คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในเช้ามืดวันหนึ่ง เด็กสาวผมสีครีม นัยน์ตาสีน้ำเงิน คนหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนของเธอท่ามกลางทางเดินเปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน ถนนไม่มีรถแม้แต่คันเดียว ท้องฟ้าที่ยังสว่างไม่เต็มที่ส่งผลให้ทางเดินนั้นดูน่ากลัว แต่นั่นไม่ทำให้เด็กสาวหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว
"ช่วยด้วย..."
เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังแว่วมาแต่ไกล แต่เด็กสาวไม่ได้ใส่ใจกับเสียงนั่นกลับเร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อให้ผ่านทางเดินนี้ไปสักที
"ช่วยด้วย ช่วยด้วย..."
เสียงร้องนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้เด็กสาวต้องหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับไปมองด้านหลังก็ไม่พบอะไร จึงหันกลับไปพร้อมที่จะเดินต่อ แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอกลับไม่ใช่ทางเดินที่เปล่าเปลี่ยวไร้ผู้คน กลับเป็นเด็กผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ ผมสีน้ำตาลยาวประบ่าสวมที่คาดผมสีดำ อยู่ในชุดนักเรียนเหมือนกับที่เธอใส่อยู่ในตอนนี้ และมันจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรถ้าเด็กหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอไม่ได้มีเลือดไหลลงมาจากศีรษะ เสื้อนักเรียนสีขาวสะอาดเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉาน บาดแผลเหวอะหวะตามลำตัวและบริเวณใบหน้าของเด็กหญิงนั้นทำให้ดูแล้วสยดสยอง ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นมาพบเข้าคงวิ่งหนีไม่ก็หมดสติไปเลยก็เป็นได้ แต่ไม่ใช่สำหรับเธอ ผู้ที่เห็นวิญญาณมานักต่อนักแล้ว ภาพเบื้องหน้าของเธอ จึงเป็นเสมือนรูปวาดของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีคนทำน้ำแดงหกใส่จนเป็นสีแดงเพียงเท่านั้นเอง
“ถ้าเธอมีเวลามาเล่นเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่ไปเกิดสักทีล่ะ พลอย”
ใช่แล้ว เด็กสาวที่อาบไปด้วยเลือดผู้นี้ คือ พลอย เด็กนักเรียนม.ปลาย ที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปเมื่อเดือนที่แล้ว
“ก็ฉันเป็นห่วงเธอนี่นา แต่ถ้าเธอรำคาญฉันไปก็ได้นะ ฮือ.. ฮือ.. “
พลอยตอบแล้วทำเสียงสะอึกสะอื้นดูน่าสงสาร แต่เพื่อนสนิทของเธอกลับรู้ว่านั่นเป็นเพียงมารยาของเพื่อนสาวเท่านั้น เลยอาศัยจังหวะที่พลอยกำลังก้มหน้าแกล้งร้องไห้วิ่งผ่านเพื่อนสาวเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนของเธอ
“อ้าว…ไปไหนแล้วเนี่ย”
เมื่อผีสาวรู้ตัวอีกทีก็ไม่พบเพื่อนคนสนิทเสียแล้ว
“มินตานี่ใจร้ายจัง”
------------------------------------------------------------------------
ครืด
เสียงเลื่อนประตูของห้อง ม.4/2 ดังขึ้นส่งผลให้บุคคลที่อยู่ในห้องหันไปมองผู้มาเยือน เมื่อเด็กสาวเข้ามาภายในห้องก็เกิดเสียงซุบซิบนินทาแต่เด็กสาวไม่ได้ใส่ใจเสียงเหล่านั้นแล้วมุ่งหน้าไปยังที่นั่งที่อยู่หลังห้องติดกับหน้าต่าง โต๊ะของเธอมีรอยขีดเขียนมากมาย ซึ่งมันไม่ใช่คำบอกรัก เพลง หรือข้อความแก้เบื่อที่ใครมาระบายทิ้งไว้เหมือนโต๊ะทั่วไป แต่มันเป็นข้อความด่าทอ ขับไล่ ที่จงใจมาขีดเขียนไว้ที่โต๊ะของเธอ เด็กสาวขมวดคิ้วมุ่นกับการขีดเขียนที่เหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้โต๊ะของเธอดูสกปรกมากขึ้น เด็กสาววางกระเป๋าของเธอไว้บนเก้าอี้แล้วจึงนั่งลง ข้างๆโต๊ะของเธอมีโต๊ะเก้าอี้ซึ่งว่างอยู่ แต่จะบอกว่าว่างมันก็ไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะบนเก้าอี้นั้นมีวิญญาณสาวนั่งอยู่ด้วย ใช่แล้ว....นี่คือโต๊ะของพลอย เพื่อนสนิทเพียงตนเดียวของเธอ
“ไปข้างนอกกันมินตา”
ผีสาวยิ้มให้เธอน้อยๆ แล้วลอยออกจากห้องไป มินตารีบลุกตามแล้ววิ่งตามพลอยออกจากห้องไป
“ยัยนั่นจะไปไหนน่ะ”
“ไม่รู้สิ”
เริ่มเกิดคำถามมากมายสำหรับใครหลายๆคนในห้อง ม.4/2
มินตาและพลอยกำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่พักผ่อนสำหรับพวกเธอ นั่นคือบริเวณชายป่าหลังโรงเรียน สถานที่น่ากลัวจนนักเรียนคนอื่นไม่กล้าเข้ามาเหยียบย่ำแต่สำหรับเด็กสาวทั้งสองมันคือสถานที่ๆเงียบสงบใช้ปลีกหนีความวุ่นวายต่างๆ มีศาลาเก่าๆตั้งอยู่ ซึ่งมินตามักจะไปนั่งเล่นอยู่ประจำมินตาและพลอยกำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่พักผ่อนสำหรับพวกเธอ นั่นคือบริเวณชายป่าหลังโรงเรียน สถานที่น่ากลัวจนนักเรียนคนอื่นไม่กล้าเข้ามาเหยียบย่ำแต่สำหรับเด็กสาวทั้งสองมันคือสถานที่ๆเงียบสงบใช้ปลีกหนีความวุ่นวายต่างๆ มีศาลาเก่าๆตั้งอยู่ ซึ่งมินตามักจะไปนั่งเล่นอยู่เป็นประจำ
“นี่ มินตา”
จู่ๆ พลอยที่เงียบมานานก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบายใจ สร้างความสงสัยให้แก่มินตาเป็นอย่างมาก เพราะพลอยผู้แสนดีไม่เคยทำเหมือนไม่สบายใจต่อหน้าเพื่อนๆเลย
“อะไรเหรอ” มินตาถามออกไป
“ฉันรู้สึกแปลกๆ”
แปลก? การที่เป็นวิญญาณยังรู้สึกแปลกๆได้อีกเหรอ
มินตานึกในใจอย่างสงสัย
“เหมือนมีพลังวิญญาณเยอะมากอยู่แถวนี้”
“อะไรนะ!?”
พลังวิญญาณ คือ สิ่งที่ทุกสิ่งทุกอย่างมีอยู่ในตนเอง ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ อมนุษย์ พืช สัตว์ แม้กระทั่งสิ่งของ เป็นพลังของความสามารถเหนือธรรมชาติที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด มนุษย์ สัตว์ และสิ่งของ ไม่สามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ มนุษย์ และสัตว์ต้องตายกลายเป็นวิญญาณก่อนเท่านั้น และสิ่งของจำเป็นต้องมีคนมาเติมให้เท่านั้น ส่วนอมนุษย์จะดูดกลืนพลังวิญญาณของผู้อื่นมาเพิ่มให้ตนเอง เท่าทีพวกเธอเคยพบสิ่งที่มีพลังวิญญาณมากขนาดนี้ก็คือ
”ยมทูต"
มินตาเริ่มกระวนกระวาย เธอไม่รู้ว่าเหตุใด ยมทูตจึงมีพลังวิญญาณมาก แต่การที่ยมทูตโผล่มาแถวนี้ คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ โดยเฉพาะกับพลอยที่เป็นวิญญาณ
”ฉันก็ไม่แน่ใจ พลังวิญญาณคราวนี้แปลกและรุนแรงกว่าครั้งไหน รีบกลับกันเถอะ มินตา"
เมื่อเพื่อนสาวพูดดังนั้น มินตาจึงลุกขึ้นและออกจากศาลาเพื่อกลับไปยังห้อง โดยไม่รู้ตัวเลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมายังเธอ ตั้งแต่ที่เด็กสาวออกมาจากห้องแล้ว
------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ 8.30 น. แล้วซึ่งแปลว่าทุกคนจะต้องขึ้นมาจากการเข้าแถวเคารพธงชาติที่มินตาไม่ได้ไป และไม่มีใครว่ากล่าวตักเตือนแต่ถึงขั้นดีใจด้วยซ้ำที่เธอไม่ได้โผล่หน้าไปแลแม้กระทั่งอาจารย์ก็ยังไม่ค่อยจะอยากยุ่งกับเด็กสาวสักเท่าไหร่
ตลอดเวลาการเข้าแถวเคารพธงชาติ ไม่มีบุคคลใดในโรงเรียน พูดถึงมินตาเลยแม้แต่คนเดียว ราวกับว่าเด็กหญิงคนนี้ไม่ได้มีตัวตนอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ จนถึงเวลาเข้าเรียนจึงเกิดเสียงซุบซิบขึ้นที่ห้องม.4/2อีกครั้งหนึ่ง เมื่อมินตาเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ที่มุมริมหน้าต่างซึ่งเป็นที่นั่งของเธอและพร้อมที่จะเริ่มเรียนวิชาแรกของวัน โดยมีวิญญาณที่มีเลือดอาบเต็มตัวของพลอยนั่งอยู่ข้างๆเธอ
ที่โรงเรียนเทพากรวิทยาคมแห่งนี้วิชาเรียนวิชาแรกของทุกๆวันจะเป็นวิชาโฮมรูมซึ่งห้องม.4/2นี้มีอาจารย์ประจำชั้นที่ดุและเข้มงวดกว่าอาจารย์ประจำชั้นของม.4ทั้ง2ห้องรวมกันซะอีก และเมื่ออาจารย์ประจำชั้นห้องม.4/2ย่างเท้าเข้ามาในห้อง เสียงซุบซิบที่ดูเหมือนจะดังมากขึ้นเรื่อยๆก็เงียบลงแทบจะในทันที เหลือเพียงเสียงนักเรียน2-3คนขยับตัวไปมาบนเก้าอี้ของตน สักพักเสียงทั้งหมดก็เงียบลง เหลือเพียงเสียงแอร์ พัดลม และเสียงรองเท้าส้นสูงสีดำที่ขัดเป็นมันวับของครูกรรณิการ์ ครูประจำชั้นห้องม.4/2ที่กระทบพื้นกระเบื้องสีฟ้าอ่อนค่อนข้างสกปรก เพราะไม่ค่อยได้ทำความสะอาดของห้องม.4/2
เสียงพูดคุยกันเบาๆของนักเรียนเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อมีคนสองคนเดินตามหลังครูกรรณิการ์มาด้วย
คนหนึ่งเป็นชายร่างสูงเจ้าของดวงตาสีเทาอ่อนและเส้นผมสีเฮเซลนัทอายุน่าจะประมาณยี่สิบต้นๆ ส่วนอีกคนเป็นเด็กผู้ชายผมสีน้ำเงินออกดำมัดไว้ด้านข้าง ตาสีฟ้าเทาๆคล้ายเกล็ดน้ำแข็ง ที่แปลกคือตาข้างซ้ายที่ถูกปิดด้วยผ้าพันแผล
”เอาล่ะนักเรียน วันนี้เราจะมีครูและเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักนะ”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
silver : ช่วงนี้ ไรท์คงจะหายไปนานหน่อย เนื่องจากไรท์ใกล้สอบไม่ค่อยมีเวลามาอัพ
fairy : ขออภัยจริงๆนะคะ
faline : จะมีคนอ่านเร้อ~
s/f : มีสิ..มั้ง
fairy : แฟฝากติดตาม short fic reborn ตามรีเควส ด้วยนร้าา
silver : ได้ทีโฆษณาใหญ่เลยนะ
faline : ฟาลีนก็กำลังแต่งอยู่ ยังไงก็รอชมได้นะ
สุดท้ายนี้ช่วยๆกัน เม้นท์ ช่วยๆกัน โหวตด้วยนะคะ ถ้าอยากคุยกับไรท์ก็ทักมาได้นะ ^^
ปล.ลงธีมตกแต่งใหม่แล้วนะ
ความคิดเห็น