คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : OS : กระต่ายอุ้มแมว + Cut
“อ้าปาก”
“อ้ากว้างๆ”
ข้าวต้มฟักทองรสนุ่มถูกเป่าให้อุ่นแล้วยื่นมาจ่อที่ปากอิ่ม
แต่คนป่วยกลับหุบปากแน่นไม่ยอมรับอาหารเข้าไป
“พี่จะกินข้าวดีๆ”
“หรือจะให้ผมป้อนพี่ด้วยอาหารของผม”
คนป่วยขี้งอแงไม่ยอมกินข้าว
คนเฝ้าไข้อย่างเขาก็เลยต้องดุหน่อย
ถ้าตามใจมากไป
น่ากลัวว่าแมวป่วยแถวนี้จะดื้อเอาได้
รักแค่ไหนก็ไม่ตามใจให้หรอก
แต่กับซอกจิน..
พอโดนขู่เข้าแบบนั้น ร่างหวานก็ทำหน้าหงอย
เขาไม่อยากกินแต่จองกุกก็คะยั้นคะยอให้เขากินอยู่ได้
แล้วป้อนดีอย่างชาวบ้านเขาที่ไหนล่ะ..
ข้าวแต่ละคำกว่าจะกินได้จองกุกก็แกล้งเขาไม่หยุด
ล่าสุดก็แกล้งป้อนข้าวให้เลอะปากเขาเพื่อที่ตัวเองจะได้เช็ดให้
เช็ดแบบปากต่อปากด้วยนะ
เคี้ยวช้าก็ถูกจูบ
อมข้าวก็โดนจับหอมแก้ม
แบบนี้จะไม่ให้เขางอแงได้ยังไง!
“ฮึ!”
ร่างบางทำเสียงฮึดฮัดพลางกอดอกแน่น
พอได้เห็นท่าทางอย่างนั้นคุณหมอจำเป็นก็ยิ่งหมันเขี้ยวเข้าไปใหญ่
ดื้อ!
ป่วยแล้วก็ยังดื้อไม่หยุด!
“จะดื้อเหรอครับ”
เอ่ยถามคยป่วยด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแข็งขึ้น
พอได้เห็นสายตาดุๆปากที่เม้มแน่ก็เริ่มอ้าออกทีละน้อย
ข้าวต้มพอดีคำถูกป้อนเข้าปาก ยังไม่ทันที่จะกลืนอาหารลงคออาการคลื่นไส้ก็ตีรวนขึ้นมา
มือเล็กยกขึ้นอุดปากแน่น
ดีดตัวจะลงจากเคาท์เตอร์ครัวเพื่อไปอ้วกแต่ก็ถูกแขนแกร่งรวบเอวเอาไว้
“อื้อ!”
ปากอิ่มถูกประกบจูบในทันที กายบางแน่นิ่ง
จูบอ้อยอิ่งยังคงบรรเทาอาการคลื่นไส้ได้ดีเสมอ
“หายหรือยัง”
ถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยพร้อมกับค่อยๆเอานิ้วปาดหยาดน้ำที่ซึมอยู่รอบดวงตาออกให้
ช่วงนี้พี่จินของเขาอ่อนไหว
อะไรนิดอะไรก็ร้องไห้
ไม่สบายทีไรอ้อนเหมือนแมวทุกที
ร่างเล็กพยักหน้าตอบ
พอเห็นคนพี่ดีขึ้นข้าวคำต่อมาจึงถูกตักขึ้นมาเป่าไล่ความร้อนอีกครั้ง
และเช่นเดียวกันที่คนป่วยยังคงเม้มปากแน่น
..มองคนถือชามข้าวน้ำตาซึม
“ดื้อจังนะ”
จุ๊บ!
กระหม่อมบางถูกกดจูบแผ่วเบา
พอได้เห็นซอกจินนั่งน้ำตาซึมเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ
กินไปแค่ไม่กี่คำก็คลื่นไส้อาเจียนเสียจนน่าสงสาร
แต่จะดุให้กินต่อก็กลัวจะร้องไห้งอแงอีก
รัก
แต่ก็ไม่อยากตามใจเลย
“ฮื่อ... ไม่กินแล้วได้ไหม”
“นะ”
“จองกุกนะ”
เอ่ยอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน
มือนุ่มแสนซุกซนลูบไล้ไปตามแผงอกหนา
ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อที่ร่างสูงสวมอยู่ออกทีละเม็ดจนแผ่นอกเปลือยเปล่า
ซบแก้มนุ่มไปกับอกอุ่นแล้วถูไถเบาๆช้าๆเหมือนแมวอ้อนเจ้าของ
“อ้อนเหรอ”
“ชอบจัง”
“ชอบอะไร”
“กลิ่นนาย”
“ฉันชอบ”
แมว...
ตื่นเช้ามาก็กวนเขาด้วยเสียงหวานๆ
อ้อนให้กอดอ้อนให้หอม แถมตอนนี้ยังมาอ้อนให้เขาใจอ่อนอีก
พี่จินไม่ต่างกับแมวสักนิด
แล้วตอนนี้ก็กำลังเป็นแมวป่วยแสนขี้อ้อน
แล้วถูกอ้อนหนักแบบนี้
เจ้าของอย่างเขาควรจะทำอย่างไรดีล่ะ
แกล้งไม่สนใจ
หรือจับเจ้าแมวป่วยตัวนี้ฉีดยาอีกสักเข็มดี?
“ชอบกลิ่นผม”
“งั้น...”
“ผมฝังกลิ่นเอาไว้ที่พี่ทั้งตัวเลยเป็นไง”
เกิดรอยยิ้มขึ้นที่มุมปากอิ่มทันทีที่เสียงทุ้มพูดจบ
จากแววตาหงอยๆก็เปลียนเป็นแววตาซุกซน แขนเรียวคล้องลำคอหนา
และใช้ขาเกี่ยวรัดเอวสอบเข้าหาตัว
“ก็ไม่ได้ห้ามหนิ”
CUT.
#shotbts
ถ้าจะอ่านคัทแปะเมลไว้เลยค่ะ จะทยอยส่งให้
ความคิดเห็น