คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เด็กมันยั่ว part 2 จบตอน
“มิ้นท์โตแล้วกลับเองได้ค่ะ และต่อไปมิ้นท์จะขอไปไหนมาไหนเองบ้าง ไม่ต้องให้ปีเตอร์ไปรับส่งแล้ว” จัสมินบอกเสียงแข็งขึ้นอย่างลืมตัว เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อสักครู่นี้ เพราะเขาพยายามปิดบังเรื่องผู้หญิงคนนั้นกับเธอ ทำเหมือนกับมีความลับอะไรอยู่
“เป็นอะไรไป โกรธเหรอที่อาไม่ได้ไปรับ...วันนี้งานยุ่งมากจริงๆ”
แดเนียลถามเสียงนุ่ม พลางจับสังเกตหลานรักที่ดูเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง มือหนากอดประคองเอวคอดของคนบนตักไว้แน่นขึ้นกว่าเดิม เขาไม่ชอบเลยที่เธอหันหน้าหนีเขาแบบนี้
“มิ้นท์ไม่ได้โกรธ ปล่อยได้แล้วค่ะ”
เสียงหวานเริ่มสั่นเครือ เมื่อคางของคุณอาแนบลงมาตรงไหล่และลมหายใจร้อนผ่าวยังเป่ารดอยู่ตรงซอกคอ ทำเอาคนตัวเล็กอยากลุกหนีหายไปเสียเดี๋ยวนั้น เธอไม่ชอบเลยที่พักหลังเกิดความรู้สึกบางอย่างกับ คุณอาตัวเอง....ที่ใกล้เคียงกับคำว่าไม่ถูกต้อง
“จะไปไหนเล่าเพิ่งจะเจอกัน...นั่นขนมของอาหรือเปล่า”
คนตัวโตไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้เปลี่ยนเรื่อง
“อ๋อ...ใช่ค่ะ...มิ้นท์รีบกลับมาทำขนมเค้กมาให้อาแดน วันก่อนมีคลาสเรียนทำขนม มิ้นท์เลยลองทำเองแบบไม่ต้องมีคุณครูสอน”
จัสมินยิ้มหวาน พลางชี้นิ้วไปยังขนมเค้กฝีมือตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกตรงหน้า และลืมเรื่องขุ่นเคืองเขาแทบสนิทใจ เค้กทั้งปอนด์นั้นรูปร่างบิดเบี้ยวจนเกือบเละ เธอจึงต้องตัดออกมาในชิ้นที่ดูดีที่สุด
“คงไม่ได้ทำครัวอาเลอะเทอะหรือไหม้อีกครั้งนะ” ดวงตาคมพราวระยับ คิ้วเข้มตวัดเฉียงเลิกขึ้นอย่างล้อเลียน เพราะจำได้ว่าแม่หลานตัวน้อยเมื่อตอนวัยสิบสองเคยฝึกทำอาหารจนห้องครัวเขาไหม้มาแล้วครั้งหนึ่ง
“อาแดนอ่ะ...มิ้นท์ทำไหม้ไปครั้งเดียวเองนะคะ หลังจากนั้นเข้าครัวก็ไม่เคยทำไหม้อีกเลย” เธอทำหน้ามุ่ยด้วยความน้อยใจที่เขาจำได้แต่วีรกรรมในวัยเด็ก แล้วชอบเอามาล้ออยู่เรื่อย พอเธอลองเปลี่ยนแปลงตัวเอง เช่น แต่งหน้าทำผม หรือทาลิปสติกแบบสาวรุ่นเดียวกัน แต่แดเนียลดันบอกว่ามันตลกและหัวเราะขบขัน จนเธอต้องเขวี้ยงเครื่องสำอางทิ้งลงถังขยะ ไหนจะเสื้อผ้าเซ็กซี่แบบเพื่อนๆ เธอก็จะได้แค่มองเพราะเขาหาเสื้อผ้าเรียบร้อยดุจคุณครูฝ่ายปกครองทึนทึกมาให้ใส่แทน และบอกว่ามันเหมาะกับเธอมากกว่า จัสมินต้องยอมทำตามโดยไม่รู้จะโต้แย้งยังไงดี
“ไม่เห็นต้องทำอะไรให้วุ่นวายเลย อาไม่ชอบให้มิ้นท์เหนื่อย”
ชายหนุ่มพึมพำก่อนโฉบปลายจมูกลงไปที่แก้มป่องๆ อย่างอดใจไม่อยู่เหมือนที่ทำบ่อยครั้ง เขาไม่ต้องการให้เธอทำอะไรเพื่อเขาทั้งนั้น แค่มีจัสมินให้เห็นหน้ามันก็คือความสุขที่สุดแล้ว
“ลองชิมก่อนเถอะค่ะ” เด็กสาวเบี่ยงตัวหนีไปหยิบจานขนมเค้กมาถือเอาไว้ และพยายามควบคุมอาการผิดปกติในจิตใจ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงมาข้างแก้มหนักหน่วงหลายรอบ เธอจะรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟพาดผ่านไปตามร่างกาย ทั้งที่แดเนียลก็ทำแบบนี้มาตั้งหลายครั้งตั้งแต่เธอเป็นเด็ก
“ความจริงอาไม่ชอบขนมหวาน”
“โธ่...แต่มิ้นท์อุตส่าห์ทำมาให้” จัสมินบอกเสียงแผ่วหน้าเสียงลง จน แดเนียลต้องรีบปลอบโยน “โอ๋...ไม่เอาน่าเรื่องแค่นี้เอง อาลองชิมดูก็ได้เอ้า”
ชายหนุ่มกลั้นหัวเราะกับตัวเอง หยิบช้อนมาตักขนมเค้กเข้าปาก
หวานฉิบหาย!
“หนูมิ้นท์เผลอทำน้ำตาลหกหรือเปล่า”
เขาแกล้งถามแบบติดตลกแต่คนฟังทำหน้างุนงง
“เปล่านะคะ มิ้นท์ทำตามสูตรที่โรงเรียน...มันรสชาติแย่มากเหรอคะ?”
ท้ายประโยคถามด้วยความลุ้นสุดตัว เพราะยังเห็นเขาตักกินไม่หยุด...มันก็คงรสชาติใช้ได้มั้ง
“ถ้าไม่บอกว่าทำเอง อานึกว่าซื้อมาจากร้าน”
“จริงเหรออาแดน ไม่ได้โกหกมิ้นท์นะ!” สาวน้อยดีใจยิ้มกว้างอย่างน่ารัก ดวงตาพร่างพราวสดใสเป็นประกายดุจแสงตะวันยามเช้า ทำเอาคนมองหัวใจกระตุกเต้นผิดจังหวะจนอยากจะกินคนทำแทนขนม
“จริงสิคะหลานรัก” แดเนียลบอกเสียงอ่อนเสียงหวาน แลบริมฝีปากเลีย
ครีมไปทั่วขอบปาก สงสัยว่าขนมที่กินไปจะทำให้ความหวานในตัวเขาเพิ่มขึ้น ตั้งแต่เกิดมาเท่าที่จำความได้ตลอดอายุสามสิบห้าปี เขาไม่เคยพูดเอาใจใครหรือแกล้งยอใครขนาดนี้มาก่อน
“ต่อไปจะทำให้อาแดนชิมบ่อยๆ นะคะ มิ้นท์อยากเปิดร้านด้วยค่ะ”
จัสมินบอกด้วยความกระตือรือร้น เพราะเพื่อนรุ่นเดียวกันหลายคนต่างทำงานพิเศษกันหมดแล้ว มีแค่เธอที่คอยให้คุณอาเลี้ยง และไม่ได้หยิบจับอะไรเลยราวกับไข่ในหิน
“เอ่อ...เอาไว้เราค่อยคิดกันอีกทีนะ หน้าที่ของมิ้นท์ตอนนี้มีแค่เรียนหนังสือ” ชายหนุ่มบอกปัดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการอย่างไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะนอกจากฝีมือทำขนมที่ความจริงไม่ได้เรื่องสักนิดของหลานสาวจนร้านอาจจะเจ๊ง เขายังหวั่นเกรงพวกลูกค้าผู้ชาย ที่อาจจะมาเกาะแกะเธอในอนาคต
“ก็ได้ค่ะ” เธอบอกอย่างว่าง่ายก่อนหยิบช้อนมาตักขนมเค้กชิมบ้าง การที่เธอใช้ช้อนเดียวกับเขาตักขนมเข้าปากทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวใจเต้นรัว หน้าร้อนผ่าวแดงก่ำราวกับเด็กหนุ่มที่ไม่เคยเจอผู้หญิง
แดเนียลมองริมฝีปากจิ้มลิ้มที่มีครีมเค้กสีขาวติดอยู่ตรงขอบปากแล้วได้แต่กลืนน้ำลาย มันดูเย้ายวนจนเขาแทบจะทนไม่ไหว
“มิ้นท์ว่ามันหวานไปหน่อยนะคะ ทำไมอาแดนถึงบอกใช้ได้ สงสัยมิ้นท์ใส่น้ำตาลเยอะไปจริงๆ” จัสมินทำหน้างุนงงก่อนตักสตรอว์เบอร์รีที่มีอยู่ชิ้นเดียวเข้าปาก
“มากินของอาจนหมด ไหนบอกทำมาให้อา” ร่างสูงขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนหยิบจานที่ว่างเปล่าออกไปพ้นทาง ดาวงตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่วงหน้างดงามไม่วางตา “มาแย่งสตรอว์เบอร์รีอาอีก อุตส่าห์จะเก็บไว้กินทีหลัง”
“อ้าว....เห็นอาแดนไม่กินนี่คะ”
“อาต้องแย่งคืน” แดเนียลบอกด้วยเสียงแตกพร่า ก่อนเชยคางมนขึ้นมาประทับริมฝีปากลงไปกับสาวน้อยหน้าตาเฉย แล้วขบเม้มชิมครีมเค้กที่เลอะอยู่ตามขอบปาก เขาใช้เรียวลิ้นตวัดแย่งเอาสตรอว์เบอร์รีที่จัสมินเพิ่งจะกินและยังไม่ทันเคี้ยวออกมาจากปากเธอ
“อื้อ...อาแดน...”
“หวานเหลือเกิน อาชอบที่สุด” ชายหนุ่มบอกเสียงหอบเบาๆ หลังจากถอนจูบออก พลางยกปลายนิ้วสัมผัสไปตามกลีบปากบวมเจ่อของหลานสาว แม้อยากตักตวงเอาแต่ใจตัวเองมากกว่านี้ แต่จำต้องระงับอารมณ์เอาไว้แบบสุดกำลัง
จัสมินเบิกตาโตงุนงงกับวิธีแย่งขนมของเขา เพราะมันช่างเหมือนกับที่เขาจูบผู้หญิงคนนั้นเลย “ไหนบอกไม่ชอบของหวานไงคะ”
“ถ้าของหวานคือมิ้นท์...เอ๊ย...คือขนมของมิ้นท์ อายอมเป็นเบาหวานตาย”
+----------+
E-book พร้อมโหลดจ้า
http://www.ebooks.in.th/ebook/34122/%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81/
http://www.ookbee.com/
เปิดจองนิยายรวมเรื่องสั้น
ทาสเสน่หาคุณอาที่รัก - https://goo.gl/8eaB6i
ยั่วสวาทคุณอาที่รัก - https://goo.gl/YpVWSI
เมียรักยั่วสวาท - https://goo.gl/8i4iPr
วันนี้ - 29 ก.พ.59 : ราคา 339 บาท ส่งฟรี
- เมื่อได้หนังสือจากโรงพิมพ์...ส่งตามคิว ภายใน มี.ค.59
กด ADD แฟนเพจ
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆ ได้ทางแฟนเพจ
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยค่ะ ทาสสวาทคาสโนวาปล่อยโหลดมาแล้ว ราคา 99 บาท (ยังไม่มีหนังสือ)
http://my.dek-d.com/paeonia/writer/view.php?id=1426166
ความคิดเห็น