คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRODUCTION
ғιвιι ★
“แฮ่กๆ”
เสียงหอบเหนื่อยจากเด็กหนุ่มร่างโปร่งบางคนหนึ่งดังขึ้น หลังจากที่วิ่งมาอย่างสุดกำลังที่มี สองขาอ่อนล้าเกินกว่าที่จะก้าวต่อไปได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ สั่งให้เขาต้องวิ่งต่อไป ถ้าหากยังไม่อยากตายอยู่ตรงนี้!
เบื้องหลังเด็กหนุ่มปรากฏร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่ง แว่นตาดำถูกสวมเพื่อปกปิดใบหน้าอันแท้จริงของเขา สองขาก้าวตามเด็กหนุ่มที่วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตมาช้าๆ ไม่เห็นจะต้องรีบร้อนอะไร ในเมื่อยังไงซะ มันก็หนีเขาไม่พ้นอยู่ดี
เด็กหนุ่มสะดุดขาตัวเองล้มลง พยายามยันกายขึ้นเพื่อที่จะลุกวิ่งต่อ แต่ทว่าเรียวขาที่อ่อนล้า ไม่สามารถทำตามคำสั่งของเขาได้อีกต่อไปแล้ว มันล้าเกินกว่าที่จะลุกขึ้นได้ แต่ถึงกระนั้น ก็ต้องเอาตัวรอดออกมาให้ได้ ร่างโปร่งพยายามดันตัวให้ไถไปกับพื้น ถึงแม้รู้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร แต่ก็ยังดีกว่าไปรอความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามาหา
ร่างสูงก้าวขาเข้ามาประชิดร่างบาง ใบหน้าที่ถูกปิดบังด้วยแว่นตาดำและความมืดมิดของเวลากลางคืน ก้มลงมองไปที่เด็กหนุ่มผู้น่าสงสาร จ้องมองอยู่อย่างนั้น ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกได้ มือหนากำกระบอกปืนดำเมื่อมในมือแน่น ก่อนที่จะยกมันขึ้นมาเล็งไปที่เด็กหนุ่ม
ร่างบางหยุดหนี หยุดดิ้นรน หยุดทำทุกสิ่งทุกอย่าง ตาหวานที่คลอหน่วยไปด้วยน้ำตามองขึ้นไปที่ใบหน้าของคนใจร้ายที่จะมาฆ่าเขา ก่อนที่จะค่อยๆปิดเปลือกตาลง เพื่อยอมรับกับสิ่งที่มันกำลังจะเกิดขึ้น
เหนื่อยล้าเหลือเกิน
จากนี้ไปคงได้นอนหลับสบายแล้วสินะ....
ชายหนุ่มคนใจร้ายจ้องมองใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เด็กคนนี้แปลก กำลังจะโดนยิงแท้ๆ แต่กลับไม่ปริปากร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อย คนอื่นๆที่ผ่านมามีแต่มากอดขาเขาเพื่ออ้อนวอนขอชีวิต แต่เด็กคนนี้กลับไม่ทำ
แปลก แปลกจริงๆ
“ฮึก”
เสียงสะอื้นที่หลุดออกมาจากร่างบางกระตุกหัวใจร่างสูง ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นนั้นดังออกมา ร่างสูงมองร่างเล็กนั้น แววตานิ่งเรียบเฉยในตอนแรก กลับสั่นระริก
แต่ยังไงซะ คำสั่งก็ต้องเป็นคำสั่ง เขาถูกสั่งให้มาฆ่า ก็คือต้องมาฆ่า และเด็กคนนี้ก็จะต้องตายภายในเร็วๆนี้
มือหนาเตรียมที่จะลั่นไก เขาตัดความรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่างออกจากใจ ลาก่อนเด็กน้อย … อโหสิให้ฉันด้วย
.....................
............
......
..
ปัง!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีกับอินโทรอันแสนสั้น อิอิ
คิดจะแต่งเรื่องนี้นานแล้ว แล้วก็ฤกษ์สักที
เรื่องเก่าก็ยังไม่จบ -___-
เอาเป็นว่าติดตามกันเนอะชาวบ้านเลขที่ 28
อยากจะรู้จริงบ้านเลขที่ 28 นี่มันใหญ่ขนาดไหน
ถึงได้จุสมาชิกได้มากมายขนาดนี้ 5555
อ่านแล้ว คอมเม้นท์ด้วยนะ ตอนต่อไปจะได้มาไวไว อิอิ
ดาร์กหน่อยนะเรื่องนี้ คนแต่งเครียด -*-
ใครเล่นทวิตตามมาคุยกันมามะ @heartless_pp
ใครยังไม่มีก็ไปสมัครซะ อาจจะอัพเดทฟิคที่นั่นเลยนะ
รักทุกคน ไปละ จุ้บๆ เค้าต้องไปสอบ เดี๋ยวเจอกันนะจ๊ะ
ความคิดเห็น