ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {BTS} OS/SF KookJin. In a relationship.

    ลำดับตอนที่ #29 : OS : รังแกนุ่มนิ่มครั้งที่ 2 KookJin.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.36K
      140
      1 เม.ย. 61







    ...Seokjin on Twitter...




    ทำอะไร


    กายบางสะดุ้งตกใจจนโทรศัพท์ร่วงไปหล่นอยู่ที่พื้น เจ้าของร่างสูงทำท่าจะเข้ามาเก็บให้แต่มือเล็กก็คว้าขึ้นมาได้ทันอย่างเฉียดฉิวแล้วเก็บลงในกระเป๋ากางเกงอย่างแนบเนียน


    ทำอะไร


    น้ำเสียงเรียบนิ่งกับสายตาจับผิดทำให้คนถูกมองนั้นเกร็งไปชั่วขณะ ชายเสื้อถูกกำจนแน่นพร้อมกับดวงตาคู่สวยที่กำลังหลบสายเลิ่กลั่ก กำลังเล่นสนุกๆจองกุกจะเข้ามากวนทำไมก็ไม่รู้



    ผมถามว่าทำอะไร



    กะก็เล่นโทรศัพท์ไง



    หืม


    ขายาวก้าวเข้าหาคนตัวเล็กช้าๆพลางไล่สายตามองดวงหน้าหวานอย่างจับผิด พร้อมกันกับที่คนตัวเล็กก็ค่อยๆถอยหนี  แต่สัมผัสแข็งขืนที่ทาบอยู่ตรงแผ่นหลังก็ทำให้รู้ว่าในตอนนี้ตัวเองถอยมาจนชิดกำแพงเข้าแล้ว


    มือหนายื่นมายันกำแพงเอาไว้กักไม่ให้คนด้านในหนีไปไหน ปากเรียวคลี่ยิ้มเบาๆอย่างชอบใจขณะมองพี่ใหญ่ของวงที่เริ่มแสดงอาการต่างๆออกมาทีละนิด พูดตะกุกตะกักแถมยังหลบสายตาเขาเลิ่กลั่ก ทำไมจะไม่รู้ว่าคนตัวเล็กกำลังซ่อนบางอย่างเอาไว้



    จอนจองกุกรู้จักคิมซอกจินดีพอๆกันกับที่คิมซอกจินรู้จักเขานั่นล่ะ



    เราต่างรู้จักกันและกันดี ดีเกินกว่าที่ใครๆเคยรู้จักมาด้วยซ้ำ



    พี่จินน่ะ ไม่เคยปิดอะไรมิดหรอก



    เอาโทรศัพท์มาให้ผม


    ปากอิ่มเบะน้อยๆเมื่อถูกสั่ง แต่ก็ยังไม่ทำตามพร้อมทั้งจับโทรศัพท์เอาไว้แน่น ตากลมช้อนขึ้นมองหนุ่มรุ่นน้องอย่างออดอ้อน ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อหวังให้คนตรงหน้านั้นเห็นใจ



    พี่ไม่ได้คุยกับใครนะจองกุก



    แค่เล่นโทรศัพท์เฉยๆ



    จริงๆนะ




    รู้ว่าไม่ได้คุยกับคนอื่น



    แต่เล่นซนจนคนอื่นปวดหัวกันไปหมดแบบนี้



    “…ผมควรทำยังไงกับพี่ดี


    คำถามที่มาพร้อมกับสายตาเรียบสนิททำให้คนตัวเล็กเกร็งยิ่งกว่าเก่า จะวิ่งหนีไปตอนนี้ก็ทำไม่ได้เพราะจองกุกกักกันเอาไว้ แต่ถึงวิ่งได้ก็หนีไม่ทันอยู่ดีนั่นล่ะ



    ดีไม่ดีถูกลงโทษหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ



    รู้งี้ไปนั่งเล่นในห้องนอนก็ดี จองกุกจะได้เข้ามากวนไม่ได้



    ก็วันนี้มันวันเอพริลฟู---”



    พี่โตแล้วนะ ยังมาเล่นอะไรเป็นเด็กๆอยู่อีก



    นายว่าฉันแก่เหรอจองกุก



    ผมไม่ได้ว่า แค่บอกว่าพี่โตแล้ว



    นายพูด



    ผมพูดคำว่าแก่เหรอ



    เออ ไม่ได้พูด แต่สายตานายบอกว่าฉันแก่


    เสียงเล็กว่างอนๆพร้อมกับดันให้ร่างสูงถอยออกแต่ก็ไร้แรงขยับ นึกโมโหที่ตัวเองทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ แต่ถ้าทำได้ก็แปลกแล้วล่ะ จองกุกน่ะมีแต่กล้าม ต่างกับเขาที่มีแต่เนื้อนุ่มๆกับไขมันอีกนิดนึง



    นิดนึงเท่านั้นแหละ



    พี่มีความผิดอยู่ จะมางอนผมไม่ได้นะ



    ก็ไม่ต้องง้อสิ



    อ๊ะ!”


    กายบางถูกอุ้มขึ้นพาดบ่าอย่างรวดเร็วโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว พอดิ้นจะลงมือหนาก็ฟาดมาที่ก้นจนเจ็บ เสียงเล็กร้องโวยวายลั่นบ้านให้คนมาช่วยแต่ก็ไร้วี่แวว ทั้งที่อยู่กันเจ็ดคนแต่บ้านทั้งหลังกลับเงียบสงบเหมือบ้านร้าง มีเพียงจองกุกและเขาที่ตบตีกันอยู่ตรงนี้



    หลบกันอยู่ในห้องสินะ



    นายไปสั่งพวกนั้นเอาไว้ใช่มั้ยจองกุก!!



    ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มตามด้วยร่างสูงที่ตามมาคร่อมทับ ตากลมเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำสีใสเพราะรู้สึกน้อยใจที่สู้จองกุกไม่ได้ จองกุกก็เหมือนกันอะ พอรู้ว่าเขาสู้ไม่ได้ก็แกล้งใหญ่



    มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะ



    มือหนายื่นมาปาดน้ำตาออกจากตากลม พลางหัวเราะเบาๆกับท่าทางงอแงของคนตัวเล็กที่อะไรนิดอะไรหน่อยน้ำตาก็ไหลให้ต้องกอดต้องโอ๋อยู่บ่อยๆ



    แต่คราวนี้เขาจะไม่โอ๋หรอก



    ก็อย่างที่บอก ซนนักก็ต้องถูกลงโทษ



    จะงอนก็งอนไปเถอะ



    ผมจะลงโทษพี่ก่อน



    แล้วเดี๋ยวค่อยง้อ



    เดี๋ยวสิ


    มือบางประคองโครงหน้าคมเอาไว้กันไม่ให้ยื่นเข้ามาหา ปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างลังเลแต่สุดท้ายก็ถามคำถามที่ตัวเองสงสัยออกไป



    ฉันแค่เล่นทวิตหนักไปหน่อย ต้องลงโทษกันด้วยเหรอ



    ถามออกไปเสียงค่อยพลางจ้องตาคมอย่างรอคอยคำตอบ เขาไม่เข้าใจว่ากะอีแค่ทวิตหนักๆไม่กี่สิบข้อความมันจะผิดอะไรนักหนา ทุกคนก็ดูสนุกดีไม่ใช่หรือไง จองกุกนั่นล่ะเป็นอะไรตามลงโทษเขาอยู่ได้




    โดนฟัดบ่อยๆมันก็เหนื่อยนะแก้มช้ำหมดแล้วด้วย




    อือฮึ



    คำตอบของร่างสูงทำให้คนตัวเล็กน้ำตาซึมขึ้นมาอีกรอบ ปากอิ่มเบะออกทำทีจะร้องไห้ มือเล็กฟาดไปที่ไหล่หนารัวๆอย่างไม่ออมแรงแต่มันก็ไม่ให้ทำให้คนถูกฟาดหัวเสียแต่อย่างใด



    ปล่อยให้ตีไปก่อน อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเอาคืนให้เนื้อช้ำเลยคอยดูสิ



    ฮึก นายอะ เอะอะก็เอาแต่ลงโทษ คราวที่แล้วฉันเขี่ยผักนายก็ลากฉันไปฟัดในห้องน้ำ แล้วตอนนั้นฉันยังไม่ได้ทำผิดอะไรซักอย่างนายก็ลากฉันเข้าไปย่ำยีในห้องแต่งตัว ทำเกินไปแล้วนะจองกุก


    ระบายออกมาเสียงสั่นพลางทุบตีไหล่หนาซ้ำๆอย่างโกรธเคือง ทุกคนเห็นเขาเป็นพี่หมดและให้ความเคารพกันดี เว้นแต่เด็กนี่นั่นล่ะ เลี้ยงแรกๆก็แป๋วแหววน่ารักดี แต่พอโตมาทำไมถึงเป็นกระต่ายหื่นแบบนี้ก็ไม่รู้



    เปลืองตัวชะมัด!!



    ปากอิ่มที่กำลังสะอื้นถูกกดทับด้วยเรียวปากหนา แรงดูดดึงซ้ำๆทำให้แรงสะอื้นนั้นแผ่วลง มือบางกำไหล่คนรักแน่นเพื่อกลัดกลั้นอารมณ์บางอย่างที่กำลังปะทุขึ้น จูบอ่อนหวานแสนอ่อนโยนเริ่มร้อนผ่าวขึ้นทีละนิด ยิ่งลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาหยอกล้อมันก็ยิ่งทำให้คนถูกจูบนั้นเคลิ้มตามเข้าไปใหญ่



    จนมารู้ตัวอีกที..



    เสื้อผ้าก็หายไปหมดแล้ว





    ทำไมนายมือไวแบบนี้ห๊ะ!”



    เสียงเล็กเอ่ยตวาดลั่นห้องอย่างเหลืออด เคลิบเคลิ้มอยู่ได้ตั้งนาน มารู้ตัวอีกทีก็ก่อนที่คนด้านบนกำลังเล่นกับร่างกายของเขา สัมผัสเหล่านี้มัน..



    อ๊ะจองกุก ตรงนั้นอย่า



    เอ่ยห้ามเสียงพร่าพลางยื่นมือลงไปหมายจะดันออก แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงไปเสียได้ กลุ่มผมนุ่มถูกขยุ้มเบาๆตามแรงอารมณ์ เผลอแอ่นสะโพกรับสัมผัสรูดรั้งจากปากเรียวที่กำลังกลืนกินส่วนล่างอย่างเอร็ดอร่อย



    อะ..อ๊า



    เสียงหวานครางพร่าเมื่อหยาดอารมณ์สุดท้ายได้สิ้นสุดลง ร่างเล็กนอนหายใจกระเพื่อมกอบโกยอากาศเข้าปอด ปรือตามองคนด้านบนก็เหมือนว่าจองกุกกำลังทำอะไรซักอย่างอยู่กับร่างกายของเขา



    สัมผัสเย็นๆที่ลูบวนอยู่ที่ช่องทางด้านหลังนี่มัน..



    ..เจลหล่อลื่น



    แล้วไอ้ที่กำลังดุนดันเข้ามานี่ล่ะ



    อ๊ะ เอาออกไป



    เสียงหวานร้องห้ามเพราะรู้สึกเจ็บ อยากถอยหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมือแกร่งข้างหนึ่งนั้นรั้งสะโพกของเขาเอาไว้



    มันใหญ่



    มันไม่ใช่นิ้ว



    แต่เป็น



    อ๊ะ ขยับเบาๆก่อนสิ



    แครอทของกระต่ายป่า



    สะโพกสอบชะลอแรงขยับลงตามคำร้องขอของคนตัวเล็ก ร่างสูงโน้มตัวลงมาจูบเบาๆที่ปากอิ่มแล้วผละออกมามองดวงหน้าหวานที่เอ่อชุ่มไปด้วยเหงื่อและน้ำตา



    ดูพี่ใหญ่ของเขาสิ



    แก้มใสที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อ



    ดวงตาคู่หวานที่สั่นเทิ้ม



    ปากอิ่มที่เม้มแน่



    ไหนจะผิวเนื้อนุ่มหอมแสนอร่อยนี่อีก



    พี่จินน่ะน่ารังแกที่สุด



     เห็นว่างอนหนักผมเลยง้อพี่ก่อน



    เมื่อกี้ผมง้อไปแล้ว



    ตอนนี้ก็ได้เวลาลงโทษแล้วล่ะ



    อ๊ะ จองกุก..”



    ทั้งดื้อทั้งซนเลยนะวันนี้



    กินแครอทของผมทั้งคืนเลยดีไหม




    ฮื่อ…”






    #shotbts




    01 04 18

    april fools day

    วันนี้พี่จินซนมากกกกกก ป่วนทวิตหนักมากกกกก ไม่มีใครห้ามด้วยนะ จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ OS บาปๆเรื่องนี้ ฮรุกกก เล่นสนุกให้พอแล้วมาโดนลงโทษต่อแบบหนักๆ เอาให้เนื้อช้ำเลยค่ะกัปตัน!!!


    ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่าน ขอคอมเม้นและสกรีมแท็กหน่อยนะคะ // อ้อน



    T
    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×