ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00.00 [100%]
00.00
จุดเริ่มต้นการปราบพยศ
ตุ๊บ! ตับ! ตุ๊บ! ตับ!
"พักได้เล้ว ออมเเรงไว้ขึ้นชกเย็นนี้ด้วย"
ไอ'ยูค'เอ่ยบอกผมเมื่อเห็นว่าผมชกกระสอบทรายมานานกว่าชั่วโมงครึ่งเเล้ว
"อืม เย็นนี้คุณเดชมาป้ะ"
ผมทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่ยูคมันนั่งไถโทรศัพท์เล่นอยู่พร้อมถอดนวมของตัวเอง
"เห็นว่ามีประชุม"
"อืม กูต้องเตรียมตัวกี่โมง"
"อีกครึ่งชั่วโมง"
"...ถ่ายรูปให้หน่อยกูจะไปอาบน้ำละ"
"เอาโทรศัพท์มาดิ"
ผมยื่นโทรศัพท์สีดำเครื่องสวยให้มือหนาเพื่อมาถ่ารูปให้ผมเพื่ออัพไอจีของตัวเอง
...........................................................................................
Mark talk
"เมล คนไข้พี่หมดเเล้วใช่มั้ย"
"งื้อออ พี่หมออ่าาา ยังไม่หมดสัักหน่อย"
ผมมองสาวอกตูมในชุดพยาบาลที่ถือเเฟ้มมานั่งลงที่ตักผม
"หื้ม? ยังมีอีกหรอคะ เรียกเข้ามาหาพี่เร็ว พี่จะได้พักสักที"
"มาเเล้วนี่ไงคะะะ"
"คะ?"
"ก็พี่หมออ่าา ไหนบอกจะฉีดยาให้เมลไง"
หญิงสาวตรงหน้ายู่ปากพองเเก้มใส่ผม
"อยากหมดเเรงก่อนออกเวรหรือไคะ?"
"อยากม-อื้มม"
ยังไม่ทันที่หญิงสาวตรงหน้าจะพูดจบผมก็จัดการประกบริมฝีปากบางสวยเเล้วใช้ลิ้นตะหวัดเก็บกวาดความหวานในปากสวยนั้นอย่างเร่าร้อนพร้อมมือซุกซนที่ไม่อยู่นิ่ง เลื้อยไปตามเอวบางก่อนจะค่อยๆเลื่อนขึ้นมาเป็นอกตูมที่เเสนนุ่ม...อ่าาาา...ได้เวลากินนม
Rrrrrrrrrr~
-ไอบอม-
สัส!!!!
ผมถึงกับสถบออกมาในใจเมื่อสายที่เรียกเข้าคือไอวิศวะหนุ่มนิสัยเหี้ยที่โทรมาทีไรมาเเทรกตอนผมละเเดกนมตลอด!
"เเปปนึงนะคะ เพื่อนพี่โทรมา"
"ก็ได้ค่ะ"
เมื่อร่างอ้อนเเอ้นเดินออกจากห้องผมไปผมก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นเพื่อพูดคุยกับไอเพื่อนเวร
"เหี้ยไร!"
(อย่ามาขึ้นเสียงใส่กูไอสัส)
"มีไรรีบๆพูดดิ มึงเเม่ง โทรมาตอนกูเเดกนมตลอด"
(ไม่ใช่กูโทรผิดเวลาหรอก คนอย่างมึงอะเเดก
นมตลอดเวลา วันนี้กี่น้ำเเล้วละมึง)
"ตอนนี้ห้าเย็นเเค่4น้ำเองเพื่อน"
(ไอหมอบ้ากาม)
"มึงก็ไม่ต่างกันมั้ยไอศีลเสมอ"
(จบเลยสาสสส กูจะบอกว่าวันนี้นัดเลี้ยงกันห้องไอเเจ็ค)
"เเล้วทำไมไม่ไปผับกูว้ะ"
(มันบอกมันจะอยู่ห้องดูไลฟ์สดต่อยมวยไรมันไม่รู้)
"พึ่งรู้ว่ามันติดมวย"
(หน้าอย่างมันติดนมไอสัส)
"ไม่ต่างจากมึงเหมือนกันละ"
(ต่อยมั้ยจะได้จบ)
"ไปต่อยให้ไอเเจ็คดูเเทนมวยไปไอเหี้ย พอเเล้วกูจะทำงาน"
(ฉีดยาอะหรอ)
"เออ"
(เข็มมึงเล็กเรียกมาฉีดกับกูได้นะเว้ย)
"เล็กพ่องอะ ใหญ่กว่ามึง2นิ้วสัส"
(วัดป้ะล้ะะ)
"กูไม่อยากเห็นของมึงว่ะ อุบาตตา"
(ควยเถาะ)
"เออเเค่นี้ละ"
(เออ)
กริ๊ก
ผมวางโทรศัพท์ของตัวเองลงบนโต๊ะทำงาน...เดี๋ยวนี้ไอเเจ็คดูมวย? ปกติมันดูเเต่บอลนะ เเถมดูเเค่รอบชิงด้วย ทำไมผมไม่รู้ว่ามันก็ดูมวยด้วย?
ก๊อกๆ
"เข้ามา"
"พี่หมอคะๆ เคสด่วนค่ะ"
สาวสวยร่างบางเปิดประตูเข้ามาหาผมอย่างตื่นตระะหนก...เคสด่วน...อีกเเล้วหรอว้ะ นี้กูกำลังออกเวรนะ ยังจะมีเคสให้กูอีกหรออออออออ หมอกำลังจะตายยยยยย
"อืม"
ผมคว้าเสื้อกาวด์ของตัวเองพร้อมเดินออกจากห้องทำงานเเล้วมุ่งไปยังห้องผ่าตัด...
07.46 PM
เเอ๊ดดดดด...
"ไงมึง กว่าจะมา"
เมื่อผมเปิดประตูก็ได้ยินเสียงทักจากเจ้าของสายเมื่อเย็นทันที
"เออเเม่ง มีเคสด่วนผ่าสมอง"
ผมทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าบาร์ข้างๆไอจินที่นอนฟุบอยู่
"มันไปอดหลับอดนอนมาจากไหนว้ะ"
"ไม่รู้ดิ กูปลุกจนจะปล้ำมันอยู่เเล้วยังไม่ตื่นเลย"
"ปล้ำเเม่งเลยม้ะ"
"ตีนดิไอมาร์ค จะใครก็ได้เว้ย เเต่ต้องไม่ใช่มัน"
"จ้าาา หวงจังงง ตัวเองก็เอาไม่ได้ยังจะหวง"
"กูเเค่..."
"กากว่ะไม่กล้า"
"กูไม่ได้ไม่กล้าเว้ย! กูให้เกียรติ"
"พวกมึงเงียบๆดิว่ะ! โธ่!"
ไอเเจ็คที่นั่งเสียบหูฟังอยู่บนโซฟาตัวตรงข้างบาร์กระเเทกเสียงใส่พวกผม...เป็นบ้าไรของมันว้ะ
"มึงทำไรว่ะเเจ็ค ไม่พูดไม่จา"
ไอบีที่เริ่มอารมณ์เสียกับการกระเเทกเสียงของไอเเจ็คพูดขึ้นอย่างหัวเสียเล็กน้อย
"ดูมวย"
"ดูมวยหรือดูคริปเเล้วไม่เเบ่งไอสัส"
"มวยยยย"
"ไหนเมามาดูดิ
ผมกระชากโทรศัพท์ของไอเเจ็คมาดูกับไอบีทันที...
เเละสิ่งที่ผมเห็นคือ...
ร่างบางที่เปลือยท่อนบนอยู่บนสังเวียนขนาดใหญ่กำลังชกต่อยคู่เเข่งอย่างเมามันส์โดยที่ตัวเองไม่มีเเม้เเต่รอยเเดงบนลำตัวเเม้เเต่น้อย...
"เห็นมั้ยกูบอกเเล้วกูดูมวย"
"ดูมวยหรือดูนักมวยกูให้พูดใหม่"
"...เออ กูดูนักมวย"
"มีไรไม่เเบ่งเพื่อนไอสัส เนอะมาร์ค...มาร์ค...ไอสัสมาร์ค!"
"ห...ห้ะ!"
ผมหลุดออกจากภวังของตัวเองด้วยเสียงที่ดังอยู่ข้างหู
"...ใคร"
"อะไรของมึง"
"นักมวยคนนี้ใคร"
"ไอสัสมาร์ค! กูจองเเล้วอย่ามาเเย่งกูดิว้ะ"
ไอเเจ็คโวยวายเมื่อผมพูดเหมือนจะเครม
"คนนี้กูขอดิ กูจะเอา"
เเต่ถูกครับ...ผมจะเอา
"...จีบยากนะมึง เเถมเป็นลูกมาเฟียด้วย"
"เออ กูจะเอา"
"อืม ก็ได้ กูเห็นมึงมุ่งมั่นดี กูหาคนใหม่ก็ได้ว้ะ"
ไอเเจ็คทำหน้าเซ็งพร้อมกระชากโทรศัพท์ของตัวเองออกจากมือผมเบาๆ
"เดี๋ยวกูส่งวาปไปให้"
"ทำดีเพื่อน"
"อ่าวเห้ยยย นี่มึงดีลกันง่ายๆงี้อ้อว้ะ"
"ก็เออดิ ทำไม?"
"เเม่งงง มึงสองตัวเเม่งเหี้ยของเเท้"
"ไม่เหมือนมึงหรอก จ้องมาเป็นชาติไม่ได้เอาสักที"
"ควย!"
ติ้ง!
@P'Dr.MarkT
iG: @BamBam1a
TW: @BaMbAmA1
ชอบไลฟ์สดก่อนเเข่ง ก่อนนอน เเละ ก่อนอาบน้ำทุกครั้ง
จาก @WJacKSon
ทำดีเพื่อนรักส์ หึ
ผมคลิ๊กเข้าไปที่ลิงค์ของคนหน้าสวยทันทีเมื่อได้วาปมา
เมื่อผมเปิดเข้าดูโพสก็พบหลังเล็กเปลือยป่าวที่ขนาดเป็นรูปขาวดำยังดูก็รู้ว่าต้องขาวขนาดไหนเเม่งเอ๋ยยยย เเค่นี้ก็ว่าน่ามองเเล้ว ถ้ามาครางใต้ร่างผมคิดดูจะน่าดูน่าฟังขนาดไหน...
"อ่าวเห้ย!!"
"ไรของมึงอี๊กกกก"
เสียงของไอสองตัวที่เงียบไปได้สักพักหลังเถียงกันเสร็จเเต่กลับดังขึ้นทำให้ผมหลุดจาก
ภวังของตัวเองอีกครั้ง
"ไอมาร์ค! อยู่ดีๆน้องมันก็กระโดดลงเวทีไปเลยว่ะ!"
"หื้ม?"
ผมเดินไปดูหน้าจอไลฟ์สดที่ตอนนี้กระกาศถึงการยอมเเพ้ของอีกฝ่าย
Rrrrrrrr~
-โรงบาล-
"ครับ?"
(พี่หมอคะ! มาช่วยหน่อยได้มั้ยคะ คนไข้ต้องการหมอที่ฝีมือดีที่สุดในโรงบาลค่ะ!)
"อืม ผมกำลังไป"
กริ๊ก!
เรื่องน้องมันทิ้งไว้ก่อนเเล้วกัน ตอนนี้เอาคนไข้ก่อน
"กูไปละมีเคสด่วน"
"เออๆ พักบ้างนะมึง"
"เออ"
END Mark Talk
..................................
"กรรมการ!! ขอเวลานอกครับ!!!"
"ฝ่ายเเดงขอเวลานอก กลับมุม!"
เค้ง!
เสียงระคังดังบอกการขอเวลานอกของฝ่ายผม ทำไม? เกิดอะไรขึ้น? ปกติเวลาผมต่อยจะไม่มีการขอเวลานอกนะ เพราะผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
"มีไร"
"พ่อมึง!"
"ด่ากูหาพ่อง!"
"ไม่ พ่อมึงเเบม พ่อมึงเข้าโรงบาล!"
"ห้ะะ!! "
เเล้วมาบอกไรช้าชิบหาย!! เเม่งเอ๋ย!!
"ไปจัดการเวทีให้กูที กูจะไปหาคุณเดช!!"
"เออ รถรออยู่ประตูหลัง!"
ผมว่าเเล้วกระโดดลงจากเวทีถอดนวมเเล้วเข้าห้องเเต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดทักทีก่อนที่จะวิ่งไปที่ประตูหลังของเวทีที่มีรถรอรับอยู่
"คุณเดชเป็นไงบ้าง!"
เมื่อเปิดประตูรถผมก็เอ๋ยถามเรื่องของผู้เป็นพ่อกับเพื่อนสนิทอย่างคยอมที่นั่งอยู่ข้างคนขับทันที
"ทางโรงบาลตามหมอที่ดีที่สุดให้เเล้ว ใจร่มๆนะเเบม"
"ดี คุณเดชเป็นไร"
"...รถชนว่ะ"
ยองเเจที่กำลังเหยียบคันเร่งมิดกล่าวออกมาเมื่อเห็นคนข้างๆไม่กล้าพูด
"ห้ะ!? ทำไมกูไม่รู้!"
"ตรงนี้ก็ไม่มีใครรู้เหมือนกันเเบม ใจเย็นๆนะ พ่อถึงมือหมอเเล้ว"
"เออ ขับเร็วๆเลยอย่าให้กูต้องขับเอง"
.............................
Mark Talk
10.15 PM
ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลMT
"150 จูล ชาต!"
"150 จูล ชาต!"
เเปร๊ด! ตึก!
ตี๊ดดดดดดดดดด
"175 จูล ชาต!"
"175 จูล ชาต!"
เเปร๊ด! ตึก!!
ตี๊ดดดดดดดดด
"200 จูล ชาต!"
"200 จูล ชาต!"
เเปร๊ด!! ตึด!!!
ตู๊ด........................ตู๊ด........ตู๊ด.....................ตู๊ด......
"ทำดีเเล้ว 200 จูลชาต!"
"200 จูล ชาต!"
เเปร๊ด! ตึก!!
ตู๊ด..........ตู๊ด....................ตี๊๊ดดดดดดดด
"พี่หมอคะ! ผู้ป่วยไม่ไหวเเล้วค่ะ"
"....สู้อีกนิดนะครับ...200 จูล! ชาต!!"
"เเต-"
"200 จูล!! ชาต!!!"
"200 จูล ชาต!"
เเปร๊ด!! ตึก!!!
ตู๊ดดดดดดดดดดด......
"พี่หมอคะ! พอเถอะค่ะ"
"หยุดพูด! ถ้าผมไม่สู้เเล้วคนไข้จะมีหวังอะไร! หุบปากไร้สาระของคุณสักที!"
ผมตะหวาดลั่นของฉุกเฉินทำเอาทุกคนในห้องตกใจ เเต่ผมไม่สน! ผมไม่ยอมเห็นคนมาตายต่อหน้าตอตาผมหรอก! ถึงคนไข้จะไม่สู้! เเต่ผมจะสู้! ผมจะสู้เพื่อให้เค้าได้กลัวมามีชีวิตอีกครั้ง! ให้เค้าได้กลับมารู้ว่าการมีชีวิตอยู่มันดียังไง! ผมไม่ยอมเเพ้ไอสิ่งที่เรียกว่าความตายหรอก! เพราะผมก็ไม่เคยตายเหมือนกัน!!
"200 จูล ชาต!"
"...200 จูล ชาต!"
เเปร๊ด! ตึก!!
ตี๊ดดดดดด...ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด...
เมื่อเสียงหัวใจของชายร่างหนาที่นอนอยู่บนเตียงกลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้งรอยยิ้มบนหน้าของทุกคนในห้องก็ค่อยๆปรากฏขึ้นเเล้วเริ่มทำงานกันต่อไม่หยุด...
..........................................................................
เเต่รอยยิ้มนั้นกลับต้องหุบลงอีกครั้ง...
"พี่หมอคะ! คนไข้เสียเลือดมากเกินไปค่ะ!"
"เอาถุงเลือดมาเพิ่ม!"
"เลือดกรุ๊ปเอบี อาร์เอช เนกาทีฟ ไม่มีในคลังเลยค่ะ"
"ญาติคนไข้ละ!"
"คนละกรุ๊ปค่ะ"
"ติดต่อโรงพยาบาลใกล้เคียงหรือยัง"
"ไม่มีที่ไหนมีเลยค่ะ"
จิ๊ ไอเลือดเวร! เอบี ว่าหายากเเล้ว เสือกเป็นเนกาทีฟอีก กูจะไปหาจากไหนว้ะเเม่ง!
"ยื้อไว้ให้มากที่สุด! ผมจะเย็บเเผลเเล้ว"
"ค่ะ"
ผมต้องทำได้...ผมเชื่อว่าผมทำได้...ทนอีกนิดนะครับ สู้ไปกับผม คุณต้องไม่ตาย!
..............................................................................
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
Talk: งื้ออออ ขอโต๊ดที่เปลี่ยนเนื้อเรื่องกระทันหันงับบบ เเค่อยากให้ติดคามกันต่อน้าาา ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อออ ขอบคุณงับบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น