คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 วิวาห์ในกรงอสูร part 1
บทที่ 2 วิวาห์ในกรงอสูร
เช้าวันต่อมา รมิดาเก็บเสื้อผ้าใส่ลงกระเป๋าเดินทาง แล้วมองไปรอบห้อง ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง เพราะเธอไม่อยากไปจากบ้านหลังนี้เลย แต่จะทำอย่างไรได้ เธออยู่ที่นี่ได้เพราะคุณลุงตรัยคุณกับน้าโสรดามาโดยตลอด พอไม่มีคุณลุง เตชินท์ก็สามารถไล่เธอออกไปได้ เพราะเขากลายมาเป็นเจ้าของบ้านอย่างเต็มตัว ความจริงเธอน่าจะรู้ และไม่ควรไปคาดหวังอะไรในตัวเขาแบบลมๆแล้งๆตั้งแต่แรก เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันไม่ดีมาตั้งแต่แรกเริ่มที่เจอกันอยู่แล้ว
หญิงสาวเข้ามาอยู่บ้านอัครเดชาวัฒนา ในฐานะหลานสาวโสรดาผู้เป็นน้า ทำให้เตชินท์เกลียดเธอตั้งแต่ตอนนั้น โสรดาเล่าให้เธอฟังว่าชายหนุ่มเคยพยายามขัดขวางการแต่งงานใหม่ของบิดาแต่ไม่สำเร็จ
หลังจากเตชินท์เรียนจบมหาวิทยาลัยชั้นนำในเมืองไทย เขาก็บินไปเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศสหรัฐอเมริกา จากนั้นก็ทำงานในบริษัทหลักทรัพย์ชื่อดังของที่นั่น และไม่ได้กลับมาเมืองไทยอีกเลย เธอไม่ได้เจอเขานับตั้งแต่ตอนนั้น จนกระทั่งเมื่อบิดาของเขากับโสรดาเสียชีวิตลง
รมิดายอมรับว่าตกใจมาก เมื่อรู้ข่าวของคุณลุงกับคุณน้า เพราะโสรดานั้นแทบจะเป็นเหมือนมารดาแท้ๆของเธอ เธอเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เล็ก มีญาติแทบนับคนได้ และตอนนี้หญิงสาวเรียนจบมาได้เพียงไม่กี่เดือน ในเมื่อเธอไม่มีใครอยู่ที่กรุงเทพฯ แล้ว เธอจึงตั้งใจว่าจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับญาติห่างๆ ที่เหลืออยู่ แล้วทำงานเป็นคุณครูประถมหรือรับราชการท้องถิ่นเพื่อหาเลี้ยงชีพ
ก๊อก!...ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังสองครั้ง เรียกให้รมิดาตื่นจากภวังค์ที่กำลังครุ่นคิด เธอหันไปมอง ก่อนที่ประตูจะเปิดเข้ามา เป็นแตงกวาสาวใช้คนสนิท
“คุณเวียร์เรียกหาค่ะ” แตงกวาบอกด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เพราะรู้ว่ารมิดากำลังจะออกจากบ้านนี้
รมิดาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย แล้วพยักหน้ารับรู้ช้าๆ บางทีนี่อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นหน้าเขา หญิงสาวมองแตงกวาอย่างเศร้าๆตามกัน เพราะเห็นแตงกวาเป็นเหมือนพี่สาวแท้ๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เมื่อคืนเธอชวนแตงกวามานอนด้วยที่ห้อง และร่ำลากับแตงกวานานหลายชั่วโมง ทั้งคู่นอนคุยกันทั้งคืนจนหลับไป เธอให้เหตุผลกับแตงกวาไปว่าอยากกลับไปต่างจังหวัด แต่ไม่ได้บอกความจริงว่าถูกเตชินท์ไล่ออกจากบ้าน
รมิดาเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของเตชินท์ แล้วยืนสงบเสงี่ยมอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มมองมายังเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว จนหญิงสาวได้แต่ระอาอยู่ในใจ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะชิงชังอะไรเธอนักหนา เป็นเธอมากกว่าไม่ใช่หรือที่ควรโกรธ
“แตงกวาบอกว่า เธอจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัด แล้วทำงานเป็นครูประถม”
เสียงห้าวเอ่ยขึ้นเรียบๆ
เมื่อวานหลังจากที่วายุพูดเรื่องพินัยกรรมขึ้นมา เตชินท์ก็ลืมไปเสียสนิทว่าเพิ่งเอ่ยปากไล่รมิดาออกจากบ้านไปด้วยความโมโห แต่เขาไม่ได้ตั้งใจจะไล่เธอจริงสักหน่อย นี่ถ้าแตงกวาไม่มาบอกเขา ป่านนี้เขาก็คงยังไม่รู้ ว่าหญิงสาวเตรียมเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านแล้ว
“ค่ะ เรนจะออกไปจากบ้านนี้ตามคำสั่งพี่เวียร์ไงคะ”
รมิดาพยายามเก็บอาการโหยหาของตัวเองเอาไว้สุดกำลัง มันทั้งตื่นเต้นและดีใจเหมือนกับทุกครั้งที่ได้ยืนอยู่ต่อหน้าเขา แล้วเขายอมพูดกับเธอ แค่เขาสนใจในเรื่องของเธอบ้างมันก็มากเกินพอแล้ว
“เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น และจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป”
รมิดาช้อนสายตามองด้วยความงุนงงกับคำพูดของเขาสุดขีด เสียงนั้นฟังดูเหมือนออกคำสั่งมากกว่า ก็ในเมื่อเตชินท์เกลียดเธอเข้าไส้ และเมื่อวานนี้เขาเป็นคนไล่เธอออกจากบ้าน แต่ทำไมวันนี้เขาถึงอยากให้เธออยู่บ้านเดียวกับเขาต่อไป เขาน่าจะเป็นคนแรกที่ดีใจไม่ใช่หรือ เมื่อเธอจะไปพ้นหน้าแล้ว
“พี่เวียร์อยากให้เรนออกไปจากบ้านนี้ไม่ใช่เหรอคะ?”
“เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ฉันบอกให้เธออยู่ เธอก็ต้องอยู่”
“เรนไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”
หญิงสาวบอกด้วยความรู้สึกที่ไม่ตรงกับใจตัวเองสักนิด แถมยังไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย เพราะกลัวความรักที่มีล้นหัวใจจะเปิดเผยให้เขารับรู้
“เรียนก็ไม่เอาไหน หัวทึบอย่างเธอ สอบครูสอบข้าราชการกี่ปีจะผ่านฮะ อย่าทำอะไรเกินตัว” เขาถามเสียงหยัน พลางมองอีกฝ่ายอย่างหมิ่นแคลน และคำพูดนั้นทำเอาคนฟังก้มหน้างุดด้วยความเสียใจ
“เรนจะพยายามค่ะ เรนโหลดข้อสอบมาจากอินเทอร์เน็ตแล้ว จะไปนั่งอ่านนั่ง และทำข้อสอบจนกว่าจะผ่าน คงไม่รบกวนพี่เวียร์แล้ว”
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ ฟังคำสั่งฉันก็พอ เธอจะกลับไปอยู่กับใครได้ในเมื่อป้าเธอป่วยนอนเป็นผักเน่าอยู่ในโรงพยาบาล”
“อะไรนะคะ!” รมิดาทำหน้าตกใจเมื่อทราบข่าวของป้า
คุณยายของเธอมีลูกสามคน คือสุดาแม่ของเธอ น้าโสรดา และก็ป้าสิริน เมื่อตอนงานศพของโสรดา สิรินยังมาร่วมงานตามปกติ แม้ในสายตาของรมิดาจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายดูซูบผอมลงไปมากเหลือเกิน
“ป้าเธอเพิ่งป่วยเข้าโรงพยาบาล” เตชินท์บอก
“เรนไม่รู้เรื่องเลย” รมิดาทำหน้ากังวล หรือว่าบางทีป้าอาจจะไม่อยากให้เธอต้องลำบากใจ
“งั้นก็รู้เอาไว้ซะ ถ้าเธอยอมอยู่ที่นี่ต่อไป ฉันจะช่วยเรื่องค่ารักษาพยาบาลให้เอง มีพยาบาลพิเศษ แล้วให้เงินป้าเธอใช้ทุกเดือน เธอก็คิดเอาเองนะว่าตอนนี้ป้าเธอจะไปทำมาหากินอะไรไหว” ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอคล้ายคนมีน้ำใจ จนหญิงสาวไม่ทันคิด เพราะเธอเข้าใจว่าเขามีจิตเมตตาที่จะช่วยเหลือจริงๆ จึงส่งยิ้มชื่นชมเขาอย่างไม่ปิดบัง
“จริงหรือคะพี่เวียร์? เรนขอบคุณมากนะคะ”
“ฉันจะช่วยเธอทุกอย่าง ก็ต่อเมื่อเธอทำตามที่ฉันบอก และตอนนี้ฉันต้องการ จดทะเบียนสมรสเพื่อแต่งงานกับเธอโดยเร็วที่สุด” ชายหนุ่มกล่าวเสียงชัดเจนด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่เหมือนกับผู้ชายที่กำลังขอผู้หญิงแต่งงานเลยสักนิดเดียว แต่คนฟังนั้น มีสีหน้าตะลึงพรึงเพริดคิดไปไกลสุดกู่ตั้งแต่เขาพูดจบประโยค หัวใจข้างในเต้นแรงกว่าเดิมเหมือนมีปีกบินได้ เธอมองหน้าเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา แล้วได้แต่ถามตัวเองในใจว่ากำลังหูฝาดไปหรือเปล่า
“พี่เวียร์....หมายความว่าไงคะ?” เธอทวนคำถาม
“ฟังภาษาไทยไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้ฉันพูดซ้ำ!” เตชินท์เอ่ยเสียงแข็ง ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดรำคาญ แต่ดูเหมือนว่ารมิดาจะไม่ได้ทันสังเกตเห็น เพราะ หญิงสาวมัวแต่อึ้งและมึนงง กับคำขอจดทะเบียนสมรสของเขา
“คือเรน....แค่สงสัย...เอ่อ...พี่เวียร์รักเรนเหรอคะ เรนนึกว่าพี่เวียร์เกลียดเรนมากเสียอีก” เธอถามเสียงติดขัดด้วยท่าทางเอียงอาย น้ำเสียงตะกุกตะกักเหมือนไม่กล้าเอ่ย โหนกแก้มนวลแดงเรื่อขึ้นสี หัวใจเกือบหยุดเต้นไปชั่วขณะเลยทีเดียว
“รักเหรอ?” เขาทวนคำ น้ำเสียงเหมือนสำลักอะไรสักอย่าง
“ถ้าพี่เวียร์ไม่รักเรน แล้วจะมาขอจดทะเบียนสมรสไปทำไม” เธอมองหน้าเขาอย่างงุนงง และเกิดความรู้สึกหวั่นไหวสับสน
“ถ้าฉันบอกว่ารักเธอ...เธอจะยอมจดทะเบียนสมรสกับฉันอย่างนั้นใช่ไหม?”
ชายหนุ่มย้อนถาม อีกฝ่ายเลยพยักหน้าอย่างยอมรับเบาๆด้วยท่าทางเขินๆ
เตชินท์แค่นยิ้มเยาะที่มุมปากอย่างสมเพช รมิดาก็แรดเงียบไม่ต่างอะไรกับป้าของเธอ เหมือนที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด พวกผู้หญิงใจง่าย หวังขุดทองจากผู้ชายมีเงิน และพยายามอ่อยเขามาตั้งแต่เด็ก ตอนเธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมก็มาบอกรักเขาก่อนเสียแล้ว ไม่รู้จักเจียมตัวซะบ้างเลย อย่างเขาเหรอจะสนใจผู้หญิงจืดชืดแบบเธอจริงๆ
“ใช่ ฉันรักเธอ” เตชินท์บอกไปส่งเดช อย่างพยายามข่มความหงุดหงิดเอาไว้ เพราะตอนนี้เขาต้องการลายเซ็นของรมิดามาจดลงในทะเบียนสมรสยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ถ้าเธอขอให้เขาคุกเข่า เขาก็คงยอมทำเพื่อเอาทุกอย่างของตัวเองคืนมา แต่คนฟังนั้นไม่ได้รู้เลยว่าเป็นรักลวง เธออ่อนเปลี้ยไปทั้งใจ พลางมองเขาอย่างตกตะลึงอีกครั้ง ตื้นตันจนน้ำตาคลอ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันไป
หายจากการอัพเรื่องนี้ไปนานมาก ต้องขอโทษด้วยค่ะ
เพราะติดคิวอัพเรื่องอื่นๆนะจ๊ะ
***รูปแบบ E-book***
***มีวางจำหน่ายที่ร้าน se-ed ทุกสาขา***
(หาไม่เจอสอบถาม)
สั่งได้ที่นี่ 3 ช่องทาง
1. แฟนเพจ ดอกโบตั๋นสีขาว นักเขียน
2. เมล์ funny_angel1995@hotmail.com
3. http://writerbabybow.lnwshop.com/
กด ADD แฟนเพจ
เปิดสั่งซื้อนิยายรวมเรื่องสั้น NEw!
ทาสเสน่หาคุณอาที่รัก - https://goo.gl/8eaB6i
ยั่วสวาทคุณอาที่รัก - https://goo.gl/YpVWSI
เมียรักยั่วสวาท - https://goo.gl/8i4iPr
หนังสือพร้อมส่งภายใน 15 มี.ค. (มีสต็อกเผื่อไว้เล็กน้อย)
ยังสามารถโอนเงินได้อยู่นะคะ 339 บาท
ฝากนิยายเรื่องใหม่ล่าสุดปี 2559 ด้วยค่ะ
ความคิดเห็น