เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 2 เอาคืน 2-2

มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 

และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย

เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง

ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ

E-book ทุกเว็บ

MEB คลิก!!! Get it now

เมียเก็บพรหมจรรย์ ดอกโบตั๋นสีขาว www.mebmarket.com “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...

ookbee

เมียเก็บพรหมจรรย์

ดอกโบตั๋นสีขาว

www.ookbee.com

0 Ratings

ซื้อเลย  

play.google

https://bit.ly/2ADSTZM

ebooks.in.th

https://bit.ly/2M2flA4

“เฮ้อ” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรงๆ พลางทำหน้าครุ่นคิดคล้ายรำคาญ “วันนี้ฝากไว้ก่อนเถอะฉันรีบ” เขาบอกเสียงแข็ง พลางเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงตามเดิมก่อนยกนิ้วชี้หน้าเธอ “เจอกันอีกคราวหน้าฉันค่อยคิดบัญชี!”

คำพูดตอกย้ำทำเอาคนฟังใจหายวาบ เพราะตั้งแต่เกิดมาพลอยน้ำเพชรยังไม่เคยมีเรื่องกับใครมาก่อน เป็นเพราะความใจดีอยากช่วยคนอื่นแท้ๆ ทำให้เข้าใจผิดเขา

        เธอเสียใจที่เขาไม่รามือง่ายๆ คนอะไรเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ แต่พอเห็นเลือดซึมตามขมับของเขาก็คิดว่าเขาคงเจ็บไม่น้อย ยิ่งมองหญิงสาวก็ยิ่งวิงเวียนเพราะกลัวเลือด ก่อนหันไปหยิบกระดาษทิชชูสองสามแผ่นจากกล่องบนโต๊ะส่งให้เขา  

จิรายุทธเพิ่งนึกได้ว่าศีรษะเลือดออก ทำให้อาการเจ็บแสบกลับมาอีกครั้ง เขาจึงโมโหกว่าเดิมจนอยากบีบคอขาวๆ นั่นให้แหลกตายคามือ หัวคิ้วเข้มขมวดเป็นปม ก่อนมือใหญ่จะรับกระดาษทิชชูมาซับเลือดข้างขมับด้วยความอารมณ์เสีย

        “เธอชื่ออะไร ทำไมมาอยู่ในบ้านนี้ได้” เขาถามพลางกวาดตามองการแต่งกายของเธออย่างพินิจ เพราะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน      

“ชื่อพลอยค่ะ แต่เอ่อ...พลอยไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก”

หญิงสาวบอกด้วยความหวาดหวั่น พลางมองเขาอย่างไม่แน่ใจว่าถามไปทำไม เพราะกลัวเขาจะตามมาคิดบัญชีอย่างที่ขู่

“พลอยแค่มารับงานพิเศษระหว่างเรียนมหาวิทยาลัย วันนี้วันเดียวเท่านั้น” เธอไม่ได้โกหก แต่เพียงบอกความจริงไม่ครบ

        “อ้อ ยังเรียนอยู่ด้วย ตัวเล็กแค่นี้ถึงกับทำฉันเลือดตกยางออกได้”

เขาพูดเสียงเหี้ยม

        “…”

“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องไปหาอธิการบดีแล้วล่ะ เด็กแบบนี้คงปล่อยไว้ไม่ได้” เขาแกล้งดุ

        “คะ...ใครจะเชื่อ โธ่ พี่ชาย อย่าแกล้งพลอยสิคะ” เธอพูดเสียงสั่นเครือ

“ฉันมีทั้งพยานหลักฐาน เขาก็ต้องเชื่อฉันสิ จะลองดูก็ได้นะ”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์พลางยักคิ้วกวนๆ อย่างท้าทายเหมือนกับเจอเรื่องสนุก ยิ่งเห็นอีกฝ่ายทำหน้าตาเศร้าๆ เหมือนหมาหงอยกำลังจะร้องไห้เขายิ่งสะใจ

พวกเด็กแก่แดดชอบสอดรู้สอดเห็น ต้องเจอแบบนี้แหละ!

        “พลอยไม่รู้ว่าพี่เป็นแขกที่มาร่วมงานนี่คะ ฮือๆ” พลอยน้ำเพชรปล่อยโฮ ร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นแบบเก็บไม่อยู่อีกต่อไป สองมือบางยกขึ้นไหว้เขาอย่างน่าสงสาร แต่ตาแดงก่ำที่มีน้ำตาไหลอาบแก้มนั้นก็ไม่ได้ทำให้จิรายุทธสงสารแม้แต่น้อย สมัยนี้พวกเด็กผู้หญิงมารยาเยอะ คนผ่านโลกมาสามสิบกว่าปีอย่างเขาเจอมาเยอะแล้ว

        “บางทีอาจจะมีใครจ้างนางนกต่ออย่างเธอมาทำร้ายฉันก็ได้”

“โธ่ พลอยเป็นแค่นักศึกษาที่มาช่วยงานเท่านั้นเอง” ในที่สุดเธอก็รีบคุกเข่าวิงวอน พลางเกาะขาเขาแน่นเมื่อชายหนุ่มไม่ยอมรามือง่ายๆ 

“เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ!” จิรายุทธชะงักตกใจอย่างอึ้งๆ พลางสะบัดขาแกร่งให้หลุดพ้นตุ๊กแกตัวน้อย

“ได้โปรดอย่าแจ้งตำรวจ หรือบอกที่มหาวิทยาลัยของพลอยเลยนะคะ พลอยไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่” หญิงสาวเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ดวงตากลมโตแดงก่ำชุ่มไปด้วยน้ำตา เป็นไม่กี่ครั้งในชีวิต ที่พลอยน้ำเพชรกล้าดื้อกับคนอื่นถึงขนาดนี้ เพราะคุณครูที่โรงเรียนประจำต่างยกย่องให้เธอเป็นเด็กนักเรียนเรียบร้อยและว่านอนสอนง่ายที่สุดในห้อง จะมีแค่ตอนเป็นเด็กที่แอบดื้อกับมารดาบ้างนั่นก็เพราะรู้ว่าท่านรัก

แต่พอสิ้นบุญมารดาไปไม่มีร่มโพธิ์ร่มไทรคอยดูแล ด้วยความเก็บกดกลัวคนไม่รักเธอจึงต้องพยายามทำดีกับคนอื่นไปเรื่อย ทำให้บางครั้งไม่กล้าปฏิเสธคนอื่นแม้ตัวเองจะเดือดร้อน

“ไม่งั้นไม่ปล่อยจริงๆ ด้วย”

“น่ารำคาญชะมัด! ชาติก่อนเกิดเป็นลิงหรือไงยัยเด็กบ้า ไปไกลๆ เดี๋ยวก็เตะคอหักเลย!” จิรายุทธพูดขู่เสียงห้วนด้วยความหงุดหงิดแต่ก็รู้สึกขบขันอยู่ในใจไม่น้อย ก่อนก้มตัวลงมาแกะมือบางออกจากขาของตัวเอง แต่ยิ่งแกะพลอยน้ำเพชรก็ยิ่งกอดขาเขาแน่นกว่าเดิม แล้วบางจังหวะก็ทำเอาเขาสะดุ้งโหยงสุดตัว ดวงตาคมเบิกกว้างชาวูบราวกับถูกไฟช็อตทั่วทั้งร่าง เขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยหากหน้าอกของเธอจะแบนราบเป็นไม้กระดาน! แต่นี่มันเหมือนกับใครเอาลูกบอลมายัด!

ฉิบหายแล้ว!