คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 3 ผิดหวัง 3-2
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
หลังจากพลอยน้ำเพชรเดินเข้ามาถึงห้องนอนของนวลตองแล้วปิดประตูลง
นวลตองก็ถามขึ้นมา
“วันนี้จะดูเรื่องอะไรกันดี” แต่ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบ
นวลตองก็เป็นคนเปิดโทรทัศน์เสร็จสรรพแล้วเลือกแผ่นดีวีดีมาเปิดดูเรื่องโปรด
“เอ่อ...พลอยขอตัวไปนอนก่อนนะคะพี่นวล
วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายเลย” พลอยน้ำเพชรวางของในมือลงนานแล้วก่อนบอกอย่างเกรงใจ
เพราะรู้ว่านวลตองกลัวผีมากเลยชอบให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อน
สาวใช้รุ่นพี่เล่าว่าตั้งแต่แม่บ้านกิ่งจันทร์ย้ายตามไปอยู่กับลูกสาวคนโตของคุณหญิงที่แต่งงานกับหลานชายของนางที่เชียงใหม่
หล่อนก็เหงามากไม่มีเพื่อนคุย
“อ้าวเหรอ เออๆ
ตามใจไปพักผ่อนเถอะ เพราะวันนี้เหนื่อยกันมามากแล้ว”
“ค่ะ
วันนี้พลอยรู้สึกเพลียๆ ไม่ค่อยสบาย”
“ดีแล้วที่ไม่ถูกใครทำอะไรมา”
นวลตองพูดกลั้วหัวเราะพลางทำหน้าเหมือนเจออะไรน่าขนลุกขนพอง
ก่อนพูดต่อตามประสาคนช่างคุยชอบนินทา
“แค่คู่ของคุณเจมส์พี่ยังแทบทนไม่ได้
เห็นทำอะไรกับแฟนแวบๆ ที่ใต้ต้นไม้น่ะ ดีนะที่คุณหญิงไม่มาเห็นว่าลูกชายสุดที่รักทำอะไรน่าบัดสี”
สิ่งที่ได้ยินทำเอาคนฟังนั่งนิ่งงันไปราวนาทีด้วยใบหน้าซีดเซียว
และไม่ได้ขำไปด้วยกับนวลตอง พลอยน้ำเพชรรู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นวาบชั่วขณะจนกลายเป็นน้ำแข็ง
หัวใจเหมือนหยุดเต้นแบบไร้ความรู้สึกราวกับคนไร้วิญญาณ
พร้อมกับสมองที่เริ่มอื้ออึงจนไม่ได้ยินเสียงที่นวลตองเรียก
“พลอย! ยัยพลอย!”
“คะ?” เธอกะพริบตาสองสามทีก็เห็นว่านวลตองหยิบรีโมตหรี่เสียงโทรทัศน์ลง
“เรียกสามรอบแล้ว
สงสัยจะง่วงจริงๆ นะเรา”
“พะ...พี่นวลตองพูดถึงลูกชายคุณหญิงเหรอคะ
แล้วคุณเจมส์นี่ใครคะ” เธอถามเสียงติดขัด
พลางมองหน้านวลตองเหมือนเจอเรื่องน่าตกใจที่สุดในชีวิต
แต่นวลตองเข้าใจว่าเพื่อนรุ่นน้องคงตกใจกับเรื่องพวกนี้จึงเตรียมเล่าต่ออย่างเมามันส์เต็มที่
“ความจริงพี่ก็ไม่อยากเล่าหรอกนะ
อย่าไปพูดต่อล่ะ รู้แล้วเหยียบเอาไว้” นวลตองกระซิบเสียงแผ่วอย่างลึกลับ
ทั้งที่นั่งกันอยู่แค่สองคนในห้องที่เรือนหลังเล็กห่างจากตึกใหญ่พอสมควร
เธอทำเป็นพูดไปอย่างนั้น
ทั้งที่ชอบอกชอบใจที่มีคนรอฟังเรื่องของตัวเองที่แอบเห็นมา
เรื่องนี้เก็บไว้คนเดียวคงอกแตกตาย
จะเล่าให้ใครฟังได้นอกจากคนสนิทกันเองอย่างพลอยน้ำเพชร แถมอีกฝ่ายก็เป็นคนเฉยๆ
ที่ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยคุย
“คืออย่างนี้...พี่ก็เดินเช็กความเรียบร้อยในงานอยู่ดีๆ
ก่อนพลอยจะมาสักพัก เห็นไฟในครัวมันเปิดทิ้งไว้ก็เลยมาปิด
แต่ไม่คิดเลยว่าจะเจอของดี” นวลตองปิดปากหัวเราะ
พลางตบเข่าอย่างอารมณ์ดี แทบไม่สนใจซีรีส์ที่กำลังเปิดอยู่
“…”
“คุณเจมส์กับแฟนมาแอบพลอดรักกันตรงที่มืดๆ”
“…”
“แกเอ๊ย...รู้ไหมพี่ลองแกล้งเดินไปแถวนั้น
โอ้โห! เห็นจูบกันใหญ่ แต่คุณหญิงดันโทร.มาตามซะก่อน เฮ้อ
เลยอดดูต่อ” ท้ายประโยคทำหน้าเสียดายมาก
“เขาคบคนนี้นานนะ
คราวก่อนเป็นแหม่มฝรั่งผมทอง คบได้เดือนเดียวเอง เพราะคุณหญิงโวยวายใหญ่”
“พี่นวลมีรูปคุณเจมส์ไหม”
พลอยน้ำเพชรถามด้วยน้ำเสียงแห้งผาก
ไม่ได้สนใจเรื่องเล่านั้นมากเพราะวันนี้ก็ได้เห็นมาเองกับตา
แต่ยังคงภาวนาว่าขอให้เขาอย่าเป็นผู้ชายใจร้ายคนนั้นเลย
“มีสิ
มีทั้งรูปตอนโตแล้วก็ตอนเด็กด้วย”
นวลตองบอกอย่างภูมิใจเหมือนเจอเรื่องสนุก
เพราะสมัยก่อนเคยแอบปลื้มจิรายุทธกับอชิระหลานของแม่บ้านกิ่งจันทร์
สองคนนี้อายุเท่ากันแต่ก็รูปหล่อกินกันไม่ลง เธอก็เลยแอบถ่ายรูปเก็บเอาไว้ดูเล่น
“ตอนพี่ยังสาวๆ สมัยพี่เป็นติ่งคุณเจมส์กับน้องดิน”
นวลตองบอกพร้อมกับส่งรูปที่อัดไว้ในอัลบั้มให้ดูหลายใบ
มีรูปของลูกชายคุณหญิงวราภาคนที่เธอไม่เคยเห็นหน้า กับพวกผู้ชายหล่อๆ อีกหลายคน
น่าจะเป็นดาราต่างประเทศ
พลอยน้ำเพชรมองหารูปคนที่เธอต้องการ
ตอนแรกไม่เจอจนเธอเกือบจะโล่งใจ
แต่พอเปิดไปอัลบั้มสุดท้ายก็เหมือนกับโลกถล่มลงมาตรงหน้า เพราะเพิ่งผ่านมาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงจากเหตุการณ์ที่ทำเอาใจหายใจคว่ำ
เธอไม่มีทางลืมหน้าเขาแน่
ตอนแรกหญิงสาวช็อกแทบพูดไม่ออก
แต่สิ่งที่ทำให้เธอแทบหมดเรี่ยวแรง ก็คือรูปของชายหนุ่มสมัยวัยรุ่นในชุดนักศึกษาที่ดูอายุตอนนั้นน่าจะราวยี่สิบต้นๆ
แต่ทรงผมต่างกับปัจจุบันนี้
ยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นตาเหมือนเธอเคยเห็นมาก่อน
แล้วในที่สุดก็จำเขาได้พอเปิดดูไปอีกเรื่อยๆ ก็เป็นรูปเขาในชุดลำลองกับกลุ่มเพื่อน
และยังมีชุดครุยรับปริญญาในมหาวิทยาลัยชื่อดังอีกด้วย
“คนนี้เหรอคะ
คุณเจมส์”
“อุ๊ย! เดาถูกด้วยอ่ะ เจอตัวมาแล้วใช่ไหม” นวลตองถามด้วยความตื่นเต้น
ดวงตาวาววับ ก่อนซักถามต่ออย่างหาพรรคพวก “ว่าไหมพลอย
ลูกชายคุณหญิงหล่อทุกคนเลย เสียดายเนอะไม่ค่อยจะอยู่บ้าน แถมมีแฟนกันหมดแล้ว
โอ๊ยเซ็ง”
“…”
“อุ๊ย! แต่ยังเหลืออีกราย น้องคินไง ขอให้โสดให้พี่กรี๊ดไปนานๆ เถอะ” นวลตองเพ้อต่อถึงลูกชายคนสุดท้องของคุณหญิงวราภาที่แวะมางานวันเกิดของมารดาเพียงแค่ไม่กี่วัน
และจะเดินทางกลับต่างประเทศพรุ่งนี้เช้าแล้ว
พลอยน้ำเพชรนั่งซึม
ด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ ถึงไม่ได้เสียน้ำตาเพราะเจ็บจนจุก
แต่ในใจเธอนั้นรู้สึกรวดร้าวแทบขาดใจ เหมือนใครเอาค้อนมาทุบที่ศีรษะ
แล้วควักหัวใจเธอออกมาขยี้ลงพื้น
การที่ได้กลับมาเจอกับชายหนุ่มที่ตัวเองเคยแอบรักฝังใจตั้งแต่เด็กในสภาพแบบนี้
มันทำให้เธอเจ็บลึกไปทั้งทรวงอก
เธอเพิ่งรู้ว่าความรู้สึกนี้มันยาวนานและฝังใจมานาน จนเมื่อได้มาพบกับเขาอีกครั้ง
ทั้งที่เวลาที่เคยมีร่วมกันกับเขาก็เพียงแค่หนึ่งเดือนสั้นๆ แล้วเขาก็จากไป
ในสายตาเธอเคยมองเขาเหมือนเทพบุตรมาตลอด
เพราะวันที่แสนย่ำแย่จนประสบอุบัติเหตุหลังจากมารดาเสียชีวิตก็ได้เขาที่เป็นคนคอยปลอบโยน
เหมือนแหล่งน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจที่แห้งผากของเธอให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
การที่เธอประพฤติตัวดีและตั้งใจเรียนมาตลอด
จนได้ทุนมาเรียนต่อไม่ใช่เพราะใครแต่เป็นเพราะเขา
เธออยากให้เขาภูมิใจในวันที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง หรือบางทีชายหนุ่มคงไม่ได้ใส่ใจเธอตั้งแต่แรก
มันคงเป็นคำหลอกลวงที่ใช้หลอกเด็ก เพราะหลังจากวันนั้นที่ให้คำสัญญา
เขามาดูแลเธอเพียงแค่เดือนเดียวและก็หายเงียบไป
แต่พอขึ้นมัธยมเธอยังเพียรพยายามส่งอีเมลเพื่อติดต่อกับเขาอีกครั้งตามนามบัตรที่ให้ไว้
ซึ่งเป็นเธอที่ส่งหาเขาฝ่ายเดียวมากกว่า
เพราะเขาหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลก จนสุดท้ายอีเมลที่เธอส่งไปได้ถูกตีกลับมาเหมือนไม่มีใครใช้งานอีกแล้ว
คงมีเพียงเธอที่พอโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ยังคงคิดถึงเขา
และพยายามติดต่อหาเขาฝ่ายเดียวอย่างคนโง่เง่ามาตลอดหลายปี
เธอคิดด้วยความเศร้าใจเจ็บร้าวไปทั้งอก
ปวดร้าวกระบอกตาเพราะต้องทนฝืนข่มไว้ไม่ให้ตัวเองร้องไห้ พลางก้มมองรูปถ่ายของเขาอยู่นานสองนาน
จนเหม่อลอยคิดย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีตที่มันคงเป็นเพียงแค่ความฝันที่ไม่อาจกลับคืนมา
+----------+
ความคิดเห็น