คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER 6
แสแอ่อนๆที่ส่อเ้ามาภายในห้อที่อนนี้ผ้าปูเียยับยู่ยี่ และเสื้อผ้าถูทิ้ระัระายเพราะาร
ระทำเมื่อืน แ่สอร่ายันอนอันบนเียนุ่ม
แบฮยอนลุึ้นมาเามีเพียผ้าุนหนูิัวเพียัวเียวเามอไปที่ร่าบาที่นอน้าาย ร่าายเธอมีแ่รอย้ำๆเ็มัว เราเพราะารระทำอเา แบฮยอน่อยูบับามรอยที่เาทำไว้
“ อื้อ “ ทิฟฟานี่ยันัวลุึ้น
“นอน่อเหอะ ไม่้อรีบื่นหรอ ผมโทรบอันนี่แล้วว่าถ้าพีุ่ถามให้บอว่าอยู่ับผม” ทิฟฟานี่เบิาว้าและีเาที่แน
“ล้อเล่น ให้บอว่าอยู่ับยูริ” ทิฟฟานี่ไ้ยินันั้น็ถอนหายใ
“เป็นอะไรหนะ “ ทิฟฟานี่ถามึ้นเมื่อเห็นว่าแบฮยอนไม่ไ้มอหน้าเธอแ่ลับมอ่ำลมา
“ ผ้านวม เธอมันเลื่อนลมาแล้วอะ” ทิฟฟานี่ถ้าึ้นสีอย่าเห็นไ้ัเธอรับึมันึ้นมาปิทันที
“ไม่เห็น้ออายเลย มาว่านี้ผม็เห็นแล้วนะ” แบฮยอนแล้แหย่เธอเล่นแล้วเ้าไปอเธอแล้วูบลที่หน้าผาเธอและหัวไหล่บาเบาๆ
“นี่ เธอรู้ปะ ว่าันรัเธอ” แบฮยอนมอไปที่หน้าร่าบาที่อนนี้แยิ่ว่าอุหลาบแล้ว
“ะพูอีทำไม เมื่อืนนาย็พูแล้ว”
“็อยาให้ไ้ยินทุวันเลย ไม่ไ้หรอ” แบฮยอนพูบ็ูบอีรั้ที่ริมฝีปาบาและลไปที่ออาว
“ พอแล้ว “ ทิฟฟานี่ร้อห้ามเพราะเธอ็เหนื่อยอ่อนมามาแล้ว
้านแทยอนและ ูโอ
ูโฮำลัทำอาหารอยู่ในรัว ั้เ่เิเรื่อแทยอน็มาหาเ้าทุวันเหมือนเป็นู่รัันเลย็ว่าไ้ะทีู่โฮำลัเรียับารทำอาหารอยู่นั้นแทยอน็ำลัเรียับาระทวแบฮยอนืนเหมือนัน
“ิอะไหรอ” ูโฮที่เ้ามาพร้อมอาหารในมือเอ๋ยถามเธอเพราะเธอำลัทำหน้าเรีย
“อ่อ เปล่าะ “ แทยอนบอปัไป
“ินเหอะ เี๋ยวเย็นหม “ ูโฮรู้ว่าเธอิอะไรแ่็ปล่อยไป
“ พี่ะ ันอยาไ้แบฮยอนืนะ “ อยู่แทยอน็พูึ้นทำใหู้โฮสำลัน้ำทันที
“เธอว่าอะไรนะ “ ูโฮถามอีทีเพื่อวามแน่ใ
“ ันบอว่าันอยาไ้ แบฮยอนืน”
“แล้วเธอทำะยัไ “
“ันมีวิธีแ่พี่้อ่วยันนะ “ แทยอนมอออปาหน้า่าพลาิถึมิรภาพเธอับฟานี่แ่มันำลัะแหัเพราะเธอทำเอแ่ไม่เป็นไรเพื่อเาเธอึยอม
ูโฮ Past
ผมไม่รู้ว่าเธอิอะไร แล้วทำไมัใัใามันแล้ว้อลับไปหามันอี ทำไมเธอไม่ิถึผมบ้าเลย ผมยอมรับนะว่าลอที่แทยอนมาหาผม ผมมีวามสุมานลืมวันเวลาไปเลย ผมไม่อยาให้เธอลับไปหาไอแบเลย เพราะผมแอบไปหามันที่บ้านหน้าามันสใสึ้น ยิ้มทั้วัน (หรือบ้า) มันูมีวามสุว่าอนไหนทั้นั้น ผมวระทำรายวามสุมันไหม อนนี้ผมิหนัมา
ลับมาทา แบับฟานี่
“ฟานี่ ไปิน้าวัน “ เสียอแบฮยอนเรียทิฟฟานี่ไปิน้าว้วยน้ำเสียร่าเริ
“ ไม่เอาอะ ฟานี่อยาลับบ้าน “ ทิฟฟานี่รอเสียหวานลไปแล้วหันไปอ้อนับแบฮยอนเพราะอนนี่ ็ปาไป 5โมเย็นแล้วเธอะลับั้แ่เ้าแล้วแ่เาไม่ให้เธอลีบแถมยัทำท่าอแนร่าบาทนไม่ไหวเลยอยู่่อ
“ ทำไมอะ อะไร็ะลับ “ แบฮยอนทำท่าอนใส่เธอ
“ฟานี่้อไปทำานไม่ั้นฟานี่ โนุแน่เลย” ทิฟฟานี่เินเ้าไปหาแบอยอนแล้วพูามวามริ
แู่เหมือนเาะไม่ยอมนฟานี่้อหาอะไรมา่อลอ
“ถ้าให้ลับอนนี้ ะมาหาทุวัน” เธอพูออไปแบบไม่ิว่าะไ้ผลแ่รัน้าม
“ริหรอ โอเ เี๋ยวแบไปส่นะ” ร่าบาทำหน้าเมื่อเาพูเอเออเอทุอย่า
“อย่าลืมที่พูนะ ุ๊บ” แบฮยอนหันมาพูับเธอแล้วแอบโมยุ๊บเธอหนึ่ที
“ ว๊ายย บ้า “ ทิฟฟานี่ใที่อยู่ๆเา็ มาหอมแ้มเธอ
บ้าน ทิฟฟานี่
“ แบ นายไม่้อเ้าไปหรอเ ี๋ยวันเินไปเอ” ทิฟฟานี่หันไปบอแบฮยอน้วยสีหน้าัวล
“ ทำไมหละผมเ้ามาไ้หรอ “
“ ไม่ใ่เ้าไม่ไ้ แ่ันหายทั้ืนถ้าพี่สอนถามันะไ้อบไ้ไและอีอย่าถ้านายเ้าไป พี่เฮับพี่อึนฮยอ็้อถามว่าันับนายเอันไ้ยัไ” ฟานี่อธิบายเหุผลอเธอให้เ้าฟัแ่มัน็ทำให้เธอลำบาใเพราะอนนี้เาเริ่มาแๆเละมีน้ำใสๆออมา
”นายร้อไห้ทำไม”
“ผมอยาเ้าไปอะ” ทิฟฟานี่ถอนหายใแล้วูบไปที่แ้มาวทั้สอ้าอแบฮยอน
“ วันหลันะ ไปและนะ” แล้วเธอ้ออารถไปแล้วรีบเ้าบ้านทันที
แบฮยอน part
ผมมอามหลัเธอเินออไปแล้ว ใ่เธอเินไปแล้วแ่ลิ่นหอมอเธอยัิในรถอยู่เลยนี่ผมเป็นอะไร ผมไม่เยิผู้หินไหนเท่าเธอมา่อน รัั้แ่เห็นหน้าสสัยะเอเนื้อู่อแท้ 55
ผมำลัออรถแู่่ๆ็มี นมาวาหน้าผม แ่ถ้ามอีๆเธอือ
“ แบ อุยอะไรหน่อยสิ” นๆนั้น็ือแทยอนนั่นเอ ผมลระล
“ ผม “ ผมี้มาที่ัวเอเพราะั้แ่วันนั้น ผมับเธอ็ไม่เยเอันอีเลย ผมเปลี่ยนเบอร์ใหม่ และลบเธอออาวามทรำเลยู เลวเนอะ
“ ไ้สิที่ไหนหละ”
ร้านอาหารย่าน 12
“ เอ่อ เออ ือว่า มีอะไรับผมหรอ “ ผมัสินใถามเธออไปหลัาที่เธอเียบมานาน
“ ไม่อย่านั้น ผมะ ปะ ...”
“เราลับมาเหมือนเิมไ้ไหม” อึ้ รับ ทำอะไรไม่ถู หยุหมุนทุอย่า
“ ทำไมหรอแบ เราลับมาเหมือนเิมไม่ไ้ใ่ไหม” แทยอนพูพร้อมับน้ำาลออยู่
“ เอ่อ เออ ผม ือว่า ผม “ แบฮยอนพูิั
“ นายลับไปิ็ไ้นะ แ่ันอยาลับไปเหมือนเิมับนายริๆ “ แทยอนพูออไปเมื่อเห็นแบฮยอนพูิัแล้วยื่นมือไปุมมืออเาไว้“ ือ แทยอน ผมไม่ลับไปิหรอเพราะผมัสินใแล้ว ผมรัทิฟฟานี่ ผมรัเธออโทษนะที่ผมพูแบบนี้ “ แบฮยอนปิเสธเธอไปพร้อมับเอามือที่เธอับเาอยู่ออ
“แทยอนอึ้ับารระทำที่เาทำเธอเสมอไปทาอื่นแล้วหยน้ำา็ไหลลมาอาบแ้มเธอทั้สอ้า
“ ไม่เป็นไร ไม่้ออโทษหรอนายรัฟานี่็ไม่เป็นไรแ่ันมีอีเรื่อะบอนาย ือันยัไม่ไ้บอพ่อ ับแม่ว่าเราถอนหมั้นันแล้วท่าน็ะมาวันพรุ่นี้้วย แ่ไม่เป็นไรันะบอพวท่านเอนายไม่้อเป็นห่วนะ” แทยอนลั้นน้ำาไว้แล้วพูับเาแบบปิเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“ ริหรอ อบุมานะ” แบฮยอนล่าวอบุเธอ
“ไม่เป็นไร เี๋ยวัน้อไป่อนนะ ่อนไปออหน่อยนะ” แล้วเธอ็ึเาเ้ามาอ
“ ไปแล้วนะ แล้วเอันใหม่แบฮยอน” แทยอนบอลาแบฮยอนแล้วเินออไป
แบฮยอนมอามแทยอนที่เินออไปแล้วยิ้มออมาเพราะเาำลัิว่าเาำลัมีวามสุับทิฟฟานี่สอนแล้วะไ้ไม่้อิอะไรอี
ะที่แทยอนเินออไปเธอไ้เินรไปแล้วมอมาที่แบฮยอนอีรั้
“แบฮยอน นายับันไ้เอันไปอีนานแน่ “ แทยอนเินรไปที่ร่าสูที่แ่ัวมิิแล้วเธอ็ส่เินให้เาไป้อนนึ
“ไ้รูปไหม “
“ไ้รับ”
“ี อบในายมาไ้เินแล้ว็ไปสิ” เธอออปาไล่นที่อยู่รหน้า
แทยอนมอรูปภาพที่มือเธอแล้วแสยะยิ้มออมารูปนั้นไม่ใ่รูปใรมันือรูป เธอับแบฮยอนนั่นเอ
“ ทิฟฟานี่ ันอโทษ้วยนะันอยาไ้อืน”
อบุมานะะที่เ้ามาอ่าน ไม่ีรไหน บอ้วยนะ
ำเือนอนหน้าอามีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
ความคิดเห็น