คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ✿`Chapter 5 ; อิมยุนอา ?
Chapter 5 ; อิมยุนอา ? & ___________ ? { Up ; 30 }
park bom 's part
"ชั้นเอารถมาค่ะ ชั้นอยากให้ท็อปไปส่ง ^^ ++" คุณยุนอาพูด แต่ทำไมต้องทำสายตาแบบนั้นด้วยล่ะ - -?
"ไม่ไป" ท็อปพูดขึ้นทันที ทำมาเก๊กโหด ทีเมื่อกี้รั่วซะจนอุดไม่อยู่ - -
"ท็อปไปส่งน้องยุนอาเถอะ" พี่ผู้จัดการบอกท็อป แหงอยู่แล้วล่ะ เค้าเป็นแฟนของวง girl's generation นิ -__-
"ไม่"
"ไป ไม่งั้นไม่ให้แกเข้าห้อง - -+" แล้วพี่ผู้จัดการก็ใช้คำเด็ดขาด แล้วให้พวกเราขึ้นรถทันที ทิ้งท็อปอยู่นอกรถกับคุณยุนอา
แล้วพี่ผู้จัดการก็ออกรถทันที จะรีบไปไหนของเค้าเนี่ย
"พี่ทำแบบนี้ทำไม ก็รู้ว่าฮยองเค้าไม่ชอบ !" จียงตะโกนขึ้น น่ากลัวอะ = =;;
"ก็น้องยุนอาเค้ามาขอร้องพี่ไว้ เค้าบอกว่าเข้าใจผิดกัน อยากจะเคลียร์ พี่ก็สงสารอ่ะ"
"เข้าใจผิดบ้าบออะไรกัน " จียงพิงเบาะลงแรง ๆ เค้าหวงท็อปหรือไง ยึ้ย ขนลุก - -
"แล้วโอปป้าเค้าจะกลับยังไงคะ รถก็ของคุณยุนอาไม่ใช่หรอคะ" มินจีถามขึ้น ทำเอาคนทั้งรถ เอ้อ ! นั่นสิ
"เดี๋ยวน้องยุนอาก็ให้มันยืมรถกลับมามั้ง หรือไม่มันก็นั่งรถกลับมาเองล่ะ" อ่าว พี่ผู้จัดการไหงงั้นอ่ะ กลับไปรับก็ยังทันนะเฟ้ย ! -___-
End Park bom's Part
top's part
"ไปกันเถอะค่ะ โอปป้า" หญิงสาวร่างเล็กไม่พูดเปล่า เธอเดินเข้ามาควงแขนชายหนุ่มร่างสูงพร้อมยังเอากุญแจรถยัดใส่มือ
"อย่ามาจับ ไม่ชอบ" ชายหนุ่มสะบัดแขนทิ้ง และเดินตรงไปที่รถ หญิงสาวเลยจำต้องเดินตามมาขึ้นรถอย่างไม่พอใจ
"พี่ยังจำทาง ไปหอพักชั้นได้อีกหรอคะ แหม ไม่เคยลืมเลยน้า" เธอพูดแซวชายหนุ่มขณะขับรถเพื่อไม่ให้เกิดความเงียบ
แต่เพราะคำพูดนั้น ท็อปเลยเหยียบเบรกและหันมามองหน้าเธอ
"นั่งเงียบๆซะ ไม่งั้นเธอได้ลงจากรถและได้เดินกลับบ้านไปเองแน่ อิมยุนอา .."
ไม่รู้ว่าเพราะเสียง หรือ แววตาของเขาที่ทำให้เธอไม่กล้าพูดอะไรต่อ
แต่เธอก็เงียบได้ไม่นาน เพราะเมื่อรถจอดที่หน้าหอพักของเธอ เธอก็เอ่ยปากทันที
"โอปป้า ไม่อยากขึ้นไปข้างบนหน่อยหรอคะ ? ไประลึกความหลังกันหน่อยมั้ย ?" มือของเธอลูบวนที่ต้นคอของชายหนุ่ม แต่สำหรับเค้ามันไม่มีอีกแล้ว .. คำว่าให้อภัย สำหรับผู้หญิงคนนี้
"หึ เธอไปรำลึกกับผู้ชายคนใหม่ของเธอดีกว่ามั้ย ? อีกอย่าง..ผมไม่เคยมีอะไรกับคุณนะครับคุณคนสวย .. " ท็อปพูดและมองจ้องไปที่ตาของเธอ แต่เธอก็เป็นฝ่ายที่หลบตา
ท็อปเดินลงมาจากรถ และเดินออกจากที่ตรงนั้น ตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธออีกแล้ว เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่เขาเคยรัก ผู้หญิงที่หักหลังเขา ผู้หญิงเลวคนนึงเท่านั้นแหละ หึ
แต่ว่า..แล้วกูจะกลับยังไงวะเนี่ยยยยยย - [] -
End Top's part
Park bom's part (again - -)
ตอนนี้ชั้นกลับถึงหอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อีตาท็อปจะเป็นยังไงบ้างน้อ ดาร่าเล่าให้ชั้นฟังว่า ยุนอาเเป็นแฟนเก่าของท็อป แต่เธอหลอกท็อปมาตลอดว่าเธอรักเขา ซ้ำยังใช้ท็อปทำทุกสิ่งทุกอย่างแทนเธอ
ตอนที่คบกัน ในแต่ละวันท็อปแทบไม่ได้เข้าบริษัทเพราะต้องไปรับ ไปส่ง ไปเฝ้ายุนอาตลอดเวลา เกือบโดนท่านประธานเฉ่งแล้ว งี้แหละความรักทำให้คนตาบอดได้จริง ๆ
' ตือ ตึ๊ง มีข้อความเข้า 1 ข้อความ มีข้อความเข้า 1 ข้อความ' เสียงเด็กที่ถูกตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าดังขึ้น ใครนะ ส่งข้อความมาตอนนี้ -___- +
'หอพักเรากลับยังไงนะ ' = [] = !! อีตาหน้ามึนส่งมาหาชั้นค่ะ รีดเดอร์เอ๊อเอ๊อออออ
'นายกลับแท็กซี่มาสิ'
'แท็กซี่ ? ไม่มีอะ หมด '
' อะไรที่หมด แท็กซี่หรือตังนาย -___- '
'ทั้งสองอย่างนั้นแหละ บอกมาเร็วๆ'
'งั้นก็นั่งรถเมล์มา สาย 29-03 เสร็จแล้วก็มาลงที่หน้าเมียงดงนะ แล้วก็ต่อมาสาย 33-99 ลงที่หน้าร้านขายดอกไม้ใหญ่ๆเลย แล้วนายก็ต้องเดินเลี้ยวซ้ายตรงมุมถนนก่อนนะ แล้วค่อยขึ้นสาย 11-8 แป๊ปเดียวก็ถึง ^^ '
' งง .... ' ตรูว่าแล้ว ว่ามันต้องไม่เข้าใจ =___ =
'เดี๋ยวชั้นไปรับ .. นายอยู่ไหน ? ..'
ตอนนี้ชั้นอยู่บนรถเมล์ค่ะ เพราะตอนนี้มันดึกมากแล้วเลยไม่ได้นั่งแท็กซี่มา กลัวโดนฉุด -.,- และอีกอย่างชั้นเห็นแท็กซี่เต็มไปหมดทำไมอีตานั่นมันบอก ไม่มีแท็กซี่ -___-
"โอ๊ะ จะถึงแล้ว ตรงที่มีร้านกาแฟด้วยใช่มั้ยนะ"
ทันทีที่เห็นที่หมายชั้นเลยกดกริ่งและเตรียมตัวลง นั่นไง นั่งหัวขาวอยู่ตรงนั้น เด่นซะเหลือเกินพ่อคุณ - -
ตรงที่เค้านั่ง มีแฟนๆที่เป็นผู้หญิงกำลังมองเค้าอยู่ และซุบซิบกัน ถ้าชั้นเดินเข้าไปต้องเป็นข่าวแน่ๆ หาเรื่องให้อยู่เรื่อยเลย ผู้ชายคนนี้นิ
'มาถึงแล้ว ตอนนี้อยู่หลังเสา'
'ไปอยู่ทำไมหลังเสา เดินมาหาผมสินูน่า -___-"
'ถ้าเดินไปเป็นข่าวแน่'
'ยังไงมันก็เป็นข่าวอยู่แล้ว ที่ผมอยู่หน้าหอพักยุนอา . นูน่าก็เดินมาสิ'
'ไม่เอ๊าาา'
เมื่อข้อความนี้ถูกส่ง แล้วเขาได้อ่าน ท็อปก็ลุกขึ้นมาทันที เขาเดินมาทางที่ชั้นกำลังยืนอยู่ แฟนๆ มองตามทันที ว่าเขากำลังจะลุกไป โชคดีนะที่ชั้นเอาหมวกมาด้วย = 3 =
"จะใส่หมวกทำไมเนี่ย ไปกันเหอะ ง่วงนอนแล้ว"
"ง่วงนอน ? งั้นไปกินกาแฟมั้ย = w =" ก็คนมันหิวนี่นา ทำไงได้
" =____= ผมต้องการนอน ไม่ได้อยากตาสว่างครับ "
"ก็ได้ กลับกันเถอะ - 3 - " เมื่อตกลงกันได้แล้ว ทั้งสองจึงเดินไปนั่งรอรถเมล์ที่ป้าย แต่หารู้ไม่ว่า แฟนๆได้ถ่ายเก็บรูปเหล่านั้นไว้แล้ว ..
22.30 น.
ตอนนี้พวกเราอยู่บนรถเมล์ค่ะ ยิ่งดึกรถเมล์มันก็ยิ่งหายาก ตอนแรกชั้นบอกไอ้หัวขาวนี้ว่าให้กลับแท็กซี่ แต่มันไม่ยอม มันบอกเปลือง -___- ^
แล้วหันมาดูไอ้คนที่ทำให้ชั้นลำบากลำบนอยู่ตอนนี้สิคะ หลับเป็นตายเชียว = =
"ย๊า ๆ ถึงแล้ว ลุกเร็วๆ เดี๋ยวเลย " ท็อปที่กำลังนอนอย่างเอาเป็นเอาตาย ตื่นขึ้นซะที นายคงเหนื่อยมากใช่มั้ย แต่ความจริงมันน่าจะเป็นชั้นนะ - -
เค้าลุกขึ้น และก้าวขายาวๆลงจากรถเมล์ ในที่สุดก็ถึงซะที ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว !
"นูน่าไปเดินไปส่งผมหน่อย ปวดหัวอะ"
"อืม " ยังไงชั้นก็ต้องเดินผ่านห้องพวกนายอยู่แล้วนิ -___-
เค้ากอดคอชั้นแล้วทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงมาที่ชั้น ทำเอาชั้นถึงกับเข่าทรุด ดีนะไม่ล้ม ปาร์คบอมหญิงแกร่งค่ะ ! - [] -
" เห้ย มันหนักนะ !! T [] T " พอชั้นบ่น เค้าก็ประคองตัวเอง และทำหน้าเหมือนคนเมาที่พึ่งตื่น เดี๋ยวคนก็เข้าใจผิดหาว่าชั้นมอมยานายหรอก ไอ้บ้า
" นี่ กดรหัสห้องสิ " พอมาถึงหน้าห้องแล้ว ชั้นก็บอกให้เค้ากดรหัส แต่เค้าดันลงไปนอนกับพื้นซะงั้น - _____- +
ไม่มีทางเลือกละนะ จะทิ้งนายนี่ไว้หน้าห้องยังงี้คงไม่มีหรอกมั้ง ถ้าใครมาเห็นคงโดนฉุดไปแน่นอน
"จียงอ่า ยองเบ มีใครอยู่มั้ย ! มารับศพเพื่อนนายไปหน่อยเร้ววว"
ปัง !!
"ฮยองมันเป็นอะไร นูน่า !!" ซึงรีวิ่งมาเปิดประตูหน้าตาตื่น แกเชื่อชั้นด้วยหรอ = =;;
"นี่ไง ศพ .. " ชั้นพูดแล้วชี้นิ้วไปที่ ลิงหัวขาวที่นอนขดตัวอยู่กับพื้น ซึงรีทำหน้าเหวอนิดหน่อย
"แล้วทำไม มาด้วยกัน ..?"
"ไม่มีไรหรอก ไปและ ฝันดีไอ้เด็กน้อย ^ ^;;;" ชั้นพูดแล้วรีบเดินขึ้นไปอีกชั้นที่เป็นห้องของพวกเราทันที อยู่นานไม่ได้เดี๋ยวโดนมันถามเยอะ =[]=
End , Park Bom 's Part
ทันทีที่หญิงสาวเดินเข้ามากลางห้อง เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น ไม่ใช่จากใครหรอก ซาน ดาร่า แม่ยกตัวแม่นั่นเอง - -;
" บ๊อมมม เธอไปทำอะไรมา ฮันแหน่ะ ๆ " ดาร่าวิ่งหน้าตาตื่นมาเกาะแขนบอม แหม ข่าวไวจริงนะ
"เปล่านิ ไปนอนดีกว่า เหนื่อย" บอมพูดพร้อมกับเอามือนวดๆที่สะโพก แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดนั้นทำให้ แม่ยกหัวใจแทบวาย
"ห๊ะ ! เหนื่อย ! ไปทำอะไรมา กับใคร ที่ไหน ยังไง ตอนไหน บอกมาน้าาา" ดาร่ายังเซ้าซี้บอมไม่เลิก เธอเลยตัดปัญหาด้วยการวิ่งหนีเข้าห้อง ล็อคประตู ทิ้งให้ดาร่าเอามือปิดปากกรี๊ด อยู่คนเดียว - -'
ถ้าให้รู้ว่าคนอย่างปาร์คบอม ยอมออกไปข้างนอกไปรับไอ้หัวขาวนั่น ต้องโดนแซวแน่ๆเลย ชิ - ^ - นอนดีกว่า ๆ เลิกคิด ๆ
รุ่งเช้า ณ บริษัท วายจีเอนเตอร์เทนเมนต์
"ถ้าบอมกับท็อปมาถึงแล้ว บอกให้เข้าพบฉันด้วยนะ เลขาลี" เสียงนุ่มแหลมของผู้ชายที่ทุกคนในตึกเกรงขามสั่งมาตามสาย ประจวบกับที่ท็อปเดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานของเลขาคนสวยพอดี
"อ๊ะ ! คุณซึงฮยอนคะ ท่านประธานเรียกเข้าพบค่ะ" ปากเรียวกระตุกยิ้มน้อยๆ รู้อยู่แล้วล่ะ ว่าต้องโดนเรียกพบ
"ครับ" ขายาวก้าวเข้าไปในห้องทำงานทันที ทำเอาประธานยางที่งไม่ได้ตั้งตัว พับหน้าจอโน้ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว
"มาแล้วหรอ มานั่งนี่สิ"
เมื่อท็อปเดินมานั่งไม่นาน บอมก็ได้เดินตามเข้ามา เธอมีสีหน้าตื่นตระหนกไม่น้อย
"ดีแล้วล่ะที่มากันทั้งสองคน อธิบายมาสิมานี่มันคืออะไร" ท่านประธานพูดพร้อมวางหนังสือพิมพ์ที่พาดหัวตัวใหญ่ว่า ..
' แร็ปเปอร์สุดหล่อ ท็อป วง BIGBANG เดท กับ ยุนอา SNSD และ ปาร์ค บอม 2ne1 ?' ข้างล่างมีรูปภาพ ท็อปเดินลงจากรถ และยุนอาก็เดินลงตาม
ส่วนอีกภาพนึงก็มี รูปบอมมี่ที่ถึงแม้จะใส่หมวกคนทั่วไปก็ดูรู้ กับท็อปนั่งรถเมล์ด้วยกัน
"อธิบายมาสิ บอมมี่ ท็อป" ท่านประธานเริ่มกดเสียงลงต่ำ ทำให้บอมมี่กลัวจนแทบจะร้องไห้แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้
"มันเป็นแค่เหตุบังเอิญน่ะครับ ระหว่างผมกับพี่บอมมี่" ร่างสูงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
"งั้นไม่เป็นไร ถ้ามันเป็นแค่เหตุบังเอิญ เดี๋ยวข่าวนี้ฉันจัดการได้ ไปได้แล้ว" ท่านประธานพูดพร้อมยิ้มน้อยๆทำให้บอมมี่คลายความกังวลลงไปได้เยอะเลยทีเดียว
"ขอบคุณครับ" ร่างสูงลุกขึ้นและโค้งให้กับชายสูงอายุที่อยู่ตรง
" ขอบคุณนะคะ ^ ^" คนตัวเล็กก็ลุกขึ้นและโค้งให้เช่นกัน
"แต่ว่า พวกเธออยู่ห่างกันสักพักนะ ห้ามคุย ห้ามอยู่ใกล้ เดี๋ยวมันจะเป็นข่าวอีก เข้าใจมั้ย ?"
"เอ๋ ? // ห้ะ !"
..
.
.
.
.
nu eng
ความคิดเห็น