ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {BTS} OS/SF KookJin. In a relationship.

    ลำดับตอนที่ #33 : OS : SIN. JiJin.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.27K
      147
      17 พ.ค. 61






    กึก.



    ขาเรียวที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าชะงักหยุดอยู่กับที่ กายบางถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะหันหลังกลับไปมองทางว่างเปล่าที่ตัวองเพิ่งเดินผ่านมา



    ถึงแม้ทั่วถนนจะไร้ซึ่งผู้คน



    แต่คิมซอกจินมั่นใจว่าตลอดทางที่เดินมาไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว



    เทอมนี้มีเด็กหนุ่มต่างโรงเรียนย้ายเข้ามาใหม่ และตั้งแต่นายคนนั้นย้ายเข้ามาเขาก็รู้สึกว่าชีวิตประจำวันที่เคยปกตินั้นแปลกไป เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาแห่งการเฝ้ามองอยู่ตลอด ซึ่งแม้แต่เสียงฝีเท้า จังหวะการก้าวเดินก็จำได้



    จำได้ขึ้นใจ



    เพราะไม่ว่าจะอยู่ในห้องเรียนหรือตอนไหนเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาอันตรายของผู้ชายคนนั้น



    เพื่อนใหม่ที่เขาไม่อยากรู้จักแม้แต่นิด



    นายอยู่ตรงไหน



    ออกมาเดี๋ยวนี้นะ


    เสียงหวานตะโกนถามพลางมองหาจนทั่วแต่ก็ไร้ซึ่งเงา ถนนตรงช่วงนี้เป็นทางลัดที่เขาใช้ประจำ ข้อดีของมันคือไม่ค่อยมีรถผ่านเพราะแบบนั้นแถวนี้จึงไม่มีคน ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันมันก็ยังเปล่าเปลี่ยว เพราะเป็นแบบนี้เขาเลยกลัวว่าจะถูกทำร้ายเข้า แอบตามกันแบบนี้ไม่รู้ว่ามีเจตนาอะไร อีกอย่าง หอพักของอีกคนก็ไม่ได้ไปทางเดียวกับเขา เพราะอย่างนั้นมันก็ไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วที่ชายคนนี้จะแอบตามเขาทุกวันโดยไม่ระวังอะไร



    เหมือนจงใจให้รู้แต่ก็ไม่ยอมเผยตัวซักที



    จีมิน



    นายอยู่ตรงนั้นใช่ไหม


    ร่างเล็กค่อยๆย่องไปทางมุมของตึกอย่างระมัดระวัง เมื่อกี้เหมือนเห็นเงาคนตะคุ่มๆมาจากทางมุมตึกนั้น ไม่แน่นายนั่นอาจจะแอบอยู่ก็ได้ ถ้าเดินไปหาแล้วคุยกันให้จบไปเลยก็ดี มาแอบตามกันแบบนี้เขาก็อึดอัดใจเหมือนกัน


    อ๊ะ



    อื้อ อ่อยอ๊ะ!”



    กายบางดิ้นเร่าเมื่อถูกมือปริศนาลากเข้ามาในซอกตึก และเพราะปากที่ถูกปิดอยู่ด้วยมือจึงทำให้ร้องขอความช่วยเหลือได้ลำบาก พยายามดิ้นหนีอย่างสุดกำลังแต่แรงกอดของใครอีกคนนั้นก็ทำให้เขาขยับตัวแทบไม่ได้



    ทำไมรับแขกแบบนี้ล่ะ



    หืม



    น้ำเสียงแหบพร่ากับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ข้างหูทำให้ขนอ่อนลุกชันไปทั่งร่าง เสียงแบบนี้เขาจำได้ดีและมั่นใจว่าต้องเป็นจีมินไม่มีผิด ถึงแม้จะได้ยินเสียงไม่บ่อยนักแต่เขาก็จำได้



    รวมถึงกลิ่นน้ำหอมแบบนี้



    กลิ่นเหงื่อแบบนี้



    แรงโอบกระชับแบบนี้



    ตอนนั้นที่พลาดหล่นจากเก้าอี้แล้วจีมินมารับเขาไว้ เขาจำสัมผัสเหล่านั้นได้ จำได้ดีเชียวล่ะ



    รับแขกอะไร



    ปล่อย!”



    พูดพลางดิ้นขลุกขลักไปมา แต่เหมือนยิ่งดิ้นเท่าไหร่แรงกอดจะยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ต้องยอมอยู่นิ่งเพราะถ้าขืนดิ้นต่อไปคงต้องโดนนกอดจนจนร่างเหลวคาอ้อมแขนนี้แน่ๆ



    อีกอย่างนึง



    ก็แอบหวังว่าถ้าไม่ดื้อจีมินก็จะปล่อยเขา แล้วเราก็จะเคลียร์เรื่องทุกอย่างกัน หลังจากนั้นเรื่องบ้าๆนี่ก็จะจบ และจะไม่มีใครมาตามเขาแบบโรคจิตเสียที



    ไม่ดิ้นแล้วเหรอ



    หึก็อยู่เป็นเหมือนกันนี่



    ไหนลองอ้อนแขกหน่อยซิ



    ถ้าอ้อนจนฉันใจอ่อนได้เดี๋ยวจะยอมปล่อยเลยน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่มาพร้อมกับแรงกดจูบตรงซอกคอทำให้ใจดวงน้อยเต้นระส่ำ รู้สึกกลัวจนตัวสั่นแต่อีกใจนึงก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นบ้า



    จีมินกำลังเริ่มสัมผัสเขา




    ส่วนบนที่กำลังไล่จูบไปทั่วลำคอ




    และส่วนล่างที่กำลังถูกบีบขยำช้าๆด้วยมือหนา




    ปาร์คจีมินกำลังปลุกเร้าเขา




    ปล่อย!!” อีกครั้งที่ร่างบางไม่ได้ทำตามคำสั่งและขัดขืน ดูเหมือนการดิ้นหนีครั้งนี้ร่างสูงจะไม่ได้กอดเขาแน่นขึ้นแต่แบบนั้นมันก็ไม่ได้ดีเสียเท่าไหร่ ไม่กอดแต่กลับไล่ทำรอยไปทั่วคอ แถมสะโพกก็ยังถูกบีบขยำอย่างมันมืออีก



    แบบนี้มันไม่ดีเลย



    อะไรกัน



    บรรยากาศแบบนี้นายไม่ชอบงั้นเหรอ



    หรือว่าฉันต้องไปทำในผับ




    ผับอะไรของนาย! บอกให้ปล่อยไงล่ะ!!”



    ทำงานที่นั่นทุกคืนไม่ใช่เหรอ ได้คืนละกี่บาทบอกฉันหน่อยสิ



    ร่างบางนิ่งงันไปครู่กับคำถามของเพื่อนร่วมชั้น งานที่เขาทำมันเป็นงานกลางคืนและเด็กวัยอย่างพวกเราไม่มีทางเข้าไปเที่ยวเล่นในที่แบบนั้นได้อยู่แล้ว เว้นเสียแต่ว่าไปทำงาน



    บ้างเป็นเด็กนั่งดริ๊ง บ้างก็เป็นเด็กเสี่ย ส่วนเขาน่ะเป็นมาหมดทุกอย่างแล้ว



    ใช่ร่างกายทำงานก็เหนื่อยไม่ใช่เล่น แต่ถ้าแลกกับเงินที่ได้ก็ถือว่าคุ้ม



    ไม่รู้ว่าจีมินรู้ได้อย่างไรว่าเขาทำงานที่ผับนั่น อาจจะมีคนรู้จักไปเจอแล้วมาบอกหรือว่าบังเอิญไปเห็นตอนที่เขาออกมากับผู้ชายพวกนั้น แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่เรื่องน่าดีใจที่จีมินต้องมารู้เรื่องนี้ เรื่องที่เขาทำงานอย่างว่าไม่มีใครในโลกนี้รู้ทั้งนั้นนอกจากตัวเขาเอง



    เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ทั้งสิ้น



    เงียบทำไมล่ะ บอกมาสิ



    ไม่ต้องกลัวไปหรอก



    เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากฉัน



    ฉันกุมความลับเก่งนะ



    จุ๊บ


    กดจูบแก้มใสเบาๆพลางสูดดมกลิ่นหวานหอมของร่างเล็กเข้าไปจนเต็มปอด ดูเหมือนคำพูดของเขาจะทำให้เหยื่อตัวน้อยตกใจถึงได้นิ่งเงียบไปแบบนี้ แต่มันก็ดี ท่าทีของซอกจินแบบนี้ก็ไม่ได้ผิดกับที่คาดไว้เสียเท่าไหร่



    ต้องการเท่าไหร่



    หืม?”



    นายต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะเลิกยุ่งกับฉัน แล้วก็ไม่เอาเรื่องของฉันไปพูดให้ใครฟัง



    ฮะๆ…”



    เหมือนงานที่ทำจะทำให้นายมีเงินเหลือใช้นะ



    แต่ฉันไม่ต้องการเงินนายหรอก



    แล้วจะเอาอะไร!”



    ร่างกายแลกกับการเก็บความลับ



    หลับนอนกับฉันหนึ่งวัน



    แลกกับการเก็บความลับหนึ่งวัน



    ตกลงไหม?”





    Cut.

    **ในไบโอทวิต**









    **Talk 

    อันนี้เป็นความบาปชั่ววูบที่วูบจนต้องมาเขียนฟิคค่ะ จีมินผัวมาก ยัยพี่ก็น่ารักน่ารังแกมาก จริงๆช่วงนี้สอบเลยถือศีล แต่ศีลแตกไปเรียบร้อยแล้วค่ะ คะแนนสอบก็เอาไว้ค่อยไปทำบุญไหว้พระละกัน 555555555 เอยจอยรีดดิ้งนะคะ นี่บาปแบบซอฟแล้ว กรั่กๆ



    **อันนี้คนละส่วนกับติ๋มนะคะ ติ๋มก็มีคัทแบบแซ่บๆของติ๋ม ไว้วันที่ 18 จะมาลงค่ะ**



    กิสสสสส ถือศีลอาร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย







    T
    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×