คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
Chapter 6
[Baekhyun]
ในที่สุดทั้งผม ยุนอา ยูริ ซอฮยอนและแทยอนที่ยิ้มหน้าบานจากการอ้อนผมจนชนะก็ได้มายืนอยู่ที่ประตูทางเข้าของโรงยิมเรียบร้อยแล้ว ตอนแรกผมก็กะว่าจะไม่มาหรอกพอมาเท่านั้นแหละก็มาเลย -.- (?) ก็ที่ผมไม่อยากให้แทยอนมาก็เพราะว่าเธอจะต้องมาเจอกับไอ้คริสและผองเพื่อนของมันซึ่งพวกมันก็คือคู่อริเก่าของผมเอง แต่แทยอนก็ยังคะยั้นคะยอที่จะมาวาดรูปที่นี่อีกให้ได้ ครั้งแรกที่มาไอ้คริสก็เกือบจะได้หว่านเสน่ห์ใส่แทยอนไปแล้ว(?) หึ ก็ไอ้คริสน่ะมันหล่อจะตาย หล่อมากจนสาวเหลียวเลยล่ะ อีกทั้งบ้านมันรวยมากๆ ผมยังได้ยินมาอีกว่าพ่อมันทำธุรกิจด้านมืดแบบลับๆล่ะมั้ง? แต่ก็ไม่มีใครสามารถเอาพ่อมันเข้าคุกได้เลยผมจึงคิดว่าครอบครัวไอ้คริสนี่มันน่าจะเส้นใหญ่ไม่เบาเลยล่ะ และยังไม่รวมผลการเรียนอันดีสุดยอดของมันอีก เห็นมันเลวๆแบบนี้มันเรียนเก่งมากนะครับได้ A ทุกวิชาเลย เพราะอย่างนี้แหละครับสาวๆจึงได้ติดมันตรึมนัก แต่มันมีข้อเสียอยู่หลายข้อเหมือนกันคือมันเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยอย่างกับเปลี่ยนเสื้อผ้า สองคือมันเสพอบายมุขทุกอย่างครับแต่ยกเว้นยาเสพติด พอเลิกเรียนมันกับเพื่อนก็จะไปสุมหัวกันอยู่ที่ผับของไอ้จงอินแหละครับ อีกข้อนึงคือมันปากหมามากครับ - - ปากมันนี่เหมือนมีหมามาอาศัยอยู่นับร้อยตัวได้ล่ะมั้งครับ? แต่ก็ช่างมันเถอะครับ คนแบบนั้นผมไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่
[End Baekhyun’s part]
“จะเข้าไปจริงๆเหรอแทยอนอ่า? เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ” ยุนอาเอ่ยขึ้นพลางมองหน้าเพื่อนตัวเล็ก
“นี่ยุน อย่าเว่อน่า ฉันจะมาวาดรูปนะไม่ได้มารบสักหน่อย” แทยอนบอกกลั้วหัวเราะ
“อืม นั่นสิเนอะ เรามาวาดรูปกันนี่นา เราก็อยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขาสิเนอะ ไปกันเถอะ” ยูริบอกก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่และเดินนำเข้าไปในโรงยิม
“เราไปนั่งที่เดิมเถอะนะแทยอน ตรงนี้ทัศนียภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย” ยุนอาบอกแทยอนเพราะเห็นสายตาที่คริสมองแทยอน ก่อนจะดันหลังคนตัวเล็กให้ไปนั่งที่ที่หนึ่งที่ไกลจากจุดที่ทุกคนยืนอยู่
“อื้ม ตรงนั้นน่ะแสงสวยมากเลยล่ะ” คนถูกดันหลังหันกลับมาตอบก่อนจะยอมให้ยุนอาผลักและเดินไป
“จะไปไหนก็รีบๆไปเหอะแก ฉันขนลุกกับสายตานายคริสนั่น” ยูริตอบพลางบู้ยหน้าไปทางที่คริสยืนอยู่ซึ่งก็ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งห้ายืนอยู่เท่าไรนัก
“นี่ ขึ้นห้องกันเหอะ รูปนี่ก็เสร็จแล้วล่ะ” แทยอนนั่งวาดรูปโดยให้ซอฮยอนเป็นต้นแบบให้จนเสร็จ หลังจากนั้นก็เลยชวนเพื่อนๆขึ้นห้องเพราะก็ใกล้จะหมดเวลาพักอยู่แล้ว
“ไปเหอะ ฉันต้องรีบขึ้นไปเคลียร์งานค้างนะเนี่ย” ยุนอาบ่นอุบอิบระหว่างที่ลุกจากที่นั่ง
“นั่นสิ ช่วงนี้งานเยอะมากเลย ครูก็นะ สั่งอย่างกับมีวิชาแกอยู่วิชาเดียว” แบคฮยอนเสริม
“อืม รีบๆขึ้นไปเหอะ จะได้รีบทำงานให้เสร็จด้วย อีกอย่างที่นี่ก็ร้อนจะตายอยู่แล้ว” ยูริที่เห็นเพื่อนบ่นบ้างก็เลยบ่นตาม
“เฮ้ย! พวกแกดูนี่ดิ” ซอฮยอนกวักมือเรียกเพื่อนๆ
“อะไรของแก” ยุนอาบ่นน้อยๆแต่ก็เดินไปดู
“อะไรเนี่ย?? งานประจำปีของโรงเรียนเรานี่ หูยยย!! แกดูดิ ปีนี้นะจะมีประกวดร้องเพลงด้วยล่ะ อ๊ะๆ นี่ๆ มีประกวดเต้นด้วย” ยูริหลังจากที่อ่านประกาศกิจกรรมของเว็บโรงเรียนผ่านทางโทรศัพท์ก็ออกท่าทางกระดี๊กระด๊าใหญ่
“เฮ้ยแก! อีกอย่างนะ มีกิจกรรมของหมวดภาษาต่างประเทศ คณิตฯ แล้วก็วิทย์ฯด้วยอ่ะ งานนี้ยัยซอคว้ารางวัลไปเต็มๆ” ยุนอาเสริม
“เดี๋ยวนะ งานประจำปีอย่างนั้นเหรอ?” แทยอนที่ยังงงๆอยู่ถามขึ้น
“อืมใช่ ที่โรงเรียนเราจะมีการจัดงานประจำปีน่ะ ทุกปีก็จะมีประกวดอะไรๆไปเรื่อย แต่ปีนี้จะพิเศษหน่อยเพราะมีการแข่งขันทางความรู้ของหมวดต่างๆน่ะ” แบคฮยอนอธิบาย
“อ๋อ แล้วพวกแกจะลงอะไรบ้างล่ะ?” แทยอนถามอีก
“ฉันคิดว่าฉันจะลองประกวดเต้นน่ะ” ยูริตอบ
“เอาด้วยๆ” ยุนอาเสริม
“ฉันคิดว่าจะลงแข่งขันทางความรู้น่ะ เรื่องร้องเล่นเต้นรำฉันไม่ค่อยถนัด” ซอฮยอนตอบพลางส่ายหน้า
“ส่วนฉัน....ไม่รู้สิ อาจจะไปกับซอฮยอนล่ะมั้ง?” แบคฮยอนตอบปัดๆ
“แกล่ะแท คิดว่าจะลงอะไร” ยุนอาถามกลับ
“ฉันไม่ค่อยมีความสามรถอะไรเลยอ่ะ อาจจะไปกับซอล่ะมั้ง?” แทยอนตอบ
“ฉันคิดว่าแกน่าจะร้องเพลงเพราะนะ” ยุนอาพูดพลางหรี่ตาจับผิดคนตัวเล็ก
“อืมใช่ๆ เสียงแกแหลมๆดีอ่ะแท ฮ่าๆ” ซอฮยอนเสริม -..-
“ไม่หรอกมั้ง” แทยอนตอบก่อนที่จะหลบสายตาของเพื่อนๆ
“แต่แกต้องลง นี่คือคำสั่ง!!” ยุนอาพูด
“ใช่แกต้องลง” แบคฮยอนเสริมอีกแรง
“เอางั้นเหรอ?”
“อืม ลงนะแทยอนอ่า”
“เอาก็เอาสิ อยากลองดูเหมือนกัน”
[40%]
“นี่ๆแทแกต้องลงประกวดร้องเพลงจริงๆนะ ฉันน่ะอยากฟังเสียงแกสุดๆไปเลย><”
“ใช่ๆ เสียงแกน่าจะเพราะนะแท”
“อุ๊ยยย>< อยากให้ถึงวันงานเร็วๆจัง”
“นั่นสิ ฉันจะได้ฟังเสียงแทยอนของฉันสักที”
“ฉันจะซื้อดอกไม้ไปให้แกถึงหน้าเวทีเลยนะ ฮ่าๆ”
“บ้าเหรอยุน อย่างแทน่ะแกไม่ต้องไปเป็นหน้าม้าให้ยากหรอกย่ะ แทน่ะต้องมีคนซื้อดอกไม้ไปให้ถึงหน้าเวทีอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆ”
“นั่นสิ แทของเราน่ารักอยู่แล้ว~”
ร่างเล็กที่ดูเหมือนเป็นประเด็นในการสนทนาแต่ไม่ได้เป็นที่สนใจของทุกคนได้แต่นั่งเท้าคางมองเพื่อนๆของตนนั่งคุยกันถึงเรื่องการประกวดร้องเพลงของแทยอนในวันงานประจำปีที่จะถึงในอีกสามวันนี้
ทั้งยุนอา ยูริรวมไปถึงซอฮยอนคุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวจนแทยอนไม่รู้จะฟังเสียงใครก่อน บางครั้งหนึ่งในนั้นเอ่ยถามแทยอนแต่เธอก็ไม่ได้ตอบหรอกเพราะก็จะโดนตัดบทไปทุกครั้ง
‘ฉันว่าฉันพูดเก่งแล้วนะ เจอยัยพวกนี้เข้าไปฉันขอเงิบนะ’ แทยอนคิดในใจก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน
ชั่วโมงนี้ห้องของแทยอนว่างเพราะครูประจำวิชาคณิตศาสตร์ขอย้ายไปที่อื่นเพราะทนกับเพื่อนร่วมห้องอย่างเจสสิก้าไม่ไหว และทางโรงเรียนก็ยังหาครูที่จะมาสอนแทนครูคนเก่ายังไม่ได้คาบนี้ห้องของแทยอนก็เลยว่างไปโดยปริยาย
ทางด้านเจสสิก้า.....
เธอเป็นสาวสวยลูกครึ่งไทย-อเมริกันที่มีหน้าตาสวยสดงดงามบวกกับฐานะทางบ้านที่รวยเป็นอันดับต้นๆของโลกและเธอมีนามว่าเจสสิก้า.... ถ้าใครไม่รู้จักเธอก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอเป็นคนยังไง? มีแต่เพื่อนร่วมห้องของเธอเท่านั้นแหละที่รู้
“นี่ส้มช่วงที่ฉันไม่อยู่น่ะ ได้ยินข่าวมาว่ายัยเด็กใหม่นั่นมาอ่อยคริสของฉันเหรอ?” ถามเพื่อนสนิทของตัวเองขึ้นขณะที่กำลังบรรเลงลิปสติกสีสวยลงไปที่ปากงามได้รูปของตน
“อืม แต่ก็นะ ใครๆก็เห็นว่าคริสน่ะเข้าหามันก่อน” คนที่ถูกถามตอบไปตามความจริงที่เห็น
“แกว่าคริส?” เลิกคิ้วถามอย่างเอาเรื่องเพื่อนสนิทที่บังอาจไปว่าคนที่ตนรัก
“แกก็เห็นนี่นา หรือไม่จริงกันล่ะ? คนที่พายัยนั่นไปบ้านคริสน่ะจะเป็นใครไปซะได้ถ้าไม่ใช่คริสเอง อีกอย่างยัยนั่นก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคนของแกเลยสักนิด” ส้มทั้งปัดบลัชออนลงบนแก้มเนียนทั้งตอบคำถามเพื่อนรักอย่างเจสสิก้าไปด้วย
“หึ ฉันรู้น่า” เอนหลังลงบนพนักพิงเก้าอี้แล้วจัดการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อกดเบอร์โทร.หาใครสักคน
“แกหมายความว่ายังไง?” ส้มเลิกคิ้วถามกลับ
“ก็หมายความอย่างที่บอกแหละ ฉันรู้ดีว่าคริสน่ะเข้าหามันก่อน แต่ทำไงได้ล่ะ? ใครอยู่ใกล้คริสมันจะเป็นยังไงแกก็น่าจะรู้ดีนี่ส้ม” ตอบแค่นั้นก่อนจะกดโทรออกหลังจากที่กดเบอร์ค้างไว้แล้ว
“ฮัลโหล” กรอกเสียงหวานเข้าไปในโทรศัพท์
“...”
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหม?”
“...”
“หึ ดี! เย็นนี้แกเตรียมตัวไว้ให้พร้อมล่ะ อย่าให้พลาดเชียวนะ”
“...”
“ก็ดี ขอบใจ แค่นี้นะ”
“อะไรเหรอแก?” ส้มที่นั่งฟังอยู่นานถามขึ้น
“เดี๋ยวแกก็รู้ เย็นนี้เตรียมตัวให้ดีล่ะ” แสยะยิ้มร้ายกาจก่อนที่จะมองไปยังสาวน้อยที่นั่งฟุบหน้าหลับอยู่บนโต๊ะท่ามกลางวงเม้าท์ของเพื่อนๆ
“อ๋อ ฉันคิดว่าฉันพอจะเดาออกนะ” หัวเราะคิกคักแล้วหันไปสนใจเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองต่อ
Taeyeon’s part…
เฮ้ออออ...ตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงมากๆเลย เรียนก็ไม่ได้เรียนแถมยังต้องมานั่งฟังเพื่อนๆของฉันนั่งเม้าท์มอยกันเรื่องต่างๆนาๆอีกต่างหาก อยากกลับบ้านใจจะขาดแล้วเนี่ย -..-
“แกกลับกันเหอะ ฉันง่วงอยากนอน” ฉันสะกิดแขนยุนอาที่นั่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่ใกล้ๆ
“%$(#@$%&*” แต่มันก็ยังเมาแมลงเม้าท์กันต่อไป -..-
“ยูริอ่ากลับบ้านเหอะ”
“#@$%^**&(*&(*)&^&” เหมือนกันไม่มีผิด -.-
“ถ้าแกไม่กลับฉันจะกลับละนะ” ฉันตัดสินใจลุกพรวดขึ้นเก็บข้าวของใส่กระเป๋านักเรียน
“อย่าเพิ่งสิแท!” จู่ๆแบคฮยอนก็คว้ามือฉันไว้
“ทำไมเล่า! อยู่นี่ก็ไม่ได้เรียนอยู่ดีแหละ สู้กลับไปนอนที่บ้านดีกว่า” ฉันตอบหน้ามุ่ย
“เดี๋ยวรอฉันก่อนนะ เดี๋ยวไปส่ง” แบคอยอนตอบแบบรีบร้อน เป็นอะไรของเขากันนะ?
“ไปกันเถอะแท นี่ทุกคนฉันกลับละนะ” หลังจากที่แบคฮยอนเก็บของเสร็จแล้วจึงหันมาสะกิดฉันและก็ยังไม่ลืมหันไปบอกลาเพื่อนๆที่นั่งคุยกันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ— บางทีฉันก็เหนื่อยใจกับยัยพวกนี้จริงๆ -..-*
Duck-
ความคิดเห็น