คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ลงโทษคุณหนูปากเก่ง part 2
ไอ้บ้า!” หญิงสาวตวาด ก่อนบ่นเสียงหงุดหงิดพานจะโกรธไปยังสาวใช้อีกคน
แทน “นวลตองนี่สั่งอะไรไม่ได้ความเลยจริงๆ เห็นทีต้องเรียกมาคุยกันบ้างแล้ว จะตัดเงินเดือนให้เข็ด”
“อย่าว่าพี่นวลเลยเพราะเขาท้องเสีย เหตุสุดวิสัยมันเกิดขึ้นได้เสมอ และไม่มีใครอยากให้เกิด”
“มันเรื่องของฉัน นายมีสิทธิ์มายุ่งอะไรด้วย การจ่ายเงินคนงานในบ้าน คุณแม่ให้ฉันจัดการ!” ฟ้าพร่างดาวพูดอย่างไม่สนใจพลางชักสีหน้าหงุดหงิด
“เฮ้อ...คุณฟ้า คุณนิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ควรหัดเอาใจคนอื่นมาใส่ใจตัวเองบางนะ คนบางคนเขาไม่เคยคิดร้ายกับคุณเลย แต่เป็นเพียงความบังเอิญ ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ อย่าให้ใครต้องมาเป็นที่รองรับอารมณ์ของคุณอีกเลย” อชิระบอกเสียงเรียบแต่จริงจังราวกับสั่งสอน พลางจ้องตาเธอแบบไม่คิดหลบตา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกล้าพูดแบบนี้กับฟ้าพร่างดาวได้อย่าไร แต่มันเป็นความในใจที่อัดอั้นมานาน ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เขาอยากพูดมากกว่านี้อีกแต่กลัวจะมีปัญหากันไปเสียก่อน
“รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา! กล้าดียังไง มีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้กับฉัน!”
ฟ้าพร่างดาวแผดเสียงกร้าว โกรธจนหน้าแดงก่ำ พลางถลึงตาใส่เขาอย่าง เอาเรื่อง ร่างบางตัวสั่นเทิ้มเป็นเจ้าเข้า นี่เธอเพิ่งจะถูกหลานแม่บ้านมายืนสั่งสอนฉอดๆ ทั้งที่เธอเป็นถึงคุณหนูของบ้าน และเป็นเซเลบริตี้อันดับหนึ่งของประเทศเลยเชียวนะ ขนาดผู้บริหารอาวุโสของบริษัทยังต้องเกรงใจเธอ เวลาที่เธอออกความเห็นในการประชุมใหญ่ของผู้ถือหุ้น ทุกคนมีแต่รอฟังความเห็นของเธอ...แล้วเขาเป็นใครกัน!
“ผมโตแล้ว ไม่ใช่เด็กคนนั้นที่จะยอมคุณอีกต่อไป นี่คงไม่มีใครเคยบอกคุณตรงๆ สินะ ผมก็แค่อยากบอกอยากเตือนเอาไว้หน่อย เพราะคำพูดของคนเรามันก็เหมือนการทำทาน ถ้าพูดแล้วเขารู้ตัว รู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีเราก็ได้กุศลไปด้วย”
ชายหนุ่มบอกพลางยักไหล่อย่างไม่คิดสนใจกับท่าทางโกรธเกรี้ยวของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย อีกทั้งยังมองเธอด้วยสายตาตำหนิแบบไม่ปิดบัง ส่งผลให้หญิงสาวหน้าชาดิกร้อนวูบวาบเป็นสองเท่า
“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นได้ออกจากบ้านนี้อีกครั้งแน่ บ้านหลังนี้ฉันใหญ่ที่สุด!” ฟ้าพร่างดาวสั่งเสียงกระด้างพลางกำหมัดแน่น คำพูดของเขามันยั่ว
โมโหเธอสุดๆ นับจากวันที่อาละวาดใส่แฟนหนุ่มที่เลิกรากันไป เพราะเขาดันไปชอบไม้ป่าเดียวกันคราวนั้น เธอก็ไม่เคยควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ขนาดนี้มาก่อน
“ชอบออกคำสั่ง แถมไล่ออกจากบ้านเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” อชิระบ่นพึมพำพลางส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเฮือก ถึงเขาจะชอบหรือหลงใหลเธอมากแค่ไหน แต่พอเห็นนิสัยเธอเป็นแบบนี้ เขาก็ชักอยากดัดนิสัยเธอเหมือนกัน
“อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันนะ!” มือบางยกขึ้นหมายจะฟาดลงไปบนหน้าหล่อเหลานั้นสักฉาดให้หายเจ็บใจ แต่ชายหนุ่มไวกว่าเขารับไว้ได้ทัน ก่อนจะบอกเสียงย้ำหนักแน่น “ผมจะไม่ให้คุณทำร้ายผมแล้ว ถ้าผมไม่ผิดอะไร”
“ไร้มารยาท ไม่มีพ่อแม่สั่งสอน นายมันก็แค่หลานคนใช้ อย่ามาหยาบคายกับฉัน ฐานะนายกับฉันมันคนละชั้นกัน หัดเจียมตัวเสียบ้าง!” ฟ้าพร่างดาวต่อว่าอย่างเผ็ดร้อนตามอารมณ์โทสะเดือดดาล พลางตีหน้ายักษ์แทบจะแยกเขี้ยวใส่ พร้อมกับใช้มือข้างที่เป็นอิสระทุบตีเขาไม่หยุด เพราะลำแขนแข็งแรงนั้นจับมั่นเอาไว้เสียจนมือเธอขยับมือไม่ได้ เธอจึงส่งมือที่ว่างอยู่ไปตบหน้าเขาเต็มแรง
เพี๊ยะ!
ชายหนุ่มเดือดจัด เลยกระชากท่อนแขนบอบบางทั้งสองข้างเข้าหาตัว จนร่างทั้งสองคนแนบชิดกัน ทรวงอกอวบแนบสนิทกับแผงอกกำยำ ดวงตาคมวาวโรจน์เคร่งขรึมขึ้นทันตาขณะมองหญิงสาวตรงหน้า
“นี่! บ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยนะ! เสียสติไปแล้วหรือไง ปล่อยฉันสิ!”
“อย่าทะนงตัวนักเลย คุณก็แค่เกิดมาโชคดีกว่าคนอื่นเท่านั้น แต่ผมไม่ศรัทธากับความร่ำรวยแบบพวกมรดกตกทอดกันมาหรอกนะ รวยกว่าแล้วไง พวกคนรวยจากใบบุญพ่อแม่ มันก็แค่พวกสเปิร์มมีบุญเท่านั้นแหละ” อชิระบอกเสียงเย็นชาอย่างชัดเจนชัดถ้อยชัดคำด้วยสีหน้าขึงขัง ทำเอาคนที่ถูกเรียกว่า ‘สเปิร์มมีบุญ’ ถึงกับหน้าแดงจัดด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตากลมโตวาวโรจน์ฉายแววขุ่นเคือง
“กรี๊ด! ฉันเกลียดนาย คนปากเสีย…ฉันเกลียด...” ต่อว่าเขายังไม่ทันได้หายแค้น เสียงหวานก็ต้องกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่ออชิระฉกจุมพิตร้อนแรงลงมาอย่างจาบจ้วงป่าเถื่อน หญิงสาวตกใจวูบ เลือดในกายเย็นเฉียบ เพราะจูบรุนแรงอย่างไม่ทันตั้งตัวนั้นทำให้เธอเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ช็อตเข้าไปทั่วร่าง จนซึมลึกลงสู่กระดูก ฟ้าพร่างดาวพยายามดิ้นรน แต่ปลอกแขนทรงพลังของเขายังจับยึดข้อมือเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาราวปลอกเหล็ก ขณะที่ริมฝีปากยังบดขยี้จูบลงมาอย่างหิวกระหายและไม่มีท่าว่าจะหยุด
“อื้อ...ปล่อย...” ฟ้าพร่างดาวแทบไม่รู้ตัวเลย ว่าได้เผยอปากจูบตอบและยอมให้เขาขบเม้มกลีบปากเธออย่างง่ายดายไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เสียงเล็กในสมองพร่ำเตือนร่ำๆ ถึงความไม่เหมาะสม แต่ริมฝีปากร้อนผ่าวของเธอกำลังเปิดรับรสชาติหวานล้ำเผ็ดร้อนจากเขาอย่างลึกซึ้ง
อชิระพยายามถอนจูบออกมาก่อน เพราะกลัวว่าเธอจะขาดใจ พลางหายใจหอบถี่เล็กน้อย เรือนร่างอรชรที่อยู่ในชุดบิกินี่ภายใต้ผ้าคลุมถูกเขากอดเอาไว้อย่างแนบแน่น สายตาคมจ้องมองกลีบปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อ มันหวานติดตรึงความรู้สึกยิ่งกว่าที่ฝันเอาไว้ ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง แต่หญิงสาวรีบผลักเขาออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตบหน้าเขาเต็มแรงจนหน้าหันอีกครั้ง
เพี๊ยะ!
“คนสารเลว!” ฟ้าพร่างดาวจ้องหน้าเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ที่เขากล้ามาล่วงเกินเธอขนาดนี้ ชายหนุ่มหันกลับมาช้าๆ ตามแรงตบ ด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ แต่ดวงตาของเขาแทบจะแผดเผาให้เธอไหม้เกรียม
“คุณดูเหมือนคนจูบไม่เป็น? ทั้งที่ผมเคยเห็นคุณจูบกับแฟนตัวเองก่อนด้วยซ้ำไป” ชายหนุ่มทำสีหน้าแปลกใจ ส่งผลให้คนฟังผงะตกใจที่เขายังคงจำเรื่องวันนั้นได้ “เอ...ไม่สิ ตอนนั้นแค่ประกบปากกันนี่นา แถมแฟนคุณดูไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักนิด”
“นายดิน!”
“โว้ว! นี่อย่าบอกนะครับ ว่าอายุจนปูนนี้แล้วยังไม่เคยสัมผัสจูบที่ลึกซึ้งแบบนี้มาก่อน เป็นไงจูบผมมันถึงใจดีไหม” เขายิ้มขัน ทำเอาฟ้าพร่างดาวถึงกับหน้าชาและโกรธจัดจนหน้าแดงก่ำไปอีกรอบที่ถูกมาสะกิดใจ
“ดิน! นายมัน!...นายมันแย่ที่สุด!” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาอีกแล้ว
“แย่จริงหรือครับ?...แต่เมื่อกี้ผมเห็นคุณเคลิ้มเชียว สาวใหญ่อายุมากอย่างคุณ มีผู้ชายอายุน้อยกว่ามาจูบ น่าจะดีใจออกนะ” อชิระหัวเราะร่วนทำเอาคนที่ถูกเรียกว่า ‘สาวใหญ่’ ถึงกับหน้าบึ้งตัวสั่นเทิ้ม เธอเชื่อว่าตัวเองยังไม่แก่ขนาดใช้คำนั้น
“ฉันจะให้คุณแม่ไล่นายออกจากบ้านให้ได้เลยคอยดู!” หญิงสาวชี้มือใส่หน้าเขาอย่างสั่นๆ ก่อนจะถอยหลังไปสองก้าว แล้วหมุนตัววิ่งหนีไปจากตรงนั้นด่วนจี๋ ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนยิ้มมองตามหลังไป...ยกนี้เขาชนะ
พร้อมโหลดในรูปแบบE-book กดไปในรูปหรือตาม linkเลยค่ะมีสองเว็บ meb กับ e-book.in.th
ความคิดเห็น