คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คุณหมอเนื้อหอม 50% -รีไรท์-
อนที่ 3
ุหมอเนื้อหอม
เธียรย้ายมาอยู่บ้านอุยายสายใไ้เือบเือนแล้ว
วันที่ายหนุ่มเินทามามีเพียระเป๋าเสื้อผ้าับหนัสือและัรยานิัวมาเท่านั้น
โยวัลภาเป็นนับรถมาส่ลูาย้วยัวเอ
ใริเธออยาะทิ้รถยน์ไว้ให้ลูใ้ แ่เ้าัวลับปิเสธว่าัวเอไม่มีวามำเป็นะ้อใ้รถ
ไม่เหมือนับแม่ที่มีวามำเป็นมาว่า
ทุวันเธียระี่ัรยานไปทำานที่โรพยาบาลั้แ่เ้ารู่
ายหนุ่มพยายามไม่ทำัวให้เป็นภาระอนอื่น
เามัะื่นแ่เ้าเพื่อไปหาอะไรรับประทาน่าย ๆ ที่ลา ึ่เป็นทาผ่านอโรพยาบาลเสมอ
แ่่อมา็ถูอร้อแมบัับให้รับประทานอาหารเ้าพร้อมหน้าันที่บ้านอยอสร้อย
ยเว้นในวันที่เา้อรีบไปโรพยาบาลมาริ ๆ
ารมาอยู่ร่วมบ้านับรอบรัวอยอสร้อยไม่ไ้ทำให้เธียรรู้สึอึอัอะไร
เามีพื้นที่ส่วนัวที่บ้านอุยายสายใ มีหมาให่ใีสอัวเป็นเพื่อนเล่นเป็นเพื่อนออำลัาย
ะมีบ้า็รที่เารู้สึเรใที่ทุน้ออยมาูแลเาทั้เรื่ออาหารารินหรือเรื่อารทำวามสะอาห้อพั
แม้เธียระห้ามยอสร้อยแล้ว แ่ห้อพัเา็ไ้รับารทำวามสะอาราวับโรแรมห้าาวเสมอ
ทั้ ๆ ที่เาล็อุแห้ออน่อนออไปทำานแล้ว็าม
เธียรหมปัาที่ะห้ามปรามหรือหาทาแ้ไ เาึ้อปล่อยเลยามเลยและพยายามไม่ทำให้ห้ออัวเอสปรรรุรันเป็นารเพิ่มานให้เพื่อน
เพื่อเป็นารอบแทนน้ำใอทุนในบ้าน เธียรึพายอสร้อยไปื้อ้าวอเรื่อใ้ภายในบ้านอบแทนารที่เามาินมาอยู่ที่นี่โยไม่ไ้่วยเรื่อ่าใ้่ายใ
ๆ ึ่ทุน็เ้าใและยอมให้เาทำเพื่อวามสบายใ
เ้านี้เธียรื่นสายว่าปิ
เา้อึ้นรวนไ้ที่ึผู้ป่วยในอนเ้า
แ่เมื่อืนเาเพลิเพลินับารูฟุบอลมาไปหน่อยึส่ผลให้วันนี้ื่นสาย
เ้าห้อน้ำไ้ึรีบอาบน้ำลว ๆ และหยิบเสื้อเิ้สีฟ้าับาเสแล็มาสวม่อนวิ่ลาบ้านไป
โยไม่้อลัวว่าุยายสายใะใับเสียัโรมรามที่เาทำ เพราะทุ ๆ เ้าุยายะไปรอใส่บารที่ถนนหน้าบ้านและอยู่รับประทานอาหารเ้าที่บ้านอลูสาว
โยะลับมาเ้าสวนในอนสาย ๆ บ้านทั้หลัอนนี้ึเหลือแ่เาเพียลำพั
“เ่น ้ว หลบพี่ วันนี้เล่น้วยไม่ไ้ พี่สายแล้ว”
เธียรบอลูสมุนที่รูันมารอรับถึีนบันไ
แู่ท่ามันะไม่ยอมเ้าใเาึเอื้อมมือไปลูบศีรษะอ้วน ๆ อเ้าหมาไทยสีน้ำาลแที่มีรูปร่าหน้าาเหมือนันราวับฝาแฝ่าันที่เ้าเ่นมีแ้มสีาวที่ลาหน้าผาเท่านั้น
เราับหมาเป็นที่เรียบร้อยเธียร็ว้าัรยานถีบออไปอย่ารวเร็วเพื่อแ่ับเวลา
สวนทาับุยายและยอสร้อยที่ำลัเ็บถาและเ้าอี้เ้าบ้าน เาึอรถ พนมมือไหว้ลาผู้สูวัยเพื่อไปทำาน
“เธียรไปทำาน่อนนะรับยาย สวัสีรับ”
“รีบร้อนริ ินอะไรหรือยัล่ะลู”
“ยัรับ เี๋ยวเธียรไปหาื้ออะไร่าย ๆ ที่ลา็ไ้รับ
ไป่อนนะรับยาย ไป่อนนะอย”
“ไปเถอะลู”
“้า” ยอสร้อยานรับพร้อมับโบมือให้
เ้าบ้านเ็บอเ้าที่เรียบร้อยแล้วสมาิทุนในบ้าน็เ้าประำที่นั่อัวเอในห้ออาหารเพื่อลมือรับประทานอาหารเ้าร่วมัน
ุยายสายใเอาแ่บ่นถึเธียร้วยวามเป็นห่วว่าายหนุ่มะลืมหาอาหารเ้ารับประทาน
นัวเอ็แทบไม่ไ้รับประทานอะไรไป้วย
“แม่ทำ้าวล่อแล้วให้อยเอาไปให้เธียรที่โรพยาบาลสิะ”
สร้อยฟ้าเสนอเมื่อเห็นแม่ัวเอบ่นวนเวียน้ำ ๆ ในเรื่อเิม ๆ หลายรอบเ้า
“วามิีริ ๆ ” ุยายสายใมลูสาว
แล้วรีบลุึ้นยืนเพื่อไปทำ้าวล่อ ยอสร้อยเลยพลอยลุึ้นไป่วยยาย้วย
สร้อยฟ้าส่ายศีรษะับารเอาอเอาใที่มาเป็นพิเศษอแม่ัวเอ
่อน้มหน้ารับประทานอาหาร่อเพราะเธอและสามี็้อรีบไปทำานที่โรเรียนเ่นัน
ราวรึ่ั่วโม่อมายอสร้อย็หิ้วะร้าใส่ปิ่นโเถาเล็
ๆ พร้อม้วยระบอเ็บวามร้อนใส่าแฟมาวาที่ะร้าหน้ารถมอเอร์ไ์
“อยเอาปิ่นโไปให้เธียร่อนนะะยาย”
“ี่รถี ๆ นะลู ไม่้อรีบ เี๋ยวะเิอุบัิเหุเอา”
ุยายสายใสั่
“่ะ” หิสาวรับำ ่อย ๆ ี่รถไปามถนนอนรีเพื่อมุ่หน้าไปโรพยาบาล
โรพยาบาลประำอำเภอในอนเ้าอวันธรรมามีรถสัรเ้าออันอย่าึั
ยอสร้อย่อย ๆ ี่รถมอเอร์ไ์อย่าระมัระวันพารถไปอยัที่อรถไ้อย่าเรียบร้อย
หิสาวถอนหายใอย่าโล่อแล้วว้าะร้าึ้นมาถือ เธอเินเ้าไปภายในอาาร เหลียว้ายแลวาอย่านปัาเพราะไม่ทราบว่าเธียรอยู่รส่วนไหนอโรพยาบาล
รั้นะโทรศัพท์เพื่อถามไถ่เธอ็ลืมทั้ระเป๋าสา์และโทรศัพท์มือถือไว้ที่บ้าน
ึัสินใเินไปหาพยาบาลัรอที่อยู่รโ๊ะ้านหน้าแทน
“อโทษนะะ
ไม่ทราบว่าุหมอเธียรอยู่ที่ไหนหรือะ”
ำพูอยอสร้อยทำให้พยาบาลสาวสอนที่ำลั้มหน้า้มาับแฟ้มประวัิผู้ป่วยเยหน้าึ้นมอเธออย่าพร้อมเพรียัน
“ะ?” พยาบาลสาวที่ื่อธิาส่เสียถามล้ายไม่แน่ใในสิ่ที่ไ้ยิน
“ันมาพบุหมอเธียร่ะ
ไม่ทราบว่าุหมออยู่ที่ไหนเหรอะ” ยอสร้อยทวนำถาม
“มีธุระอะไรั้นหรือะ” พยาบาลสาวนเิมถามึ้น้วยสีหน้าใร่รู้
มอสิ่อที่ยอสร้อยถือในมือ้วยวามสนใ
“ือันเอาอาหารเ้ามาส่ใหุ้หมอ่ะ”
“อ๋อ...”
พยาบาลสาวทั้สอนลาเสียพร้อมันโยไม่ไ้นัหมาย
่อนพยาบาลที่ื่อมลวรระเอ่ยปาับยอสร้อย
“ุหมอเธียรไปราว์วอร์่ะ”
“ะ? ไปไหนนะะ” หิสาวถามย้ำ
“ไปรวผู้ป่วยที่หอผู้ป่วยในน่ะ่ะ”
“อ๋อ ่ะ ะลับมาประมาี่โมะ”
“บอเวลาแน่นอนไม่ไ้่ะ
แ่ไม่เินเ้าโมเ้าแน่ ๆ เพราะวันนีุ้หมอลรวโอพีี[1]
ถ้าุไม่ไ้มีธุระอะไรับุหมอนอาเอาอาหารมาให้
ุฝาะร้าไว้ที่พวิัน็ไ้่ะ เี๋ยวุหมอมาันะเอาใหุ้หมอเอ” มลวรรเสนอ
ยอสร้อยมอะร้าอาหารในมืออัวเอ ่อนัสินใอระาษโน้าพยาบาล
เมื่อไ้ระาษามที่้อารเธอ็เินไปนั่เียนโน้รเ้าอี้ที่มีผู้ป่วยนั่รอพบแพทย์ันอยู่อย่าหนาแน่น
มือบาเสียบระาษโน้ไว้ับปิ่นโเพื่อบอให้เธียรทราบว่าปิ่นโนี้เป็นอทาบ้าน
อนเลิานเาะไ้นำมันลับไป้วย เสร็เรียบร้อยแล้วเธอ็เินลับมาที่โ๊ะัรอผู้ป่วยอีรั้
“รบวนฝาใหุ้หมอ้วยนะะ”
“่ะ” สอพยาบาลสาวรับำพร้อมัน
“อบุ่ะ”
ล่าวอบุเสร็ยอสร้อย็หมุนัวเินลับมา แ่เอเพื่อนเสีย่อนหิสาวึหยุพูุย้วยั่วรู่่อน่าฝ่าย่าแยย้ายันลับ
เพียแ่เินผ่านห้อบัรยอสร้อย็แทบะ้อเอาหน้าุินเมื่อไ้ยินพยาบาลที่ื่อธิาำลัเอ่ยถึเธอ
-รีไรท์-
่วนี้วุ่นวายมา่ะ มีานสำัที่้อทำให้เรียบร้อย อาะมาๆ หายๆ แ่ะพยายามไม่หายหน้าไปเิน 3 วันนะะ
อบุที่เ้ามาอ่าน่ะ
^ ^
ละมุน
[1] OPD ย่อมาา Outpatient department (แผนผู้ป่วยนอ)
ความคิดเห็น