คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 5 หลบยังไงก็เจอ 5-4
“ฉันจองคนเสื้อดำย่ะ
เขาสนใจฉันแน่” ริสาพูดอย่างมั่นใจพลางมองไปที่ชายหนุ่มที่หล่อแบบนิ่งๆ
ที่สุดในโต๊ะ ท่ายกขวดเหล้ากระดกดื่มช่างโดนใจเธอเหลือเกิน
อีกทั้งท่าทางเข้าถึงยากแต่มีเสน่ห์
กระดุมเสื้อเชิ้ตปลดลงมาจนเห็นแผงอกน่าเข้าไปลูบไล้ เพลย์บอยร้ายกาจน่าเข้าไปเล่นกับไฟ
ทำเอาริสาลืมแฟนตัวเองสนิท
“แหม! เล็งคนเดียวกับฉันได้ไง” ปัทมาพูดติดตลกทั้งที่รู้สึกอยากได้มากจนตัวสั่น
เธอจะไม่ยอมให้แม่พวกนี้ตัดหน้าชิงไปง่ายๆ หรอก เพราะเธอจำจิรายุทธได้ดีว่าเขาเป็นถึงประธานบริษัทพริ้นเซสพาราไดซ์
มีทั้งโรงแรมและบริษัท ชาติตระกูลดีงามอยู่ในแวดวงไฮโซ
ไม่ใช่เหมือนพวกรวยธรรมดางั้นๆ แต่หนี้สินล้นพ้นแบบพีรพล
ใครจะไปรู้ถ้าได้ลองทำความรู้จักแล้วสานต่อความสัมพันธ์จิรายุทธอาจจะชอบเธอขึ้นมาก็ได้
“เชอะ! งั้นฉันขอหนุ่มตี๋อีกคนก็ได้” ริสาเบ้ปากด้วยสีหน้าหมั่นไส้แบบไม่จริงจังนัก
แต่รู้ดีว่าความสวยตัวเองมีน้อยกว่าจึงยอมหยวนๆ ไป
“ท่าทางทำงานแล้ว
มีลูกมีเมียหรือยังก็ไม่รู้ ฉันขอผ่านอ่ะ” รัตนาพูดขึ้นมา
เพราะกลุ่มนั้นดูเหมือนคนวัยทำงานแล้วมากกว่า
ซึ่งไม่ใช่สเปกของเธอที่ต้องเป็นหนุ่มหล่อหน้าใสวัยรุ่นมหาวิทยาลัยเหมือนกัน
“ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาแย่งกับพวกฉัน”
มายาหัวเราะคิกคักด้วยความตื่นเต้น
ระหว่างที่เพื่อนทั้งโต๊ะเอาแต่สนทนาถึงผู้ชายในร้านโดยไม่ได้สนใจพลอยน้ำเพชรเท่าไร
เธอก็นั่งเป็นอากาศธาตุมานาน แอบอายแทนพวกริสากับมายาที่ดูพยายามให้ท่าจนเปิดเผย
แต่เธอคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านั่งเงียบ พอไม่มีอะไรทำก็เอามือถือขึ้นมากดเล่นไปเรื่อย
สักพักเด็กเสิร์ฟก็เดินยกเครื่องดื่มมาให้ แต่พอจะวางลงบนโต๊ะตรงหน้า
พลอยน้ำเพชรก็รีบยกมือปฏิเสธ
“ไม่ได้สั่งเพิ่มนะคะ”
“แต่โต๊ะนั้นเขาส่งมาให้นะครับ”
“น่าจะส่งมาผิดค่ะ”
“ยัยพลอยเอ๊ย! เซ่อซ่าอีกแล้ว เขาส่งมาให้เราก็รับไว้สิยะ”
รัตนาบ่นอุบหงุดหงิดกับความไม่ประสีประสาของเพื่อนสนิท
ที่ไม่รู้ว่านี่คือสัญญาณว่าพวกชายหนุ่มโต๊ะนั้นเขาสนใจกลุ่มเธอ
ก่อนจะรีบยื่นมือไปรับถาดเครื่องดื่มมาวางบนโต๊ะเสียเอง
แล้วหันไปยกมือโบกขอบคุณโต๊ะของชายหนุ่มรูปหล่อทั้งหลาย
พลอยน้ำเพชรหน้าหดเมื่อโดนเพื่อนว่า
พลางมองอย่างงุนงงไปยังโต๊ะที่เด็กเสิร์ฟชี้
มีชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งนั่งท่ามกลางแสงสลัวของร้านแต่ก็พอเห็นว่าเป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีวัยทำงาน
บนโต๊ะพวกเขามีอาหารแกล้มเหล้าวางอยู่
และขวดเครื่องดื่มราคาแพงมากมาย พวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนานออกรสเหมือนกับกลุ่มเธอ
แต่แล้วพลอยน้ำเพชรก็ต้องหน้าซีดลงทันที
เพราะมีผู้ชายคนเดียวที่เธอจำได้แม่น พอเพ่งมองชัดๆ ทำเอาหัวใจกระตุกวูบ
และชาตินี้ทั้งชาติเธอคงไม่มีทางลืมหน้าเขาลง หญิงสาวเบิกตากว้าง
นั่งอึ้งอยู่นานเกือบนาทีและคงจ้องมากไปหน่อยทำให้เขาหันมามองเช่นกัน ทั้งคู่สบตากันแล้วจิรายุทธก็เลิกคิ้วขึ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากที่ทำให้คนมองขวัญผวา
“กรี๊ด! พี่เสื้อดำหันมามองโต๊ะเราแล้ว”
ริสาหวีดเสียงแหลมเหมือนกับพวกคลั่งดารา
“เขายิ้มให้ฉัน”
มายาแทบจะแดดิ้นตายอยู่บนเก้าอี้
“ไปเต้นกันดีกว่า
ฉันว่าจะไปชวนหนุ่มๆ โต๊ะนั้นออกไปเต้น”
ปัทมาพูดขึ้น
หลังจากอ่านข้อความบางอย่างในมือถือเสร็จซึ่งเป็นพีรพลส่งมาบอกให้เริ่มทำตามแผน
คือกันท่าให้ทุกคนออกไปจากพลอยน้ำเพชร
เธอจึงรีบลุกขึ้นก่อนเก็บมือถือลงกระเป๋าตามเดิม
“ฝากโต๊ะด้วยนะพลอย
ช่วยดูกระเป๋าให้ด้วย” รัตนาบอก แล้วหันไปชวนเพื่อนอีกสองคนให้ลุกขึ้น
“ไปกันเถอะพวกแก ให้ยัยพลอยมันนั่งเฝ้าโต๊ะเนี่ยแหละ”
“อ้าว เดี๋ยวสิ
ไปกันหมดเลยเหรอ”
พลอยน้ำเพชรถามเสียงหลงพลางมองตามไปอย่างอึ้งงัน
แต่ก็ไม่กล้าจะเอ่ยห้ามปรามสักคำแม้จะกลัวที่ต้องอยู่คนเดียวที่โต๊ะ
แถมยังมีคนหน้าโหดโจทก์เก่านั่งจ้องมาเขม็งแบบนั้น
เธอได้แต่ภาวนาขอให้เขาลุกไปเต้นกับพวกเพื่อนๆ
+----------+
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น