คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ตอนที่ 8 เธอเป็นของฉัน 8-3
คำพูดของจิรายุทธทำเอาหัวใจดวงน้อยเจ็บปวดยับเยิน
เธอมองเขาด้วยความตัดพ้อเสียใจมหาศาล
ที่โดนคนที่ตัวเองแอบรักฝังใจมานานหลายปีดูถูกต่อว่าสารพัดขนาดนี้
ทั้งที่เธอมีเขาเป็นกำลังใจให้สู้ชีวิตมาตลอด
และด้วยความสุดจะทนทำให้พลอยน้ำเพชรยกมือข้างที่เป็นอิสระฟาดแก้มเขาไปเต็มแรงแบบไม่คิดออมแรง
เพียะ!
“พลอย! ตบฉันอีกแล้วนะ!”
จิรายุทธคำรามเรียกชื่อเธอดังลั่น
และแทบจะเป็นครั้งแรกที่ได้ยินเขาเรียกชื่อเธอเต็มปากเต็มคำขนาดนี้
ทำเอาเธอใจเต้นรุนแรงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
นึกโมโหตัวเองนักที่ดีใจแม้เพียงเรื่องเล็กน้อยขนาดนี้
ทั้งที่เขาคงไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย
“พี่เจมส์คิดแต่เรื่องทุเรศต่ำๆ
พลอยตบให้ได้สติ”
“ว่าไงนะ!”
“สิ่งที่พี่เจมส์ใส่ร้ายมาทั้งหมด
พลอยไม่ได้ทำ!”
“ยังจะมาแก้ตัวอีก
ฉันคิดบัญชีแน่ที่กล้ามาตบหน้าฉัน”
“พี่เจมส์ว่าพลอยก่อน...ว่าพลอยตั้งเยอะ”
หญิงสาวบอกเสียงอึกอักพลางทำหน้าเชิดขึ้นอย่างท้าทาย
เธอทำใจดีสู้เสือ ทั้งที่คนตรงหน้าน่ากลัวกว่าเสือกำลังแยกเขี้ยวซะอีก แต่ขืนทำตัวหงอให้เขากดเขาก็ข่มเธอตลอดสิ
“เธอทำร้ายฉันมาสามรอบแล้ว
ฉันควรจะทำยังไงกับเธอดี”
จิรายุทธเอ่ยช้าๆ
อย่างชัดถ้อยชัดคำพลางยกมือนับนิ้วไปด้วย
ดวงตาคมเหมือนมีเปลวเพลิงบางอย่างคล้ายกำลังรอคิดบัญชีแค้น
ทำเอาคนมองมีสีหน้าตื่นกลัวตัวสั่น แต่พอขยับถอยหลังก็ติดประตูรถ
“ดูถูกพลอยสารพัด
แค่นั้นยังน้อยไป”
“คิดจะลองดีกับฉันใช่ไหม!”
เขาถามด้วยความโกรธเกรี้ยว ไม่มีแม้แต่ความสงสารให้เห็นแม้แต่น้อย
ถึงคนข้างกายจะสะอื้นเป็นพักๆ
และตัวสั่นราวกับลูกกวางที่กลัวหมาป่าเข้ามาขย้ำก็ตาม
“ไม่ใช่นะคะ
แต่พลอยแค่โกรธ”
“หึ! ฉันพูดความจริงทำเธอรับไม่ได้สินะ เธอตบตาคนอื่นได้แต่ไม่ใช่ฉัน!” ปลายนิ้วมือแกร่งเพิ่มแรงบีบ ก่อนกระชากแขนเต็มแรงทำเอาเธอเจ็บระบมจนสีหน้าเหยเก
“พลอยอยากกลับแล้ว
ดึกแล้วเราควรกลับบ้านกันได้แล้วนะคะ เดี๋ยวคุณหญิงคงเป็นห่วงแย่” เธอเอ่ยเตือนเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นโดยยกชื่อมารดาเขามาเตือนสติ
พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ทั้งที่ในใจเต้นถี่จนแทบกระดอนออกมาจากอก หนาวสะท้านกับท่าทางคุกคามของเขา
“ฉันชักอยากรู้แล้วสิ
เธอมีอะไรดีไอ้พลถึงชอบขนาดนั้น” ชายหนุ่มแสยะยิ้ม
ดวงตาคมกริบที่มองมาเริ่มกวาดตามองไล่ตั้งแต่ใบหน้านวลเรื่อยลงมายังลำคอ
ก่อนต่ำลงไปกว่านั้นแล้วหยุดนิ่งนานยังหน้าอกที่เขาเคยจับต้องมาแล้วเต็มมือ
“แต่ความจริงฉันก็พอจะรู้มาบ้างว่าเธอมีอะไรดีซ่อนอยู่”
“พลอยไม่ได้มีอะไรกับเขา”
พลอยน้ำเพชรรีบส่ายหน้าตื่นๆ เริ่มนั่งไม่ติดเบาะ
ใบหน้าร้อนวูบแก้มแดงก่ำในความมืดกับสายตาของเขาที่มองมาอย่างหยาบคายเหลือเกิน
“ทำไมมันถึงคลั่งเธอหนัก
ราวกับคนติดสัตว์ล่ะ”
จิรายุทธยิ้มเยาะมุมปากอย่างดูถูก
พลางมองหญิงสาวที่กำลังนั่งตัวสั่นเหมือนลูกกวางหลงป่า
ทำให้เขาแทบจะหัวเราะกับความเสแสร้งที่แสดงออกมาแนบเนียนได้โล่ของเธอ
แสดงละครเก่งจนเขาแทบดูไม่ออก
พลอยน้ำเพชรน้ำตาร่วงไม่หยุดเมื่อได้ยินคำพูดหยาบคายถากถางของผู้ชายที่เธอมีใจให้
ผู้ชายคนนั้นตายไปจากโลกนี้แล้วจริงๆ
“พี่เจมส์อย่ามาดูถูกพลอยนะ!”
“เธอคิดยังไงถึงไปคบกับคนสันดานเสียขนาดนั้น!”
“พี่พลเขาเป็นคนดีกว่าที่พี่เจมส์คิดอีกค่ะ
และเขามีบุญคุณกับพลอย”
“บุญคุณ?” เขายิ้มหยันๆ
“พี่พลให้พลอยยืมเงินแบบไม่คิดทวงสักนิด”
หญิงสาวพยายามอธิบายด้วยความอดทนเฮือกสุดท้ายอย่างใจเย็น
เพื่อหวังว่าคนน่ากลัวราวกับซาตานอย่างเขาจะเข้าใจเธอบ้าง
ตอนแรกเธอตั้งใจจะไม่พูดถึงเรื่องนี้เพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะเอ่ยถึง
แต่เธอก็อยากให้ชายหนุ่มมองเพื่อนของตัวเองในแง่ดีบ้าง เพราะเธอยังคงซาบซึ้งเสมอเรื่องที่พีรพลเคยให้เงินคุณยายศรีนวลยืมไปรักษาอาการป่วย
ตั้งแต่วันนั้นพลอยน้ำเพชรถึงวางใจในตัวเขา
และไว้ใจมาตลอด จนกระทั่งเพิ่งมาเกิดเรื่องวุ่นวายคืนนี้
เธอยังคงสับสนแต่คิดว่าเป็นเพราะจิรายุทธยั่วโมโหพีรพลมากกว่า
เขาถึงได้ลงมือชกต่อยคนอื่น
“เรื่องเงินงั้นเหรอ
ถึงทำให้เธอยอมมันขนาดนั้น!”
เสียงห้าวคำรามลั่นด้วยความโกรธจัด
ที่แท้พลอยน้ำเพชรก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่หวังเกาะผู้ชายร่ำรวยเพียงแค่เงิน
เธอคงอยากจะยกระดับชีวิตตัวเองเหมือนพวกเด็กเสี่ยในเมืองใหญ่
เธอไม่ผิดอะไรแต่เขาผิดหวัง เพราะคิดไม่ถึงจริงๆ ว่ามันจะเป็นอย่างที่แอบนึกกลัว
“พี่พลเขาช่วยเหลือคนที่ลำบาก”
“เลิกยุ่งกับมันซะ!”
ฉับพลันนาทีต่อมามือใหญ่ก็กระชากร่างอรชรเข้ามาหาตัวเพียงนิดเดียวก็ทำเธอถลาเข้ามาใกล้เขาอย่างง่ายดาย
ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะโน้มลงไปจุมพิตดูดดื่มร้อนแรงดุจเปลวเพลิง พลางขบเม้มกลีบปากนุ่ม
แล้วตวัดลิ้นสอดแทรกลึกตักตวงไปทั่วโพรงปากหวานละมุน
เล่นเอาคนถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกับตัวแข็งค้างผงะตกใจวูบด้วยความตื่นตระหนก
“อื้อ ทะ...ทำอะไร”
พลอยน้ำเพชรร้องห้ามยังไม่ทันไรก็ถูกริมฝีปากหยักลึกฉกลงมาบดขยี้กลีบปากนุ่มอย่างรวดเร็วเสียก่อน
มือบางพยายามผลักดันอกแกร่งให้ออกห่างแต่ก็ช่างทำได้ยากเย็นนัก
เพราะฤทธิ์เหล้าที่พีรพลเสิร์ฟป้อนให้ไม่หยุด
บวกกับความอ่อนเพลียมากมายในคืนนี้ส่งผลให้ร่างกายบอบบางแทบจะหมดเรี่ยวแรง
วันนี้รสจูบของจิรายุทธต่างกับครั้งแรกมาก
คราวนี้มันรุนแรงเผ็ดร้อนและไม่มีความนุ่มนวลแม้แต่น้อย
หญิงสาวตัวแข็งทื่อในวินาทีที่เขาสอดลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นเล็ก
พลางบดคลึงด้วยความหนักหน่วง มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ไหลผ่านไปทั่วร่าง
และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชายหนุ่มทำให้หัวใจเธอเต้นแรงแบบที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำได้มาก่อน
เธอทำได้แค่ดิ้นด้วยอาการหอบถี่ ปล่อยให้เขาจูบกลืนกินจนเกือบขาดอากาศหายใจ
“จูบไม่ได้เรื่อง”
เขาทำเป็นโมโหหลังจากผละออกมา
ทั้งที่ไม่อยากยอมรับเลยว่ามันทำให้เขาลืมตัวไปชั่วขณะ
เจ้าหล่อนทำเขาหน้ามืดมาสองครั้งแล้วไม่แปลกใจที่ พีรพลอาการหนักเหมือนหมาบ้าขนาดนั้น แต่เขาจะไม่มีทางหลวมตัวไปติดบ่วงเสน่ห์ที่เธอคอยหว่านใส่ผู้ชายหรอก
วันนี้ก็แค่ขอลองชิมนิดๆ หน่อยๆ อยากรู้นักว่าจะร้อนแรงลีลาเด็ดขนาดไหนเชียว
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น