คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Secret's Angel CH.3
Chapter 3
เช้าอันสดใสของนางฟ้า (?) เริ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ถูกจงฮยอนคาดคั้นเอาเป็นเอาตายว่าไปไหนมา คิมคีย์ก้อตอบไปแบบสวยๆ ว่า “บ้านเพื่อน” เยี่ยมเลย... เมื่อวานได้ฟังเรื่องรักโรแมนติกของซอลลีกับคริสตัล แถมยังได้รู้ว่าไอ้หมาบ้ามินโฮตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ ฮารา อย่างหัวทิ่มหัวตำ เอ๊ย!!! หัวปักหัวปำ ก่อนจะอกหักเพราะโดนหักอก คิมคีย์คนนี้ชักอยากจะเห็นหน้าเธอผู้นั้นซะแล้ว
“น้องคีย์จ๊ะ” เสียงอุบาทว์ๆ ของใครสักคนดังขึ้น
“ครับ” Oh!!! หน้าตาก้ออุบาทว์เหมือนกับเสียงเลย....เข้ากันดี
“พวกพี่เนี้ย อยู่ชมรม กดจุดกระแทกนะจ๊ะ พี่เป็นประธานชมรมน่ะ”
“ครับ” ^^” ชมรมบ้าอะไรของมันชื่อชมรมไม่ได้ดูปลอดภัยเลยซักนิด
“คือว่า เรายังไม่มีเลขาของชมรมเลย น้องคีย์ยังไม่มีชมรมใช่มั้ย”
“ยังครับ ยังเลย” ^_^
“งั้นมาอยู่ชมรมพี่มั๊ยจ๊ะ” ไอ้อุบาทว์นั่นยื่นหนังหน้าอุบาทว์ของมันเข้ามาใกล้ๆ เพื่อพูดจาอุบาทว์ๆ ชักชวนไปเข้าชมรมอุบาทว์ๆ คิดไม่ดีกับตูล่ะสิ เอาหน้าแกออกไปนะ!
“คือ.... คีย์ต้องตามพี่จงฮยอนก่อนนะครับ” ^_^
“แหม.... ไม่ต้องถามหรอกน่า” ยังจะกล้ายักคิ้วอีก อี๋!!! อุบาทว์มากรับไม่ได้เลยอ่ะ...จะอ้วก!!!
“ไม่ถามไม่ได้หรอกครับ... พี่จงฮยอนน่ะดุมากเลย” ขู่ซะ! จะหลีก้อเกรงใจพี่ชายตูหน่อย
“ยังไงก้อลองคิดดูนะจ๊ะ พี่จะรอคำตอบจากนางฟ้า จุ๊ฟ” ส่งจูบด้วยอ่ะ นี่มันจะทุเรศเกินไปแล้วนะ!!!
เมื่อพวกมันเดินไปแล้ว...
“แหวะ!” อย่าได้เจอกันอีกเลย สาธุ! ไปที่ชอบที่ชอบซะนะ
“ไงลูซิเปอร์” เสียงกวนอวัยวะเบื้องล่าง (?) แบบนี้มีอยู่คนเดียว
“ไอ้หมาบ้ามินโฮ”
“พูดไม่เพราะเลยนะนางฟ้า แล้วก้อนายบอกเองว่าเซอร์บิรอสเป็นม้า ไม่ใช่หมา”
“ม้าจริงๆ นั่นแหละ” ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
“อะไร... ทำหน้าแบบนั้นทำไม” o_o เกิดกลัวขึ้นมาหรอไอ้หล่อ... ไม่ทันแล้ว!!!
“มาให้ขี่ซะดีๆ ม้าจ๋า” คีย์พุ่งตัวเข้าไปแล้วกระโดดใส่มินโฮ แต่ดูเหมือนความตั้งใจจะกระโดดขี่ร่างสูงจะล้มเหลว เพราะ.... มินโฮหลบได้!!!
“เฮ้ย!!!” สุภาพบุรุษเยี่ยงชายชเว เมื่อเห็นว่าคีย์กำลังจะล้ม จึงเข้าไปช่วย แต่... คีย์ก้อล้มอยู่ดี
แถมตัวเองยังขึ้นไปทับบนร่างบางอีก ดูเหมือนว่า คนที่ตั้งใจจะขี่ม้า กลายเป็นโดนม้าขี่ไปซะแล้ว
“โอ๊ย! ไอ้มินโฮ ลุกไปนะโว๊ย!!!” คิมคีย์โดยวายเมื่อรู้สึกได้ว่าใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงเซ็นต์ โอ้! ใกล้มากอะไรมาก
“อะไรของนายล่ะ ฉันตั้งใจจะช่วยแท้ๆ”
“พูดมาก! ยิ่งช่วย ยิ่งแย่!”
“...............” o_o
“จ้องฉันทำไม ตกหลุมรักรึไง” คีย์ถามเมื่อเห็นว่ามินโฮจ้องตัวเองอยู่
“นาย....เป็นผู้ชายจริงๆ หรอ?”
“เออดิ...ทำไม...ไม่เชื่อหรอ”
“ไม่อยากจะเชื่อ” มินโฮยังมองอย่างสงสัย”
“ไม่เชื่อใช่มั๊ย เดี๋ยวจะพิสูจน์ให้ดู”
“..............” -_-
-_-
o_o
=[ ]=
“เฮ้ย!!! ไม่ต้องขนาดนี้ก้อได้ ฉันเชื่อ! ฉันเชื่อ!” มินโฮร้องห้ามอย่างตกใจเมื่อคีย์พยายามจะ....ถอดกางเกงออก!
“ก้อจะให้ดูว่าเป็นผู้ชายไงล่ะ”
“ไม่ต้อง โอ๊ย! ฉันเชื่อแล้ว”
“สงสัยอะไรไรสาระ...แล้วนึกอะไรถึงได้ถาม...ละเมอรึไง”
“ก็นายมันสวยอ่ะ!”
“...............” o_o ชมเว้ย...มันชมเว้ย แม่งกินยาผิดมาป่าวว่ะ?”
“คีย์”
“...............” o_o เรียกว่าคีย์ด้วยนะเออ...แปลกจริง หรือว่าวันนี้พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตก!
“คีย์...กุญแจไปประตูสู่นรก”
“ไอ้เลว” =_=
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“คอยดูนะไอ้โย่ง ถ้าไม่ติดว่ากลัวเสียคอนเซ็ปนางฟ้า เพราะเข้าเรียนช้า แกได้ตายแน่!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“ไอ้....ฮึ้ย!”
พักกลางวัน คีย์ลงมานั่งกินข้าวตามปกติ จะมีก้อแต่อนยูที่ดูผิดปกติ ใบหน้าไร้รอยยิ้ม ไม่พูด ไม่คุย ไม่ทัก ไม่ตักอาหารให้คีย์เหมือนทุกครั้ง
“พี่อนยูครับ” คีย์เรียกเบาๆ
“...............”
“คีย์ตักกุ้งไม่ถึง ตักให้คีย์หน่อยได้มั้ยครับ”
“...................” อนยูตักกุ้งที่วางอยู่ตรงหน้าคีย์ (ตรงหน้าคีย์จริงๆ) ใส่จานให้โดยที่ไม่พูดอะไรเลย
“พี่จงฮะ ไปซื้อไอติมกับน้องแทมหน่อย” ทั้งคู่เดินไปซื้อไอศรีม แล้วปล่อยให้อนยูกับคีย์นั่งกันเพียง 2 คน
“พี่อนยู เป็นอะไรรึเปล่าครับ...พี่ดูไม่โอเคยเลย”
“พี่หรอ.... เปล่านี่”
“แต่พี่ไม่คุยกับคีย์เลยนะ”
“................”
“พี่อนยู....”
“เมื่อวาน...ไปไหนมา?” อ้อ...เต้าหู้มันงอนนี่เอง
“คีย์...ไปบ้านเพื่อนมาครับ”
“หรอ….”
“พี่อนยูอ่ะ.....อย่างอนสิ”
“เปล่า”
“พี่อนยู!”
“............” -_-
“............”
“เย็นนี้ไปกินเค้กกันนะ” -_- ในที่สุดอนยูก็ตัดสินใจชวน....
“ครับ” ^_^
“ทำหน้าตาน่ารักเกินไปแล้ว” ^_^ ยิ้มแล้ว หู้มันยิ้มแล้ว
“แหวะ!” เสียงปริศนา... ดังมาจากโต๊ะด้านหลัง
“มินโฮ” พี่อนยูหุบยิ้มแทบจะทันที
“พี่อนยูรู้จักหมอนี้หรอครับ” คีย์ถาม
“ก็เขาเป็นเจ้าชายของโรงเรียนเรา ใครจะไม่รู้จักล่ะ”
“เหลือเชื่อเลย อย่างไอ้หมาบ้ามินโฮอะนะ”
“คีย์ก้อรู้จักหรอ”
“อ๋อ...เปล่าครับ ไม่รู้จักเลย”
“อ้าว....ทำไมพูดยังงั้นล่ะนางฟ้า เมื่อวานยังไปบ้านฉันอยู่เลย” .....
“อะไรนะ!” อนยูตวัดสายตามาทางมินโฮ
“พี่ไม่รู้หรอ ว่าคีย์ไปบ้านผมมา”
“นี่หรอเพื่อนที่คีย์ไปบ้านเค้ามาน่ะ” -_-
“เออ....” ตอบไงดีวะ พี่อนยูโกรธแล้วอ่ะ
“ใช่ครับ” อ้าว! เฮ้ย! ไอ้โย่งนี่!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อยู่ๆ พี่อนยูก็หัวเราะขึ้นมา
“...........” o_o
“น่าสนุกนะมินโฮ แต่นายเคยแพ้ยังไง ก็ยังต้องแพ้อยู่ดี”
“ไอ้อนยู!” มินโฮกระชากคอเสื้ออีกคน
“ต่อยสิวะ” อนยูท้าทาย
“ฉันจะจัดการแกแน่คอยดู!” ร่างสูงปล่อยมือแล้วเดินไปอย่างหัวเสีย
“พี่อนยูครับ.....เรื่องอะไรกันเนี้ย....”
“ไม่มีอะไรจ๊ะ....กินข้าวต่อเถอะนะ. ^_^
“.............” = _ =
“เอ....แทมินกับจงอยอนไปนานจังเลยน้า”
“.............” -_- ไม่สนใจจะตอบคำถามเลยนะ!”
......
..................
.................................
.........................................
ตอนนี้มาอัพช้าหน่อยน้า.... แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาเน๊อะๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า .....จะบอกรีดเดอร์ที่รักว่า ไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพทุกวันนะ...แต่จะพยามยามไม่ให้เกินสัก 3 วันอ่ะ ยังไงก็ช่วยกันรอหน่อยนะ รอแล้วอ่าน อ่านแล้วเม้น โอเค.... แล้วจะรีบมาอัพ อัพ อัพ นะจ๊ะ
ความคิดเห็น