คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : OS : SIN. JiJin.
กึก.
ขาเรียวที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าชะงักหยุดอยู่กับที่
กายบางถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะหันหลังกลับไปมองทางว่างเปล่าที่ตัวองเพิ่งเดินผ่านมา
ถึงแม้ทั่วถนนจะไร้ซึ่งผู้คน
…แต่คิมซอกจินมั่นใจว่าตลอดทางที่เดินมาไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
เทอมนี้มีเด็กหนุ่มต่างโรงเรียนย้ายเข้ามาใหม่
และตั้งแต่นายคนนั้นย้ายเข้ามาเขาก็รู้สึกว่าชีวิตประจำวันที่เคยปกตินั้นแปลกไป
เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาแห่งการเฝ้ามองอยู่ตลอด ซึ่งแม้แต่เสียงฝีเท้า
จังหวะการก้าวเดินก็จำได้
จำได้ขึ้นใจ…
เพราะไม่ว่าจะอยู่ในห้องเรียนหรือตอนไหนเขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาอันตรายของผู้ชายคนนั้น
เพื่อนใหม่ที่เขาไม่อยากรู้จักแม้แต่นิด
“นายอยู่ตรงไหน”
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
เสียงหวานตะโกนถามพลางมองหาจนทั่วแต่ก็ไร้ซึ่งเงา
ถนนตรงช่วงนี้เป็นทางลัดที่เขาใช้ประจำ ข้อดีของมันคือไม่ค่อยมีรถผ่านเพราะแบบนั้นแถวนี้จึงไม่มีคน
ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวันมันก็ยังเปล่าเปลี่ยว เพราะเป็นแบบนี้เขาเลยกลัวว่าจะถูกทำร้ายเข้า
แอบตามกันแบบนี้ไม่รู้ว่ามีเจตนาอะไร อีกอย่าง
หอพักของอีกคนก็ไม่ได้ไปทางเดียวกับเขา เพราะอย่างนั้นมันก็ไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วที่ชายคนนี้จะแอบตามเขาทุกวันโดยไม่ระวังอะไร
เหมือนจงใจให้รู้…แต่ก็ไม่ยอมเผยตัวซักที
“จีมิน”
“นายอยู่ตรงนั้นใช่ไหม”
ร่างเล็กค่อยๆย่องไปทางมุมของตึกอย่างระมัดระวัง
เมื่อกี้เหมือนเห็นเงาคนตะคุ่มๆมาจากทางมุมตึกนั้น ไม่แน่นายนั่นอาจจะแอบอยู่ก็ได้
ถ้าเดินไปหาแล้วคุยกันให้จบไปเลยก็ดี มาแอบตามกันแบบนี้เขาก็อึดอัดใจเหมือนกัน
“อ๊ะ”
“อื้อ อ่อยอ๊ะ!”
กายบางดิ้นเร่าเมื่อถูกมือปริศนาลากเข้ามาในซอกตึก
และเพราะปากที่ถูกปิดอยู่ด้วยมือจึงทำให้ร้องขอความช่วยเหลือได้ลำบาก พยายามดิ้นหนีอย่างสุดกำลังแต่แรงกอดของใครอีกคนนั้นก็ทำให้เขาขยับตัวแทบไม่ได้
“ทำไมรับแขกแบบนี้ล่ะ”
“หืม”
น้ำเสียงแหบพร่ากับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ข้างหูทำให้ขนอ่อนลุกชันไปทั่งร่าง
เสียงแบบนี้เขาจำได้ดีและมั่นใจว่าต้องเป็นจีมินไม่มีผิด
ถึงแม้จะได้ยินเสียงไม่บ่อยนักแต่เขาก็จำได้
รวมถึงกลิ่นน้ำหอมแบบนี้
กลิ่นเหงื่อแบบนี้
แรงโอบกระชับแบบนี้
ตอนนั้นที่พลาดหล่นจากเก้าอี้แล้วจีมินมารับเขาไว้
เขาจำสัมผัสเหล่านั้นได้ จำได้ดีเชียวล่ะ
“รับแขกอะไร”
“ปล่อย!”
พูดพลางดิ้นขลุกขลักไปมา
แต่เหมือนยิ่งดิ้นเท่าไหร่แรงกอดจะยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายก็ต้องยอมอยู่นิ่งเพราะถ้าขืนดิ้นต่อไปคงต้องโดนนกอดจนจนร่างเหลวคาอ้อมแขนนี้แน่ๆ
อีกอย่างนึง
ก็แอบหวังว่าถ้าไม่ดื้อจีมินก็จะปล่อยเขา
แล้วเราก็จะเคลียร์เรื่องทุกอย่างกัน หลังจากนั้นเรื่องบ้าๆนี่ก็จะจบ
และจะไม่มีใครมาตามเขาแบบโรคจิตเสียที
“ไม่ดิ้นแล้วเหรอ”
“หึ… ก็อยู่เป็นเหมือนกันนี่”
“ไหนลองอ้อนแขกหน่อยซิ”
“ถ้าอ้อนจนฉันใจอ่อนได้เดี๋ยวจะยอมปล่อยเลย” น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่มาพร้อมกับแรงกดจูบตรงซอกคอทำให้ใจดวงน้อยเต้นระส่ำ
รู้สึกกลัวจนตัวสั่นแต่อีกใจนึงก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นบ้า
จีมินกำลังเริ่มสัมผัสเขา…
ส่วนบนที่กำลังไล่จูบไปทั่วลำคอ
และส่วนล่างที่กำลังถูกบีบขยำช้าๆด้วยมือหนา
ปาร์คจีมินกำลังปลุกเร้าเขา
“ปล่อย!!” อีกครั้งที่ร่างบางไม่ได้ทำตามคำสั่งและขัดขืน
ดูเหมือนการดิ้นหนีครั้งนี้ร่างสูงจะไม่ได้กอดเขาแน่นขึ้นแต่แบบนั้นมันก็ไม่ได้ดีเสียเท่าไหร่
ไม่กอดแต่กลับไล่ทำรอยไปทั่วคอ แถมสะโพกก็ยังถูกบีบขยำอย่างมันมืออีก
แบบนี้มันไม่ดีเลย
“อะไรกัน”
“บรรยากาศแบบนี้นายไม่ชอบงั้นเหรอ
“หรือว่าฉันต้องไปทำในผับ”
“ผับอะไรของนาย! บอกให้ปล่อยไงล่ะ!!”
“ทำงานที่นั่นทุกคืนไม่ใช่เหรอ ได้คืนละกี่บาทบอกฉันหน่อยสิ”
ร่างบางนิ่งงันไปครู่กับคำถามของเพื่อนร่วมชั้น
งานที่เขาทำมันเป็นงานกลางคืนและเด็กวัยอย่างพวกเราไม่มีทางเข้าไปเที่ยวเล่นในที่แบบนั้นได้อยู่แล้ว
เว้นเสียแต่ว่าไปทำงาน
บ้างเป็นเด็กนั่งดริ๊ง
บ้างก็เป็นเด็กเสี่ย ส่วนเขาน่ะเป็นมาหมดทุกอย่างแล้ว
ใช่ร่างกายทำงานก็เหนื่อยไม่ใช่เล่น
แต่ถ้าแลกกับเงินที่ได้ก็ถือว่าคุ้ม
ไม่รู้ว่าจีมินรู้ได้อย่างไรว่าเขาทำงานที่ผับนั่น
อาจจะมีคนรู้จักไปเจอแล้วมาบอกหรือว่าบังเอิญไปเห็นตอนที่เขาออกมากับผู้ชายพวกนั้น
แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่เรื่องน่าดีใจที่จีมินต้องมารู้เรื่องนี้
เรื่องที่เขาทำงานอย่างว่าไม่มีใครในโลกนี้รู้ทั้งนั้นนอกจากตัวเขาเอง
เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ทั้งสิ้น
“เงียบทำไมล่ะ บอกมาสิ”
“ไม่ต้องกลัวไปหรอก”
“เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากฉัน”
“ฉันกุมความลับเก่งนะ”
จุ๊บ
กดจูบแก้มใสเบาๆพลางสูดดมกลิ่นหวานหอมของร่างเล็กเข้าไปจนเต็มปอด
ดูเหมือนคำพูดของเขาจะทำให้เหยื่อตัวน้อยตกใจถึงได้นิ่งเงียบไปแบบนี้ แต่มันก็ดี
ท่าทีของซอกจินแบบนี้ก็ไม่ได้ผิดกับที่คาดไว้เสียเท่าไหร่
“ต้องการเท่าไหร่”
“หืม?”
“นายต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะเลิกยุ่งกับฉัน
แล้วก็ไม่เอาเรื่องของฉันไปพูดให้ใครฟัง”
“ฮะๆ…”
“เหมือนงานที่ทำจะทำให้นายมีเงินเหลือใช้นะ”
“แต่ฉันไม่ต้องการเงินนายหรอก”
“แล้วจะเอาอะไร!”
“ร่างกายแลกกับการเก็บความลับ”
“หลับนอนกับฉันหนึ่งวัน”
“แลกกับการเก็บความลับหนึ่งวัน”
“ตกลงไหม?”
Cut.
**ในไบโอทวิต**
**Talk
อันนี้เป็นความบาปชั่ววูบที่วูบจนต้องมาเขียนฟิคค่ะ จีมินผัวมาก ยัยพี่ก็น่ารักน่ารังแกมาก จริงๆช่วงนี้สอบเลยถือศีล แต่ศีลแตกไปเรียบร้อยแล้วค่ะ คะแนนสอบก็เอาไว้ค่อยไปทำบุญไหว้พระละกัน 555555555 เอยจอยรีดดิ้งนะคะ นี่บาปแบบซอฟแล้ว กรั่กๆ
**อันนี้คนละส่วนกับติ๋มนะคะ ติ๋มก็มีคัทแบบแซ่บๆของติ๋ม ไว้วันที่ 18 จะมาลงค่ะ**
กิสสสสส ถือศีลอาร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น