หอคอย

เนื้อเรื่อง

หอคอย

                      นานมาแล้วในดินแดนอันกว้างใหญ่ไพศาล พระราชากับพระราชินีทรงมีเจ้าหญิงอยู่พระองค์หนึ่ง  เจ้าหญิงทรงมีพระสิริโฉมอันงดงามอีกทั้งความฉลาดที่เลื่องลือ จึงเป็นที่หมายปองของเจ้าชายแห่งดินแดนต่างๆ    เจ้าชายมากมายจากทุกสารทิศต่างเดินทางมาเพื่อที่จะขอเจ้าหญิงแต่งงาน เจ้าหญิงจึงคิดหาวิธีที่จะหาเจ้าชายที่เพียบพร้อมด้วยความสามารถและสติปัญญา เจ้าหญิงจึงทรงให้เจ้าชายประลองอาวุธกันจนเหลือเจ้าชายเพียง 3 พระองค์ ที่มีความสามารถ ทุกพระองค์ล้วนแต่สง่างามแต่มีเพียงพระองค์เดียวที่คู่ควรกับเจ้าหญิง คราวนี้เจ้าหญิงทอดสอบด้านสติปัญญาโดยตั้งคำถามว่า “ เลือดกับน้ำตาเหมือนกันหรือต่างกันอย่างไร ”

เจ้าชายพระองค์แรกตอบว่าเหมือนกันเพราะเป็นของเหลวที่ไหลออกมาจากร่างกาย เจ้าชายพระองค์ที่สองตอบว่าต่างกันเพราะเลือดกับน้ำตามีสีและความเข้มข้นต่างกัน ส่วนเจ้าชายพระองค์สุดท้ายตอบว่า “ เลือดกับน้ำตามีความเหมือนที่แตกต่าง ” เจ้าหญิงถามว่าเพราะอะไร เจ้าชายตอบว่าความเหมือนก็คือ เลือดกับน้ำตามันจะหลั่งออกมาเมื่อเราเกิดความเจ็บปวดไม่ว่าทางกายหรือทางจิตใจ ส่วนความต่างกันก็คือ ค่าของมัน เลือดกับน้ำตามีค่าแตกต่างกันไปแล้วแต่ความคิดของแต่ละคน บางคนก็ว่าเลือดสำคัญเพราะ เลือดเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงร่างกายให้เรามีชีวิตอยู่ แต่หม่อมฉันคิดว่าเลือดในร่างกายทั้งหมดของหม่อมฉันจะมีค่ามากต่อชีวิตมากเพียงใด แต่มันคงมีค่าไม่เท่าน้ำตาแห่งความเสียใจเพียงหยดเดียวของเจ้าหญิงอันเป็นคนที่ของหม่อมฉันรัก เพียงแค่นี้หัวใจของเจ้าหญิงก็ตกเป็นของเจ้าชายแล้ว เพราะความรักและความจริงใจที่เจ้าชายมีให้มันช่างมีค่ากับเจ้าหญิงเหลือเกิน และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าหญิงจะเลือกใคร ในวันอภิเษกของเจ้าชายกับเจ้าหญิงมีคนส่งข่าวมาว่าเมืองของเจ้าชายเกิดสงคราม เจ้าชายจำเป็นที่ต้องกลับไปรบโดยเจ้าชายได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะกลับมาหาเจ้าหญิง เมื่อเจ้าชายกลับเมืองไปแล้ว เจ้าหญิงสั่งให้สร้างปราสาทสูงเสียดฟ้า ในช่วงระยะเวลาที่รอเจ้าชายเจ้าหญิงทรงอยู่แต่ที่ยอดปราสาทเพื่อที่จะได้เห็นก่อนใครว่าเจ้าชายกลับมาแล้ว 13 ปีผ่านไป 13 ปีเต็มที่เจ้าหญิงทรงยึดมั่นและซื่อสัตย์ต่อเจ้าชายบนยอดปราสาทแห่งนี้ โดยที่เจ้าหญิงหวังว่าสักวันหนึ่งเจ้าชายจะกลับมา แต่เจ้าหญิงไม่รู้เลยว่าเจ้าชายถูกบังคับให้อยู่ที่เมืองของพระองค์และอภิเษกกับหญิงอื่น เจ้าชายจำยอมมาเป็นเวลา 13 ปี แต่เจ้าชายก็ไม่เคยลืมเจ้าหญิงเลย จนกระทั่งเจ้าชายทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เจ้าชายจึงยอมสละราชสมบัติเพื่อที่จะกลับไปหาเจ้าหญิง เจ้าหญิงก็รออยู่อย่างนั้นจนกระทั่งผมที่ดำสลวยกลายเป็นสีขาวโพลน แต่แล้วเจ้าชายก็เดินทางกลับมาหาเจ้าหญิง เจ้าชายทรงขึ้นไปหาเจ้าหญิงบนยอดปราสาทแต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เจ้าหญิงสิ้นลมล้มไปต่อหน้าเจ้าชาย เจ้าชายเสียใจมากที่ทำให้เจ้าหญิงสิ้นพระชนม์ เจ้าชายกอดร่างอันไร้วิญญาณของเจ้าหญิงไว้แน่นโดยไม่ให้ใครมาแตะต้องพระศพของเจ้าหญิง แม้กระทั่งพระราชาก็ไม่ยอม 7 วันเต็มที่เจ้าชายกอดร่างของเจ้าหญิงโดยลำพึงลำพันกับเจ้าหญิงทั้ง น้ำตาจนหยอดน้ำตากลายเป็นสายเลือด จนเจ้าชายกล่าวขึ้นมาว่า

กลางหอคอยอันมืดมิด

เพียงโลหิตทั้งกายา

อีกสายธารแห่งน้ำตา

ไม่มีค่าให้เธอคืน

ฟื้นขึ้นมาจากความตาย

หัวใจฉันคงสลาย

ดุจมลายเพราะขาดเธอ

เมื่อสิ้นคำ เจ้าชายก็สิ้นลม สิ้นพระชนม์พร้อมกอดร่างของเจ้าหญิงไว้แน่น เมื่อพระราชาเห็นดังนั้นจึงไม่อยากพรากทั้งสองออกจากกันอีก พระราชาจึงสั่งให้สร้างสุสานของเจ้าชายกับเจ้าหญิงไว้บนยอดปราสาทและขนานนามปราสาทแห่งนี้ว่า หอคอย หรืออีกนามหนึ่งว่า ปราสาทของราชินีผมขาวกับเทพเจ้าแห่งสัญญา ซึ่งเปรียบเจ้าหญิงเป็นราชินีผมขาว และเปรียบเจ้าชายเป็นเทพเจ้าแห่งสัญญา