คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic TVXQ] รักสุดร้ายของคุณชายจอมกะล่อน ตอนที่ 1 พบกันครั้งแรก
ตอนที่ 1 พบกันครั้งแรก
ณ เกาะเชจูสุดสวยของประเทศเกาหลีใต้มีรีสอร์ทสุดหรูอยู่ที่หนึ่ง
“จุนซูเสิร์ฟอาหารเร็ว”เสียงพ่อครัวเรียกหนุ่มน้อย (ผู้น่าร้ากกกก) สุดหล่อ สะอาดที่กำลังจัด เตรียมถ้วยชามสำหรับเสิร์ฟ
“คร้าบบ” จุนซุขานรับอย่างขยันขันแข็งพลางวิ่งมารับชามอาหารไปเสิร์ฟให้ลูกค้าที่อยู่หน้าร้าน
ขณะเดียวกันหนุ่มหล่อไฮโซผู้ที่มีฉายา หล่อ กวน กะล่อน ลูกชายแท้ๆของเจ้าของรีสอร์ทนี้ที่จุนซูทำงานอยู่นั้นเอง ตอนนี้เขากำลังอยู่ที่ร้านอาหารของรีสอร์ทรออาหารที่เขาสั่งไว้
ทันทีที่เขาเห็นจุนซูออกมาจากหลังครัว เขาก็ถูกใจจุนซูซะอย่างแรง หน้าสวยผิวขาวผ่อง ปากบางได้รูปถูกใจสุดๆ
“อาหารที่สั่งได้แล้วครับ” จุนซูเสิร์ฟอาหารที่โต๊ะของยูชอนหน้าตายิ้มแย้ม เขาก็ต้องตกใจนิดๆกับสายตาที่ยูชอนมอง
(สายตาอย่างนี้กะล่อนที่สุด ชิ!) จุนซูแอบด่าในใจ
“ชื่ออะไรล่ะนาย” ยูชอนถามพลางส่งสายตา
“จุนซู” ตอบแบบห้วนๆ
“เป็นพนักงานที่นี้เหอร” ยูชอนถามอีก
“ใช่” จุนซูตอบแบบห้วนๆอีก
“น่ารักนะนาย” ยูชอนพูดขึ้นพลางลูบริมฝีปากตัวเอง ยิ่งทำให้จุนซูเมิน
“ขอโทษต้องทำงานต่อขอตัว” จุนซูพูดจบแล้วก็เดินสบัดหน้าเข้าไปในครัวโดยไม่สนใจสายตาที่แสดงถึงความหัวเสียของยูชอน
(เล่นตัวงั้นเหรอไม่มีใครกล้าปฏิเสธฉันเลยนะ) ยูชอนคิดแค้นในใจ
และเขาก็คิดอะไรบางอย่างออก เขาเดินตรงไปยังห้องครัวทันทีพ่อครัวเห็นยูชอนก็ทำความเคารพแต่ยูชอนยกมือปรามไว้แล้วสั่งให้พ่อครัวทำงานต่อไปโดยไม่ต้องสนใจเขา พ่อครัวรับคำอย่างงงๆ ตอนนี้จุนซุกำลังนั่งล้างจานอยู่เขาไม่รู้ว่ายูชอนกำลังจ้องมองเขาจากด้านหลัง
“คนอะไรก็ไม่รู้กะล่อนชิบ” จุนซูบ่นออกมามือไม้ก็พลางลงกับถ้วยชามที่ล้างอยู่ ยูชอนยิ้มบางๆที่มุมปากเมื่อเห็นท่าทีของจุนซู ยูชอนสังเกตรูปร่างของจุนซูอย่างเพลิดเพลินตา ขาว อวบ เซ็กซี่จริงๆ ยูชอนใครคร่วยด้วยสายตา ด้วยนิสัยที่ไม่เคยถูกใครปฏิเสธทำให้ยูชอนคิดว่าจุนซูคงเหมือนกับทุกคนที่เขาเคยเจอ
ยูชอนสวมกอดจุนซูจากด้านหลังแล้วทำท่าจะช่วยจุนซูล้างจาน
“ฉันช่วยล้างเอาไหม” ยูชอนกระซิบข้างหูจุนซู จุนซูตกใจแทบเป็นลม ทั้งตกใจทั้งโกรธ
“น่ะ...นาย...อ๊าย...ไอโรคจิต!” จุนซูปรอทแตกทันทีผลักยูชอนกับโต๊ะเครื่องเทศอย่างแรง พ่อครัวตกใจจะเดินเข้ามาเคลียร์
“พ่อครัวออกไปก่อน” ยูชอนสั่งเสียงเข้ม พ่อครัวจำต้องเดินออกไปด้วยความม่เข้าใจอีกครัง
“อ้าว! น้าเดี๋ยวสิ...เชื่อมันทำไมอ่ะ” จุนซูตะโกนเรียกแต่เขาก็ไม่ได้ยิน
ยูชอนยิ้มแสยะอย่างหื่นๆให้จุนซู
“มองอะไรไอ้บ้าโรคจิตคอยดูนะฉันจะฟ้องผู้จักการ” จุนซูด่าไปอย่างกล้าๆกลัว
“ไม่มีใครทำอะไรฉันได้หรอก” ยูชอนพูดอบ่างย่ามใจ
“ทำไมจะไม่ได้...ถ้าผู้จัดการรู้นะนายแย่แน่” จุนซูพูดไปอย่างไม่รู้ความจริง ยูชอนหัวเราะในลำคอแล้วย่างสามขุมเข้ามาหาจุนซู
“อย่าเข้ามานะไอโรคจิต..!” จุนซูร้อนรน และยูชอนก็รวบตัวจุนซูเข้ามากอด จุนซูเสียงดังโวยวายไม่ยอม
“น่า...อย่าเล่นตัวนักเลย...ฉันจะให้เงินนายใช้ทุกเดือนเลยนะถ้าหากนายยอมฉัน” ยูชอนพูดตตามนิสัย จุนซูแทบจะฆ่ายูชอนให้ตายคาที่ตอนนั้นเลย
“ไอบ้าแกคิดว่าฉันขายตัวรึไง...ไอบ้า...ไอคนคิดสกปรกปล่อยช้านนนน....” จุนซูดิ้นสุดฤทธิ์
“เอ๊ะหรือว่านายโก่งราคา...เอาน่า...เท่าไหร่ฉันทุ้มสุดตัว”ว่าแล้วยูชอนก็ไซร้ซอกคอขาวของจุนซู
“อ๊าก! ไอบ้าหยุดนะ” จุนซูสุดทนตั้งสติได้ก็กระทืบเท้าใส่ยูชอนอย่างแรง
“โอ๊ย!” ยูชอนปล่อยจุนซูทันที จุนซูรีบถ่อยห่างไปอยู่อีกมุม
“ไง...เจ็บมากหล่ะสิแค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับไอ้หื่นกามอย่างนาย” จุนซูด่าอย่างสะใจ ยูชอนถึงกับเดินเป๋
“นาย...นายแสบมาก...ถ้านายรู้ว่าฉันเป็นใคร...นายเสร็จแน่”ยูชอนพูดอย่างเหนือกว่า
“ฉันรู้ว่านายเป็นใคร...นายก็แค่ไอหื่นกามโรคจิตที่ร่านหาผู้ชายเพื่อประทั้งความอยากไงล่ะ” จุนซูด่าอย่างเจ็บแสบ
“นาย...ฉันไม่ปล่อยนายแน่!” ยูชอนเริ่มโมโหว่าแล้วเขาก็เข้าไปรวบตัวจุนซูทันที
“ไม่เคยมีใครปฏิเสธฉันมาก่อน...แล้วนายเป็นใครถึงกล้ามาปฏิเสธฉัน” ยูชอนพูดข้างหูจุนซูดั้งๆ จุนซูได้ยินอย่างนั้นก็เคืองโกรธมาก
“แล้วนายเป็นใครถึงกล้าทำกับฉันอย่างนี้” จุนซูตะคอกกลับอย่างไม่กลัว ยูชอนหัวเราะในลำคอ
“ถ้านายรู้ว่าฉันเป็นใคร...นายจะปฏิเสธไม่ลงเลยล่ะ” จุนซูไม่สนใจ หาทางออกจากอ้อมกอดยูชอนให้ได้ยูชอนก็ถือโอก่ศกับเนื้อตัวจุนซูสารพัด
“เอาอีกแล้วนะยูชอน”เสียงประกาศิตของยองซูผู้เป็นพ่อของยูชอนหรือผู้บริหารรีสอร์ทแห่งนี้ นั้นเอง(เขามาพร้อมกับลูกสมุน) ยูชอนผละตัวออกจากจุนซูทันที จุนซูวิ่งไปหายองซูอย่างต้องการความช่วยเหลือ
“ช่วยผมด้วยครับผู้บริหาร” จุนซูฟ้องยองซูส่วนยูชอนยืนหน้าตายไม่สนใจอะไร
“เมื่อไหร่แกจะหยุดทำตัวเหลวแหลกซักทีนะ...ฉันล่ะเหื่อยใจจริงๆ” ยองซูต่อว่ายูชอนทำให้จุนซูถึงกับงงอย่างหนัก
“แต่ฉันเป็นพ่อแกนะ!”ยองซูตะคอกยูชอน
“พ่อ...”จุนซูทวนคำของยองซูอย่างตกใจ
“ยูชอนตามฉันมานี้”ยองซูเรียกยูชอนให้ตามไปหาที่ห้องทำงาน
“เมื่อไหร่นายจะเลิกทำตัวเหลวใหลแล้วหันมาช่วยงานของฉันต่อ”ยองซูพูดอย่างหมดความอดทน ยูชอนนิ่งเงียบยืนเท้าโต๊ะอย่างเซ็งๆ
“แกบอกมาซิว่าจะให้ฉันทำยังไง!”ยองซูเหลืออด ทันใดนั้นความคิดชั่วๆของยูชอนก็บังเกิด
“ผมคิดออกแล้ว”ยูชอนพูดขึ้นยองซูมองลูกชายอย่างไม่ไว้วางใจ
“พ่อเห็นพนักงานคนที่ผมอยู่ด้วยเมื่อกี้มั้ยล่ะ”ยูชอนกำลังต่อรอง
“แกสนใจรึไง”ยองซุถามอย่างเคยชิน
“ผมว่าพ่อน่าจะรู้
“ฉันก็เห็นแกสนใจอย่างนี้ทุกคน”ยองซูเบื่อนิสัยของลูกชายตัวเองเต็มทน
“ถ้าคนนี้พ่อให้ผม...ผมจะช่วยดูแลกิจการ”ยองซูครุนคิดกับข้อเสนอของลูกชายของตัวเอง
“ตกลง”ยองซูตัดสินใจตอบรับข้อต่อรองของเค้าไป และนี่ก็จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ยูชอนจะขอจากเค้า
“พ่อช่วยไปบอกเค้าด้วยนะว่าพรุ่งนี้ให้เตรียมตัว ผมจะเข้าโซลพรุ่งนี้”พูดจบยูชอนก็เดินออกจากห้องทำงานของยองซูทิ้งให้ยองซูครุ่นคิดอยู่คนเดียว....
“ตายแน่เรา เฮ้อ” จุนซูนั่งพึมพำหน้าเครียดอยู้ในครัวโดยมีพ่อครัวประจำอยู่ที่หน้าเตาแก๊สคอยช่วยปลอบ
“อย่าคิดมากเลยจุนซู คุณยูชอนก็เป็นแบบนี้แหละ เห็นคนน่ารักเป็นไม่ได้” จุนซูนั่งทำหน้าบูดอยู่คนเดียวซักพักยองซูก็เดินเข้ามาแล้วสั่งให้พ่อครัวออกไปก่อน เขาชักจะใจไม่ดีแล้วสิ
“คุณยองซูมีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับ”จุนซูเป็นคนเริ่มก่อนเพราะเห็นว่ายองซูไม่พูดซักที
“เก็บข้าวของและเตรียมตัวไว้ด้วยนะ...”หัวใจของจุฯซูตกไปที่ตาตุมทันที ทีนี้เขาจะทำยังไงละ ในเมื่อพ่อแม่ก็เสียไปแล้วงานสมัยนี้ก็หายาก เขาจะต้องอดตายเหมือนในละคช่องเคบีเอสมั้ยเนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะเอาไม้มาตีหัวยูชอนให้แหลกคามือ
“ผะ ผมอธิบายไดนะครับ...ขอร้องเถอะ อย่าไล่ผมออกเลยนะพีสสสส”จุนซูแทบจะก้มลงกราบแทบเท้าของยองซูที่กำลงักระโดดหนีอย่างงงงัน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าเข้ามาใกล้ไม่งั้นฉันไล่นายออกจิงจิงด้วย” ยองซูพูดพลางถอดหลังช้าช้าเพราะท่าทางของจุนซูมันจะทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่(WoW รู้แล้วว่ายูชอนได้เชื้อใครไป)
“งั้นก็หมายความว่าคุณไม่ได้ไล่ผมออกไช่ไหมคับ”
“ชั้นยังไม่ได้พูดซักคำนึง เอาหล่ะพรุ่งนี้แปดโมงเจอกันที่สนามบิน ฉันจะให้นายไปทำงานที่โซล”
“แล้วจะหะ...”จุนซูยังพูดไม่ทันจบก็โดนยองซูขัดขึ้นมาซะก่อนว่า
“ไม่ต้องถามเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้เอง” พูดจบยองซูก็เดินออกจากห้องครัวไป ทิ้งให้จุนซูยืนยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียวที่ยังไม่โดนไล่ออก และเมื่อคิดได้ว่าพรุ่งเขาต้องไปทำงานที่โซลก็รีบวิ่งออกจากห้องครัวกลับบ้านทันที มันช่างเป็นภาพที่น่ารักเหลือเกินสำหรับยูชอนที่แอบดูอยู่หลังช่องระบายอากาศ
******************************************************************************
อันนี้เพิ่งเอามาลง ใหม่นะคะ
คืออันเก่าโค้ดมันพังอ่ะ
อย่าลืมติดตามกันต่อไปนะ
ความคิดเห็น