คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
“ฮั่น ฮัท มาหาพ่อเร็ว วันนี้พ่อพาคนมาให้รู้จัก” ชายหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีขณะที่กำลังเดินเข้ามาภายใน คฤหาสน์หลังใหญ่ ราคาหลายสิบล้านของตน เรียกลูกชายทั้งสอง ฮั่น พี่ชายคนโต อายุ 8 ปี และฮัท น้องชายคนเล็ก อายุ 6 ปี เมื่อได้ยินเสียงบิดาร้องเรียก สองพี่น้องจึงรีบวิ่งแจ้นมาหาผู้เป็นพ่อทันที
“มีอะไรเหรอครับพ่อ” ฮั่นถามผู้เป็นพ่อ หลังจากที่วิ่งมาถึงก่อน ตามมาติดๆด้วยฮัท
“พ่อมีคนจะแนะนำให้รู้จัก” จักรวาล ผู้เป็นพ่อ พูดยิ้มๆ
“ใครเหรอครับ” ฮัทถามขึ้น เพราะอยากรู้ว่าพ่อจะพาใครมาแนะนำให้รู้จัก
“นี่คือ น้าอำภาแล้วก็แคน เขาจะเข้ามาอยู่ที่นี่กับเรา” ผู้เป็นพ่อ แนะนำหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังตน และเด็กผู้ชายคนหนึ่งวัยประมาณฮั่นและฮัท ตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ที่ยืนหลบอยู่หลังผู้เป็นแม่ด้วยความเขินอาย
“สวัสดีจ๊ะ น้องฮั่น น้องฮัท น้าชื่ออำภานะจ๊ะ น้องแคนออกมาสวัสดีพี่ๆเขาสิลูก” หญิงสาวหันไปสะกิดลูกชายที่เอาแต่หลบอยู่ข้างหลัง ให้ออกมาทำความรู้จักฮั่นและฮัท
“สะ...สวัสดีฮะ ผะ...ผมชื่อแคน อายุ 7 ขวบฮะ” แคนแนะนำตนเองคร่าวๆให้ฮั่นและฮัทฟัง แต่น้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะความประหม่า สองพี่น้องมองเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาในบ้านอย่างสนอกสนใจ
“น้องแคนอายุ 7 ขวบ งั้นก็แสดงว่าเป็นน้องของฮั่น แต่ว่าเป็นพี่ของฮัทน่ะสิ” จักรวาลเอ่ยขึ้นมาเมื่อได้ยินแคนแนะนำตนเอง
“ยินดีต้อนรับนะน้องแคน พี่ชื่อฮั่นนะ อายุ 8 ขวบ” ฮั่นเอ่ยขึ้นมาก่อน
“ยินดีต้อนรับเช่นกันครับพี่แคน ผมชื่อฮัท อายุ 6 ขวบครับ” ฮัทไม่ยอมแพ้พี่ชายรีบบอกชื่อเสียงเรียงนาม ประวัติของตนให้เด็กชายตัวเล็กฟัง
“งั้นเดี๋ยวงั้นเดี๋ยวน้องแคนไปเล่นกับน้องฮั่นล้วก็น้องฮัทก่อนนะ ลุงมีเรื่องจะคุยกับแม่ของหนูหน่อย” จักรวาลบอกแคน เด็กชายมองหน้าแม่ก่อนที่ผู้เป็นแม่จะพยักหน้าน้อยๆให้
“ก็ได้ฮะ” แคนเดินเข้าไปหาสองพี่น้องนั่นอย่างกล้าๆกลัวๆ ปกติแล้ว เด็กน้อยไม่ชอบคุยเล่นกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ ฮัทจึงถือวิสาสะ เข้าไปจังมือเล็กของแคน เด็กชายสะดุ้งเล็กน้อย
“เร็วสิพี่แคน รีบไปเล่นของเล่นกันเถอะ” ฮัทออกแรงดึงแคนให้วิ่งตามตนเอง ส่วนฮั่นก็วิ่งตามหลังไป
“ฮัท รอพี่ด้วยสิ”
นั่นคือเรื่องราวเมื่อสิบกว่าปีก่อน เรื่องราวความทรงจำครั้งแรกที่แคนได้เข้ามาเหยียบในบ้านหลังนี้ ครั้งแรกที่เขาได้เจอคุณชายทั้งสองของบ้าน ลูกชายของผู้มีพระคุณที่อุปการะแคน และครั้งแรกที่เขาได้มีทั้งเพื่อนเล่น พี่ชายและน้องชายในเวลาเดียวกัน
แคน ชายหนุ่มวัย 24 ปี กำลังนั่งเล่นชิงช้าในสวนหน้าบ้าน ถ้าจะเรียกให้ถูกบ้านหลังนี้คือคฤหาสน์ต่างหากล่ะ มันทั้งใหญ่โต หรูหรา กว้างขวาง อย่างที่แคนไม่เคยคิดมาก่อนว่าในชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เข้ามาเหยียบที่นี่ แคนเป็นชายหนุ่มร่างเล็ก น่ารัก ปีนี้เขาเรียนจบระดับปริญญาตรีพอดี เรียนจบแล้วก็คงมีโอกาสได้ไปทำงานแล้วสินะ
ร่างเล็กกำลังไกวชิช้า เบาๆ เพลินๆ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อากาศตอนเย็นๆแบบนี้เย็นสบายดีทำให้ร่างเล็กรู้สึกสดชื่น มีความสุขมากทีเดียว
“จ๊ะเอ๋!! แคน” ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ร่างกายกำยำสมเป็นชายชาตรี ในชุดสูทหรู ทำให้ดูดียิ่งขึ้นไปอีก เดินเข้ามาด้านหลังแคนอย่างเงียบๆ โดยไม่ให้คนตัวเล็กรู้ตัว แล้วจี้เอวแคน ความตกใจบวกกับความจั๊กจี้ ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งจนแทบจะตกจากชิงข้าเลยทีเดียว
“เฮ้ย!!! โหยพี่ฮั่น เล่นแบบนี้อีกแล้ว แคนตกใจนะ” ร่างเล็กอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อหันมาเห็นว่าใครที่แกล้งตนจึงจัดการฟาดฝ่ามือลงไปบนตนแขนของอีกฝ่ายทันที
“ฮ่าๆๆ เล่นแบบนี้มากี่รอบแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอแคน ขวัญอ่อนจริงนะเรา” ฮั่นใช้ฝ่ามือหนาของตนขยิฃี้หัวของแคนอย่างหมั่นไส้
“ใครมันจะไปชินได้ล่ะฮะ” ร่างเล็กตอบ ค้อนใส่ร่างสูงไปวงใหญ่
“ฮ่าๆๆโอเคครับ พี่ขอโทษๆ เข้าบ้านกันเถอะ เย็นมากแล้ว”
“ฮะ” แคนตอบรับเบาๆ ฮั่นเอื้อมมือของตนมากุมมือเล็กเอาไว้แล้วพาเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้สังเกตเลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งมองทั้งสองอยู่ที่ชั้นสองของบ้านด้วยแววตาที่ไม่พอใจ
ไรเตอร์หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว T^T ก็ที่แต่งฟิคเรื่องนี้ก็เพราะทนความน่ารักของฮัทแคนไม่ไหว
(แต่เรื่องนี้มันดราม่านี่) จิ้นกระจายค่ะพี่น้อง เม้น+โหวตด้วยเน้อ
ความคิดเห็น