คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5
Chapter 5
Rrrrrr Rrrrrr
หลังจากที่แทยอนอาบน้ำเสร็จเตรียมตัวที่จะเข้านอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน คนตัวเล็กขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพราะเบอร์ที่โทร.เข้ามาหาเธอนั้นเป็นเบอร์ที่เธอไม่คุ้นเอาซะเลย
“ฮัลโหล นั่นใครคะ?” แทยอนรับสายด้วยคำพูดสุภาพ
‘...’ แต่ปลายสายกลับเงียบ ไม่มีแม้แต่เสียงอะไร
“ฮัลโหล ฉันถามว่านั่นใครคะ?” แทยอนขึ้นเสียงเล็กน้อย
‘...’ แต่ปลายสายก็ยังเงียบเหมือนเดิมทำเอาคนตัวเล็กเริ่มฉุน
“นี่คุณ ถ้าคุณไม่พูดฉันก็จะวางแล้วนะคะ” แทยอนพูดขู่แต่ก็ยังรอฟังเสียงจากปลายสาย
‘เดี๋ยว! ฉันเอง’ ในที่สุดปลายสายก็ตอบกลับ
“ฉันไหนล่ะคะ? ฉันจะไปรู้กับคุณเหรอ?” แทยอนกลอกตาก่อนจะตอบกลับด้วยความรำคาญ
‘ฉันเอง คริส’ คำตอบของปลายสายทำเอาแทยอนแทบอยากจะมุดดินหนี
“นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน?” กดเสียงต่ำถามด้วยความโมโห
‘เรื่องนั้นมันไม่ยากสำหรับฉันหรอกนะ เธอทำอะไรอยู่?’ ‘เปลี่ยนเรื่องเร็วจังนะตาบ้า!’ แทยอนคิดในใจพลางเบ้ปาก
“หึ ฉันจะทำอะไร แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ” แทยอนตอบกวนๆ
‘ถ้าเธอไม่กวนเบื้องล่างฉันสักวัน เธอจะตายใช่มั้ย?’ คริสกดเสียงต่ำถาม
“ก็อาจจะตายอ่ะนะ อืมมมมม...ฉันได้ยินมาว่าเราเพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียวเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมนายพูดอย่างกับเรารู้จักกันมาเป็นชาติ” แต่คนถูกถามก็ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร แต่กลับกวนต่อไป
‘เธอนี่จริงๆเลย เธอไม่ตอบฉันก็ไม่เป็นไรนะ เพราะบางทีฉันอาจจะได้คำตอบในอีกไม่นาน’ ปลายสายพูดแค่นั้นก่อนจะกดวางสายไปทำเอาแทยอนขมวดคิ้วอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
คนตัวเล็กสะดุ้งทันทีเมื่อจู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ใครคะ?” แทยอนตะโกนถาม แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา
“แม่เหรอ?” ตะโกนอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับมาทำเอาแทยอนโมโห
“วันนี้เป็นวันอะไรนะ เจอแต่บุคคลปริศนาทั้งนั้น เฮ้ออ อย่าให้เจอนายนะคริส ถ้าเจอล่ะก็... ฉันจะฆ่านาย!!” แทยอนบ่นอุบอิบก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“นะ...นาย” คนทีเคาะประตูห้องของแทยอนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คนที่เพิ่งวางสายจากเธอไปนั่นแหละ
“ใช่ ฉันเอง” คริสแสยะยิ้มก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของคนตัวเล็ก
“นายมาได้ยังไง?” แทยอนที่ยังยืนอยู่ที่เดิมถามขึ้น
“ไม่เห็นมีอะไรยาก ก็แค่หาตำแหน่งที่เธออยู่จากโทรศัพท์ของเธอก็เท่านั้น” ตอบพลางยักไหล่
“เหอะ นายนี่อยากได้อะไรก็ต้องได้สินะ” แทยอนเปรยปนกระทบกระทั่งเบาๆ
“หึ ใช่ รวมถึงเธอ ถ้าฉันอยากได้เธอ ฉันก็ต้องได้” ตอบกลับทันทีอย่างน่ากลัว
“นายเข้ามาในบ้านฉันได้ไง? แม่ล่ะ?” แทยอนทำเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง
“ก็นั่งอยู่ข้างล่าง” คริสตอบแบบปัดๆพลางสำรวจห้องของแทยอนไปด้วย
“แม่ให้นายเข้ามา?” คนตัวเล็กเลิกคิ้วถาม
“อืม ทำไม? ฉันเข้ามาไม่ได้เหรอ?” คริสหันขวับมาตอบ
“ก็แม่ไม่ชอบให้ใครมาบ้านนี่ แล้วทำไมแม่ยอมให้นายเข้ามา” ตอบเชิงถามพลางจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่
“ฉันก็แค่บอกว่าฉันเป็นแฟนเธอ และเธอก็โทร.ตามฉันมา” ตอบกลับพลางเดินมานั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก
“นาย! นายบอกแม่แบบนั้นได้ไง? แม่ได้ฆ่าฉันตายแน่ๆ” โวยวายทันทีหลังจากคริสพูดเสร็จ
“ไม่หรอกน่า กว่าฉันจะเข้ามาหาเธอได้ แม่เธอก็เรียกฉันเข้าไปถามซะยกใหญ่เลย” คริสตอบพลางยิ้มน้อยๆ
“หึ ถ้างั้นก็กลับไปซะ นายหายออกมานานๆเดี๋ยวแฟนนายจะว่าเอา” แทยอนตอบพลางคิดไปถึงใบหน้านิ่งๆของผู้หญิงคนนั้นและยังจำคำพูดเจ็บๆของแม่คนนั้นอีก คิดแล้วแทยอนก็นึกหมั่นไส้
“ใคร?” ถามกลับ
“ก็ยัยผู้หญิงสวยๆคนนั้นไงล่ะ เธอน่ารักดีนะ ถ้าไม่ติดว่าปากเป็นแบบนั้น” แทยอนทั้งพูดทั้งเบ้ปากทำเอาคริสหัวเราะให้กลับท่าทางของอีกฝ่าย
“หึหึ ใช่ เจสสิก้าเธอสวยมาก” คริสตอบแค่นั้นแต่ยังรอดูท่าทีของคนตัวเล็ก
“งั้นนายก็กลับไปหาเธอซะ ป่านนี้เธอคงร้องหานายแล้วล่ะ” แทยอนพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ประตู
“เธอไล่ฉัน?” คนถูกไล่เลิกคิ้วพลางถาม
“อื้ม ฉัน-ไล่-นาย” เน้นทุกคำทำเอาคริสจุก
“ก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่” พูดพลางเดินออกจากห้องไป แทยอนได้แต่นั่งเบ้ปาก
“แทยอน!!” ทันทีที่แทยอนเดินเข้ามาในห้องก็ถูกยุนอาเรียกทันที
“หืม? มีอะไรหรอยุนอา” แทยอนเลิกคิ้วถาม
“เมื่อวานน่ะ ที่แบคฮยอนถามเธออ่ะ เอ่อ....” แทยอนขมวดคิ้วเพราะยุนอาเอาแต่พูดวกไปวนมา
“ผู้หญิงคนที่ชื่อเจสสิก้าอะไรนั่นน่ะ เธอเป็นใครหรอ?” อีกประโยคทำเอาแทยอนร้องอ๋อในใจ
“ไม่รู้สิ แฟนของนายคริสมั้ง? ฉันเองก็ไม่รู้อะไรเท่าไหร่” แทยอนตอบพลางยักไหล่
“แล้วเธอรู้รึเปล่าว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ห้องเดียวกันกับเรา” ยุนอาถามต่อทำเอาแทยอนเบิกตากว้าง
“เธออายุเท่าเราเหรอ?” แทยอนเขย่าแขนยุนอาไปถามไป
“โอ๊ย เลิกเขย่าฉันก่อนนะแทยอนอ่า ฉะ..ฉันเวียนหัว” ยุนอาบอกพร้อมยกมือบอกแทยอนหยุด
“ขอโทษนะ คือฉันอยากรู้อ่ะ” แทยอนก้มหัวขอโทษยุนอา
“ไม่เป็นไร ใช่ เธออายุเท่าเรา แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเธออยู่ห้องเดียวกันกับเราล่ะ และอีกอย่างคือ......เธอเคยมีอะไรกับคริสล่ะ” แทยอนเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความตกใจ
“ท่าทางเธอจะหวงคริสมากนะ” แทยอนตอบสั้นๆก่อนจะหลบตายุนอา
‘นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ ทำไมต้องรู้สึกเสียใจแปลกๆด้วย’ แทยอนคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางออกไปแต่อย่างใด
“ฉันว่าเธอไปนั่งที่เถอะนะแทยอนอ่า คุณครูมาแล้วล่ะ” ยุนอาลากแทยอนมาที่โต๊ะประจำของแทยอน
“อื้ม ยุนก็ไปนั่งเถอะ” แทยอนยิ้มให้ยุนอาน้อยๆก่อนจะหันไปหยิบสมุดหนังสือออกมาจากใต้โต๊ะ
คุณครูประจำวิชาคณิตศาสตร์เริ่มสอนไปได้ไม่นานก็ต้องชะงักกับผู้มาใหม่
“นักเรียนจอง ซูยอนคะ ถ้าจะเข้าห้องกรุณาขออนุญาตด้วยนะคะ” คุณครูเอ่ยขึ้นหลังจากที่มองการกระทำของเจสสิก้า
“ทำไมคะ? หนูจำเป็นจะต้องขออนุญาตครูหรอคะ?” ยอกย้อนกลับทันทีพลางเบ้ปากใส่
“นี่เจสสิก้า อย่าคิดว่าเธอเป็น ‘อะไรๆ’ กับหลานเจ้าของโรงเรียนแล้วฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้นะ” คุณครูตะคอกกลับ
“แล้วครูจะทำอะไรหนูเหรอคะ? อย่างครูจะทำอะไรหนูได้ หึ!” ว่าจบก็เดินไปนั่งที่โต๊ะข้างๆเพื่อนสนิทของตนทันที ทำเอาคุณครูเอือมระอาของการกระทำของเจสสิก้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกได้แต่สอนต่อไป
“นี่แบคฮยอน คนที่ชื่อเจสสิก้าน่ะ เขาเป็นอะไรกับคริสเหรอ?” แทยอนถามขึ้นระหว่างที่กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ในโรงอาหาร
“ทำไมหรอแทยอน? เธออยากรู้ไปทำไมเหรอ?” ยุนอาถามขึ้น
“ก็....เราก็อยากรู้เกี่ยวกับห้องนี้ไว้เยอะๆไง แฮ่ๆ” หัวเราะแห้งๆกลับไปเพราะกลัวคนจับพิรุธได้
‘ทำไมฉันต้องกลัวคนจับพิรุธเราได้ด้วยนะ? แทยอนงงค่ะ’
แทยอนสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไปก่อนจะจัดการกับอาหารในจานให้หมดก่อนที่จะชวนเพื่อนๆให้ไปเป็นเพื่อนวาดรูปที่โรงยิมอีกครั้ง
“โถ่แทยอนอ่า....จะไปที่นั่นอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวเธอก็ได้เจอคริสอีกหรอก” ยุนอาบ่นแทยอนที่นั่งเกาะแขนตัวเองอยู่
“เจอก็ช่างเขาสิ เราก็อยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขา คนละส่วน น่านะยุนอา ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” แทยอนอ้อนยุนอาเต็มที่
“อะไรเหรอยุนอา แทยอน” ยูริที่เดินกลับมาจากเข้าห้องน้ำเอ่ยขึ้น
“ก็แทยอนน่ะสิยูล จะไปวาดรูปอีกแล้วล่ะ” ยุนอาทำหน้าขอความช่วยเหลือให้ยูริ
“ที่โรงยิม?” แบคฮยอนที่เดินมาจากคุยงานกลุ่มกับเพื่อนได้ยินดังนั้นเลยถามขึ้น
“อื้ม นะ นะ...ทุกคน ฉันจะวาดรูปซอฮยอนเสร็จแล้วนะ อีกนิดเดียวเองอ่ะ” แทยอนทำหน้าอ้อนวอนอีกครั้งแต่เปลี่ยนจากเกาะแขนยุนอามาเกาะแขนแบคฮยอนแทน
“อย่ามาทำสายตาแบบนั้นใส่ฉันนะแทยอน ยังไงฉันก็ไม่ให้เธอไป” แบคฮยอนบอกก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยความรู้สึกหลากหลาย
“ทำไมล่ะแบคฮยอนอ่า นายน่ะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลยน๊า^^” ไม่ว่าเปล่าถามยังส่งสายตาแพรวพราวมาให้อีกด้วยทำเอาใจของคนถูกอ้อนเต้นไม่เป็นส่ำ
‘ยัยบ้าเอ๊ย! นี่จะทำให้ฉันคิดไกลไปไหนเนี่ย’
อัพแล้วนะคะรีดเดอร์^^ ช่วงนี้งานไรท์เยอะ! มาก! เฟ่อ! แต่ก็จะพยายามมาอัพให้เรื่อยๆนะค๊า^^
อ่านแล้วเม้นด้วยเน้อ เป็นกำลังใจให้ไรท์แต่งต่อนะคะรีดเดอร์ที่สุดแสนจะน่ารักทู๊กคน><
-ตอนต่อไปสิก้ากับแทจะปะทะกันแล้วน๊า (ไรท์จะสปอยทำไม-..-)-
เหมียว หง่าว
ความคิดเห็น