คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 1 รักลวง 1-5
มาอัปแล้ว่ะ ฝาิามเรื่อใหม่้วยนะะ
ิามแฟนเพะไ้ไม่พลา่าวสารารอัปนิยาย
สั่ื้อหนัสือทำมือเรื่อ่าๆ ทัแทเพ่ะ
“เี๋ยว่ะ! ุนนท์”
เนรอัปสรพู้วยน้ำเสียใ
เมื่อเาผละูบออมาแล้วอุ้มัวเธอลอยหวือ ่อนะเินุ่มๆ
้วยวามเร็วไปทาบันไึ้นห้อนอนั้นสอแบบไม่พูพร่ำทำเพลหรือถามสัำ
“ืนนี้อยู่ับันนะ”
เาทอเสียอ่อนหวานเป็นพิเศษพลาเหลือบามอนในอ้อมแน
ะที่เท้า็้าวึ้นบันไรไปยัห้อนอน
“แ่ว่า...”
เธอพูยัไม่ทันบ็าเหลือใ
เมื่อเห็น ‘สมิ’ แม่บ้านอเาึ่อายุมาว่าเธอเือบสอรอบ
ำลัเินสวนลมาพร้อมะร้าผ้าาห้อนอนเา แถมหล่อนยัเินลับไปเปิประูห้อออว้า
เพื่ออำนวยวามสะวให้เ้านายที่ำลัอุ้มเธออยู่เ็มมือ
อีฝ่ายไม่ไ้มอมาทาเธอแม้แ่น้อยแม้ะเยพูุยันบ่อยเวลาเธอื้อนมมาฝาและมา่วยทำับ้าว
แ่วันนี้หล่อนลับ้มหน้า้มาลบันไเพื่อไปทำานอัวเอเหมือนเป็นเรื่อปิ ผิับเนรอัปสรที่อับอายนอยามุินหนีไปารนั้น
“ไม่มีใรปามา ไม่เป็น่าวหรอ
สบายใไ้” เาหัวเราะในลำออย่าไม่ใส่ใับท่าทาลุลี้ลุลนอเธอ
และยัไม่ยอมหยุเินนเ้ามาถึในห้อ ่อนะรไปวาร่าอรรบนเียิไ์
ายหนุ่มเลิสนใอนา้าหน้าแล้วเลือัว่วเวลาที่อยู่ับเธอให้มาที่สุ
วามวาววับมอเรือนร่าเย้ายวนบนเีย ั้แ่ใบหน้าสวยเรื่อยมาถึลำอาวผ่อ
ระุมเสื้อที่ถูปลนเห็นเนินอส่ผลให้เลืออเาเือพล่าน
ปิเสธไม่ไ้ว่าเ้าหล่อนสวยามน่าปรารถนา แม้ะอยู่ในสภาพาแาลมทำานอย่าหนัมาทั้วัน็าม
เธอทำให้เาลั่นแทบทนไม่ไหวและไม่ิุรั้อารม์ัวเออีแล้วอนนี้
“ไม่ใ่อย่านั้น่ะ แ่เนร…”
เนรอัปสรบอเสียอึอั
แ้มแปลั่เมื่อเห็นเาถอเสื้อยืที่สวมอยู่ออทาศีรษะแล้วโยนทิ้ไปไล
าม้วยาเนเหลือเพียบ๊อเอร์ทำเอาเธอใหายวาบ
ทั้ที่ั้ใะมาุยมาบ่นเาให้รู้สึัวบ้าว่าัวเอไปสร้าปัหาให้เธอ
แ่ทำไมลับลายเป็นอย่านี้ไปไ้
สิ่สำัือ่วนี้่อน้าอันรายมาหาพลาไปมีเพศสัมพันธ์
เพราะเธอ้อูแลรูปร่าึไม่ไ้ินยาุมให้รามเวลา แม้ทุรั้ายหนุ่มะป้อันอย่าี
แ่เธอ็ไม่้อารเอาอนามาเสี่ยนมีปัหาเรื่อาน
“วันนี้ไม่ไ้่ะ
เนรเพลียนิหน่อยอยามาุย้วยเยๆ อุ๊ย!”
เธอพยายามบอ้วยวามใ
่อนะสะุ้เมื่อายหนุ่มยับึ้นมาบนเีย้วยวามรวเร็วเพียเสี้ยววินาที
นิที่ว่าไม่มีเวลาให้เธอไ้ั้ัว
านั้นึผลัร่าบาลนอนไปพร้อมยับายึ้นมาทาบทับเธอ
นร่าทัู้่แนบสนิทแทบไม่เหลือ่อว่า
“ันิถึเธอ
อีหน่อยเรา็ไม่่อยไ้เอันแล้ว นะรับนี”
เสียห้าวเอ่ยเว้าวอนแบบที่ไม่่อยไ้ทำนั
วาู่มมอเธออย่าร้ออแบบที่ทำให้นโนมอพ่ายแพ้โยไม่อาหัห้ามใไ้อี
ใบหน้าเาอยู่ห่าเพียืบเียว
สายา้อมอเหมือนรออยำอบเพราะเาไม่เยบัับหรือหัหา่มเหิใเธอสัรั้ับเรื่อแบบนี้
หิสาวพยายามยับริมฝีปาเพียนิเียวเพื่อให้ัวเอพูำว่า
‘ไม่ไ้’ แ่สมอเหมือนถูทำลายล้วยวามอ่อนไหวและวามรัมหาศาลที่มี่อเาไปหมแล้ว
ร่าายำยำบเบียลมาอย่าหนัหน่ว้วยวามใ
พร้อมมือให่ร้อนผ่าวเริ่มลูบไล้ามผิวายยิ่ทำให้หิสาวอ่อนปวเปียเหมือนี้ผึ้ลนไฟ
“เื่อใัน
สัาว่าืนนี้ะไม่เอาแ่ใ”
ีวานนท์พู ่อนโน้มลไปประบริมฝีปาไ้รูป้วยวามั้ใให้เธอเียบและเลิห้ามเาสัที
เาเริ่มเ้ารอบรอเธออย่านุ่มนวลโย่อยๆ
ปลุเร้าเรือนายสาว้วยวามเี่ยวา
และล่อลวเธอ้วยั้นเิเหนือว่านไ้ยินเสียหวานร้อออมาทีละนิ
แล้วึเพิ่มารรุรานแสนร้อนแรในนาที่อมา
ทั้ปลายลิ้นและฝ่ามืออเา
สัมผัสเธอแบบที่ทำให้นถูโมีแทบทนไม่ไหว
เาื่ม่ำวามหอมหวานวนลั่ไล้อเธอ้วยวามปรารถนาแบบไม่รู้อิ่ม
แม้แ่ัวเาเอ็ยัไม่รู้
ว่าหาถึวันนั้นะทนหยุโหยหาและ้อารในัวเนรอัปสรไ้ไหม
เาิว่าทำไ้ยาเย็นนั
หาเมื่อแผนสำเร็แล้วะลบทุอย่าทิ้เหมือนไม่เยเิึ้น ับ
นที่บเป็นแฟนมาเือบสอปี
และมีวามทรำ้วยันแทบนับไม่ถ้วน เพราะเาำมันไ้ึ้นใั้แ่
รั้แรที่เยุเ่ามอบอุหลาบอวามรัาเธอ
ทุรอยูบหรือสัมผัสอร่าายบอบบาในอ้อมออเายามอยู่บนเีย
ทั้สายาอ่อนหวานรัใร่ที่มอมาหาเาอย่าหลใหล
หรือหัวใเ้นระรัวยามใล้ิัน ที่นับวันเริ่มมีอานุภาพรุนแร
หลายรั้เหมือนมีบาอย่าระทบหัวใอย่าแรนเาเริ่มสับสนับทาเลือในอนนี้
แ่ีวานนท์้อัใทิ้ไป เพราะเธอเป็นเพียแ่หมาในเมแ้นเพื่อทำให้ใรบานไ้รับรู้ถึวามเ็บปวนระอัเลือายเท่านั้น
เาอยย้ำับัวเอว่าะไม่มีวันรัเธอ
พยายามบอัวเอว่าเาทำสิ่ที่ถู้อที่สุแล้ว
ทุสิ่ทุอย่านี้็เพื่อสมาิรอบรัวบานที่าไป
++++++++++
E-book พร้อมโหล
ราาเบาๆ 135 บาท
ความคิดเห็น