ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

    ลำดับตอนที่ #58 : ตอนที่ 14 ตามรังควาน 14-3

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.52K
      24
      3 พ.ย. 61



           อาการป่วยของพลอยน้ำเพชรเริ่มดีขึ้นกว่าเดิมในหลายวันต่อมา เธอไม่ค่อยอ่อนเพลียเหมือนช่วงแรกเพราะได้พักผ่อนมากขึ้น และโชคดีที่ตั้งแต่เกิดเรื่องจนหญิงสาวเป็นลมคราวก่อน จิรายุทธก็ไม่มาหาเรื่องให้เธอต้องปวดหัวอีกเลย

    เธอโล่งอกที่ได้พักหายใจบ้าง ก่อนที่ตัวเองจะรับความโมโหร้ายของเขาไม่ไหว เพราะแค่คุณหญิงวราภาอาละวาดใส่เสียงดังก็ทำให้หญิงสาวชอกช้ำใจมากพอแล้ว ทุกวันนี้พลอยน้ำเพชรก็ยังคิดไม่ออกว่าเธอไปทำอะไรให้ชายหนุ่มเจ็บแค้น หรือผูกใจเจ็บถึงต้องคอยกลั่นแกล้งเธอขนาดนั้นด้วย

    เธอคงไม่รู้ว่าฉันต้องการเธอมากขนาดไหน

    แต่ส่วนลึกพลอยน้ำเพชรนั้นสั่นคลอนอย่างรุนแรงกับสัมผัสและคำพูดของเขาคราวนั้น นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่จิรายุทธทำเธอสับสนจนบางครั้งเริ่มเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง ทั้งรอยจูบและสัมผัสที่เขาแตะต้องผิวกายราวกับได้ทิ้งความอ่อนหวานให้ซึมซ่านสู่หัวใจของเธอ แบบที่เริ่มจะถอนตัวไม่ขึ้น

           พลอย…”  

           “…”

           พลอย...

           “…”

           เฮ้ย! นังพลอย!”

           ฮะ...ว่าไงนะรัต 

    พลอยน้ำเพชรหันไปถามเพื่อนสาวด้วยท่าทางสะดุ้งเล็กน้อย เพราะรัตนาแผดเสียงลั่น จนทำให้นักศึกษาคนอื่นที่นั่งกันอยู่ตรงโต๊ะม้าหินของมหาวิทยาลัยต่างพากันหันมามอง อีกฝ่ายมีสีหน้ามุ่ยดูไม่ค่อยพอใจที่เธอไม่ยอมสนใจที่หล่อนพูด

           ขอโทษนะ เมื่อกี้รัตพูดอะไร 

    เธอรีบบอกขอโทษเพื่อนตามความเคยชิน ทำให้รัตนาเพียงแค่ถอนหายใจแรงๆ ไม่ได้บ่นหรือถือสาหาความอะไรต่อ

           ฉันเรียกแกสามรอบแล้ว มัวเหม่ออะไรอยู่ได้ยะ

           ปะ...เปล่านะ...

    ยังจะมาเปล่า ฉันเห็นแกนั่งลูบปากตัวเองไปมา ทำตาลอยเคลิ้มเชียว

           พลอยคิดเรื่องรายงานเพลินไปหน่อย

    โอ๊ย! จะคิดอะไรมาก ถึงฉันจะไม่ได้ช่วย แต่เดี๋ยวฉันจ่ายค่าจ้างให้สองเท่าเลยแล้วกันรัตนาพูดสีหน้าหงิกเล็กน้อย พานเข้าใจไปว่าพลอยน้ำเพชรคิดมากเรื่องที่เธอไม่ค่อยช่วยงานกลุ่ม

    พลอยไม่ได้จะว่าอะไรเลยพลอยน้ำเพชรรีบส่ายหน้าปฏิเสธ

    ถ้าไม่ได้ว่าอะไรก็ดีรัตนายิ้มพอใจ

    ไม่รู้ปัทจะเสร็จกี่โมงเนี่ย พลอยขอไปที่ชมรมก่อนได้ไหม เผื่อรุ่นพี่เขาจะให้ช่วยอะไร

    โนเวย์ย่ะ! พี่พลไลน์มาบอกว่าจะเลี้ยงอาหารญี่ปุ่น ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด!”

    รัตนาบอกเสียงเข้ม พลางหันหน้าจอมือถือราคาแพงมาให้ดู เป็นรูปของพีรพลกำลังส่งยิ้มหวานมาให้ พร้อมข้อความบอกว่าใกล้จะถึงมหาวิทยาลัยแล้ว

    พลอยน้ำเพชรเห็นรูปนั้น ก็ถึงกับปวดหัวจี๊ดและพะอืดพะอมเหมือนเพิ่งกินอาหารแล้วยังไม่ย่อยขึ้นมาทั้งที ความรู้สึกไม่ไว้ใจพี่ชายของเพื่อนมันเริ่มตั้งแต่คืนนั้น แต่เธอไม่ได้เจอพีรพลเลยตั้งแต่คืนเกิดเรื่อง เพราะชายหนุ่มถูกชกฟักหักจนต้องไปต่อฟันหน้าใหม่ และรอให้ร่องรอยฟกช้ำที่ใบหน้าจางลง เธอยังได้ยินรัตนาบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าพีรพลโกรธจิรายุทธมากรวมถึงรัตนาเช่นกัน ทำให้เธอยังไม่มีโอกาสบอกความจริงกับคนอื่นเรื่องที่จิรายุทธเป็นลูกชายของคนที่อุปการะเธอมาตั้งแต่เด็กๆ

    โอ๊ย! ไม่รู้ยัยปัทเสร็จยัง นานจังเลย จะได้ชวนไปด้วยกัน

    รัตนาบ่นพลางนั่งเล่นเกมในมือถือไปด้วย ตอนนี้สองสาวนั่งอยู่ที่หน้าตึกคณะ เพื่อรอปัทมาไปคุยกับรุ่นพี่เรื่องเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยถือพานในปีนี้ การได้รับเลือกครั้งนี้ทำให้ปัทมาภูมิใจมาก เพราะส่งผลให้ชายหนุ่มต่างคณะและมหาวิทยาลัยอื่น ได้เห็นหล่อนเฉิดฉายในงานนี้มากขึ้น

    ฉันไม่แน่ใจว่าอาจารย์จินตนาจะเรียกให้ช่วยงานอะไรหรือเปล่า

    พลอยน้ำเพชรพูดด้วยสีหน้าลังเล แล้วอ้างถึงอาจารย์ประจำภาควิชา เธอพยายามมองหาทางหนีทีไล่ เพื่อหวังว่าอาจารย์หรือรุ่นพี่สักคนในคณะจะมาตามไปช่วยงานอีก ปกติหญิงสาวเป็นคนว่าง่าย ไม่ว่าใครก็อยากได้ตัวไปช่วยเสมอ เธอเป็นนักเรียนทุนก็จะช่วยทำงานให้อาจารย์เกี่ยวกับเอกสารของมหาวิทยาลัยเพื่อชดใช้ทุนบางส่วนไปเรื่อยๆ

    บอกแล้วไงว่าห้ามเบี้ยว!” รัตนาโวยวาย ทำให้คนฟังพูดอะไรไม่ออกตามเคย แต่พลอยน้ำเพชรไม่ได้ตอบอะไร เพราะได้แต่นั่งหงอยอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ แล้วภาวนาให้ใครก็ได้มาเรียกก่อนที่พีรพลจะมา

    เอ๊ะ! พลอย...นั่นรอยอะไรรัตนาทักขึ้นเมื่อสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตามผิวกายของเพื่อน ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน

    ไหนลองรวบผมขึ้นสิ คอแกไปโดนอะไรมาพลอยน้ำเพชรตัวแข็งทื่อทันที เมื่ออยู่ๆ รัตนาก็ถามขึ้นพลางหรี่ตามองรอยแดงช้ำเป็นจ้ำตรงซอกคอ โดยเฉพาะรอยฟันที่คนทำเจตนากัด ทำให้ตอนนี้มันเริ่มช้ำขึ้นสีตัดกับผิวขาวอย่างเด่นชัด

    แต่คงมีเพียงพลอยน้ำเพชรที่รู้ดีแก่ใจว่าเกิดจากฝีมือใคร ทำให้ช่วงนี้เธอต้องปล่อยผมมาเรียนมหาวิทยาลัยเพื่อปกปิดรอยพวกนี้เอาไว้จากที่ปกติจะรวบผมเปิดหน้าผากอย่างเรียบร้อยเสมอ

     

     มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 

    และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย
    เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง
    ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

     


    สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ



    E-book ทุกเว็บ

    MEB คลิก!!! Get it now

    ดอกโบตั๋นสีขาว
    “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...




    ookbee




    ไม่มีข้อความกำกับภาพอัตโนมัติ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×