ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

    ลำดับตอนที่ #56 : ตอนที่ 14 ตามรังควาน 14-1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.74K
      28
      1 พ.ย. 61




    ตอนที่ 14

    ตามรังควาน

     

          พลอย!” จิรายุทธเรียกด้วยความตกใจ พลางประคองร่างบอบบางให้นอนราบลงไปกับพื้น ก่อนเขย่าแขนเธอเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายนิ่งเฉยไม่ได้สติเขาก็เริ่มเครียด เมื่อกี้เขาใจหายวาบเพราะเกือบจะรับร่างที่หมดสติของเธอเอาไว้แทบไม่ทัน

    ชายหนุ่มรีบปลดกระดุมเสื้อเธอออกสองเม็ดเพื่อเตรียมปฐมพยาบาลขั้นต้น แล้วเพียงแค่เห็นผิวขาวๆ เขาก็เริ่มหายใจติดขัดจนแทบจะเป็นลมไปอีกคน แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องไร้สาระ เพราะเขาต้องเรียกสติพลอยน้ำเพชรให้ฟื้นขึ้นมาก่อน

    มือใหญ่กดปั๊มหัวใจตรงหน้าอกข้างซ้ายของหญิงสาวอยู่หลายที แล้วก้มหน้าลงไปประกบปากอย่างแนบสนิทกับคนที่กำลังนอนหมดสติไม่รู้สึกตัวเพื่อถ่ายเทออกซิเจนเข้าสู่ปอด เขาทำแบบนี้อยู่สักพัก โดยไม่รู้ว่าทั้งมารดาและนวลตองเดินเข้ามาในห้องอาหารแล้ว ทั้งคู่เห็นแวบแรกก็ตกใจไปตามกัน คุณหญิงวราภาเกือบจะทำชามข้าวต้มร้อนๆ ในมือหล่น แต่ยังดีที่นวลตองรีบมารับนำไปวางไว้ที่โต๊ะ

    พลอยน้ำเพชรเริ่มกลับมาหายใจเป็นปกติและรู้สึกตัว ก่อนนาทีต่อมาจะเห็นว่ามีใครบางคน กำลังก้มลงมาประกบปากกับเธออยู่พร้อมทั้งมือที่กดแนบอยู่ตรงเนินอกของตัวเอง เจ้าตัวใจหายวูบด้วยความตกใจ เมื่อกะพริบตาสองสามทีก็เห็นว่าเป็นจิรายุทธ แล้วพอเขาเห็นว่าหญิงสาวฟื้นเขาก็รีบประคองเธอให้ลุกขึ้นนั่ง

    เป็นไงมั่ง

    พลอยน้ำเพชรไม่ได้ตอบคำถามเขา เพราะเมื่อสติกลับคืนมาเกือบเต็มร้อยก็พบว่ากระดุมเสื้อนักศึกษาถูกปลดออกมาจนเห็นบราเซียร์ ทำเอาเธอกรีดร้องในลำคอเกือบจะหวีดแหลมด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะกล้าบ้าบิ่นทำเรื่องแบบนี้ตรงกลางบ้านทั้งที่อาจมีคนมาพบเห็น

    เพียะ!

    มือบางตวัดตบใบหน้าคร้ามคมเต็มแรงในเสี้ยวนาทีต่อมา ก่อนใช้สองมือผลักร่างใหญ่ออกห่างด้วยความตื่นกลัว เธอมองเขาด้วยสีหน้าตระหนกก่อนรีบลุกขึ้นพรวดพราดด้วยความเร็ว ทำให้มีอาการมึนศีรษะเล็กน้อยจึงต้องใช้มือจับเก้าอี้เพื่อพยุงตัวเองเอาไว้

    ทำอะไรพลอย!”

    เธอมาตบฉันทำไม!” ชายหนุ่มมองด้วยสีหน้าบึ้งตึง โมโหที่อุตส่าห์ช่วยแต่กลับได้รับผลตอบแทนแบบนี้

    คนฉวยโอกาส

    เมื่อกี้เธอเป็นลม ฉันอุตส่าห์ช่วยนะ

    จิรายุทธสบถด้วยความเดือดดาล พลางยกมือใหญ่มากุมแก้มตัวเองเอาไว้ เพราะรอบนี้เจ้าหล่อนตบเต็มแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จนแก้มสากด้วยไรหนวดขึ้นรอยแดงห้านิ้วชัดเจน ทั้งที่ป่วยอยู่แท้ๆ แต่ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน

    โกหก

    ไม่เชื่อก็ตามใจ

    พลอยไม่เคยเชื่อคนที่ทำร้ายพลอยอยู่แล้ว

    ถ้าฉันไม่ช่วยให้ฟื้น เธอคงไม่มีโอกาสลุกขึ้นมาตบหน้าฉันหรอก

    แน่ใจเหรอคะว่าอยากช่วยจริงๆ

    เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับลูกชายฉันหา!”

    เสียงทรงอำนาจของผู้สูงวัยดังขึ้นด้วยความโกรธจัด ทำเอาแต่ละคนตกใจไม่แพ้กัน พลอยน้ำเพชรพูดไม่ออก หัวใจแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเพราะไม่คิดว่าคุณหญิงวราภาจะเข้ามาเห็นเหตุการณ์ด้วย เธอทั้งกังวลทั้งกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธ และรู้ถึงความสัมพันธ์แปลกๆ ของเธอกับลูกชายของตน

    คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไรครับจิรายุทธทำหน้าเหวอไปอีกคน เพราะก่อนหน้านี้เขามัวแต่สนใจหญิงสาวอยู่คนเดียว จนแทบไม่ได้รับรู้ว่ามีบุคคลอื่นเข้ามา

    ขอโทษตาเจมส์เดี๋ยวนี้ เธอกล้าดียังไงไปตบหน้าเขา!” วราภาตวาดเสียงห้วนจัดด้วยความขัดใจ เมื่อหญิงสาวในอุปการะเอาแต่ยืนหน้าตาตื่นไม่ยอมทำตามคำสั่งของตน เธอเป็นเจ้านายและประมุขของบ้าน พอเห็นคนมาทำร้ายลูกชายสุดที่รักทำเอาความโกรธยิ่งพลุ่งพล่านรุนแรง เธอเลี้ยงเขามาเองกับมือแทบไม่เคยตีแม้แต่ปลายเล็บ เพราะส่วนใหญ่คนที่ทำโทษลูกชายจะเป็นเจ้าสัวนพพลมากกว่า

    ใจเย็นก่อนนะครับคุณแม่

    ชายหนุ่มพยายามเอ่ยปรามเมื่อเห็นสีหน้าของมารดา เพราะเขารู้นิสัยของแม่ตัวเองดี ว่าเรื่องคนในครอบครัวนั้นเป็นเรื่องใหญ่มาก ขนาดว่าคนนอกก็ห้ามมาแตะต้องเด็ดขาดไม่อย่างนั้นเป็นเรื่อง

    พลอยขอโทษค่ะ พลอยเข้าใจผิดไปเอง

    เธอควรรู้ไว้นะพลอย ฉันอุปการะเธอเพราะสงสารที่กำพร้าแต่ไม่ได้รับเป็นลูกสาว คุณหญิงวราภาพูดเสียงแข็งท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม คนถูกต่อว่าชะงักด้วยความตกใจ ขนาดว่านวลตองยังไม่กล้าเข้าไปกอดปลอบพลอยน้ำเพชรที่ยืนทำหน้าเศร้าตาแดงราวกับจะร้องไห้

    จิรายุทธถอนใจเฮือก พลางมองอย่างหงุดหงิดไม่แพ้กันที่เห็นเธอทำหน้าตาแบบนั้นอีกแล้ว เขากำลังจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง เมื่อเรื่องมันดูจะบานปลาย แต่เสียงเข้มงวดของมารดาก็ดังแทรกมาเสียก่อน

    ฉันรับเธอมาอยู่ที่นี่ก็เพราะจะให้ทำงาน แต่ดูวันนี้สิเธอก่อเรื่องอะไรบ้าง

    คนสูงวัยดุด้วยความโมโห

    พลอยกราบขอโทษคุณหญิงกับคุณเจมส์

    เธอทำอาหารรสชาติแย่ๆ ให้ลูกฉันกิน แล้วยังมาตบหน้าเขาทั้งที่มีบุญคุณช่วยเหลือเธอไว้!”

    ขอโทษค่ะ พลอยผิดเองพลอยน้ำเพชรพูดเสียงเครือด้วยสีหน้าเศร้าสลด พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพนมมือไหว้ด้วยท่าทางสั่นเล็กน้อย คำพูดของวราภาวันนี้ทำให้เธอร้าวรานไปทั้งหัวใจ เพราะในสายตาเธอมองอีกฝ่ายเหมือนแม่คนที่สองมาตลอด

     

     มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 

    และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย
    เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง
    ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

     


    สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ



    E-book ทุกเว็บ

    MEB คลิก!!! Get it now

    ดอกโบตั๋นสีขาว
    “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...




    ookbee




    ไม่มีข้อความกำกับภาพอัตโนมัติ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×