คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : ตอนที่ 15 ชดใช้ทุนส่วนตัว 15-1
ตอนที่ 15
ชดใช้ทุนส่วนตัว
ปัท : ที่แท้แกก็แอบคบกับพี่เจมส์อยู่เหรอพลอย
รัต : มาอ่อยให้ท่าให้ความหวังพี่พลทำไม
ปัท : พี่พลคงเสียใจมาก
รัต : แอบไปคบคนอื่นทุเรศ
ปัท : ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพลอยจะเป็นคนแบบนี้
รัต : ฉันก็ไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองจะแรดเงียบขนาดนี้
ปัท : ไม่รู้มาหลอกเงินพี่พลไปตั้งเท่าไร
พลอย : เข้าใจผิดกันไปหมดแล้วนะ
พลอยไม่ได้คบเขา
รัต : อย่ามาตอแหล
พลอย : ฟังพลอยอธิบายก่อนได้ไหม
ปัท : แกนั่งรถออกไปกับเขาทำไม
ฉันเห็นกับตา
พลอย : ขอโทษที่พลอยต้องออกมาก่อน
รัต :
ฉันไม่มีเพื่อนอย่างแกอีกต่อไป เราจบกัน!
พลอย : รัตใจเย็นก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน
พลอยน้ำเพชรอ่านไลน์กรุ๊ปด้วยความเศร้า
ที่เพื่อนพากันเข้าใจผิดกันหมด
และรัตนาคงโกรธมากถึงพิมพ์ด่าเข้ามาเป็นชุดจนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดส่ง
เธอถึงกับทนไม่ไหวจนกดปิดอินเทอร์เน็ตมือถือไปชั่วคราว
หญิงสาวถอนใจเฮือกพลางหันไปมองตัวต้นเหตุข้างๆ
ที่สร้างเรื่องให้เธอไม่เว้นวัน ไม่คิดเลยว่าตั้งแต่กลับมาเจอจิรายุทธ
เธอก็ต้องมีเรื่องคอยคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่ตลอดเวลา
เธอมองไปสักพักก่อนเผลอไล่สายตาไปตามสันกรามแกร่งอย่างไม่รู้ตัว แต่ไม่กี่วินาทีต่อมามุมปากหยักลึก
ก็ยกยิ้มขึ้นเหมือนขบขันอะไร
“จ้องหน้าฉันอย่างนั้น
เธอมีอะไรจะพูด” จิรายุทธปรายตามองเธอแวบเดียว
ก่อนหันไปมองทางข้างหน้าต่อ
แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้พลอยน้ำเพชรสะดุ้งหน้าแดงเรื่อเหมือนคนโดนจับผิดว่ากำลังแอบทำอะไรไม่ดีอยู่
เธอไม่อยากจะยอมรับกับตัวเองเลย ว่าหลงใหลมุมข้างของจิรายุทธเหลือเกิน
ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ทำบุญมาด้วยอะไร เพราะนอกจากใบหน้ามุมตรงจะดูสะกดใจ
แต่มุมข้างก็แสนกระชากหัวใจไม่แพ้กัน
“ป...เปล่าค่ะ....พลอยแค่สงสัยว่าพี่เจมส์มีอะไรหรือเปล่า”
เธอบอกเสียงติดขัด พลางยกมือจับปอยผมกลบเกลื่อนอาการขัดเขิน
โชคดีที่เขาขับรถอยู่ เพราะไม่อย่างนั้นคงเห็นว่ามันไม่แนบเนียนสักนิด
“แล้วเธอคิดว่าไงล่ะ”
“คิดอะไรคะ”
“รู้ไหมทำไมฉันต้องเสียเวลา
มาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้”
“พลอยจะไปรู้เหรอคะ
อยู่ดีๆ ก็มาถึงมหาวิทยาลัย ตอนนี้เพื่อนเลยโกรธพลอยกันใหญ่”
“ลองเดาดูสิ”
“เดาไม่ถูกหรอกค่ะ
แต่ถ้ามันไร้สาระมากพี่เจมส์จะมาทำไมคะ” พลอยน้ำเพชรมีสีหน้าหมองลง
พลางนั่งบีบมือเข้าหากันอย่างระงับอารมณ์
ได้แต่หวังว่าเสียงพูดเธอจะไม่แสดงความน้อยใจออกไปให้เขาได้ยิน
เธอเป็นคนที่เก็บซ่อนความรู้สึกไม่เก่ง ยิ่งถ้าเขาเข้ามาวอแวกับเธอมากขึ้น
มันก็ยิ่งทำให้อาการต่อต้านที่พยายามป้องกันตัวเองลดน้อยลงเรื่อยๆ
“ฉันต้องช่วยคุณแม่ดูแลพฤติกรรมเธอบ้างสิ”
“พฤติกรรมอะไรคะ”
เธอทำหน้างง
“ว่าแอบไปเที่ยวเล่นกับผู้ชายที่ไหนหรือเปล่า”
“พลอยไม่เคยลืมบุญคุณของคุณหญิงหรอกค่ะ
อย่างค่าเทอมพลอยก็ได้ทุน เพราะไม่อยากรบกวนท่าน” เธอรีบบอกด้วยความรู้สึกเดือดปุดอยู่ในใจ
เมื่อเขาพูดเหมือนเธอทำตัวเหลวไหลอยู่ตลอด
แต่จนวันนี้เธอคิดจนหัวแทบแตกก็นึกไม่ออก ว่าตัวเองไปทำอะไรไม่ดีให้เขาเคืองใจ
ถึงได้ตามจับผิดนักหนา
“คิดงั้นได้ก็ดี
เพราะบ้านฉันหมดเงินส่งเสียเธอไปตั้งเท่าไร”
จิรายุทธพูดไปเรื่อย
ทั้งที่รายจ่ายค่าอุปการะพลอยน้ำเพชรแทบไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของสมาชิกในบ้านสักคน
เพราะแค่ค่าเทอมไฮสคูลของเขาตอนไปอยู่ต่างประเทศ
ช่วงปิดเทอมภาคเรียนฤดูร้อนชั้นมัธยมปลาย หรือค่าเทอมปริญญาตรีภาคอินเตอร์
และปริญญาโทที่ต่างประเทศก็อาจเป็นเงินทั้งชีวิตของใครบางคน
“พลอยตั้งใจจะชดใช้คุณหญิงเสมอค่ะ
และปกติพลอยต้องทำงานชดใช้ทุนมหาวิทยาลัยเหมือนกัน จริงๆ
ตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลากลับบ้าน” หญิงสาวบอกเพื่อให้เขารู้ว่าเขานั่นแหละผิด
ที่มาบังคับให้เธอกลับก่อนทั้งยังมีงานต้องทำ
“อย่าลืมว่าเธอต้องชดใช้ทุนส่วนตัวของฉันเหมือนกันนะ”
“คะ?” เธอถามหน้าเหวอๆ พลางหันขวับไปมอง
เขาช่างมีเรื่องมาสร้างความประหลาดใจให้เธอได้ตลอดเวลา
“สี่แสนมันน้อยไปใช่ไหม
ถึงใช้เพลินจนลืมว่าได้มายังไง” เสียงห้าวแค่นถาม
ด้วยความเย้ยหยันนิดๆ ทำเอาพลอยน้ำเพชรเจ็บใจสั่นคลอนไปทั้งอก
เพราะระลึกได้ดีเสมอว่าเงินพวกนั้นเขาให้เธอเพราะอะไร
แต่จะพูดให้เขาเข้าใจยังไงว่าเธอไม่เคยแตะต้องมันแม้แต่บาทเดียว
“ค่าตัวเธอสูงเกินไปไหมกับการนอนกันเพียงคืนเดียว
แล้วเราจะจบกันงั้นเหรอ”
“พลอยไม่ได้ใช้เงินนั้นเลยนะคะ”
“เธอไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะทวงเงิน
เพราะฉันให้แล้วก็คือให้ไม่ต้องใช้คืน” เขาทำเสียงเยาะ
“แต่ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ
ฉันอาจจะให้อีกก็ได้”
“พลอยทำเช็คหายไปหมดเลย
คงมีคนเก็บได้แน่ๆ”
เธอน้ำท่วมปาก หมดปัญญาจะแก้ตัว
“หึ!…ทำหายเร็วเหลือเกินนะ ทั้งที่เธอเอาไปขึ้นเงินในวันเดียวกับที่ฉันให้”
เขายิ้มเยาะเมื่อเธอยังมีหน้ามาแก้ตัวโง่ๆ แบบเก่า
“ถ้าพี่เจมส์เชื่อแบบนั้น
พลอยก็คงไม่มีอะไรจะอธิบายอีกค่ะ” หญิงสาวทำหน้าบึ้งอย่างไม่ชอบใจกับสีหน้ายิ้มระรื่นของจิรายุทธ
เพราะเงินพวกนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับค่าตัวที่เขาใช้ฟาดหัวเธอ
และตอนนี้เขาคงคิดไปแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงหน้าเงินที่ทำเป็นเสแสร้ง
แต่ถ้าบอกความจริงทั้งหมดเรื่องมณี
มันก็อาจทำให้ชายหนุ่มโมโหจนไปเอาเรื่องมณี และคำขู่ของหล่อนที่จะบอกเรื่องของเธอกับ จิรายุทธให้คุณหญิงทราบ
ก็ทำให้พลอยน้ำเพชรกังวลใจอยู่ตลอด แต่เธอไม่เห็นหน้ามณีมาสักพักแล้ว จึงได้แต่หวังว่าเงินสี่แสนนั่นจะทำให้มณีเอาไปตั้งตัวทำมาหากินสุจริต
และจากบ้านหลังนี้ไปจริงๆ
“ก็ดี
เพราะถ้าเธอแต่งเรื่องต่อไป ฉันคงเบื่อความปลิ้นปล้อนของเธอเต็มทน”
พลอยน้ำเพชรฟังแล้วก็ได้แต่นั่งซึม
ปล่อยให้จิรายุทธเข้าใจผิดเธอแบบนั้นโดยไม่ได้พยายามโต้แย้งอะไรอีก เพราะป่วยการที่จะโต้แย้งกับเขา
แต่น่าแปลกที่เธอเริ่มเคยชินกับเขามากขึ้น
และไม่กลัวการเข้าใกล้จิรายุทธเหมือนช่วงแรก
ว่าชายหนุ่มจะพาไปทำอันตรายถึงไหนต่อไหน
+----------+
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น