ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

    ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 3 ผิดหวัง 3-2

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.05K
      31
      9 ส.ค. 61

    มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 
    และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย
    เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง
    ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร


    สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ




    E-book ทุกเว็บ

    MEB คลิก!!! Get it now

    ดอกโบตั๋นสีขาว
    “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...




    ookbee

    เมียเก็บพรหมจรรย์

    ดอกโบตั๋นสีขาว

    www.ookbee.com

    0 Ratings

    ซื้อเลย  




    play.google


    ebooks.in.th

    https://bit.ly/2M2flA4


    ไม่มีข้อความกำกับภาพอัตโนมัติ


    หลังจากพลอยน้ำเพชรเดินเข้ามาถึงห้องนอนของนวลตองแล้วปิดประตูลง นวลตองก็ถามขึ้นมา 

    วันนี้จะดูเรื่องอะไรกันดี แต่ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบ นวลตองก็เป็นคนเปิดโทรทัศน์เสร็จสรรพแล้วเลือกแผ่นดีวีดีมาเปิดดูเรื่องโปรด

    เอ่อ...พลอยขอตัวไปนอนก่อนนะคะพี่นวล วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายเลยพลอยน้ำเพชรวางของในมือลงนานแล้วก่อนบอกอย่างเกรงใจ เพราะรู้ว่านวลตองกลัวผีมากเลยชอบให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อน สาวใช้รุ่นพี่เล่าว่าตั้งแต่แม่บ้านกิ่งจันทร์ย้ายตามไปอยู่กับลูกสาวคนโตของคุณหญิงที่แต่งงานกับหลานชายของนางที่เชียงใหม่ หล่อนก็เหงามากไม่มีเพื่อนคุย

    อ้าวเหรอ เออๆ ตามใจไปพักผ่อนเถอะ เพราะวันนี้เหนื่อยกันมามากแล้ว

    ค่ะ วันนี้พลอยรู้สึกเพลียๆ ไม่ค่อยสบาย

    ดีแล้วที่ไม่ถูกใครทำอะไรมานวลตองพูดกลั้วหัวเราะพลางทำหน้าเหมือนเจออะไรน่าขนลุกขนพอง ก่อนพูดต่อตามประสาคนช่างคุยชอบนินทา

    แค่คู่ของคุณเจมส์พี่ยังแทบทนไม่ได้ เห็นทำอะไรกับแฟนแวบๆ ที่ใต้ต้นไม้น่ะ ดีนะที่คุณหญิงไม่มาเห็นว่าลูกชายสุดที่รักทำอะไรน่าบัดสีสิ่งที่ได้ยินทำเอาคนฟังนั่งนิ่งงันไปราวนาทีด้วยใบหน้าซีดเซียว และไม่ได้ขำไปด้วยกับนวลตอง พลอยน้ำเพชรรู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นวาบชั่วขณะจนกลายเป็นน้ำแข็ง หัวใจเหมือนหยุดเต้นแบบไร้ความรู้สึกราวกับคนไร้วิญญาณ พร้อมกับสมองที่เริ่มอื้ออึงจนไม่ได้ยินเสียงที่นวลตองเรียก

    พลอย! ยัยพลอย!”

    คะ?” เธอกะพริบตาสองสามทีก็เห็นว่านวลตองหยิบรีโมตหรี่เสียงโทรทัศน์ลง

    เรียกสามรอบแล้ว สงสัยจะง่วงจริงๆ นะเรา

    พะ...พี่นวลตองพูดถึงลูกชายคุณหญิงเหรอคะ แล้วคุณเจมส์นี่ใครคะเธอถามเสียงติดขัด พลางมองหน้านวลตองเหมือนเจอเรื่องน่าตกใจที่สุดในชีวิต แต่นวลตองเข้าใจว่าเพื่อนรุ่นน้องคงตกใจกับเรื่องพวกนี้จึงเตรียมเล่าต่ออย่างเมามันส์เต็มที่

    ความจริงพี่ก็ไม่อยากเล่าหรอกนะ อย่าไปพูดต่อล่ะ รู้แล้วเหยียบเอาไว้นวลตองกระซิบเสียงแผ่วอย่างลึกลับ ทั้งที่นั่งกันอยู่แค่สองคนในห้องที่เรือนหลังเล็กห่างจากตึกใหญ่พอสมควร

    เธอทำเป็นพูดไปอย่างนั้น ทั้งที่ชอบอกชอบใจที่มีคนรอฟังเรื่องของตัวเองที่แอบเห็นมา เรื่องนี้เก็บไว้คนเดียวคงอกแตกตาย จะเล่าให้ใครฟังได้นอกจากคนสนิทกันเองอย่างพลอยน้ำเพชร แถมอีกฝ่ายก็เป็นคนเฉยๆ ที่ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยคุย

    คืออย่างนี้...พี่ก็เดินเช็กความเรียบร้อยในงานอยู่ดีๆ ก่อนพลอยจะมาสักพัก เห็นไฟในครัวมันเปิดทิ้งไว้ก็เลยมาปิด แต่ไม่คิดเลยว่าจะเจอของดีนวลตองปิดปากหัวเราะ พลางตบเข่าอย่างอารมณ์ดี แทบไม่สนใจซีรีส์ที่กำลังเปิดอยู่

    “…”

    คุณเจมส์กับแฟนมาแอบพลอดรักกันตรงที่มืดๆ

    “…”

    แกเอ๊ย...รู้ไหมพี่ลองแกล้งเดินไปแถวนั้น โอ้โห! เห็นจูบกันใหญ่ แต่คุณหญิงดันโทร.มาตามซะก่อน เฮ้อ เลยอดดูต่อ ท้ายประโยคทำหน้าเสียดายมาก

    เขาคบคนนี้นานนะ คราวก่อนเป็นแหม่มฝรั่งผมทอง คบได้เดือนเดียวเอง เพราะคุณหญิงโวยวายใหญ่

    พี่นวลมีรูปคุณเจมส์ไหม

    พลอยน้ำเพชรถามด้วยน้ำเสียงแห้งผาก ไม่ได้สนใจเรื่องเล่านั้นมากเพราะวันนี้ก็ได้เห็นมาเองกับตา แต่ยังคงภาวนาว่าขอให้เขาอย่าเป็นผู้ชายใจร้ายคนนั้นเลย

    มีสิ มีทั้งรูปตอนโตแล้วก็ตอนเด็กด้วย

    นวลตองบอกอย่างภูมิใจเหมือนเจอเรื่องสนุก เพราะสมัยก่อนเคยแอบปลื้มจิรายุทธกับอชิระหลานของแม่บ้านกิ่งจันทร์ สองคนนี้อายุเท่ากันแต่ก็รูปหล่อกินกันไม่ลง เธอก็เลยแอบถ่ายรูปเก็บเอาไว้ดูเล่น

    ตอนพี่ยังสาวๆ สมัยพี่เป็นติ่งคุณเจมส์กับน้องดินนวลตองบอกพร้อมกับส่งรูปที่อัดไว้ในอัลบั้มให้ดูหลายใบ มีรูปของลูกชายคุณหญิงวราภาคนที่เธอไม่เคยเห็นหน้า กับพวกผู้ชายหล่อๆ อีกหลายคน น่าจะเป็นดาราต่างประเทศ  

    พลอยน้ำเพชรมองหารูปคนที่เธอต้องการ ตอนแรกไม่เจอจนเธอเกือบจะโล่งใจ แต่พอเปิดไปอัลบั้มสุดท้ายก็เหมือนกับโลกถล่มลงมาตรงหน้า เพราะเพิ่งผ่านมาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงจากเหตุการณ์ที่ทำเอาใจหายใจคว่ำ เธอไม่มีทางลืมหน้าเขาแน่

    ตอนแรกหญิงสาวช็อกแทบพูดไม่ออก แต่สิ่งที่ทำให้เธอแทบหมดเรี่ยวแรง ก็คือรูปของชายหนุ่มสมัยวัยรุ่นในชุดนักศึกษาที่ดูอายุตอนนั้นน่าจะราวยี่สิบต้นๆ แต่ทรงผมต่างกับปัจจุบันนี้

    ยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นตาเหมือนเธอเคยเห็นมาก่อน แล้วในที่สุดก็จำเขาได้พอเปิดดูไปอีกเรื่อยๆ ก็เป็นรูปเขาในชุดลำลองกับกลุ่มเพื่อน และยังมีชุดครุยรับปริญญาในมหาวิทยาลัยชื่อดังอีกด้วย

    คนนี้เหรอคะ คุณเจมส์

    อุ๊ย! เดาถูกด้วยอ่ะ เจอตัวมาแล้วใช่ไหมนวลตองถามด้วยความตื่นเต้น ดวงตาวาววับ ก่อนซักถามต่ออย่างหาพรรคพวก ว่าไหมพลอย ลูกชายคุณหญิงหล่อทุกคนเลย เสียดายเนอะไม่ค่อยจะอยู่บ้าน แถมมีแฟนกันหมดแล้ว โอ๊ยเซ็ง

    “…”

    อุ๊ย! แต่ยังเหลืออีกราย น้องคินไง ขอให้โสดให้พี่กรี๊ดไปนานๆ เถอะนวลตองเพ้อต่อถึงลูกชายคนสุดท้องของคุณหญิงวราภาที่แวะมางานวันเกิดของมารดาเพียงแค่ไม่กี่วัน และจะเดินทางกลับต่างประเทศพรุ่งนี้เช้าแล้ว 

    พลอยน้ำเพชรนั่งซึม ด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ถึงไม่ได้เสียน้ำตาเพราะเจ็บจนจุก แต่ในใจเธอนั้นรู้สึกรวดร้าวแทบขาดใจ เหมือนใครเอาค้อนมาทุบที่ศีรษะ แล้วควักหัวใจเธอออกมาขยี้ลงพื้น การที่ได้กลับมาเจอกับชายหนุ่มที่ตัวเองเคยแอบรักฝังใจตั้งแต่เด็กในสภาพแบบนี้ มันทำให้เธอเจ็บลึกไปทั้งทรวงอก เธอเพิ่งรู้ว่าความรู้สึกนี้มันยาวนานและฝังใจมานาน จนเมื่อได้มาพบกับเขาอีกครั้ง ทั้งที่เวลาที่เคยมีร่วมกันกับเขาก็เพียงแค่หนึ่งเดือนสั้นๆ แล้วเขาก็จากไป

    ในสายตาเธอเคยมองเขาเหมือนเทพบุตรมาตลอด เพราะวันที่แสนย่ำแย่จนประสบอุบัติเหตุหลังจากมารดาเสียชีวิตก็ได้เขาที่เป็นคนคอยปลอบโยน เหมือนแหล่งน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจที่แห้งผากของเธอให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

    การที่เธอประพฤติตัวดีและตั้งใจเรียนมาตลอด จนได้ทุนมาเรียนต่อไม่ใช่เพราะใครแต่เป็นเพราะเขา เธออยากให้เขาภูมิใจในวันที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง หรือบางทีชายหนุ่มคงไม่ได้ใส่ใจเธอตั้งแต่แรก มันคงเป็นคำหลอกลวงที่ใช้หลอกเด็ก เพราะหลังจากวันนั้นที่ให้คำสัญญา เขามาดูแลเธอเพียงแค่เดือนเดียวและก็หายเงียบไป

    แต่พอขึ้นมัธยมเธอยังเพียรพยายามส่งอีเมลเพื่อติดต่อกับเขาอีกครั้งตามนามบัตรที่ให้ไว้ ซึ่งเป็นเธอที่ส่งหาเขาฝ่ายเดียวมากกว่า เพราะเขาหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลก จนสุดท้ายอีเมลที่เธอส่งไปได้ถูกตีกลับมาเหมือนไม่มีใครใช้งานอีกแล้ว คงมีเพียงเธอที่พอโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ยังคงคิดถึงเขา และพยายามติดต่อหาเขาฝ่ายเดียวอย่างคนโง่เง่ามาตลอดหลายปี

    เธอคิดด้วยความเศร้าใจเจ็บร้าวไปทั้งอก ปวดร้าวกระบอกตาเพราะต้องทนฝืนข่มไว้ไม่ให้ตัวเองร้องไห้ พลางก้มมองรูปถ่ายของเขาอยู่นานสองนาน จนเหม่อลอยคิดย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีตที่มันคงเป็นเพียงแค่ความฝันที่ไม่อาจกลับคืนมา

    +----------+

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×