นิยาย เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์] > ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 10 ทบทวนความจำ 10-1 : Dek-D.com

เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 10 ทบทวนความจำ 10-1

เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
4.01K

18

12 ก.ย. 61

ตอนที่ 10

ทบทวนความจำ

จิรายุทธหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ที่ต้องการตามที่เคยบันทึกเอาไว้ก่อนหยิบหูฟังบลูทูธมาเสียบ ขณะที่ปลายเท้ายังเหยียบคันเร่งรถยนต์กว่าร้อยยี่สิบกิโลเมตรบนทางด่วนราวกับพายุเพื่อจะไปให้ถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด ขณะที่ในสมองยังกังวลกับข้อความที่นวลตองส่งมาให้ก่อนหน้านี้

‘นวลมารายงานค่ะ....หลังจากไปเที่ยวกับเพื่อน ยัยพลอยก็ป่วยหนักมาหลายวันแล้ว นวลจะพาไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอม แต่นวลนั่งยันนอนยันเลยว่าเด็กคนนี้พฤติกรรมดี ไม่คิดขโมยของแน่นอนค่ะ’

“สวัสดีค่ะ พลอยพูดค่ะ” เสียงหวานเอ่ยทักอย่างเรียบร้อย

“ฉันเองนะ เดี๋ยวจะไปหา คืนนี้รอเปิดประตูห้องไว้ด้วย” ชายหนุ่มสั่งเสียงเรียบ ทำเอาคนปลายสายตกใจจนหน้าซีดเผือด ก่อนถามออกมาด้วยความตื่นตระหนก

“นั่นใครพูดสายอยู่คะ คุณเป็นใคร”

“ผัวคนล่าสุดของเธอไง จำไม่ได้เหรอ”

“พี่เจมส์” เสียงหวานเอ่ยแผ่วหวิวด้วยความอึ้งมากกว่าเดิมที่เขาโทร.เข้าเบอร์มือถือส่วนตัวของเธอ

“ถ้าฉันคือคนล่าสุด แสดงว่าหลังจากคืนนั้นเธอก็ยังไม่ได้ไปมั่วที่ไหนใช่ไหม”

จิรายุทธเอ่ยเสียงหยัน พลางกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ทำเอาคนฟังจุกไปทั้งทรวงอกด้วยความรวดร้าวที่ต้องมาทนฟังคำเหยียดหยามจากเขาอีก หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันอย่างอัดอั้น

“รู้เบอร์พลอยได้ยังไง ต้องการอะไรอีกคะ”

“ฉันมีเบอร์คนใช้ที่บ้านทุกคนแหละ”

“แค่นี้นะคะ”

“เดี๋ยว ฉันขับรถอยู่กำลังจะเข้าไป” เขารีบรั้งเอาไว้ก่อนที่เธอจะวางสาย

“พลอยขอร้องค่ะ ตอนนี้พลอยไม่สบาย ถ้าจะมาแกล้งรังควานกันอีกพอเถอะค่ะ” พลอยน้ำเพชรอ้อนวอนเสียงเครือทำให้ชายหนุ่มที่ฟังอยู่ชะงักไปเล็กน้อย เสียงอู้อี้ของเธอทำให้เขาไม่แน่ใจว่าร้องไห้หรือเปล่า มันเกิดบางอย่างวูบผ่านเข้ามาในความรู้สึกเขา จนตัวเองเกือบจะเผลอหลุดปากถามอาการป่วยเธอออกไป ก่อนจิรายุทธจะรีบปัดความคิดบ้าบอนั้นทิ้ง

“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย ถึงล็อกประตูฉันก็เข้าไปได้เพราะมีกุญแจ!” เสียงห้าวคำรามด้วยโทสะ ก่อนกดตัดสายทิ้งแล้วกลับมาตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป เขาไม่ควรใส่ใจกับผู้หญิงจอมมารยาแบบนั้น ตอนนี้เจ้าหล่อนคงป่วยถึงได้ไม่มีแรงออกไประริกระรี้กับผู้ชายนอกบ้าน ถ้าหายดีเมื่อไรก็คงกลับไปทำตัวแพศยาใจแตกเหมือนเดิม

+----------+

พลอยน้ำเพชรนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูกนอนที่พื้นพลางเหลือบมองนาฬิกาที่ชี้เวลาสามทุ่มด้วยความหวาดหวั่น ตั้งแต่จิรายุทธโทร.เข้ามาเธอก็ไม่กล้าทำอะไรอีกเลย แม้แต่จะหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านก็ไม่มีสมาธิเพียงพอ สายตาเอาแต่มองประตูห้องคล้ายนับเวลาถอยหลังรอพญามารโผล่มาจากขุมนรกอย่างไรอย่างนั้น

หากเจอหน้ากันเธอจะสู้หน้าเขาอย่างไร เพราะตัวเองยังไม่เคยลืมเหตุการณ์วาบหวามน่าอายบนรถ มันยังคงตามมาหลอกหลอนทุกคืน เธอคิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะมาทำอะไรอีก เพราะวันนี้เธอก็ป่วยจนแทบไม่มีแรงสู้รบตบมือกับเขา

ก๊อก! ก๊อก!

ก๊อก! ก๊อก!!

ก๊อก! ก๊อก!!!!

เสียงเคาะประตูหลายครั้งและแรงขึ้นเรื่อยๆ จนพลอยน้ำเพชรต้องรีบลุกขึ้นไปเปิดด้วยความทนไม่ไหว เพราะกลัวคนใช้รายอื่นจะโผล่กันมามุงตรงห้องเธอว่าเกิดอะไรขึ้น มือบางหมุนลูกบิดเพียงนิดเดียวคนข้างนอกก็เปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนปิดสนิทพร้อมล็อกกลอนเองเสร็จสรรพ เขาหันมาจ้องหน้าเธอด้วยความโมโหที่ปล่อยให้เขายืนรออยู่หลายนาที

“ทำอะไรอยู่ มัวชักช้าอืดอาดอยู่ได้!”

จิรายุทธตวาดลั่นจนเสียงนั้นสะท้อนกลับมาทั่วห้อง ดวงตาคมแข็งกร้าวพลางมองคนที่กำลังยืนนิ่งเงียบในชุดนอนลายตุ๊กตาหมีด้วยท่าทางหงอๆ เธอไม่ตอบแต่ทำหน้าเหมือนกลัวผี ทำให้คนมองเผลอยิ้มเยาะ ไม่รู้เจ้าหล่อนจะทำเป็นแกล้งกลัวอะไรเขานักหนา ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรงๆ ก่อนโยนถุงบางอย่างไปบนพื้นด้วยความหงุดหงิด

“ของเธอ” เสียงห้าวบอกราบเรียบโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำให้เธอต้องก้มลงไปหยิบถุงพลาสติกสีขาวขนาดเล็กขึ้นมาดูเอง ก็พบว่าเป็นถุงยาจากร้านขายยา ข้างในมียาสามัญประจำบ้านสารพัดชนิด ไม่ว่าจะยาแก้หวัด ยาแก้ไข้ ยาแก้ปวดท้อง ยาแก้เจ็บคอ ยาแก้ปวดหัว หรือแม้แต่ยาทำแผลและวิตามินเกลือแร่

“ให้พลอยทำไมคะ”

พลอยน้ำเพชรถามด้วยอาการใจเต้นแรง เพียงแค่มองสบกับแววตาคมกริบน่าเกรงขามคู่นั้นสมองเธอก็มึนไปชั่วขณะ เธอเผลอมองหน้าเขาด้วยอาการเหม่อลอย ถึงจะแอบกลัวเขาแค่ไหนแต่ความหลงใหลในตัวเขาก็ยากเกินกว่าที่หญิงสาวจะควบคุม

เมื่อก่อนเขายังเป็นเพียงชายหนุ่มนักศึกษาที่ดูอ่อนเยาว์กว่า แต่บัดนี้จิรายุทธเป็นชายหนุ่มวัยทำงานเต็มตัว เธอมองไล่ตามรายละเอียดบนใบหน้าหล่อเหลาที่มีปอยผมระลงมาตรงหน้าผาก เรื่อยมาจนถึงจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักลึกสีแดงสดดูสุขภาพดีกับไรหนวดจางๆ ตามคาง ก็พลันหน้าแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เพราะคิดไปถึงตอนที่จูบกับเขา

“ฉันรู้ว่าตัวเองหล่อ ไม่ต้องจ้องจนเคลิ้มออกนอกหน้าก็ได้”

จิรายุทธหลุดยิ้มหยันมุมปากด้วยความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ตัวเองมีอิทธิพลต่อหญิงสาว ถึงเจ้าหล่อนจะเล่นบทสาวน้อยไร้เดียงสาแต่มันคงปิดไม่มิดกับความอยากได้ผู้ชายร่ำรวยจนตัวสั่น และเขามั่นใจมากว่าตัวเองมีครบยิ่งกว่าพีรพล ตอนนี้เขาอยากได้พลอยน้ำเพชร ยังไงเธอก็ต้องเป็นของเขา

“คนหลงตัวเอง พลอยแค่สงสัยว่าพี่เจมส์มาทำไม” เธอบอกเสียงอุบอิบหน้าแดงกว่าเดิมที่โดนจับได้ แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ และไม่รู้เขาจะยอมเชื่อไหม

“ไม่รู้เธอป่วยเป็นอะไร ลองอ่านฉลากยาเองแล้วกัน” เขาบอกด้วยท่าทางปกติทุกประการ ใบหน้าหล่อเหลาดูนิ่งเฉยไม่ได้แสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยสักนิดเดียว หากแต่คำพูดนั้นทำให้พลอยน้ำเพชรใจเต้นโครมครามอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

ดวงตากลมโตมองเขาอย่างหวั่นไหว มันอาจไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของความอ่อนโยนที่เคยได้รับจากเขาในวัยเด็ก แต่มันทำให้เธอเชื่อว่าเขายังพอมีด้านดีๆ อยู่บ้าง

เธอนึกอยากรู้นักว่าอะไรที่ทำให้พี่ชายใจดีของเธอเปลี่ยนไปกลายเป็นคนเย็นชาโหดร้ายขนาดนี้ ใจหนึ่งหญิงสาวนึกอยากช่วยดึงตัวตนด้านอบอุ่นของเขาออกมาอีกครั้ง เพราะเชื่อเหลือเกินว่าเนื้อแท้ของเขาไม่ใช่คนเลวร้ายแบบนี้

มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน

และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย

เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง

ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ

E-book ทุกเว็บ

MEB คลิก!!! Get it now