คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ✿`Chapter 3 ; สวนสนุก ! โก โก่ โก๊ ~ {Up ; 100 %}
Chapter 3
หอพัก 2ne1&BIGBANG
ตอนนี้เป็นเวลา 5 ทุ่มที่ชั้นควรจะเข้านอนได้แล้ว แต่ยัยเด็กนี่น่ะสิให้เลือกชุดให้อยู่ได้ = = ++
" ออนนี่ ~ เสื้อตัวนี้เป็นไงบ้าง " แชรินพูดพร้อมกับหมุนตัว
" จะใส่ตัวไหนก็ใส่ไป " บอมมี่บอกปัดด้วยความรำคาญ
ซีแอลทำหน้ามุ่ยแล้วหยิบเสื้อตัวต่อไปมาทาบตัว
"แล้วทำไมต้องให้ชั้นมาเลือกชุดให้เนี่ย นัดกับแฟนไว้รึไง?"
"จะบ้าหรอ ! ถามมาได้ พี่นี่ก็ ! ไม่ลงไม่เลือกมันแล้ว ! นอนดีกว่า =///=" ไม่บ้าโว้ยย - -
หลังจากที่บอมโดนแชรินทิ้งให้ไปนอน ตัวเองเลยเดินไปเปิดตู้เย็นหาของกินแล้วค่อยเข้านอนตามสเต็ป
8.15 น.
"ออนนี่ ~ แต่งหน้าให้ชั้นหน่อยสิ " แชรินเป็นคนที่ตื่นก่อนเพื่อน และจัดการธุระของตัวเองได้ไวกว่าคนอื่น
"ไป...จะนอน.." มีแต่ปาร์คบอมนั่นแหละที่นอนอุตุอยู่คนเดียว - -
"แต่พี่จะนอนอย่างเดียวไม่ได้นะ ตื่นได้แล้ว !" หลังจากที่อดทนพูดมาหลายนาที เมื่อไม่ยอมตื่นคงพูดดีด้วยไม่ได้แล้วล่ะ !
"ตื่น ๆๆๆ!!" กรอกหูเข้าไป จะตื่นไม่ตื่น =__=
"เออ ๆ ตื่นแล้ว หนวกหู - -+" บอมลุกขึ้นมาด้วยหน้าตาไม่ค่อยแจ่มใส แสบหูเว่ย =__=^
"ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วพี่ แล้วมาแต่งหน้าให้ชั้นด้วย " แชรินไล่บอมให้ลุกจากเตียง
" เออ รีบไปไหนเนี่ย 5 ลิงนั้นตื่นรึยังหรอก” เสียงบ่นงึมงำดังขึ้นเมื่อถูกปลุกให้ตื่นก่อนเวลาอันควร - - ++
“ ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวค่อยขึ้นไปดูก็ได้ เป็นผู้หญิงตื่นสายมันน่าเกลียด ” อะไรกันนักหนา =_____= ^
••••••••••••••••••••••
“เห้ย ไอ้เบ้ เสื้อมึงอะ เอาไป๊ !” เสียงโหวกเหวกของผู้ชายผมสีแดงที่กำลังพยายามรื้นค้นเสื้อผ้า
ที่ดูดีที่สุดของตัวเอง แต่ดันมีของของสิ่งมีชีวิตตัวอื่นมาปะปนให้อารมณ์เสีย - -
“ ไอ้ซึงรี ทำไมกางเกงในมึงมาอยู่ในตู้เสื้อยืดกูห๊าาา !” ปากก็ตะโกน ส่วนมือก็ยังพยายามขุ้ยเสื้อที่กำลังหาอยู่
“ไอ้จี จะตะโกนหาหอกอะไรแต่เช้าวะ กูจะนอนน !” ท็อปที่เอาหมอนปิดหูเมื่อหมดความอดทนเลยตะโกน
หวังให้คนที่แหกปากตอนนี้อยู่จะหุบปากอยู่ซักที
“พี่ ! แล้วเมื่อไหร่จะตื่น สวนสนุกไงสวนสนุก ! ตื่นสักทีสิโว้ยยย !” แหม ไอ้จี = =
“ เออ ตื่นก็ตื่น แล้วมึงจะตื่นเต้นอะไรนักหนา” ท็อปพูดขึ้น แต่หารู้ไม่ว่ามันแทงจึ๊กหัวใจผู้ชายหัวแดงเป็นอย่างยิ่ง
“อะ.. อะร๊ายย !? ใครตื่นเต้น ! โอ้ยย ผมจะตื่นเต้นทำไม ไป ๆ อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ” จียงพูดและทำท่าเลิ่กลั่ก แต่ผู้ชายหน้ามึนอย่างท็อปหรอ จะสนใจ = =
“ แป๊ปดิ จะเร่งหาพ่อง - -^” ท็อปทำท่าขัดใจเล็กน้อย พร้อมกับลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวและไปอาบน้ำ
••••••••••••••••••••••
‘แงะออกจากที่นอนเสร็จเรียบร้อย 10 โมงเจอกัน ! ^ ^’ แชรินปิดฝาโทรศัพท์หลังจากที่ได้รับข้อความจากจียง
ตอนนี้เป็นเวลา 9โมง 40 แล้ว พวกสาวๆที่แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยมานั่งจับกลุ่มคุยกัน รอพวกหนุ่มๆมาเคาะประตูเรียก และรอบอมมี่แต่งตัวให้เสร็จ
“ แชริน เดี๋ยวพอพี่บอมแวะซื้อขนมแล้วเราค่อยสลายตัวไปกับฝูงชนเลยนะ เข้าใจมั้ย ?” ดาร่าที่นอนคิดแผนมาทั้งคืน เริ่มแนะนำแผนการให้น้องๆให้ฟัง
“ อืม .. แล้วมินจีล่ะ ?”
“เดี๋ยวมินจีไปกับพี่แล้วกัน”
“โหย อะไรอ่า ทิ้งชั้นไว้อีกแล้ว และชั้นจะไปกับใคร T-T ” ซีแอลโอดครวญเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังโดนทิ้ง = =
“ เอาน่าๆ เดี๋ยวรอถึงนู่น ค่อยตามมีตามเกิดแล้วกัน” ดาร่าพูดปลอบใจ(?)น้องสาว
“เสร็จแล้ว ๆ นั่งคุยไรกันอยู่หรอ ?” บอมมี่ที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นสาวๆนั่งจับกลุ่มกันอยู่เลยถามขึ้น
“เปล่า ๆ เอ้อ บอม .. เธออย่าพึ่งกินอะไรนะ เดี๋ยวเล่นเครื่องเล่นแล้วอ้วก” ดาร่าเตือนเพื่อนเพื่อโน้มน้าวความสนใจ
“รู้แล้วน่า = ^ =”
ก๊อก ก๊อก
“นูน่า ~ เสร็จกันรึยังง ผมอยากไปแล้ว ~” เสียงซึงรีตะโกนออกมาจากหน้าห้อง มินจีเลยเดินไปเปิดประตูให้
“อ่าว พี่คะ จะเข้ามานั่งข้างในก่อนมั้ย ^ ^” มินจีถามขึ้น
“ ไม่เป็นไร ๆ พี่อยากไปแล้ว” จียงที่ตีหน้าเข้มตั้งแต่เดินลงมา ส่งเสียงขึ้น ยังไม่เข้าใจเหมือนกันมันจะตีหน้าเข้มไปเพื่ออะไร = [] =?
“ซีแอลล่ะ ?” ซึงริถามมินจี เพราะตนเองไม่เห็นคนที่อุส่าห์แต่งหล่อมาหา
“นั่งอยู่ข้างในค่ะ มีอะไรรึเปล่า”
“ปะ .. เปล่า .. รีบไปเถอะ เดี๋ยวสวนสนุกปิด”
“ แล้วจะไปกันได้ยัง สวนสนุกเนี่ย” แดซองหลังจากเงียบมานานเอ่ยขึ้น แหม
“ อ่ะ ๆ ไป ๆ ขึ้นรถ” ดาร่าไล่ทุกคนไปขึ้นรถ
✿••••••••••••••••••••••
30 นาทีต่อมา
“ โห ถึงแล้วอ่ะ” ซึงรีที่ดูตื่นเต้นกว่าคนอื่น รีบปลุกพี่ๆให้ตื่นและลงจากรถ
“ไหน ๆ” แดซองก็ดูตื่นเต้นไม่แพ้ซึงรี คงเพราะไม่ได้ออกมาเที่ยวนาน
“งั้นเดี๋ยวพี่จะปล่อยให้พวกเธอเล่นกันตามสบายนะ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ โทรหาแล้วกัน” พี่ผู้จัดการบอกทุกคนแล้วเดินลงจากรถไป
“พี่คะ ไปซื้อบัตรกันเหอะ ” มินจี ลงจากรถแล้วค่อยลากพี่ๆลงตามมาด้วย
Parkbom’s Part
เฮ้ออ ~ ในที่สุดก็เข้ามาได้สักที คนเยอะชะมัด จะหลงมั้ยเนี่ย = =
“ บอม ไวกิ้งก่อนเลย ไป ๆ” ดาร่าวิ่งมาจับแขนชั้นแล้วลากไปต่อแถวไวกิ้ง
“พี่ท็อป ไวกิ้งป่ะ !” ฝ่ายซึงรีก็ลากท็อปมาต่อแถวไวกิ้งเช่นกัน
พอถึงคิวเราที่จะเล่น ดาร่าจับชั้นยัดๆเข้ามาในไวกิ้งฝั่งข้างบนสุด ส่วนจียงก็ยัดๆท็อปเข้ามาในไวกิ้งแถวเดียวกับชั้นเหมือนกัน ส่วนตัวเองก็เบียดๆเข้ามา ทำให้ไหล่ของเราสองคนชนกัน
“โอ๊ะ ! ดาร่า เถิบไปหน่อยสิ จะเบียดมาทำไมเล่า”
“เออ ไอ้ซึงที่ออกกว้างจะเบียดทำไมนักหนา - -“ ซึงรีที่ได้ยินคำประกาศิตของพี่ชาย เลยเขยิบออกมานิดนึง แต่ให้ตายเถอะ! มันนิดนึงจริงๆนะ = =”
ส่วนซีแอลลากมินจีไปนั่งตรงกลาง ใครใครก็รู้ว่ายัยนี่กลัวไวกิ้งยังกะอะไร - -
แต่มีหรอ เด็กลิงอย่างมินจีจะยอมนั่ง เลยดิ้นอย่างสุดพลังเพื่อที่ตัวเองจะไปนั่งริมบนอีกฝั่งนึง
ในที่สุดก็หลุดไปได้ -0- แชรินเลยนั่งก้มหน้างุด คิดว่าตัวเองสิ้นหวังแล้ว - -“
“ กลัวหรอ ?” ซึงรีที่มาจากไหนไม่รู้ มานั่งตรงข้ามฝั่งของแชริน พร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม กวนตีน - -^
“ ใครกลัว อย่ามั่วนิ่ม” แชรินพูด ปากแข็งไปเถอะ
“ เอ๋า หรอ นึกว่ากลัว งั้นชั้นไปนั่งกับแดซองก่อนนะ ^ ^”
“ เออ กลัวก็ได้ ! นิดนึง ”
“บอกตั้งแต่แรกก็จบ เบบี้ริน : )” ซึงรีเลยกลับมานั่งที่เดิม ฝั่งตรงข้ามกับแชริน
“บอกว่าอย่าเรียกยังงะ .... กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” เมื่อไวกิ้งที่นี่มันไม่ใช่แบบธรรมดาที่เคลื่อนที่ช้าๆก่อน
แต่ดันเป็นแบบพอเริ่มก็แทบจะตีลังกาแล้ว เล่นเอาเธอเสียวไส้จั๊กจี้พุงไปหมด –[]-
“ กรี๊ดดดดดดดดดด ขนตาชั้นจะหลุดมั้ยเนี่ยยย !” < บอม - -*
“ แม่ขาาา แชรินอยากกลับบ้าน T [] T !” < แชริน
“วู้ววววววว ๆๆๆ” < มินจี แทยัง จียง แดซอง - -;
“แว๊กกก จะอ้วกแล้ววว = O = ^” ซึงรี ดาร่า
“ = ___________________ = ” < ท็อป - -
ในที่สุดเวลาอันเลวร้าย(สำหรับใครบางคน)ร่วมเกือบ 5 นาที ก็ผ่านไป
สิ่งแรกที่บอมหยิบขึ้นมาหลังจากลงมาคือ กระจก และเช็คความสวยก่อนเป็นอันดับแรก
ไม่สนใจแชรินที่กำลังอ้วกแตกอยู่ข้างทาง = =
ดาร่าที่พึ่งเดินลงมาเห็นจังหวะกำลังเหมาะ เลยส่งสัญญานให้มินจี และ จียง รับทราบแผนการ
“นี่ บอม ไปซื้อน้ำกับยาดมให้แชรินหน่อยสิ มัวแต่เช็คความสวยอยู่ได้ - -+” ดาร่าเริ่มทำตามแผนที่เตี๊ยมไว้ทันที
“ เออๆ ใช่ ๆ พี่ท็อปไปซื้อขนมมากินหน่อยดิ” ซึงรีได้ที่เลยสั่งพี่ชายทันที
“ทำไมต้องกู = =++” ท็อปค้านขึ้น
“ โอ๊ยยย ก็ผมปวดหัวอะ เมื่อกี้จะอ้วกแล้วเนี่ย แค่เนี่ยทำให้น้องไม่ได้หรอ ใจร้ายว่ะ !” และแล้วซึงรีตอแหล
อะคาเดมี่ก็เปิดทำการ=[]=
"เออ ก็ได้ ! - -*" นี่ถ้ามันไม่เห็นเป็นน้องนะ อย่าหวังเลยเถอะ
"นี่ ก็ไปด้วยกันเลยสิ !" แทยังที่รับรู้แผนการเป็นอย่างดี (หรอ? - -) เสริมขึ้น แม่ยกตัวแม่อย่างดาร่าเลยยุต่อ
"เออ ใช่ ไปด้วยกัน ๆ "
"เฮอะ เบื่อคนพูดตาม "
"อะไร ๆ อยากพูดตามตายแหละ ชิ !"
" พี่จะกัดกันทำไมคะ = =" มินจีที่ทนมานาน พูดขึ้น
" มินจีทำไมพูดงั้นอ่ะ พี่ไม่ได้อยากกัดหรอก เดี๋ยวเชื้อขี้เก๊กติด ยี้ !" ดาร่าเอามือปัดๆไหล่เพื่อให้คนโดนแขวะรู้สึกถึงความรังเกียจที่เธอมีให้
" อะไร นูน่า อยากคุยกับผมก็บอก ๆ”
"ไอ้ขี้เก๊ก -___ -"
"ขี้เก๊กแล้วรักรึเปล่าล่ะ ?"
" ชั้นไม่เคยรักนาย เลิกหลงตัวเองสักทีเถอะ = =”
" ออนนี่ แล้วเมื่อไหร่ชั้นจะได้ยาดม “ แชรินพูดขึ้น
"เออ ใช่ ท็อปบอม ไปได้แล้ว ไป" ดาร่าเมื่อนึกขึ้นได้ เลยไล่ให้ทั้งคู่ไป
แต่ไอ้คำว่า ท็อปบอม ทำให้ท็อปและบอมหันขวับทันที - -+
" นี่ เรียกชื่อให้มันห่าง ๆ กันได้ป่ะ ชั้นไม่อยากเป็น คู่จิ้น ของคนแถวนี้ " ( รีดเดอร์ : สะดุ้ง !!)
" จ้ะ ท็อป และ บอม = =;;"
เมื่อแผ่นหลังของท็อปบอมหายไป แผนการสานสัมพันธ์รัก เริ่มขึ้น ....
ดาร่ารีบดึงแขนแชรินที่กำลังหมดเรี่ยวหมดแรงจากการอ้วกให้วิ่ง แต่เพราะแรงที่ไม่มีทำให้ แชรินลงไปกองกับพื้น
" เห้ย นูน่า ระวังหน่อยดิ ถ้าเบบี้รินของผมเป็นอะไรไปอ่ะ !!" ซึงรีรีบวิ่งเข้ามาดูแชรินที
" ทำไม หวงอะไรนักหนา ชิ ."
"ไปหาไอ้เบ้ไปป้า ตัวกระต๋อยนึงยังจะมาอุ้มคนอื่น" ไล่ดาร่าดื้อๆซะงั้น - -
" ไหวมั้ย ?" ซึงรีถามแชริน พร้อมกับพยายามประคอง
" อือ ไหว ไปต่อเหอะ" ด้วยความกลัวที่คนตัวเล็กจะลงไปกองกับพื้นอีก เลยเอามือมาจับไว้
" ปล่อย ไอ้บ้า ” เมื่อถูกแชรินท้วงขึ้น ซึงรีเลยปล่อย แหม กะจะเนียนหน่อยก็ไม่ได้-w-
ฝ่ายท็อปบอม .
“เห้ย ท็อปหยิบถุงนั้นให้ด้วยดิ” บอมบอกให้ท็อปหยิบถุงขนมที่ตัวเองอยากกินเป็นถุงที่เจ็ดแล้ว -0-
“พอได้ยัง ? เยอะไปละ ๆ - -“ เมื่อตัวเองหมดความอดทนเลยเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายตัง
“อ่ะ เสร็จละ ไปหาพวกไอ้จีกัน”
“อือ .. ว่าแต่ ไปทางไหนนะ ?”
“อ่าว ! แล้วพี่ไม่ได้จำทางเลยหรอไง !”
“ใครจะไปรู้ล่ะ ! แล้วทำไมต้องมาตะคอกใส่ชั้นด้วย ไอ้คนหน้ามึน !!” เอ้า ซวยละกู โดนงอนแล้วยังโดนด่าว่าหน้ามึนอีก - -
“ โอ๋ ๆ ผมขอโทษนะ อย่างอนเลยน้า T T” ท็อปอ้อนบอมสุดตัว
“ ไม่งอนก็ได้ แต่นายต้องเลี้ยงข้าวฉันมื้อนึงนะ ^ ^”
เอาอีกแล้ว ยัยป้านี่ กินอีกแล้ว - -
“ไม่ตกลงหรอ โอเค๊ งั้นฉันไปละ” บอมไม่พูดปล่าว ซ้ำยังเดินจ้ำอ้าวออกไปทางฝูงชนที่มีมากมายยังกับหนอน
“อ้าว .. เดี๋ยวสิ นูน่า .. อ้าว” ท็อปพยายามตามไป แต่เพราะคนที่มีมาก บวกกับความเร็วของบอม
ทำให้ทั้งคู่หลงทางกัน
“ซวยและไอ้ท็อป จะทำไงดีวะเนี่ย!” ร่างสูงอารมณ์เสียกับตัวเองและรีบเดินตามหญิงสาวไปทันที ..
.
To be Continue … :)
ท็อปบอมหลงกันในสวนสนุกซะงั้น
ติดตามต่อตอนหน้า สวนสนุก พาร์ท 2 จ้า ^ ^ ♥
รีไรต์แล้ว 555
ความคิดเห็น