอไม่ยอมสนใจที่หล่อนพูด
“ขอโทษนะ
เมื่อกี้รัตพูดอะไร”
เธอรีบบอกขอโทษเพื่อนตามความเคยชิน
ทำให้รัตนาเพียงแค่ถอนหายใจแรงๆ ไม่ได้บ่นหรือถือสาหาความอะไรต่อ
“ฉันเรียกแกสามรอบแล้ว
มัวเหม่ออะไรอยู่ได้ยะ”
“ปะ...เปล่านะ...”
“ยังจะมาเปล่า
ฉันเห็นแกนั่งลูบปากตัวเองไปมา ทำตาลอยเคลิ้มเชียว”
“พลอยคิดเรื่องรายงานเพลินไปหน่อย”
“โอ๊ย! จะคิดอะไรมาก ถึงฉันจะไม่ได้ช่วย
แต่เดี๋ยวฉันจ่ายค่าจ้างให้สองเท่าเลยแล้วกัน” รัตนาพูดสีหน้าหงิกเล็กน้อย
พานเข้าใจไปว่าพลอยน้ำเพชรคิดมากเรื่องที่เธอไม่ค่อยช่วยงานกลุ่ม
“พลอยไม่ได้จะว่าอะไรเลย”
พลอยน้ำเพชรรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“ถ้าไม่ได้ว่าอะไรก็ดี”
รัตนายิ้มพอใจ
“ไม่รู้ปัทจะเสร็จกี่โมงเนี่ย
พลอยขอไปที่ชมรมก่อนได้ไหม เผื่อรุ่นพี่เขาจะให้ช่วยอะไร”
“โนเวย์ย่ะ! พี่พลไลน์มาบอกว่าจะเลี้ยงอาหารญี่ปุ่น ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด!”
รัตนาบอกเสียงเข้ม
พลางหันหน้าจอมือถือราคาแพงมาให้ดู เป็นรูปของพีรพลกำลังส่งยิ้มหวานมาให้
พร้อมข้อความบอกว่าใกล้จะถึงมหาวิทยาลัยแล้ว
พลอยน้ำเพชรเห็นรูปนั้น
ก็ถึงกับปวดหัวจี๊ดและพะอืดพะอมเหมือนเพิ่งกินอาหารแล้วยังไม่ย่อยขึ้นมาทั้งที
ความรู้สึกไม่ไว้ใจพี่ชายของเพื่อนมันเริ่มตั้งแต่คืนนั้น
แต่เธอไม่ได้เจอพีรพลเลยตั้งแต่คืนเกิดเรื่อง
เพราะชายหนุ่มถูกชกฟักหักจนต้องไปต่อฟันหน้าใหม่
และรอให้ร่องรอยฟกช้ำที่ใบหน้าจางลง เธอยังได้ยินรัตนาบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าพีรพลโกรธจิรายุทธมากรวมถึงรัตนาเช่นกัน
ทำให้เธอยังไม่มีโอกาสบอกความจริงกับคนอื่นเรื่องที่จิรายุทธเป็นลูกชายของคนที่อุปการะเธอมาตั้งแต่เด็กๆ
“โอ๊ย! ไม่รู้ยัยปัทเสร็จยัง นานจังเลย จะได้ชวนไปด้วยกัน”
รัตนาบ่นพลางนั่งเล่นเกมในมือถือไปด้วย
ตอนนี้สองสาวนั่งอยู่ที่หน้าตึกคณะ
เพื่อรอปัทมาไปคุยกับรุ่นพี่เรื่องเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยถือพานในปีนี้ การได้รับเลือกครั้งนี้ทำให้ปัทมาภูมิใจมาก
เพราะส่งผลให้ชายหนุ่มต่างคณะและมหาวิทยาลัยอื่น
ได้เห็นหล่อนเฉิดฉายในงานนี้มากขึ้น
“ฉันไม่แน่ใจว่าอาจารย์จินตนาจะเรียกให้ช่วยงานอะไรหรือเปล่า”
พลอยน้ำเพชรพูดด้วยสีหน้าลังเล
แล้วอ้างถึงอาจารย์ประจำภาควิชา เธอพยายามมองหาทางหนีทีไล่
เพื่อหวังว่าอาจารย์หรือรุ่นพี่สักคนในคณะจะมาตามไปช่วยงานอีก
ปกติหญิงสาวเป็นคนว่าง่าย ไม่ว่าใครก็อยากได้ตัวไปช่วยเสมอ
เธอเป็นนักเรียนทุนก็จะช่วยทำงานให้อาจารย์เกี่ยวกับเอกสารของมหาวิทยาลัยเพื่อชดใช้ทุนบางส่วนไปเรื่อยๆ
“บอกแล้วไงว่าห้ามเบี้ยว!”
รัตนาโวยวาย ทำให้คนฟังพูดอะไรไม่ออกตามเคย แต่พลอยน้ำเพชรไม่ได้ตอบอะไร
เพราะได้แต่นั่งหงอยอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ
แล้วภาวนาให้ใครก็ได้มาเรียกก่อนที่พีรพลจะมา
“เอ๊ะ! พลอย...นั่นรอยอะไร” รัตนาทักขึ้นเมื่อสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตามผิวกายของเพื่อน
ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“ไหนลองรวบผมขึ้นสิ
คอแกไปโดนอะไรมา” พลอยน้ำเพชรตัวแข็งทื่อทันที เมื่ออยู่ๆ
รัตนาก็ถามขึ้นพลางหรี่ตามองรอยแดงช้ำเป็นจ้ำตรงซอกคอ
โดยเฉพาะรอยฟันที่คนทำเจตนากัด ทำให้ตอนนี้มันเริ่มช้ำขึ้นสีตัดกับผิวขาวอย่างเด่นชัด
แต่คงมีเพียงพลอยน้ำเพชรที่รู้ดีแก่ใจว่าเกิดจากฝีมือใคร
ทำให้ช่วงนี้เธอต้องปล่อยผมมาเรียนมหาวิทยาลัยเพื่อปกปิดรอยพวกนี้เอาไว้จากที่ปกติจะรวบผมเปิดหน้าผากอย่างเรียบร้อยเสมอ
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
ความคิดเห็น