คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2 เอาคืน 2-1
ตอนที่ 2
เอาคืน
จะทำยังไงดี เราตายแน่เลย!
พลอยน้ำเพชรก้าวถอยหลังไปตามสัญชาตญาณเมื่อชายหนุ่มเดินย่างสามขุมเข้ามา
แต่ยังไม่ทันก้าวขาหนีไปไหนทัน มือใหญ่ก็คว้าแขนเธอก่อนจะลากจูงไปทางห้องครัว
แสงสว่างภายในห้องทำให้ต่างคนต่างเห็นหน้ากันชัดเจนเต็มตากว่าเดิม
ใบหน้าคมขมวดคิ้วเป็นปม
แต่ก็ไม่อาจลดทอนความหล่อเหลาลงได้ ทำให้เธอเผลอมองอยู่นานสองนานด้วยความคุ้นตา
เธอรู้สึกเหมือนเคยเห็นเขามาก่อน
ตั้งแต่ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มได้รูป
กับคิ้วเข้มสีดำพาดเฉียงส่งผลให้หน้าตาชายหนุ่มดูน่ามองเหลือเกิน จมูกโด่งเป็นสัน
แต่ผิวขาวราวกับพวกดาราเกาหลี
หญิงสาวที่ไม่ค่อยได้เจอผู้ชายมากนักแบบเธอก็แอบใจเต้นไม่น้อย
ขนาดเดือนคณะที่มหาวิทยาลัยยังสู้เขาไม่ได้
แต่พอนึกถึงเรื่องน่าหวาดเสียวเมื่อสักครู่แก้มเนียนก็แดงปลั่งขึ้นมา
เพราะนึกขึ้นได้ว่าเขากำลังจะทำอะไรกับแฟนสาว โชคดีแค่ไหนที่ตรงนั้นไม่สว่างมากนักไม่เช่นนั้นเธอคงได้เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น
จิรายุทธมองผู้หญิงตรงหน้าผ่านๆ
อย่างไม่ได้สนใจมากนัก เมื่อแน่ใจว่าไม่ใช่คู่นอนเก่าของเขาสักคนที่โผล่มาอาละวาด
เขาเดาว่าเธอคงเป็นลูกสาวของคนงานที่มาช่วยงานคืนนี้
เพราะดูแล้วเหมือนเด็กมัธยมที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามากกว่า
เขาก็ไม่อยากมีเรื่องกับเด็ก
แต่จะแกล้งขู่เธอให้กลัวเล่นเท่านั้นเอง ดูก็รู้ท่าทางซื่อบื้อไม่มีพิษภัย
เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่โง่เง่าเข้าไปขัดจังหวะคนกำลังได้เสียกันหรอก
“เธอรู้ไหมว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัว!”
เขาคำรามเสียงดัง
“หนู...หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะ
หนูจะไม่ทำอีกแล้ว พี่อย่าเอาเรื่องเลยนะคะ”
พลอยน้ำเพชรกลัวจนตัวสั่น ขอบตาแดงก่ำราวกับจะร้องไห้ พลางยกมือไหว้น่าสงสาร
“ฉันขอเก็บหลักฐานเอาไว้ส่งตำรวจสักหน่อย” จิรายุทธแกล้งพูดด้วยใบหน้าขึงขังจริงจัง
ก่อนหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมากดชัตเตอร์ถ่ายรูปเธอสองสามรูป
ทำให้หญิงสาวเบิกตาตกใจยิ่งกว่าเดิม เธอทำหน้าเหวอๆ พลางมองเขาผ่านม่านน้ำตา
“พี่ทำอะไรน่ะ ถ่ายรูปหนูทำไม ยะ...อย่านะคะ”
เธอปล่องโฮทันทีพลางมองเขาด้วยสายตาวิงวอน
แต่เขากลับทำหน้าเย็นชา มีเพียงดวงตาพราวระยับที่กำลังเห็นเป็นเรื่องสนุก
“ถ่ายรูปไว้จะได้เอาเรื่องถูกคนไง
อย่าแกล้งบีบน้ำตาหน่อยเลย เพราะฉันไม่ได้ใจดี เมื่อกี้ฉันโดนตีแรงขนาดนั้นคงต้องไปเอกซเรย์ที่โรงพยาบาล”
“หนูพอมีเงินอยู่บ้าง จะชดเชยค่ารักษาให้ก็ได้นะคะ”
เธอบอกเสียงสะอื้น
“คิดว่าฉันกำลังเรียกค่าเสียหายอยู่เหรอ!” เขาพูดเสียงกระชากดังกว่าเดิม
พลางชี้หน้าเธอด้วยท่าทางขึงขังจนพลอยน้ำเพชรหน้าซีดแทบไม่มีสีเลือด
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับฉัน!”
“เอ่อ...ปะ...เปล่านะคะ
มะ...ไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่หนูแค่ขอความเห็นใจจากพี่”
“ฉันเป็นพวกชอบเอาคืนด้วยสิ”
“อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ หนูกลัวแล้วจริงๆ”
พลอยน้ำเพชรยกสองมือไหว้เขา
เธอไม่รู้หรอกว่าการทำร้ายคนอื่นจนเลือดตกยางออกมันจะมีโทษหนักขนาดไหน
และแขกที่มางานวันเกิดของคุณหญิงวราภาล้วนแต่เป็นคนมีอำนาจในสังคม
เธอไม่อยากให้ท่านต้องมาเดือดร้อนไปด้วย
แต่สถานการณ์เมื่อครู่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน เป็นใครก็มีสิทธิ์เข้าใจผิดได้ทั้งนั้น
ความคิดเห็น